ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 1732 เป็นใคร

บทที่ 1732 เป็นใคร

“ท่านแม่ มีท่านหมอใดในเมืองหลวงที่เก่งเรื่องนี้บ้าง รบกวนท่านเชิญเขามาที” หวงหรูซื่อรู้ว่าหากนางตั้งครรภ์อย่างรวดเร็ว แม้ว่านางจะทำให้สถานการณ์ในตระกูลฟางกลับตาลปัตรฟางเจิ้งสิงก็คงไม่พูดอะไร

“ดีเหลือเกินที่เจ้าคิดได้เช่นนี้” ฮูหยินหวงมีความสุขมากเมื่อเห็นว่าหวงหรูซื่อคิดได้และริเริ่มที่จะหาหมอมาเพื่อบำรุงร่างกายของนาง “แม่จะต้องหาหมอเก่ง ๆ มาทำให้เจ้าได้ลูกชาย”

หลังจากแต่งงานแล้วหากลูกสาวสามารถตั้งครรภ์ได้ลูกชาย สถานะของนางก็จะมั่นคง

ไม่สำคัญว่าหลิวอี้เหนียงจะเป็นที่ชื่นชอบมากแค่ไหน สักวันนางก็ต้องถูกเขี่ยทิ้ง

ในขณะนี้เมื่อหลิวเนี่ยนโหรวรู้ว่าหวงหรูซื่อได้รับการแต่งตั้งเป็นเก้ามิ่งฟูเหริน นางไม่ได้ร้องไห้โวยวาย และยังทำตัวปกติและช่วยฟางเจิ้งสิงจัดแจงเรื่องสินสอดสำหรับภรรยาของเขา เมื่อมองไปที่รูปลักษณ์ที่อ่อนโยนและมีเมตตา ฟางเจิ้งสิงก็รู้สึกสบายใจมาก

สิ่งที่ถูกต้องที่สุดที่เขาทำในชีวิตนี้คือการหย่าร้างกับหลูเหวินซิน

เมื่อนึกถึงการหย่าร้างกับหลูเหวินซิน เขาก็ยังรู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อย เดิมทีเขาวางแผนที่จะหย่าร้าง แต่อย่างไรก็ตามหลูเหวินซินแต่งงานกับตระกูลฟางมานานกว่าสิบปีแล้วและไม่ได้ให้กำเนิดลูกชายด้วยซ้ำ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ในเวลาต่อมาฮ่องเต้กลับคำตกลงเรื่องหย่าให้แก่เขา และตกลงที่จะตั้งแต่หวงหรูซื่อเป็นเก้ามิ่งฟูเหรินด้วย

ฮ่องเต้ตกลงแล้วที่จะแต่งตั้งหวงหรูซื่อเป็นเก้ามิ่งฟูเหริน หากฟางเจิ้งสิงยังลังเลว่าจะหย่าหรือไม่ อาจทำให้ฮ่องเต้ขุ่นเคืองได้

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ฟางเจิ้งสิงได้บรรลุเป้าหมายแล้ว ดังนั้นเขาจึงตกลงอย่างง่ายดาย ความรู้สึกแปลกกับการหย่าร้างของหลูเหวินซินก็หายไปเช่นกัน เพราะหลิวเนี่ยนโหรวเข้าใจสถานการณ์นี้เป็นอย่างดี

เมื่อมองดูตารางงานที่ยุ่งของหลิวเนี่ยนโหรวแล้ว ฟางเจิ้งสิงก็รู้สึกว่าหลังจากแต่งงานกับหวงหรูซื่อ ชีวิตทั้งชีวิตของเขาก็จะสมบูรณ์แบบ

“หรูเอ๋อร์ ข้าฟางเจิ้งสิง การมีเจ้าอยู่เคียงข้างในชีวิตนี้คงเป็นเพราะสวรรค์ปฏิบัติต่อข้าเป็นอย่างดี” กลางดึกคืนนั้นในห้องที่มีพวกเขาเพียงสองคน ฟางเจิ้งสิงเอ่ยถ้อยวาจาหวานซึ่ง ในขณะที่จับมือของหลิวเนี่ยนโหรวไว้

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาผิวของหลิวเนี่ยนโหรวสวยขึ้นเรื่อย ๆ

หลิวเนี่ยนโหรวอยู่ในอ้อมแขนของฟางเจิ้งสิง เอวของนางเคลื่อนไหวอย่างกระสับกระส่าย และนางก็ได้ยินเสียงอีกฝ่ายถอนหายใจ

พวกเขาไม่ได้นอนด้วยกันมานานแล้ว สุดท้ายแล้วเขาเองก็ไม่ใช่เด็กหนุ่ม ช่วงนี้เขาวุ่นวายอยู่กับการจัดงานแต่ง และเหนื่อยมาก จึงต้องการเก็บแรงไว้รองานแต่ง

ในขณะนี้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ฟางเจิ้งสิงรู้สึกว่าร่างกายของเขาร้อนผ่าวจนทนไม่ไหว และกระแสน้ำอุ่นก็พุ่งขึ้นจากช่องท้องทำให้เขารู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว เมื่อมองไปที่หลิวเนี่ยนโหรวที่งดงามอยู่ ก็พบว่านางมีความสุขมากขึ้น

“คนสวยของข้า!” ฟางเจิ้งสิงกระซิบเสียงแหบแห้งและอุ้มหลิวเนี่ยนโหรวขึ้น หลิวเนี่ยนโหรวอุทานออกมา ก่อนจะถูกฟางเจิ้งสิงกลืนกินเสียงเหล่านั้นไปทั้งหมด และเดินไปที่เตียง

“นายท่าน ดับไฟก่อน” หลิวเนี่ยนโหรวยิ้มอย่างมีเลศนัย “เดี๋ยวโหรวเอ๋อร์จะปล่อยผม”

“ข้าจะช่วยเจ้าเอง” ฟางเจิ้งสิงโยนหลิวเนี่ยนโหรวลงบนเตียงและเริ่มถอดเสื้อผ้าของเขาอย่างเร่งรีบ ไฟร้อนรุ่มในใจกำลังแผดเผาและไม่สามารถรอได้อีกต่อไป

“นายท่าน ข้าจะปล่อยผมก่อน แล้วข้าจะดูแลนายท่านอย่างดี” เมื่อเห็นความกระตือรือร้นของฟางเจิ้งสิงแล้ว หลิวเนี่ยนโหรวก็ยิ้มแล้วพูดว่า “เราเป็นคู่สามีภรรยาสูงวัย แต่ก็ยังใจร้อนเช่นนี้ ท่านไม่กลัวโดนคนอื่นหัวเราะเยาะหรือ”

“แม้ว่าเราจะเป็นคู่สามีภรรยาสูงวัย แต่โหรวเอ๋อร์ก็ยังสวยและมีเสน่ห์ และความงามของเจ้าก็ยังเหมือนเดิม” ฟางเจิ้งสิงชมเชย

ไม่รู้ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นบ้างในคืนนี้ ไฟร้อนแรงแผดเผา หลิวเนี่ยนโหรวอ่อนโยนและน่าดึงดูดมากขึ้น และเขาอยากมีช่วงเวลาที่ดีกับหลิวเนี่ยนโหรวในตอนนี้

ใช้ประโยชน์จากความไม่พร้อมของฟางเจิ้งสิง หลิวเนี่ยนโหรวก้าวออกจากการอ้อมแขนของเขา ในขณะที่เขากำลังจะพุ่งไปหานาง ไฟทั้งหมดในห้องก็ดับลง เข้าสู่ความมืด ดวงตาของฟางเจิ้งสิงสูญเสียการมองเห็นไปในทันที

เขาตกใจ “โหรวเอ๋อร์ โหรวเอ๋อร์”

หลังจากเงียบไปนานเอวของเขาก็ถูกกอดด้วยมือเล็ก ๆ คู่หนึ่ง ฟางเจิ้งสิงตกใจและรีบหันหลังกลับไปกอดคนที่อยู่ข้างหลังแล้วพาเดินไปที่เตียง

“โหรวเอ๋อร์ซนเสียจริง เจ้าอยากควบคุมข้าใช่หรือไม่” ฟางเจิ้งสิงเยาะเย้ย และหญิงในอ้อมแขนของเขาก็หัวเราะด้วยเสียงเบาราวกับว่ากำลังระงับเสียงของตัวเอง

ร่างกายของฟางเจิ้งสิงกำลังร้อนรุ่มด้วยความปรารถนา ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจอะไรอีก พลางปลดเปลื้องเสื้อผ้าของหญิงที่อยู่ตรงหน้าตนเอง

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคืนนี้จะกลายเป็นค่ำคืนที่เร่าร้อน

วันถัดมาเมื่อฟางเจิ้งสิงตื่นขึ้น และหันไปมองด้านข้างก็ไม่มีวี่แววของหลิวเนี่ยนโหรว แต่บรรยากาศในห้องทำให้เขานึกถึงช่วงเวลาที่ดีเมื่อคืน

ฟางเจิ้งสิงนวดขมับของเขา พลันใดนั้นก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

เขาจำได้ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ เมื่อคืนเขานอนกับอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกดี แต่ก็รู้สึกแปลกเล็กน้อย เขาไม่ใช่คนแข็งแรง ปกติทำได้แค่คืนเดียวก็เหนื่อยแล้ว แต่เมื่อคืนนี้…

เมื่อมองไปที่เตียงซึ่งมีร่องรอยของความสนุกสนาน มันบอกได้ว่าเมื่อคืนนี้เขาและหลิวเนี่ยนโหรวรุนแรงแค่ไหน

มันน่าแปลกมาก เมื่อคืนเขาเหมือนคนที่เพิ่งลิ้มรสความรัก เขาเสพติดร่างกายของหลิวเนี่ยนโหรว และไม่สามารถปลดปล่อยตัวเองได้

หลิวเนี่ยนโหรวให้กำเนิดลูกสองคนแล้ว แต่นางก็ยังทำให้เขาลุมหลงได้ครั้งแล้วครั้งเล่า

ฟางเจิ้งสิงยิ้มอย่างขมขื่น เป็นเพราะเรื่องการแต่งงานเขาจึงไม่ได้ลิ้มรสหลิวเนี่ยนโหรวมานานแล้ว คนที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้จะเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ได้อย่างไร?

ขณะกำลังจะเรียกคนเข้ามา ประตูก็ถูกผลักเปิดออกและหลิวเนี่ยนโหรวที่สวมชุดสีแดงและเสื้อคลุมขนสัตว์ก้าวเข้ามา ชุดสีแดงเข้ากับใบหน้าที่บอบบาง และเสื้อคลุมขนสัตว์ก็ถูกมัดไว้แน่น ซึ่งทำให้ใบหน้าที่มีขนาดเท่าเมล็ดแตงโมของนางเล็กลง