ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 1768 ข้าคือเพ่ยหยา

บทที่ 1768 ข้าคือเพ่ยหยา

ชีวิตนี้ของเขาจะไม่มีความสุขได้อย่างไร

โชคลาภ ความรุ่งเรือง ทั้งยังได้แต่งงานกับหญิงสาวหน้าตาสละสลวย ในสายตาทุกคนเรื่องนี้คือพรจากสวรรค์

ฟางเพ่ยหยาจ้องฟางเจิ้งสิงและหวงหรูซื่อสายตาเด็ดเดี่ยว และในขณะนี้มีอีกสองคนที่จ้องเขม็งนางสายตาดุเดือดมาดร้าย ราวกับเป็นศัตรูกันมานาน

ดวงตาของหญิงสาวผู้นี้ดูคุ้นเคยนัก แต่จำไม่ได้ว่าเคยพบนางที่ไหน

ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะอายุพอ ๆ กับพวกนาง เป็นไปได้ไหมว่านี่คือลูกสายรองที่ท่านพ่อของนางซ่อนนางไว้ข้างนอก?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ฟางหลานซินและฟางจู๋อวิ๋นก็รู้สึกเหมือนมีหนามทิ่มแทงหัวใจ

ในที่สุดหลังจากขับไล่คุณหนูใหญ่ผู้น่าเกลียดไป กลับมีลูกสาวสายรองผู้งดงามปรากฏตัวขึ้น

ดวงตาของนางค่อนข้างคล้ายกับของฟางเจิ้งสิง ฟางหลานซินและฟางจู๋อวิ๋นไม่ใช่คนโง่ ท่านพ่อบอกว่าเขาต้องการขับไล่นางออกไป แต่ถ้านางเป็นเนื้อและเลือดของท่านพ่อจริง ๆ ล่ะ

หญิงสาวไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หากแต่การเคลื่อนไหวของนางว่องไว้ สามารถหลบหลีกการไล่ตามของคนรับใช้ได้อย่างรวดเร็ว และนางก็เดินไปที่ลานหน้าบ้านทันที

เมื่อฟางเจิ้งสิงได้ยินเสียงความโกลาหล เขาจึงรีบหันกลับไปมองพลางขมวดคิ้ว ถ้าเป็นปกติเขาคงสั่งให้คนทุบตีนางเสีย

แต่วันนี้เป็นวันแห่งความสุขและมีแขกมากมายที่นี่ ฟางเจิ้งสิงจะต้องรักษาภาพลักษณ์ของตนเอง

จากนั้นเขาก็พูดเสียงดัง “แม่นาง ข้าไม่รู้จักเจ้า วันนี้เป็นวันมงคลของข้า ถ้าเจ้าไม่มีเรื่องอะไรกรุณาออกไปให้เร็วที่สุด ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าข้าไร้มารยาท”

คำพูดที่น่าประทับใจของฟางเจิ้งสิงทำให้บางคนพยักหน้าเห็นด้วย

พวกเขาทั้งหมดมองไปที่หญิงสาวที่ปรากฏตัวใหม่ด้วยสายตาดูถูก งดงามขนาดนี้ ทำไมถึงโง่เขลาเสียจริง นางมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาให้ใต้เท้าฟาง สมองนางถูกลาเตะหัวหรือตอนเด็กถูกประตูหนีบกันแน่นะ เฮ้อ

แม้ว่านางจะเป็นลูกสาวของฟางเจิ้งสิง แต่ดูเหมือนว่าการที่นางเลือกมาในเวลาแบบนี้จะไม่ค่อยฉลาดนัก

ฮูหยินคนใหม่เข้ามา แต่นางแพศยาคนนี้มาใช้ประโยชน์จากวันมงคลเช่นนี้ เป็นไปได้ไหมว่านางยังคงคิดว่าที่นี่มีคนมากมาย และจะบังคับให้ใต้เท้าฟางยอมจำนนได้

ผู้หญิงคนนี้ไม่น่ามาเวลานี้เลย

“ใต้เท้าฟาง ลักษณะใบหน้าและดวงตาของหญิงผู้นี้ดูเหมือนใต้เท้ามาก ผู้หญิงคนนี้เห็นว่าใต้เท้าฟางรังแกง่าย นางจึงมาที่นี่เพื่อหลอกลวงท่าน” พลันใดนั้นก็มีคนเอ่ยตำหนิหญิงคนนั้น

คนผู้นั้นพูดและกวาดสายตาไปที่หญิงสาวตรงหน้า และลูกสาวอีกสองคนของตระกูลฟาง

ไม่ว่าจะเป็นการหลอกลวงหรือไม่ ใครก็ตามที่มีสายตาที่เฉียบแหลมสามารถเห็นได้อย่างรวดเร็ว

ฟางหลานซินและฟางจู๋อวิ๋นเป็นหลักฐานที่ดีที่สุด

ฟางเจิ้งสิงไม่ได้สนใจข้อกล่าวหาของชายผู้นี้ ขุนนางบางคนที่มาในวันนี้เพื่อสร้างมิตรภาพกับเขา แต่ก็ยังมีบางคนที่ขัดแย้งกับเขาทั้งต่อหน้าและลับหลัง ในวันธรรมดา และบางคนที่แม้แต่จะเผชิญหน้ากันก็ไม่ได้

ในวันนี้เขาแต่งงานและมีขุนนางมามากมาย เขาเตรียมใจมาแล้วสำหรับคำพูดดังกล่าว

“ใครก็ได้ มาพานางออกไปจากที่นี่!” ฟางเจิ้งสิงรู้ว่าคำพูดและการกระทำของเขาจะตกเป็นหัวข้อการสนทนาของผู้คน ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใคร ในวันนี้เขาจะต้องพานางออกไปให้ได้

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อเขาเห็นดวงตาที่คุ้นเคยของหญิงสาว เขาก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย ทันใดนั้น คนรับใช้จำนวนมากก้าวไปข้างหน้าเพื่อลากบุคคลนี้ออกไป

หลังจากฟางเจิ้งสิงสั่ง เขาดึงผ้าไหมสีแดงเพื่อนำหวงหรูซื่อเข้าไปในห้องหอ ทันใดนั้นเมื่อเขาได้ยินเสียงที่คุ้นเคยจากด้านหลัง ฝีเท้าฟางเจิ้งสิงจึงหยุด ร่างกายซวนเซราวกับจะล้มลงได้ทุกเมื่อ

ว่าอย่างไรนะ

นางบอกว่านางคือเพ่ยหยาหรือ

จะเป็นไปได้อย่างไร

ไม่ใช่แค่ฟางเจิ้งสิง แต่แม้แต่คนรอบข้างที่รู้จักฟางเพ่ยหยาก็เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ มองไปที่หญิงสาวสวยสง่าอยู่กลางลาน

ลูกสาวสายตรงของฟางเจิ้งสิงทั้งน่าเกลียดและอ้วนไม่ใช่หรือ?

สตรีผู้งดงามตรงหน้าคือใครกัน?

ในขณะนี้ผู้ที่เคยเห็นฟางเพ่ยหยาก็ตกใจเช่นกัน

ฟางเพ่ยหยาเป็นหญิงอ้วนท้วมไม่ใช่หรือ? นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เจอนาง ทำไมนางผอมลงขนาดนี้

ไม่มีร่องรอยของความอัปลักษณ์ และความอ้วนเหมือนเมื่อก่อน รูปร่างหน้าตาของนางงดงามกว่าฟางหลานซินและฟางจู๋อวิ๋นเสียอีก

ลูกสาวสายตรงก็คือลูกสาวสายตรง และท่าทางของนางก็แตกต่างจากลูกสายรองที่เกิดจากอนุภรรยา

ทุกคนกระซิบกระซาบ ทุกสายตาต่างจับจ้องที่ฟางเพ่ยหยา

ฟางเจิ้งสิงหันศีรษะและมองไปที่หญิงสาวที่อ้างว่าเป็นฟางเพ่ยหยาด้วยความไม่เชื่อ

“ไร้สาระ ลูกสาวของข้าเป็นอย่างไรบ้าง ข้าจะไม่รู้ได้อย่างไร เจ้าใช้ชื่อเสียงของลูกสาวข้าเพื่อสร้างปัญหาได้อย่างไรกัน” ฟางเจิ้งสิงตะโกนร้องขอความชอบธรรม

เขายังไม่สามารถเชื่อได้

เขาได้พบกับฟางเพ่ยหยาตอนที่เขากลับไปที่จวนตระกูลหลู ตอนนั้นนางยังอ้วนตุตะ แม้ว่านางจะผอมลงไป แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างที่นางเป็นอยู่ตอนนี้

ผู้หญิงตรงหน้านางงดงามราวกับดอกไม้ นางจะเป็นฟางเพ่ยหยาได้อย่างไร

ทุกคนเห็นฟางเจิ้งสิงบอกว่าไม่ใช่ฟางเพ่ยหยา เช่นนั้นหญิงคนนี้กำลังแอบอ้างงั้นเหรอ?

“จริงหรือท่านพ่อ ท่านไม่รู้จักข้าจริงหรือ” ฟางเพ่ยหยารู้สึกเศร้าเล็กน้อย และยื่นมือไปเอาผมทัดหลังใบหูของนาง เผยให้เห็นไฝใต้ใบหูของนาง

“เจ้า”

“เจ้าคือฟางเพ่ยหยาหรือ เป็นไปได้อย่างไร เจ้าคือเด็กอัปลักษณ์คนนั้นหรือ” ฟางจู๋อวิ๋นหวีดร้องลั่น

………………..