ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 1918 เลือกของได้เก่ง
บทที่ 1918 เลือกของได้เก่ง
อาจั่วก็ตื่นเต้นไม่ต่างกัน จึงรีบมอบหมายงานให้ทุกคน “อาอวี้ เจ้ารีบไปคุณหนูเล็กกับท่านอาว่าคุณหนูใหญ่ตื่นแล้ว อาโม่ไปที่ครัวเตรียมน้ำร้อนมา”
คุณหนูนอนซมอยู่บนเตียงมาหลายวันแล้ว อาบน้ำครั้งล่าสุดก็ตอนออกจากคุก คราวนี้คุณหนูตื่นแล้ว เกรงว่านางคงอยากจะอาบน้ำจนทนไม่ไหว
นางและโค่วตันเข้าไปในห้องเพื่อช่วยปรนนิบัติกู้เสี่ยวหวาน!
คนหนึ่งกำลังเตรียมเสื้อผ้า และอีกคนกำลังรอคุณหนูล้างหน้าบ้วนปาก!
เมื่อเห็นสาวใช้ข้างกายสองคนของตนเข้ามา กู้เสี่ยวหวานรู้สึกเหมือนไม่ได้เจอพวกเขาเป็นเวลานาน ดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “ข้ากลับมาแล้ว!”
โค่วตันมีนิสัยอ่อนโยนและขี้แย ตอนได้ยินเสียงนี้จึงร้องไห้โฮออกมา
“ฮือ คุณหนู…”
อาจั่วเห็นร่างกายคุณหนูหายดีก็ดีใจเป็นยิ่ง แต่โค่วตันกลับร้องไห้ออกมา จึงช่วยลูบหลังนางเพื่อปลอบใจ “คุณหนูกำลังมีความสุข เจ้าจะร้องไห้ไปไย”
“ข้า…ร้องไห้ด้วยความดีใจ!” โค่วตันพูดอย่างตื่นเต้น
อาจั่วฟังเช่นนั้นก็หันไปสบตากัน เมื่อกู้เสี่ยวหวานเห็นท่าทางของทั้งสอง นางก็หัวเราะขึ้นมา “เอาล่ะ อย่าร้องไห้ ข้าทำให้โค่วตันร้องไห้แล้ว เอาล่ะ ทุกคนมามีความสุขกันเถอะ!”
จากนั้นโค่วตันก็เช็ดน้ำตาของตัวเอง และตอบรับอย่างมีความสุข
คุณหนูดีกับทุกคนและไม่เคยมีนิสัยเย่อหยิ่งแบบจวิ้นจู่ผู้สูงส่ง อาจั่วก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ หากนางไม่ได้เป็นจวิ้นจู่ในอนาคตนางก็ต้องมีอำนาจนายหญิงอยู่ดี!
กู้เสี่ยวหวานใช้เวลาครึ่งเช้าในการทำความสะอาดร่างกาย เมื่อกู้ฟางสี่และกู้เสี่ยวอี้มา ก็ไม่ได้เข้าไปรบกวนนาง ทั้งสองนั่งรออยู่ข้างนอก
กู้หนิงอันไม่สามารถเข้าห้องของสตรีได้ ดังนั้นเขาจึงออกไปข้างนอก
หลายวันมานี้ถานอวี้ซูและฟางเพ่ยหยามาที่สวนชิงทุกวัน เมื่อพวกนางได้ยินว่ากู้เสี่ยวหวานหายดีแล้ว และกำลังทำความสะอาดร่างกาย พวกนางก็เฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ
กู้เสี่ยวหวานกำลังนอนแช่น้ำอุ่น อาจั่วและโค่วตันคนหนึ่งถูหลัง อีกคนกำลังช่วยนางสระผม หญิงสาวหลับตาด้วยอารมณ์ผ่อนคลาย
ในช่วงสองวันที่ผ่านมา ฉินเย่จือเล่าเรื่องทุกอย่างให้นางฟังตลอดเวลา ปรากฏว่ากู๋ไห่และแม่ของเขาถูกซื้อตัวไป ลิ่วชวงที่ปั้นเรื่องใส่ร้ายนาง และเหมาฮุ่ยที่ขายฝ้ายก็ถูกซื้อโดยหมิงตูจวิ้นจู่เช่นกัน
เสิ่นเหวินเจวี้ยนพ้นผิด และได้ยินมาว่าวังหยินเลิกติดตามเรื่องการตายของลูกชายตนเองอีกต่อไป
เมื่อนึกถึงวังหยินและห่าวอิ๋งที่อยู่ในห้องโถงพิจารณาคดีในเวลานั้น พวกเขาต้องการให้นางชดใช้ด้วยชีวิต แต่หลังจากรู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหมิงตูจวิ้นจู่ พวกเขาก็ไม่ติดตามเรื่องนี้ต่อ หรือเพราะนางไม่มีผู้สนับสนุนจึงง่ายต่อการรังแก?
อาจั่วช่วยบีบไหล่ของคุณหนูตนเองอย่างระมัดระวัง เมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณหนู…กำลังคิดเรื่องอะไรอยู่หรือ?”
กู้เสี่ยวหวานส่ายหน้า “ไม่…ข้ารู้สึกว่าผู้คนในเมืองหลวงนี้น่ากลัวเกินไป โชคดีที่ข้ายังมีเจ้าและอาโม่คอยช่วยข้าด้วยความจริงใจ หากไม่มีพวกเจ้า ข้าคงไม่ได้มาอยู่ตรงนี้!”
จะไม่เป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?
หลุมที่ซูหมิ่นขุดทำให้นางตกลงไปในหลุมลึก นางไม่สามารถหาหลักฐานได้ เว้นแต่นางจะมีทักษะเหนือธรรมชาติ!
อย่างไรก็ตาม นางสงสัยว่าอาโม่และอาจั่วพบคนเหล่านั้นได้อย่างไร?
“พวกเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าพวกเขาจะสามารถเป็นพยานให้พวกเราได้? และหาพวกเขาพบได้อย่างไร?” กู้เสี่ยวหวานถาม
การเคลื่อนไหวของอาจั่วหยุดชะงักชั่วคราว แต่นางก็กลับมามีสติอย่างรวดเร็วจนสังเกตไม่เห็น อาจั่วตอบด้วยรอยยิ้ม “คุณหนู ตาข่ายสวรรค์ ห่างแต่ไม่รั่ว*[1] ถ้าคนเหล่านี้ทำสิ่งเลวร้ายก็จะถูกลงโทษ มันเป็นเพียงความบังเอิญที่เราจับคนเหล่านี้ได้!”
เดิมทีกู้เสี่ยวหวานถามฉินเย่จือว่าทำไมอาโม่และอาจั่วถึงมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมจนสามารถช่วยทวงความยุติธรรมให้นางได้ แต่เขาบอกแค่ว่าสองคนนี้มีความสามารถมาก!
ในเวลานั้น นางรู้สึกงงงวยว่าที่คนมีความสามารถเช่นนี้จะอยู่เคียงข้างนางในฐานะคนรับใช้
ศิลปะการต่อสู้ของอาโม่นั้นแข็งแกร่ง ในอนาคตเขาอาจจะประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานก็ได้!
“อาโม่อยู่กับข้ามาหลายปีแล้ว!” ทันใดนั้นกู้เสี่ยวหวานก็พูดขึ้น อาจั่วไม่รู้ว่านางหมายถึงอะไร จึงรีบถามว่า “คุณหนู ท่านเป็นอะไรไป? ทำไมท่านถึงถอนหายใจบ่อยเช่นนี้”
“ไม่เป็นไร ข้าแค่ถอนหายใจ ข้าไม่เคยเข้าใจคนที่อยู่ข้างกายข้าเลย!” กู้เสี่ยวหวานกล่าว “ข้าไม่เคยสงสัยเขาเลย ทักษะศิลปะการต่อสู้ของเขาเก่งกาจ ทำไมเขาถึงยอมก้มหัวเป็นองครักษ์เคียงข้างข้าได้อย่างไร?”
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ อาจั่วรู้สึกว่าคำตอบยากที่จะเอ่ยออกมา ดังนั้นนางจึงโยนคำถามไปที่อาโม่ “คุณหนู เหตุใดถึงไม่ถามอาโม่ดูล่ะเจ้าคะ?”
“นั่นก็จริง!” กู้เสี่ยวหวานพยักหน้าหากแต่ก็ยังสับสนเล็กน้อย “แล้วเจ้าล่ะ ข้าก็สงสัยเหมือนกัน ทำไมข้าถึงมีคนที่มีทักษะการต่อสู้เก่งกาจมาอยู่ข้างกายข้า! ข้าโชคดีเกินไปหรือเปล่า!”
อาจั่วเอาแต่ยิ้มหวานไม่พูดจา
คุณหนู ท่านคงไม่รู้ว่าตัวเองเลือกของเก่งจริง ๆ!
นางไม่เพียงแค่เลือกคนมีความสามารถสองคนเท่านั้น แต่นางยังเลือกคนที่น่าทึ่งอีกด้วย!
อาจั่วไม่กล้าพูดสิ่งนี้ออกไป ดังนั้นจึงสางผมอีกฝ่ายอย่างระมัดระวัง “ในชาติที่แล้ว คุณหนูอาจทำความดีไว้มากมาย พระโพธิสัตว์จึงคิดว่าควรส่งคนดีมาอยู่เคียงข้างคุณหนู!”
หากเป็นในอดีต กู้เสี่ยวหวานจะไม่เชื่อคำพูดดังกล่าวอย่างแน่นอน แต่เนื่องจากทะลุมิติมา นางจึงอดไม่ได้ที่จะเชื่อเรื่องวิญญาณและเทพ!
อย่างไรก็ตาม เมื่อกู้เสี่ยวหวานคิดถึงชีวิตในอดีต ดูเหมือนว่านอกเหนือจากการเรียนและการทำงานตามปกติแล้ว นางก็ไม่ได้ทำความดีอะไรเลยไม่ใช่หรือ?
เจอเงินแล้วนำไปให้ตำรวจหรือ? หรือช่วยหญิงชราข้ามถนน? การเดินทางข้ามเวลาครั้งนี้ทำให้นางมาเป็นสาวชาวนาอย่างราบรื่นนี่ก็ถือเป็นการให้เกียรตินางมากแล้ว!
“ข้ายังมีพี่น้องที่ดีเช่นนี้ พี่เย่จือและพวกเจ้าทุกคน สวรรค์ปฏิบัติต่อข้าอย่างดีจริง ๆ!”
อาจั่วกำลังจะพูดอะไรบางอย่างก็เห็นโค่วตันที่อยู่ด้านข้างสะกิดด้วยความตกใจ อาจั่วมองและเห็นว่า โค่วตันชี้ไปที่แผ่นหลังของกู้เสี่ยวหวานเตรียมพูดอะไรบางอย่าง แต่ทว่าสิ่งที่ตนเองเห็นนั้นกลับหายไปแล้ว
[1] สวรรค์มีความยุติธรรม ทำผิดก็ต้องถูกลงโทษ
