ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 1928 ฮองเฮากำลังตั้งครรภ์

บทที่ 1928 ฮองเฮากำลังตั้งครรภ์

องค์หญิงลี่หัวปล่อยนางจากอ้อมกอด ก่อนกวาดสายตาสำรวจอีกฝ่าย แต่เมื่อเห็นว่าร่างกายอีกฝ่ายยังอ้วนท้วมสมบูรณ์ และดูเหมือนจะสูงขึ้นเล็กน้อย นางก็รู้สึกโล่งใจ “โอ้ ข้ากังวลแทบตาย แต่เห็นว่าเจ้าปลอดภัยก็โล่งใจ!”

กู้เสี่ยวหวานรู้สึกขอบคุณในใจ และรีบกล่าวขอบคุณ “ขอบพระทัยองค์หญิงที่เป็นห่วง!”

“อย่าสุภาพมากนักเลย ไปพบกับฮองเฮาเถอะ!” หลังจากพูดจบ องค์หญิงลี่หัวก็ดึงกู้เสี่ยวหวานไปหาฮองเฮา ฮองเฮากำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนตั่งนุ่ม มองไปที่กู้เสี่ยวหวานด้วยรอยยิ้ม

กู้เสี่ยวหวานรู้สึกสงสัยเล็กน้อย การแสดงออกบนใบหน้าของฮองเฮาเหลิ่งเต็มไปด้วยความขอบคุณอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งทำให้นางงงงวย นางไม่รู้ว่าทำไมฮองเฮาเหลิ่งถึงมองตนเองแบบนี้!

นางเดินไปข้างหน้าและกำลังจะคุกเข่าลง “เสี่ยวหวานเข้าเฝ้าฮองเฮา…”

เมื่อฮองเฮาได้ยินดังนั้นนางจึงรีบถอนหายใจ ทิงเหยียนและทิงอินรีบไปข้างหน้าเพื่อพยุงกู้เสี่ยวหวาน

“จวิ้นจู่ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้น นั่งลงเถอะ!” ฮองเฮาชี้ไปที่เก้าอี้ข้างนางแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

กู้เสี่ยวหวานค่อนข้างแปลกใจ ฮองเฮา…

ทันทีที่นั่งลงก็มีนางกำนัลยกชาออกมา องค์หญิงลี่หัวมองไปที่การแสดงออกที่สงบนิ่งของกู้เสี่ยวหวาน แต่รู้ว่าในใจของนางคงรู้สึกสับสน

สาวใช้ที่อยู่รายล้อมถอยออกไป เหลือเพียงทิงอิน และทิงเหยียนที่ยืนเฝ้าประตู

“เสี่ยวหวาน เจ้ารู้ไหมว่าทำไมฮองเฮาถึงนอนอยู่ที่นั่น?” องค์หญิงลี่หัวส่งสายตาให้กู้เสี่ยวหวานแล้วพูด

กู้เสี่ยวหวานเงยหน้าขึ้นมองอย่างรวดเร็ว แต่เห็นฮองเฮากึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนตั่ง นางดูเกียจคร้านเล็กน้อย แต่สีหน้าของนางมีเลือดฝาดและสดใส นางไม่ได้ดูเหมือนคนป่วย

กู้เสี่ยวหวานไม่เข้าใจ นางส่ายหน้า!

องค์หญิงลี่หัวตบมือและพูดว่า “ดูข้าสิ ถ้าข้าถามเจ้าที่ยังไมได้แต่งงาน เจ้าจะเดาไม่ออกอยู่แล้ว!”

กู้เสี่ยวหวานปิดปากยิ้ม นางมององค์หญิงลี่หัว แล้วพูดว่า “องค์หญิงก็ยังไม่แต่งงานเช่นกัน!”

องค์หญิงหัวเราะ “แต่ข้ารู้!”

เมื่อเห็นท่าทางลึกลับของนาง ฮองเฮาเหลิ่งจึงกล่าวว่า “เจ้ารีบบอกอันผิงจวิ้นจู่เถอะ และทางฝ่ายข้าก็ควรจะขอบคุณอันผิงจวิ้นจู่ด้วยเช่นกัน!”

ขอบคุณนาง?

เมื่อกู้เสี่ยวหวานมีข้อสงสัย นางเห็นองค์หญิงลี่หัวจึงกระซิบข้างหูของนาง หลังจากที่กู้เสี่ยวหวานฟังจบ นางก็มีความสุขมาก “จริงหรือ?”

“เป็นความจริงอย่างแน่นอน!” องค์หญิงลี่หัวกล่าวอย่างหนักแน่น

กู้เสี่ยวหวานมองไปที่ฮองเฮาและเห็นใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความรักของฮองเฮาเหลิ่ง โดยเอาแขนข้างหนึ่งโอบท้องไว้ ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความสุข

“อันผิง สิ่งที่ลี่หัวพูดเป็นความจริง…” ฮองเฮาเหลิ่งมองไปที่กู้เสี่ยวหวานและพูดด้วยรอยยิ้ม

“เสี่ยวหวาน เจ้าต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ตอนนี้มีแค่ข้า ไทเฮา เสด็จพี่ฮ่องเต้ และเจ้าที่รู้ ตอนนี้เพิ่งผ่านช่วงสามเดือนแรกไป เราต้องระวังให้มาก! นี่คือองค์ชายองค์แรกของต้าชิง!”

“ท่านรู้ว่าคือองค์ชายหรือ? อาจจะเป็นองค์หญิงก็ได้?” เมื่อเห็นว่าองค์หญิงลี่หัวมีความมุ่งมั่นมาก ฮองเฮาเหลิ่งก็ปิดปากยิ้ม

อย่างไรก็ตาม ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความคาดหวัง ถ้าเป็นองค์ชายจริง ๆ เขาจะเป็นองค์ชายองค์โตของต้าชิงและเป็นรัชทายาทในอนาคต! ถ้าไม่ ก็ไม่ต้องกังวล หากเป็นองค์หญิง นางก็เป็นองค์หญิงองค์โตของต้าชิงด้วย และฮ่องเต้จะตั้งตารออย่างแน่นอน!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ องค์หญิงลี่หัวจึงรีบกล่าวว่า “ต้องเป็นองค์ชาย ข้าใช้วิธีตามวิธีที่เสี่ยวหวานให้ข้า! วิธีของเสี่ยวหวานจะไม่ผิดพลาดแน่!”

“วิธีของข้า?” กู้เสี่ยวหวานจำไม่ได้ว่านางให้วิธีแก่องค์หญิงลี่หัวเพื่อให้กำเนิดเด็กชายเมื่อใด นางไม่ใช่หมอดู!

เมื่อเห็นว่านางจำไม่ได้ องค์หญิงลี่หัวจึงรีบพูดว่า “เจ้าลืมไปแล้วหรือ? ในตอนนั้นเจ้าบอกว่าฮูหยินฟางคนก่อนไม่สามารถมีลูกชายได้ก็ไม่ใช่ความผิดของนาง เจ้าจำได้ไหม?”

ตอนนั้นเองที่กู้เสี่ยวหวานจำได้ว่าจริง ๆ แล้วนางเคยพูดอย่างนั้น และนางยังแนะนำวิธีบางอย่าง โดยบอกว่าถ้าอยากมีลูกผู้ชาย วิธีการนี้จะได้ผลแน่นอน!

และยังบอกอีกว่าหากอยากท้อง ต้องทำอย่างไรถึงจะเพิ่มโอกาสท้อง!

องค์หญิงลี่หัวใช้มันกับฮองเฮาจริง ๆ!

เมื่อเห็นว่ากู้เสี่ยวหวานจำได้ ฮองเฮาเหลิ่งก็แสดงความขอบคุณ “ขอบคุณอันผิง! ข้าคิดว่ามันยากมากที่ข้าจะตั้งครรภ์ แต่ข้าไม่ได้คาดหวังว่าวิธีที่ลี่หัวบอกจะทำให้ข้าตั้งครรภ์ภายในไม่กี่เดือนตอนนี้เด็กคนนี้ปลอดภัยดี และมีร่างกายแข็งแรง ข้ามีความสุขมาก! และอยากบอกข่าวดีตั้งนานแล้ว แต่เพราะช่วงสามเดือนแรก ไทเฮาไม่ยอมให้ป่าวประกาศแก่โลกภายนอก ไทเฮาบอกว่าต้องรอจนกว่าทารกในครรภ์จะสมบูรณ์! เป็นเวลากว่าสามเดือนแล้ว และทารกก็แข็งแรงดี ดังนั้นข้าจึงโล่งใจและคิดว่าวันนี้ข้าจะขอบคุณเจ้าด้วยตัวเอง!”

แต่เมื่อเห็นฮองเฮาเหลิ่งพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่ว่าทอง เงิน หยก ภาพเขียนและภาพวาดโบราณเหล่านั้น ข้าเกรงว่าเจ้าคงได้รับมามากมายในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ข้าจะไม่ให้สิ่งเหล่านั้นแก่เจ้า ข้าจะให้ ทองคำพันตำลึงเงินแก่เจ้าและ…”

หลังจากพูดจบ ทิงอินก็เดินไปข้างหน้าและมอบบางอย่างให้กู้เสี่ยวหวาน เมื่อเห็นว่ามันเป็นถุงเงิน กู้เสี่ยวหวานก็งงงวยเล็กน้อย

“นี่คือ…” กู้เสี่ยวหวานรู้สึกประหลาดใจ

“ฮ่องเต้ให้คำสัญญาแก่เจ้าสามข้อ และข้าจะให้สัญญาหนึ่งข้อแก่เจ้าด้วย หากในอนาคตเจ้ามีปัญหา จงถือสิ่งนี้มาหาข้าหรือตระกูลเหลิ่งของข้า ตราบใดที่พวกเขาเห็นสิ่งนี้ พวกเขาก็จะทำตามสัญญาและจะช่วยเจ้าอย่างสุดความสามารถ!” ฮองเฮาเหลิ่งกล่าวอย่างหนักแน่น

นี่เป็นคำสัญญาที่ฮองเฮาให้ไว้กับตัวนางเอง หากในอนาคตนางมีปัญหา ไม่แน่นางอาจจะต้องใช้สิ่งนี้เพื่อช่วยชีวิตตัวเองก็ได้!

กู้เสี่ยวหวานคุกเข่าอย่างรวดเร็วและรับไว้ “ขอบพระทัยฮองเฮา!”

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น ฮองเฮาเหลิ่งส่ายศีรษะและกล่าวว่า “เมื่อเทียบกับของขวัญที่เจ้ามอบให้ข้า ข้าคงให้อะไรเจ้ามากไปกว่านี้ไม่ได้!”

หากเด็กในครรภ์ของนางเป็นผู้ชายก็มีโอกาสสูงที่จะเป็นฮ่องเต้แห่งต้าชิงในอนาคต

ในขณะนี้ ก็มีเสียงมาจากข้างนอก “เหนียงเหนียง ได้เวลาแล้วเพคะ”

จากนั้นก็ได้ยินเสียงตามมา “เหนียงเหนียง ฮู้กั๋วจวิ้นจู่มาถึงแล้ว!”

องค์หญิงลี่หัวหัวเราะและพูดว่า “คนคนนี้ แค่นึกถึงก็มาเลย!”

ทิงอินและทิงเหยียนรีบไปช่วยฮองเฮาลุกขึ้น กู้เสี่ยวหวานและองค์หญิงลี่หัวไปรอที่ห้องด้านนอก เมื่อพวกนางเห็นฮู่กั๋วจวิ้นจู่ ทั้งสามก็รวมตัวกันอีกครั้งและพูดคุยกันไม่หยุด