ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 1957 หวงหรูซื่อแท้งแล้ว
บทที่ 1957 หวงหรูซื่อแท้งแล้ว
แม่นมว่านก่อนหน้าเคยเป็นแม่บ้านในจวนมาก่อน ต่อมาหลังจากที่หลิวเนี่ยนโหรวเข้ามาดูแลจวนตระกูลฟางแล้ว นางก็ให้แม่นมว่านลงมาแล้วเริ่มใช้งานคนข้างกายของตัวเอง!
ความโกรธของแม่นมว่านที่มีต่อหลิวเนี่ยนโหรวทท่วมท้นอยู่ในอก ตอนนี้เห็นหวงหรูซื่อป่วยแล้ว นี่จึงเป็นโอกาสที่ดีที่สุดในการแก้แค้น จึงมาจับตัวหลิวเนี่ยนโหรว
คนรับใช้ที่อยู่ข้างหลังนั้นก้าวมาข้างหน้าทีละคนและจับหลิวเนี่ยนโหรวไว้ เรื่องนี้เกิดขึ้นมาอย่างกะทันหัน จึงทำให้หลิวเนี่ยนโหรวงงงวย!
“แม่นมว่าน เจ้ากำลังทำอะไร? ปล่อยข้านะ ข้าเป็นอี้เหนียงของจวน!” หลิวเนี่ยนโหรวไม่คาดคิดว่าตัวเองจะถูกคนใช้จับมัดไว้ จึงรีบตะโกนออกมา
ก็เห็นสีหน้ายิ้มเยาะของแม่นมว่าน “ยังเป็นอี้เหนียงรึ? คราวนี้ไม่แน่ว่าแม้แต่ชีวิตของเจ้า นายท่านก็จะเอาไปด้วยซ้ำ!”
“เจ้าพูดอะไร?” หลิวเนี่ยนโหรวฟังคำพูดของแม่นมว่านเข้าใจแล้ว หัวใจก็จมดิ่งสู่ก้นเหวทันที “ข้าไม่เชื่อ ข้าต้องการพบนายท่าน ข้าต้องการพบนายท่าน!”
หรือว่าหวงหรูซื่อไม่ไหวแล้ว?
จะเป็นไปได้อย่างไรกัน?
เมื่อตอนเช้านางยังสบายดี จะบอกว่าไม่ไหวก็คือไม่ไหวได้อย่างไร!
แม่นมว่านเห็นหลิวเนี่ยนโหรวตะโกนเสียงดัง จึงยิ้มเยาะว่า “เจ้าวางใจได้ พวกข้ากำลังจะพาเจ้าไปพบนายท่าน!”
หลิวเนี่ยนโหรวถูกจับเข้าไปในเรือนของหวงหรูซื่อ เพิ่งเข้าไปในห้องก็ได้กลิ่นเลือดที่เข้มข้นออกมาจากข้างใน หัวใจของหลิวเนี่ยนโหรวเต้นไม่เป็นจังหวะ หรือว่า….
จะเป็นไปได้อย่างไร!
นางกำลังคิดอยู่ก็เห็นฟางเจิ้งสิงออกมาจากข้างในอย่างกะทันหัน ยังไม่ทันเอ่ยอะไรก็เตะไปที่ไหล่ของหลิวเนี่ยนโหรว ไหล่ของหลิวเนี่ยนโหรวเกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรง จึงถอยหลังล้มลงไปตามแรงนั้น!
“เจ้านังสารเลว! สารเลว!” หลังจากฟางเจิ้งสิงเตะเสร็จแล้ว ก็ยังไม่คลายความโกรธ จึงก้าวไปข้างหน้าจะเตะอีก!
ตงเสวี่ยเห็นจึงรีบเข้าไปปกป้องหลิวเนี่ยนโหรวและร้องไห้ว่า “นายท่าน ท่านอย่าทุบตีอี้เหนียง ท่านอย่าทุบตีอี้เหนียง!”
ในตอนนี้หลิวเนี่ยนโหรวก็ตกใจเช่นกัน
อ่างเลือดแล้วอ่างเลือดเล่าเมื่อครู่ทำให้นางตะลึงงัน การกระทำของฟางเจิ้งสิงในตอนนี้ก็ยิ่งทำให้นางตะลึงงันมากขึ้นกว่าเดิม!
หวงหรูซื่อ… นาง… เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
หลิวเนี่ยนโหรวไม่สนใจเรื่องอื่นแล้ว เพิ่งอยากจะเล่าเรื่องที่ตัวเองตั้งครรภ์ออกมา ก็เห็นฟางเจิ้งสิงชี้หลิวเนี่ยนโหรวและก่นด่าว่า “นังสารเลว ไม่ง่ายที่หรูซื่อจะตั้งท้องลูกของข้า นั่นเป็นลูกชายเชียวนะ ตระกูลฟางไม่ง่ายที่ได้มาแล้วก็ถูกเจ้าฆ่าตายเช่นนี้ เจ้ามันสารเลว เจ้ามันสารเลว ทำไมเจ้าจึงไม่ไปตาย! ทำไมเจ้าจึงไม่ไปตายเสีย!”
หลิวเนี่ยนโหรวรู้สึกเหมือนมีฟ้าผ่าในตอนกลางวัน แม้แต่ความสามารถในการครุ่นคิดของนางก็หายไปแล้ว!
หวงหรูซื่อ…. ตั้งครรภ์?
จะ… จะเป็นไปได้อย่างไร?
นายท่านเขา… ไม่ใช่ว่าเขากินยาแล้วหรือ? จะยังทำให้หวงหรูซื่อตั้งครรภ์ได้อย่างไร?
สิ่งแรกที่หลิวเนี่ยนโหรวคิดก็คือยานั้นไม่มีประโยชน์ ดังนั้นฟางเจิ้งสิงจึงยังสามารถมีลูกได้?
หรือไม่พวกเขาก็มีสัมพันธ์กันก่อนแต่ง ดังนั้นจึงตั้งครรภ์เด็กคนนี้ก่อนที่จะแต่งงาน?
หัวใจของหลิวเนี่ยนโหรวหมุนไปหมุนมา ทั้งตกใจทั้งหวาดกลัว!
หวงหรูซื่อตั้งครรภ์จริงหรือ?
เป็นไปได้อย่างไร?
แต่ว่าดูดวงตาที่แดงของฟางเจิ้งสิงนั้น ท่าทางโกรธจนแทบอยากจะบีบคอตัวเองตาย เขายอมรับว่าเด็กคนนั้นเป็นของเขาแน่!
เพียงแต่… ในใจของหลิวเนี่ยนโหรวเต็มไปด้วยความสับสนมากมาย จะเป็นไปได้อย่างไรกัน?
แต่ว่าหวงหรูซื่อนั้นตั้งครรภ์อย่างเห็นได้ชัด!
หลิวเนี่ยนโหรวถูกเรื่องในตอนนี้ทำให้ตกใจกลัวจนอกสั่นขวัญหายไปหมดแล้ว!
หวงหรูซื่อแท้งหรือว่าไม่มีเด็กแต่แรก!
ส่วนเด็กคนนั้นเป็นของฟางเจิ้งสิงหรือไม่ ตอนนี้ก็ไม่มีผู้ใดสามารถบอกได้!
หรือว่านางยังสามารถบอกฟางเจิ้งสิงได้ว่าเด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกเขา?
ฟางเจิ้งสิงถูกนางวางยาก่อนที่หวงหรูซื่อจะแต่งงานเข้ามา ว่านถิงชุนนั้นก็ตบอกบอกว่ายานี้จะใช้ได้ผลแน่นอน สามารถทำให้ไร้ทายาทได้แน่ แต่ว่า… เป็นไปได้อย่างไร?
ฟางเจิ้งสิงเห็นว่าหลิวเนี่ยนโหรวนั่งคุกเข่าอยู่ตรงนั้นไม่พูดไม่จา ในใจก็ยิ่งโกรธเกรี้ยวจนกระหืดกระหอบ กำลังคิดอยากก้าวไปข้างหน้าเพื่อต้องการเตะ ตงเสวี่ยเห็นก็ตกใจมาก หากนายท่านต้องการเตะขึ้นมาชีวิตของอี้เหนียงก็ต้องขาดครึ่งแล้ว นับประสาอะไรกับเด็กที่อยู่ในท้อง “นายท่าน ท่านอย่าทุบตีอี้เหนียงเด็ดขาด อี้เหนียงนางกำลัง…”
หลิวเนี่ยนโหรวรีบดึงตงเสวี่ยแล้วแผดเสียงว่า “เจ้าหุบปากเดี๋ยวนี้!”
ตงเสวี่ยยังพูดไม่ทันจบก็ต้องกลืนคำพูดกลับลงไป
ตอนนี้หลิวเนี่ยนโหรวไม่กล้าพูด ไม่กล้าพูด!
หวงหรูซื่อเพิ่งจะแท้ง นางก็จะบอกว่าตัวเองตั้งครรภ์ เช่นนั้นฟางเจิ้งสิงก็จะยิ่งโกรธจนคลุ้มคลั่งแล้วฆ่าตัวเองแล้ว!
เขายอมรับแล้วว่าเด็กในท้องของหวงหรูซื่อเป็นลูกของเขา นั่นคือทายาทสายตรงที่เขารอคอยมาตลอด ตอนนี้เขาไม่มีทายาทสายตรงแล้ว จะมาคาดหวังลูกชายที่เป็นลูกอนุในท้องของนางได้อย่างไร!
แรงโทสะของฟางเจิ้งสิงในตอนนี้เหมือนกับสิงโตที่เกรี้ยวกราด สามารถพรากเอาชีวิตของนางไปได้ทุกเมื่อ!
นางไม่กล้าพูดว่าตัวเองตั้งครรภ์แล้ว และก็ไม่กล้าไปอ้อนวอนฟางเจิ้งสิง นางรู้ว่าฟางเจิ้งสิงคาดหวังกับทายาทสายตรงมากแค่ไหน ตอนนี้ไม่มีแล้ว ไม่มีแล้ว นี่เท่ากับพรากเอาชีวิตของฟางเจิ้งสิงไป!
“นายท่าน ฮูหยินฝากคำพูดให้บ่าวมาบอกท่าน…” ซ่งฉินเดินออกมาจากม่านหนาทึบ มือทั้งคู่ยังมีคราบเลือดเปรอะเปื้อนอยู่จำนวนมาก
ฟางเจิ้งสิงได้ยินก็รีบวิ่งไปหาซ่งฉินด้วยความโศกเศร้าใจอย่างมาก “ฮูหยิน นาง…. นางต้องการพูดอะไร?”
“ฮูหยินบอกว่า… นางขอโทษท่าน! นางเสียใจมากที่ไม่อาจรักษาลูกของท่านเอาไว้ได้ แต่ว่าฮูหยินปลอบใจท่านว่าอย่าได้เกิดโทสะไปเลย หลีกเลี่ยงการทำร้ายร่างกาย! ไม่อย่างนั้นในใจนางเองก็จะต้องเสียใจมากแน่! ”
คำพูดของซ่งฉินทำให้ฟางเจิ้งสิงฟังแล้วโศกเศร้าสุดขีด!
“หรูซื่อ… เป็นข้าที่ต้องขอโทษนาง! ข้ารู้มานานแล้วว่าสตรีผู้นี้มีความชั่วร้ายมาก ข้าควรที่จะขับไล่นางออกไปจากจวนตระกูลฟาง!” ฟางเจิ้งสิงเสียใจมาก
ส่วนหลิวเนี่ยนโหรวได้ยินก็นั่งอยู่บนพื้นด้วยความตกใจ!
ฟางเจิ้งสิงหันมามองนาง และพูดอย่างบึ้งตึงเย็นชาว่า “คนเล่า ขังนางเอาไว้ให้ข้ารอการลงโทษ!”
หลิวเนี่ยนโหรวได้ยินเสียงและกำลังขอร้องฟางเจิ้งสิง ก็ได้ยินฟางเจิ้งสิงพูดอย่างไม่มีความเห็นอกเห็นใจว่า “ดูเหมือนว่าเมื่อก่อนข้าจะใจดีกับเจ้ามากเกินไปแล้ว จึงทำให้เจ้าทำผิดครั้งแล้วครั้งเล่า เรื่องของเมื่อก่อนข้าไม่ซักถาม หลิวเนี่ยนโหรว หากหรูซื่อบาดเจ็บในคราวนี้ ข้าจะเอาคืนให้เจ้าเป็นสองเท่า! ”
