ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 1962 มีก็เหมือนไม่มี

บทที่ 1962 มีก็เหมือนไม่มี

กู้หนิงอันพยักหน้ารับรู้ พลางกำชับบอกกู้เสี่ยวหวานว่าในช่วงนี้อย่าหักโหมเกินไป จากนั้นจึงจากไป

ตลอดทั้งคืนมีเพียงความเงียบสนิท

ฟางเพ่ยหยารุดหน้ามาในเช้าอีกวัน ทั้งยังนำของขวัญมากมายมาแสดงความยินดี ข่าวกู้หนิงอันสอบได้ที่หนึ่งขจรขจายไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว

ไม่กี่วันที่ผ่านมา กู้เสี่ยวหวานได้รับแต่งตั้งเป็นองค์หญิงนั้นสร้างความประหลาดใจ ให้ทุกคนเป็นอย่างมาก ตอนนี้น้องชายของนางยังสอบติดจอหงวนซึ่งสร้างความประหลาดใจให้ผู้คนยิ่งขึ้น

ครอบครัวเดียวกัน คนหนึ่งเป็นองค์หญิง อีกคนเป็นจอหงวน เกรงว่าในอนาคตตระกูลกู้จะรุ่งเรืองยิ่งขึ้น!

ในอดีต แม้ว่ากู้เสี่ยวหวานจะได้ชื่อว่าเป็นจวิ้นจู่และองค์หญิง แต่เพราะนางเป็นสตรี แม้ว่านางจะมีสถานะที่โดดเด่น หากนางจะแต่งงานกับใครสักคนในอนาคต และไม่มีความช่วยเหลือจากครอบครัว ไม่ว่านางจะโดดเด่นแค่ไหนก็ตาม ทุกคนก็ไม่แม้แต่จะปรายตามอง

แต่เวลานี้แตกต่างออกไป!

กู้หนิงอันเป็นจอหงวน!

เขาสอบได้อับดับหนึ่ง และจะก้าวเข้าสู่อาชีพอย่างเป็นทางการ ตำแหน่งขุนนางของจอหงวนต่ำสุดคือระดับห้า สิ่งสำคัญคือกู้เสี่ยวหวานยังเป็นองค์หญิง เป็นลูกสาวบุญธรรมของไทเฮา และเป็นน้องสาวบุญธรรมของฮ่องเต้ ด้วยความสัมพันธ์นี้อนาคตของกู้หนิงอัน เรียกได้ว่าไร้ขีดจำกัด

ตอนนั้นเองทุกคนหันความสนใจไปยังครอบครัวกู้ คนที่ชอบประจบสอพลอจะละทิ้งโอกาสที่ดีเช่นนี้ได้อย่างไร ช่วงหลายวันที่ผ่านมาประตูสวนชิงจึงแน่นขนัด!

ฟางเพ่ยหยาและถานอวี้ซูรออยู่ที่ห้องส่วนตัวของกู้เสี่ยวหวานอยู่นาน ก่อนจะเห็นกู้เสี่ยวหวานกลับมา

หน้าสวนชิงมีคนจำนวนมากเกินไป ไม่เพียงแต่กู้หนิงอันเท่านั้นที่ต้องรับรองแขก แต่กู้เสี่ยวหวานในฐานะองค์หญิงก็ต้องรับรองแขกด้วยเช่นกัน หลังจากใช้ความพยายามอย่างหนัก พวกเขาก็ส่งคนพวกนั้นกลับไปได้สำเร็จ

ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีกับกู้หนิงอัน จากนั้นฟางเพ่ยหยาก็บอกกู้เสี่ยวหวานว่าเกิดอะไรขึ้นในจวนตระกูลฟางในช่วงวันนี้

นางรู้ว่ามันจะลำบากสำหรับเสี่ยวหวาน แต่นางเชื่อใจกู้เสี่ยวหวานและรู้สึกเสมอว่าตราบใดที่กู้เสี่ยวหวานช่วยออกความคิดให้นางก็จะทำได้ดี!

“เจ้าบอกว่าหวงหรูซื่อกำลังท้องหรือ? หลิวเนี่ยนโหรวผลักนางล้มจนแท้ง?” กู้เสี่ยวหวานจิบน้ำแล้วพูดด้วยความประหลาดใจ

“ใช่แล้ว เด็กในครรภ์นั้นเป็นเพศชาย ข้าได้ยินมาว่าทารกเป็นตัวแล้ว!” ฟางเพ่ยหยาพยักหน้าและกล่าว

“เป็นตัวแล้ว หวงหรูซื่อไม่รู้ว่าตัวเองท้องหรือ? และยังปล่อยให้หลิวเนี่ยนโหรวเข้าใกล้ตนเอง? ในจวนตระกูลหวงมีผู้หญิงมากมาย และทุกคนต่างกำลังต่อสู้เพื่ออำนาจและผลประโยชน์ นางต้องเคยเห็นมันมามากมาย แล้วนางจะปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง” กู้เสี่ยวหวานสงสัย

ถานอวี้ซูพยักหน้า “ใช่เจ้าค่ะ ข้าก็คิดว่ามันแปลก! แม้ว่าภายนอกหวงหรูซื่อจะดูไม่มีพิษมีภัย แต่ความจริงแล้วนางเป็นคนโหดเหี้ยม นางจะถูกหลิวเนี่ยนโหรวทำร้ายได้อย่างไร! ข้าว่ามันแปลกเกินไป

ฟางเพ่ยหยาก็เช่นกัน “นี่คือสิ่งที่ข้าพบว่าแปลก ทารกในครรภ์เป็นเพศชาย หวงหรูซื่อไม่จำเป็นต้องใช้ทารกเพศชายเพื่อจัดการกับหลิวเนี่ยนโหรว หลิวเนี่ยนโหรวมาก่อนนาง แต่คนหนึ่งคือเมฆบนท้องฟ้าและอีกคนคือโคลนบนพื้นดิน ต่อหน้านาง หลิวเนี่ยนโหรวเป็นคนที่ไม่มีค่าพอให้พูดถึง นางมีวิธีจัดการกับหลิวเนี่ยนโหรวเป็นร้อยวิธี ไม่จำเป็นต้องใช้ทารกเพื่อดึงสถานะของหลิวเนี่ยนโหรวลงมา! นางเป็นนายหญิงของจวน ถ้าฟางเจิ้งสิงรักนางมาก แค่นั้นหลิวเนี่ยนโหรวก็ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว!”

“เป็นไปได้ไหมที่หวงหรูซื่อไม่รู้ตัวว่าท้อง?” ถานอวี้ซูถามอย่างสงสัย

“เด็กโง่ เห็นได้ชัดว่าทารกมีอายุอย่างน้อยสามเดือน หวงหรูซื่อแต่งงานแล้ว ดังนั้นนางต้องรู้ว่าระดูมาปกติหรือไม่ นางจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าตนเองไม่ท้อง” กู้เสี่ยวหวานพูดด้วยรอยยิ้ม และถานอวี้ซูพยักหน้าเห็นด้วย

ถานอวี้ซูแลบลิ้นอย่างเขินอาย “ท่านพี่ ข้าไม่เข้าใจเรื่องนี้!”

ทั้งสามคนยิ้ม และเริ่มวิเคราะห์เรื่องของหวงหรูซื่ออีกครั้ง

ฟางเพ่ยหยาต้องการทวงความยุติธรรมให้กับหลูเหวินซิน ทั้งกู้เสี่ยวหวานและถานอวี้ซูรู้เรื่องนี้ และเป้าหมายของการทวงความยุติธรรมของฟางเพ่ยหยา ไม่ใช่แค่หลิวเนี่ยนโหรวเท่านั้น แต่ยังรวมถึงฟางเจิ้งสิงด้วย

ฟางเพ่ยหยาซ่อนความคิดนี้ไว้ในใจ มองไปที่กู้เสี่ยวหวานและถานอวี้ซูด้วยความลำบากใจ “พวกท่านคิดว่าข้าไม่มีหัวใจหรือไม่? เพราะข้าต้องจัดการกับพ่อของตัวเอง!”

กู้เสี่ยวหวานส่ายหน้า หลิวเนี่ยนโหรวอาจเป็นคนวางยา แต่คนที่เมินเฉยและยอมให้นางวางยาก็คือฟางเจิ้งสิงไม่ใช่หรือ!

หลังจากผ่านไปหลายปี คนที่ทำร้ายจิตใจของหลูเหวินซินก็ไม่ใช่เพราะฟางเจิ้งสิงหรอกหรือ!

กู้เสี่ยวหวานไม่คิดว่ามีอะไรผิดปกติกับเรื่องนี้

“ไม่ เจ้าแค่ทวงความยุติธรรมให้แม่ของเจ้า!” กู้เสี่ยวหวานเกลี้ยกล่อม เช่นเดียวกับครอบครัวของกู้ฉวนลู่ นางระงับความคับข้องใจในอดีตเพื่อเห็นแก่ญาติของนาง

แต่ถ้าตอนนี้พวกเขาต้องการเข้ามาทำร้ายครอบครัวของนางล่ะก็ นางจะไม่ปล่อยพวกเขาไปอย่างแน่นอน

คราวนี้ไม่รู้ว่ากู้ซินเถาและคนอื่น ๆ จะจัดการกับพวกนางอย่างไรอีก!

ตอนนี้นางอยู่ข้างกายหมิงตูจวิ้นจู่ แต่ตอนนี้นางและหนิงอันมีตำแหน่ง และหมิงตูจวิ้นจู่ยังถูกกักบริเวณ หลังจากรู้เรื่องนี้แล้ว นางจะต้องไม่ปล่อยไปแน่!

“ต้องมีบางอย่างผิดปกติกับลูกของหวงหรูซื่อ!” กู้เสี่ยวหวานคิดอยู่ครู่หนึ่งและเสนอว่า “เจ้าควรส่งคนไปจับตาดูการเคลื่อนไหวของพวกเขา และคนที่อยู่ข้างข้าจะจับตาดูพวกเขาจากข้างนอกด้วย หากมีความเคลื่อนไหวอะไรเราค่อยมาคุยกัน!”

เมื่อเห็นกู้เสี่ยวหวานไม่ละความพยายามที่จะช่วยนาง ฟางเพ่ยหยาก็รู้สึกขอบคุณมาก “ขอบคุณท่านพี่!”

“เจ้าไม่ต้องขอบคุณข้า ข้าแค่ช่วยให้เจ้าค้นหาความจริงของเรื่องนี้ได้ ส่วนเจ้าต้องการทำอะไร มันขึ้นอยู่กับเจ้า!” กู้เสี่ยวหวานลอบถอนหายใจ นางรู้สึกลังเลเล็กน้อย

ถานอวี้ซูไม่ได้พูด แต่นางก็ลอบถอนหายใจเช่นกัน

ถึงแม้ว่านางจะมีพ่อ แต่เมื่อมองไปที่พ่อของฟางเพ่ยหยา เขาไม่ดีเท่านางและท่านพี่เลยด้วยซ้ำ มีก็เหมือนไม่มี

นางไม่รู้สึกว่าฟางเพ่ยหยาทำอะไรผิด เขาเกือบจะฆ่าท่านแม่ของนางแล้ว แล้วจะไม่ให้นางแค้นได้อย่างไร

หลังจากอยู่บ้านเป็นเวลาสองวัน กู้หนิงอันไปที่กรมคลังเพื่อรายงานตัว

ตอนนี้ต้าชิงกำลังใช้นโยบายใหม่ซึ่งก็คือการลงทะเบียนข้อมูลของทุกคนในเมืองหลวง ในระยะแรกมันเพิ่มความแข็งแกร่งในการควบคุมบุคลากรใหม่ที่เข้ามาในเมืองหลวงเท่านั้น ผู้ที่ไม่มีบ้านในเมืองหลวงไม่สามารถตั้งถิ่นฐานในเมืองหลวงได้ สำหรับคนอื่น ๆ ในเมืองหลวง เช่น คนเร่ร่อน ขอทานและหรือคนที่มาเที่ยวเล่นในเมืองหลวง พวกเขายังไม่ได้คิดวิธีการจัดการที่สอดคล้องกัน ทันใดนั้นนโยบายใหม่นี้ก็มาถึงทางตัน!