ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 2012 พ่อลูกทะเลาะกัน

บทที่ 2012 พ่อลูกทะเลาะกัน

นางก้าวไปข้างหน้าต้องการจะฉีกใบหน้าของหวงหรูซื่ออย่างดุร้าย แม้ว่าในใจฟางเจิ้งสิงจะโศกเศร้าใจ แต่ก็ยังรู้ว่าในตอนนี้เกิดอะไรขึ้น

หวงหรูซื่อปกป้องตัวเองเหมือนแม่ไก่ปกป้องลูก เพื่อไม่ให้ฟางหลานซินจับได้ นางเพียงแค่พูดบางอย่าง ก็แทบทำให้ฟางหลานซินต้องการจะฉีกปากนายหญิง!

คนหนึ่งเป็นลูกสาวอนุที่ไร้ประโยชน์แล้ว คนหนึ่งเป็นนายหญิงที่เขาสู่ขอมา และเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลหวง!

ไม่ว่าในใจฟางเจิ้งสิงจะเสียใจเพียงใด โกรธเกรี้ยวเพียงใด โศกเศร้าเพียงใด ก็ยังต้องปกป้องนายหญิงของตระกูล

ดังนั้นจึงยื่นมือออกไปจับแขนของฟางหลานซินที่เหยียดออกมาเอาไว้และบีบอย่างแรง “ฟางหลานซิน เจ้าแข็งข้อเกินไปแล้ว นี่แม่เจ้านะ!”

ฟางหลานซินจะยอมรับได้อย่างไรว่าสตรีที่อายุมากกว่าตัวเองเพียงไม่กี่ปีนั้นจะเป็นแม่ตน เมื่อก่อนเพื่อที่จะรักษาหน้าตา ถ้าหากตัวเองอยากแต่งงานกับตระกูลที่ดี ก็ยังต้องเอาใจใส่หวงหรูซื่อให้มากขึ้นด้วย ตอนนี้นางไม่จำเป็นต้องพึ่งพาหวงหรูซื่อแล้ว ตัวเองได้พบคนรักที่สามารถฝากฝังชีวิตไปชั่วชีวิตได้แล้ว ยังจะต้องสนใจหวงหรูซื่อไปทำไมกัน จึงแสยะยิ้มทันทีว่า “แม่ข้า? ตอนนี้ท่านแม่ข้ากำลังท้องโตถูกขังอยู่ในเรือนเล็ก! ในท้องนางยังเป็นเด็กผู้ชายด้วย!”

ฟางหลานซินแสยะยิ้มพลางมองสีหน้าที่ซีดเผือดของหวงหรูซื่ออย่างหยิ่งผยอง ลำพองใจ!

ใบหน้าของหวงหรูซื่อแปรเปลี่ยนเป็นซีดเผือดในทันที ส่วนฟางเจิ้งสิงก็ยิ่งโกรธมากจนตบฟางหลานซินล้มลงบนพื้น ใบหน้าปวดแสบปวดร้อน รอยนิ้วสีแดงสดทั้งห้าประทับบนใบหน้าที่ขาวหมดจดในทันที

“ท่านพ่อ ท่านตบข้า? หลายปีมานี้ท่านไม่เคยทำร้ายข้าเลย วันนี้ท่านตบข้าและยังบีบคอข้า ข้าเป็นเลือดเนื้อของท่านนะ!” ฟางหลานซินแผดเสียงและดิ้นรนประคองตัว แต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นใบหน้าของฟางเจิ้งสิงที่ไร้ซึ่งความอบอุ่น

หากพูดถึงเมื่อก่อนหน้านี้ สิ่งที่ฟางเจิ้งสิงมีต่อฟางหลานซินและฟางจู๋อวิ๋นนั้นเต็มไปด้วยความรักของบิดา!

แต่เบี้ยสองตัวนี้ไร้ประโยชน์แล้ว ดังนั้นสำหรับเขาจึงเป็นเพียงแค่แตงเน่าสองตัว เมื่อก่อนทุ่มเทพยายามซื้อกลับบ้านมาในราคาสูงดูแลรักษาและเก็บเอาไว้ เดิมทีอยากจะรออย่างอิ่มหนำสำราญในวันปีใหม่ จะไปรู้ได้อย่างไรว่ายังไม่ทันถึงวันปีใหม่ก็ถูกหนูกัดแทะแล้ว!

แตงที่ถูกคนกัดจนเน่าแล้ว ผู้ใดจะยังต้องการ? ผู้ใดจะยังกล้ากินอีก?

“ตบเจ้า? บีบคอเจ้า?” มุมปากของฟางเจิ้งสิงไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย ยิ้มหยันว่า “ตอนนี้ข้าแทบทนไม่ไหวจะฆ่าเจ้าแล้ว ตอนแรกที่คลอดออกมาก็น่าจะบีบคอเจ้าตายไปเสีย! ข้าจะได้ไม่มีบุตรสาวที่น่าอับอายขายหน้าเช่นเจ้า!”

“ได้ ถ้าหากท่านไม่ต้องการบุตรสาวอย่างข้า ก็ได้! ข้าเองก็ไม่อยากมีบิดาอย่างท่านเช่นกัน!” ฟางหลานซินไม่ยอมอ่อนข้อให้จึงพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ท่านคืนพี่หลางมาให้ข้า! ข้าเก็บข้าวของแล้วก็จะได้ติดตามเขาไป ท่านก็จะได้ถือว่าไม่เคยมีบุตรสาวอย่างข้า!”

เรื่องมาถึงตอนนี้ ฟางจู๋อวิ๋นเองก็เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นด้วย ฟางหลางซินยังคิดเพ้อเจ้อลม ๆ แล้ง ๆ ว่าซือหลางนั้นรักนางจริง

นี่เขาไม่สบายมากจนจ่ายเงินชักนำหมาป่าเข้ามาในบ้าน ทำร้ายบุตรสาวทั้งสองคน ทำลายอนาคตครึ่งชีวิตภายหลังของเขา!

หวงหรูซื่อไม่รังเกียจที่จะพูดให้ชัดเจน “หลานซิน เจ้ายังไม่เข้าใจอีกหรือ? ซือหลางและซิ่งเยว่นั้นน่าจะเป็นคนโกหกหลอกลวง พวกเขาหลอกเจ้าและจู๋อวิ๋น!”

คำพูดด้วยความหวังดีของนางไม่ได้ทำให้ฟางหลานซินได้สติ และยังเอาแต่คิดว่าที่ซือหลางจากไปนั้นต้องเป็นความคิดของฟางเจิ้งสิงหรือไม่ก็หวงหรูซื่อแน่ที่ไม่อยากให้ชีวิตนางมีความสุข!

“หวงหรูซื่อ เจ้าอิจฉาข้ารึ? ใช่หรือไม่?” ฟางหลานซินหัวเราะเยาะ “ข้าอายุไล่เลี่ยกับเจ้า แต่เจ้ากลับแต่งงานกับตาแก่มาเป็นแม่เลี้ยง แต่ข้ากลับสามารถอยู่ใช้ชีวิตเคียงคู่ไปด้วยกันกับพี่หลางได้ เจ้าอิจฉาริษยาข้าใช่หรือไม่?”

ฟางหลานซินพูดเต็มปากเต็มคำว่าตาแก่ สีหน้าของหวงหรูซื่อก็เขียวคล้ำ ส่วนเส้นเอ็นสีเขียวบนมือของฟางเจิ้งสิงก็ดีดขึ้นมาเมื่อได้ยินคำว่าตาแก่ “เจ้าพูดอีกรอบสิ!”

“พูดอีกรอบแล้วอย่างไร? เจ้าคืนพี่หลางมาให้ข้า คืนมาให้ข้า!” ฟางหลานซินแผดเสียงเหมือนเสียสติ

นางลุกขึ้นยืนด้วยอารมณ์หุนหันพลันแล่น จึงลืมไปว่าร่างกายตัวเองนุ่งห่มน้อยชิ้นและมีเพียงแค่ผ้าห่มที่ปิดคลุมเพียงเท่านั้น ตอนนี้ผุดลุกยืนขึ้นมา จึงลืมเรื่องที่ร่างกายนางมีเพียงผ้าห่มไปเสียสนิท

ร่างกายที่สะอาดหมดจดลุกขึ้นยืนอย่างไม่สนใจ เนื้อหนังทั้งหมดทั่วร่างกายจึงถูกเปิดเผยต่อหน้าฟางเจิ้งสิงและหวงหรูซื่อ

สิ่งที่ควรเห็น ไม่ควรเห็น….

นี่ยังไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด พ่อบ้านที่อยู่ด้านนอกพลันได้ยินเสียงแผดลั่นด้านใน ก็กลัวว่าจะเกิดร้ายแรงขึ้นจึงรีบสั่งให้สาวใช้และบ่าวรับใช้ที่มีสัญญาไถ่ถอนในจวนเข้าไปช่วยเหลือ เพิ่งจะเข้าไปก็มีสายตาที่เฉียบแหลมเห็นฉากนี้เข้า

ร่างกายที่ไร้สิ่งปกคลุมสาวใช้เห็นแล้วก็หน้าถอดสี คนรับใช้พวกนั้นเห็นแล้วก็ตกใจก่อน หลังจากนั้นก็ตกตะลึง สุดท้ายก็หวาดกลัว

ใบหน้าที่งดงามของฟางหลานซินซีดลงด้วยความตกใจ ฟางเจิ้งสิงคำรามด้วยความโกรธ “ผู้ใดให้พวกเจ้าเข้ามา! เอาไม้มาให้ข้าตีให้ตาย!”

น่าสงสารสาวใช้สามคนและบ่าวรับใช้สามคนที่เพิ่งเข้ามาทีหลัง เพิ่งชำเลืองดูแวบเดียวก็ถูกพ่อบ้านขับไล่ออกไป และผู้คุ้มกันสองคนที่รออยู่ด้านนอก จากนั้นไม่นานด้านนอกก็มีเสียงไม้ตีกระทบผิวหนังดังขึ้น และยังมีเสียงที่ร้องไห้โหยหวนของคนกลุ่มนั้น

ฟางหลานซินอยู่นี่ ฟางเจิ้งสิงก็ไม่ยอมอยู่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว “เอาคนรับใช้ในเรือนนี้มาให้ข้า ไม่มีสัญญาไถ่ถอนก็ตีให้ตาย มีสัญญาไถ่ถอนก็ขังเอาไว้! เรือนของคุณหนูสามนั้นก็เช่นกัน เอาคุณหนูทั้งสองขังไว้ให้ข้าอย่าให้คาดสายตา!”

พ่อบ้านนั้นตอบรับทีละอย่าง หวงหรูซื่อตกใจจนเวียนหัวเซไปเซมาสองครั้งก็จะล้มลง

ฟางเจิ้งสิงอยู่ด้านข้างเห็นเข้าจึงรีบเข้าไปพยุงนาง “ฮูหยิน เจ้าเป็นอะไรหรือไม่!”

หวงหรูซื่อส่ายหัวอย่างหวาดกลัว และตะโกนอย่างโศกเศร้า “นายท่าน นะ…นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่!”

ฟางเจิ้งสิงเม้มริมฝีปากแน่นโอบเอวหวงหรูซื่ออุ้มขึ้นมา สาวเท้าก้าวเดินออกไปด้านนอก ไม่สนใจฟางหลานซินที่แผดเสียงตะโกนอยู่ด้านหลัง “เอาพี่หลางคืนมาให้ข้า คืนมาให้ข้า…”

เหมือนกับว่าได้เสียสติไปแล้ว

หวงหรูซื่อมองลอดแขนของฟางเจิ้งสิงกลับไปดู ก็เห็นท่าทางของฟางหลานซินเหมือนจะผิดหวังจนเสียสติไปแล้ว ในใจจึงมีความสุขมาก

ทางด้านฟางจู๋อวิ๋นนั้น ฟางเจิ้งสิงก็ไม่ยอมไปดูอีก

มีตัวอย่างของฟางหลานซินอยู่ตรงหน้าแล้ว ทางฟางจู๋อวิ๋นนั้นก็จะต้องโดนหลอกด้วยคำพูดหวานหูจนเสียตัวไปแล้วแน่นอน

ซือหลางและซิ่งเยว่ช่างกล้าหาญนัก รังแกหญิงสาวที่บริสุทธิ์ยังไม่ได้ออกเรือน คาดไม่ถึงว่าจะมาที่จวนตระกูลฟาง