ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 2019 ข้าต้องการทวงความยุติธรรมให้ท่านแม่

บทที่ 2019 ข้าต้องการทวงความยุติธรรมให้ท่านแม่

ทันทีที่ได้ยินคำว่าเซี่ยงกู ใบหน้าของฮูหยินเฒ่าก็แสดงความดูถูกและความเกลียดชังขึ้น “ว่าอย่างไรนะ? ความบริสุทธิ์ของพวกนางถูกทำลายโดยคนเลวทรามเช่นนี้? นี่…เป็นไปได้อย่างไร? พวกนางไปรู้จักคนพวกนั้นได้อย่างไร? คนพวกนั้นน่ารังเกียจยิ่งกว่าโสเภณีในหอนางโลมเสียอีก! นี่…”

ฮูหยินเฒ่าไม่รู้จะอธิบายความหมายของเซี่ยงกูให้ฟางเพ่ยหยาฟังอย่างไร ใบหน้าของหญิงชราแดงก่ำด้วยความลำบากใจ

“เซี่ยงกูผู้นี้ได้รับว่าจ้างให้ทำเรื่องเหล่านี้ หญิงสาวบอบบางสองคนจะสู้แรงชายฉกรรจ์ได้อย่างไร… ใครกันที่โหดร้ายถึงขนาดทำลายความบริสุทธิ์ของทั้งคู่!”

แม้ว่าพวกเขาจะเกลียดหลิวเนี่ยนโหรว แต่ฟางหลานซินและฟางจู๋อวิ๋นก็เหมือนกับท่านแม่ของพวกนาง เรียนรู้ที่จะยกย่องผู้สูงศักดิ์และกดขี่ผู้ต่ำต้อย แต่พวกนางก็ไม่เคยทำสิ่งใดร้ายแรง การทำลายความบริสุทธิ์ของหญิงสาวก็เท่ากับเป็นการเอาชีวิตพวกนาง

ฮูหยินเฒ่าคร่ำครวญไม่หยุด ตอนนี้ดวงตาของฟางเพ่ยหยากำลังลุกเป็นไฟ “เซี่ยงกูสองคนนี้ถูกคัดเลือกเข้าจวนตระกูลฟางอย่างตั้งใจ! พวกเขาจงใจเข้ามาทำลายความบริสุทธิ์ของพวกนาง!”

“ใครกัน? แม้ว่าเด็กสองคนนี้จะฉลาดและโหดเหี้ยมพอ ๆ กับแม่ของพวกนาง แต่พวกนางก็ไม่เคยทำอะไรที่อุกอาจหรือไม่สมเหตุผล!” จิตใจของฮูหยินเฒ่าอ่อนยวบเพราะรู้สึกสงสารหญิงสาวทั้งสอง “เกรงว่าตอนนี้ชื่อเสียงของพวกนางคงจะไม่เหลืออะไรแล้ว”

“ทำชั่วก็ได้ชั่ว!” ฟางเพ่ยหยาพูดอย่างเย็นชาไม่ใส่ใจ

“ก็จริง แต่การที่สตรีอย่างเรา ๆ เสียความบริสุทธิ์… เฮ้อ…”

น้ำเสียงของฮูหยินเฒ่าเต็มไปด้วยความกังวล “เจ้าจะบอกว่ามีคนจงใจจ้างให้เซี่ยงกูทำลายความบริสุทธิ์ของสองคนนั้นใช่หรือไม่ แล้วเหตุใดเจ้าถึงยังจะไปที่จวนตระกูลฟางอีก นี่…ไม่ได้เป็นการฆ่าตัวตายหรอกหรือ? ไม่ได้ ไม่ได้ ข้าปล่อยเจ้าไปไม่ได้ ข้าไม่อนุญาตให้เจ้าไป!”

ฮูหยินเฒ่ากระวนกระวาย นางจับมือฟางเพ่ยหยาแน่นไม่ยอมปล่อย ใบหน้าแสดงความหวาดกลัวออกมาราวกับว่าหลานสาวของนางจะหายไปหากนางปล่อยมือ!

เมื่อเห็นท่าทางตื่นเต้นและเป็นกังวลของฮูหยินเฒ่า ฟางเพ่ยหยาก็รู้สึกตะลึงเล็กน้อย แต่ก็ซาบซึ้งใจมากขึ้น

นางเดาไว้แล้วว่าถ้านางบอกเกี่ยวกับเรื่องของฟางหลานซินและน้องสาว ท่านยายของนางจะไม่เห็นด้วยที่นางจะกลับไปจวนตระกูลฟางอย่างแน่นอน!

อย่างไรก็ตาม ยังไงนางก็ต้องกลับไป แม้ว่านางจะไม่ได้สิ่งที่ท่านแม่ของนางเสียไปกลับคืนมา แต่นางจะทำให้คนเหล่านั้นรู้ซึ้งอย่างแน่นอน

ฟางหลานซินและฟางจู๋อวิ๋นถูกทำลายความบริสุทธิ์ แม้ว่านางจะรู้สึกว่ามันโหดร้าย แต่นางก็ไม่ได้รู้สึกอะไร!

หากพวกนางไม่ติดตามหลิวเนี่ยนโหรวเพื่อทำร้ายมารดาของตน หวงหรูซื่อคงไม่แต่งงานเข้าจวนตระกูลฟาง และพวกนางคงไม่ต้องทนทุกข์ทรมานเช่นในตอนนี้!

ฟางเพ่ยหยาจับมือผู้เป็นยายและพูดด้วยความโล่งใจ “ท่านยาย ไม่ต้องกังวล ข้าเข้าไปในจวนตระกูลฟางเพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง และข้าจะไม่ยอมให้โจรนั่นมาทำร้ายข้าอย่างแน่นอน!”

“หมายความว่าอย่างไร? เจ้ามีแผนอะไรอยู่ในใจหรือเปล่า?”

“สองคนนั้น ข้าจับได้แล้ว!”

“ว่าอย่างไรนะ ถ้าอย่างนั้น…เซี่ยงกูทั้งสองล่ะ?” ฮูหยินเฒ่ามองฟางเพ่ยหยาด้วยความตกใจและคิดว่าหลานสาวผู้อ่อนแอของตนจะกล้าหาญขนาดนี้ได้อย่างไร!

“ไม่อาจนับว่าข้าจับได้ เพิ่งเกิดเหตุขึ้นที่จวนตระกูลฟาง ข้าซื้อแม่นมว่านมาจากจวนตระกูลฟางและได้รับรู้เรื่องเมื่อคืนเข้า ต่อมาข้าเดาว่าสองคนนั้นคงอยู่ในจวนตระกูลฟาง ข้าเลยไปหาท่านพี่เสี่ยวหวาน”

“เจ้าไปพบองค์หญิงอันผิงหรือ? ครั้งนี้…องค์หญิงก็ช่วยเจ้าอีกแล้วหรือ?” ฮูหยินเฒ่าถอนหายใจ เมื่อเห็นฟางเพ่ยหยาพยักหน้า ฮูหยินเฒ่าก็คร่ำครวญ “ไม่รู้ว่าเราเป็นหนี้บุญคุณองค์หญิงเท่าไร ความเมตตานี้ข้าเกรงว่าชั่วชีวิตนี้คงตอบแทนไม่หมด!”

“ความเมตตาของท่านพี่ ข้าจะยอมเป็นวัวและม้าตลอดชีวิตเพื่อตอบแทนนาง” ฟางเพ่ยหยายิ้มและตบมือของฮูหยินเฒ่าเบา ๆ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความจริงจัง “ท่านยาย ไม่ต้องกังวล ข้ามีสองคนนั้นอยู่ในมือแล้ว และตอนนี้ท่านพี่เสี่ยวหวานก็กำลังสอบปากคำสองคนด้วยตนเอง เราจะรู้ผู้บงการเรื่องนี้ในไม่ช้า! อย่างไรก็ตาม การคาดเดาของข้ากับท่านพี่เสี่ยวหวานเกือบจะเหมือนกัน ไม่ต้องห่วง ข้าจะทำไม่ให้ตัวเองเสียเปรียบเด็ดขาด!”

ฮูหยินเฒ่าไม่มีอะไรจะพูดในตอนนี้ ดังนั้นนางจึงทำได้เพียงพูดว่า “เอาล่ะ ในเมื่อเจ้าตัดสินใจแล้วก็ไปทำเถอะ ตราบใดที่เจ้ายังสบายดี ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นข้าก็จะสนับสนุนเจ้า!”

“ขอบคุณท่านยาย ท่านแม่ต้องทนทุกข์กับตระกูลฟางมามากแล้ว ครั้งนี้หลานสาวจะไปเอาคืนให้ท่านแม่! พวกที่ทำร้ายและดูถูกท่านแม่ของข้า ครั้งนี้ข้าจะเอาคืนให้หมด!”

เสียงของฟางเพ่ยหยาสะอื้นเล็กน้อย แต่ก็มีความมุ่งมั่นและมั่นใจมากขึ้น

เมื่อมองดูหลานสาวคนนี้ที่เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา ความคิดของฮูหยินเฒ่าก็เปลี่ยนไป ลูกสาวไม่สู้คน แต่อย่างไรนางก็ยังมีหลานสาวที่สู้คน นางจึงไม่ต้องกังวลอีกต่อไป!

“ถ้าอย่างนั้นก็ไปเถอะ ท่านแม่ของเจ้าอยู่ที่นี่ ข้าจะคุยกับแม่ของเจ้าเพื่อไม่ให้นางเป็นห่วง!” ฮูหยินเฒ่าลูบศีรษะของฟางเพ่ยหยาแล้วพูดด้วยความโล่งใจ

ฟางเพ่ยหยาพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง และดวงตาสีดำของนางฉายแววแห่งความแน่วแน่ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจ

หลังจากเก็บข้าวของ ฟางเพ่ยหยาก็กลับไปที่จวนตระกูลฟาง หวงหรูซื่อไม่รู้ว่าฟางเจิ้งสิงมีความกล้าไปที่จวนตระกูลหลูเพื่อนำลูกสาวกลับมา จนกระทั่งได้พบฟางเพ่ยหยา

หวงหรูซื่อและฟางเพ่ยหยาเป็นคนรู้จักกันมาก่อน ตอนนี้เมื่อเห็นรูปร่างที่สง่างามและใบหน้าที่สวยงามของฟางเพ่ยหยา หวงหรูซื่อกลับเกลียดนางมากขึ้นเรื่อย ๆ!

ในอดีตนางเป็นคนอ้วนที่ถูกดูถูก แต่ตอนนี้รูปร่างที่สง่างามและใบหน้าที่งดงามนั้นเทียบได้กับหวงหรูซื่อแล้ว

หวงหรูซื่อคิดถึงหลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นกับตัวเองในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา และรู้สึกว่าใบหน้าของฟางเพ่ยหยาน่าขยะแขยงมากยิ่งขึ้น!

“เจ้ากลับมาทำไม?” น้ำเสียงของหวงหรูซื่อนั้นดูไม่พอใจเล็กน้อย นางจ้องไปที่ฟางเพ่ยหยาที่ราวกลับเกิดใหม่ ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความเกลียดชัง!

“ท่านพ่อไปรับข้าที่จวนตระกูลหลูและบอกว่าข้าจากไปนานจึงต้องการให้ข้ากลับมา จากนั้นท่านพ่อจะไปจ้างอาจารย์มาสอนมารยาทให้ข้า!” ฟางเพ่ยหยาทำความเคารพหวงหรูซื่อและพูดอย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าหลังจากพูดประโยคนี้ ใบหน้าของหวงหรูซื่อก็เปลี่ยนไปทันที

รู้ไหมว่าฟางเจิ้งสิงสั่งให้นางสอนมารยาทให้ฟางหลานซินและฟางจู๋อวิ๋น!