ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 2031 สามีภรรยาแตกคอกัน

บทที่ 2031 สามีภรรยาแตกคอกัน

ครั้นเผชิญหน้ากับเสียงตะโกนของหลิวเนี่ยนโหรว ฟางเจิ้งสิงก็ตวาดด้วยความโกรธ “นางแพศยา เจ้ากำลังพูดเรื่องไร้สาระ ใครก็ได้ลากตัวนางออกไปเสีย โยนนางไปที่เสี่ยวจวงจื่อและปล่อยไปตามยถากรรม!”

เมื่อมีคนมา ฟางเพ่ยหยาก็หยุดนางไว้และเอ่ยน้ำเสียงเย็นชา “อะไร? ท่านพ่อ หลิวอี๋เหนียงมีอะไรจะพูดกับข้า ทำไมท่านไม่ปล่อยให้หลิวอี๋เหนียงพูดให้จบก่อนล่ะ? พอดีเลย หลายปีที่ผ่านมาไม่รู้ว่าข้ามีความสงสัยในใจสักกี่เรื่อง หายากที่หลิวอี๋เหนียงบอกความจริงในวันนี้ ก็ให้นางพูดออกมาให้หมดเสียก่อน”

ดวงตาของฟางเพ่ยหยาเย็นเยือกจนมองไม่เห็นความเศร้า ความสุข หรือความโกรธ เมื่อเห็นนางเช่นนี้ฟางเจิ้งสิงก็รู้สึกไม่แน่ใจเล็กน้อย “เพ่ยหยา หลิวเนี่ยนโหรวเสียสติไปแล้ว ตอนนี้นางเป็นเหมือนสุนัขบ้า อย่าไปเชื่อคำพูดของนางเลย!”

“ท่านพ่อ ทำไมหลิวอี๋เหนียงถึงเสียสติล่ะ? ท่านไม่รู้หรือ? ท่านฆ่าลูกชายของนางและเขาก็เป็นลูกชายของท่านด้วย ท่านไม่เสียใจเลยหรือ?” ฟางเพ่ยหยามองไปที่ฟางเจิ้งสิง และดูเหมือนว่ากำลังเห็นดวงตาไร้อารมณ์ของหลูเหวินซินมองมาที่ตนเองอีกครั้ง มันเย็นเยือกราวกับตกไปในธารน้ำแข็ง

“เพ่ยหยา…” ฟางเจิ้งสิงต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ฟางเพ่ยหยาไม่สนใจอีกฝ่าย และพูดกับหลิวเนี่ยนโหรวโดยตรงว่า “ข้าเคยคิดว่าท่านเป็นคนว่างแผนจะฆ่าแม่ข้า…”

“ไม่ไม่ไม่ ข้าไม่ได้ทำ ข้าไม่ได้ทำ!” หลิวเนี่ยนโหรวรู้สึกโล่งใจหลังจากได้ยินคำพูดของฟางเพ่ยหยาและรีบเถียงเสียงดัง “ถ้าเขาไม่ได้สั่งให้ข้าทำ ข้าจะกล้าแตะต้องฮูหยินได้อย่างไร? ข้าเป็นแค่สาวใช้ข้างห้อง ต่อให้รักเขามากแค่ไหน ข้าก็ไม่มีความกล้าขนาดจะฆ่านายหญิงได้! ข้าไม่กล้า!”

เมื่อเห็นหลิวเนี่ยนโหรวใส่ร้ายตนเอง ฟางเจิ้งสิงก็ตะโกนด้วยความโกรธ “นางแพศยา เจ้ากำลังพูดเรื่องไร้สาระ! เพ่ยหยา อย่าไปเชื่อคำพูดของนาง แม่ของเจ้าปฏิบัติต่อข้าด้วยความเมตตา ข้าจะทำร้ายนางได้อย่างไร!”

“ฟางเจิ้งสิง ข้ารู้อยู่ว่าวันนี้เจ้าจะหันกลับมาลอบกัดข้า!” หลิวเนี่ยนโหรวเย้ยหยัน “ในตอนนั้นหมอเฉิงสั่งยาให้ฮูหยิน เจ้าจงใจขอให้หมอเฉิงเพิ่มยาอื่น ๆ อีก หมอเฉิงเป็นคนสนิทของเจ้า ถ้าเจ้าไม่เชื่อข้า เจ้าก็ถามหมอเฉิงเสีย เขาต้องพูดอยู่แล้ว เขาต้องพูดอยู่แล้ว!”

“เขาไม่ได้ไปแล้วหรือ?” ฟางเจิ้งสิงถามทันทีเมื่อเขาได้ยินชื่อหมอเฉิง

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไปแล้วหรือ? เจ้าให้ทองคำหนึ่งร้อยตำลึงเงินแก่เขา และเขากำลังวางแผนที่จะจากไป แต่ข้าให้เงินเขาเพิ่มสองร้อยตำลึงเงิน และซื้อบ้านให้เขาซ่อนตัว เพื่อวันหนึ่งเขาจะได้เปิดเผยใบหน้าที่แท้จริง!” หลิวเนี่ยนโหรวเย้ยหยัน และใบหน้าของฟางเจิ้งสิงก็ซีดลงเมื่อเขาได้ยินเช่นนี้ “นางงูพิษ เจ้าปิดบังข้างั้นหรือ?”

“ฮึ่ม ฟางเจิ้งสิง ถ้าเจ้าไม่เมตตาก็อย่าหาว่าข้าโหดร้าย!” หลิวเนี่ยนโหรวยิ้มและพูดว่า “เจ้าไปขอหวงหรูซื่อแต่งงาน ข้ารู้แล้วว่าเจ้าใจร้าย เจ้าทำตัวร้ายกาจต่อภรรยาเอกตนเองแบบนั้น สักวันเจ้าก็อาจจะปฏิบัติกับข้าแบบนั้นได้เช่นกัน ดังนั้นข้าจึงต้องช่วยเหลือตัวเอง ตอนนี้หมอเฉิงอยู่ในเมืองหลวง คุณหนูใหญ่ ถ้าต้องการเจอหมอเฉิงก็ไปเถอะ! หมอเฉิงจะบอกเจ้าทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในปีนั้น”

ไม่น่าแปลกใจที่ฟางเพ่ยหยาคิดกับตัวเองเรื่องที่ท่านแม่ของนางป่วยหนักในตอนนั้น ถ้าท่านพี่ไม่บอกนาง แม่ของนางคงตายอยู่ในจวนตระกูลฟางไปแล้ว

นางมักจะคิดว่าเป็นความผิดของหลิวเนี่ยนโหรว แต่ฟางเจิ้งสิงก็แค่ทำตัวสงบนิ่ง

ปรากฏว่าเป็นฟางเจิ้งสิงเป็นคนคิดแผนการช่วยร้ายนี้เอาไว้ หลิวเนี่ยนโหรวแค่ต้องการตำแหน่งภรรยาเอก ดังนั้นนางจึงเชื่อคำพูดของฟางเจิ้งสิง เป็น… เป็นเช่นนี้นี่เอง!

ในเวลานั้นนางต้องการหาหมอที่รักษาแม่ของตน แต่หาอย่างไรก็หาไม่พบ ปรากฏว่าเมื่อออกจากจวนตระกูลฟาง พวกเขาสั่งให้คนออกไปแล้ว! ไม่แปลกใจเลยที่ค้นหาอย่างไรก็ไร้ประโยชน์และคิดอยู่เสมอว่าชายคนนั้นถูกฆ่าปิดปาก แต่ไม่คาดคิดว่าหลิวเนี่ยนโหรวจะซ่อนเขาไว้!

ตอนนี้หลิวเนี่ยนโหรวพูดไปมากแล้ว ฟางเพ่ยหยาจะคุมเชิงต่อไปก็ไม่มีประโยชน์!

ฟางเพ่ยหยาไม่พูดอะไร เอาแต่จ้องไปที่หลิวเนี่ยนโหรว ฟางเจิ้งสิงเห็นว่าฟางเพ่ยหยาหันหลังให้ตัวเองโดยไม่พูดอะไรเลยและรู้ว่านางโกรธ เขาจึงจ้องมองหลิวเนี่ยนโหรวอย่างดุเดือดและขอร้อง “เพ่ยหยา เจ้าอย่าเชื่อคำพูดของนางแพศยาคนนี้ นางทำเพื่อแย่งตำแหน่งของแม่เจ้า ตอนนี้นางสูญเสียลูกไปจึงเอาน้ำโคลนมาสาดใส่ข้า อย่าไปเชื่อในสิ่งที่ผู้หญิงเสียสติคนนี้พูด แม่ของเจ้าคือคนที่ข้าแต่งงานด้วยอย่างเปิดเผย ข้าจะทำร้ายนางได้อย่างไร? เป็นนางแพศยาคนนี้ที่ทำร้ายแม่ของเจ้าเพราะต้องการตำแหน่งฮูหยิน! นางแค่ยั่วยุความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับข้าเพื่อทำให้ข้าเจ็บปวด อย่าไปเชื่อนาง อย่าเชื่อนาง!”

ฟางเจิ้งสิงขอร้องด้วยสีหน้าเจ็บปวดราวกับว่าเขาถูกใส่ร้ายจริง ๆ!

ฟางเพ่ยหยายังคงไม่มองย้อนกลับไป ความสงสัยในใจของนางได้รับการแก้ไขแล้ว ดังนั้นตอนนี้เป็นเวลาที่นางต้องลงมือทำ!

นางจะไม่มีวันปล่อยให้คนที่ทำร้ายท่านแม่ของนาง!

“หลิวอี๋เหนียง ท่านน่าจะตั้งครรภ์ก่อนที่ภรรยาคนใหม่จะแต่งเข้ามาใช่ไหม?” ฟางเพ่ยหยาไม่ได้พูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น และยังพูดถึงลูกของหลิวเนี่ยนโหรว ฟางเจิ้งสิงจึงคิดว่านางไม่เชื่อ ดังนั้นจึงถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

“เพ่ยหยา เจ้ากลับไปพักผ่อนเถอะ พ่อจะดูแลที่นี่เอง!” ฟางเจิ้งสิงพูดและต้องการไล่ฟางเพ่ยหยาออกไป

ฟางเพ่ยหยาดูเหมือนจะไม่เข้าใจคำพูดของฟางเจิ้งสิง นางจ้องมองที่หลิวเนี่ยนโหรว หลิวเนี่ยนโหรวรู้ว่าตัวเองได้ฉีกหน้าฟางเจิ้งสิงไปแล้วและในชีวิตนี้อาจไม่มีโอกาสคืนดีกัน!

ลูกสาวสองคนถูกไล่ออกจากตระกูลฟาง นางสูญเสียลูกชาย และลูกสาวสูญเสียความบริสุทธิ์ ทั้งชีวิตนี้ ทั้งชีวิตของนางถูกหวงหรูซื่อทำลาย!

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิวเนี่ยนโหรวก็กัดฟันกรอด “ใช่แล้ว ข้าท้องก่อนที่นางแพศยานั่นจะเข้ามา เดิมทีข้าคิดว่าเมื่อมีเด็กคนนี้ ข้าจะได้เป็นฮูหยินของจวนตระกูลฟาง และลูกสาวของข้าจะกลายเป็นลูกสาวสายตรงและไม่ถูกเรียกว่าเป็นลูกสาวของสาวใช้ข้างห้องอีกต่อไป แต่ใครจะรู้ แม้ว่าข้าจะให้กำเนิดลูกสาวและตั้งครรภ์ลูกชาย นายท่านก็จะไม่ให้ข้าเป็นฮูหยินของตระกูลฟาง!”

หลิวเนี่ยนโหรวจ้องมองฟางเจิ้งสิงเขม็งจนฟางเจิ้งสิงรู้สึกเสียวสันหลัง

ถูกต้อง ในตอนนั้นเขาโกหกหลิวเนี่ยนโหรวโดยใช้ความฝันของนางที่จะเป็นฮูหยินเพื่อล่อให้นางลงมือกับหลูเหวินซิน!

เพื่อที่จะเป็นฮูหยิน หลิวเนี่ยนโหรวจะไม่เห็นด้วยได้อย่างไร ดังนั้นในเวลานั้นนางจึงลงมือกับหลูเหวินซินอย่างไม่ลังเล

หลิวเนี่ยนโหรวรู้และมีส่วนร่วมในบางสิ่งที่ฟางเจิ้งสิงทำในอดีต เช่น ปฏิบัติต่อลูกสาวสายตรงอย่างรุนแรง ข่มเหงภรรยาเอก ยกระดับตัวเองให้สูงกว่าภรรยาเอก และฆ่าภรรยาเอก ด้วยหลายสิ่งหลายอย่างที่หลิวเนี่ยนโหรวพูดออกมา ฟางเจิ้งสิงก็รู้ว่าในขณะนี้นางกำลังจะทุบหม้อข้าวจมเรือ*[1]

[1] ตัดสินใจสู้ตาย