ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 2044 งานเลี้ยงส่างเหอ

บทที่ 2044 งานเลี้ยงส่างเหอ

“เสี่ยวหวาน ช่วงนี้เจ้าออกไปทัศนาจรมางั้นหรือ” ตอนนี้ฮองเฮาเหลิ่งมองกู้เสี่ยวหวานด้วยสายตาเอ็นดูราวกับมองน้องสาว เมื่อเห็นอีกฝ่ายผอมลงก็นึกถึงข่าวลือที่ว่ากู้เสี่ยวหวานหายตัวไป แต่ทุกคนในสวนชิงกลับบอกว่านางออกไปทัศนาจร หากแต่มีคนที่เชื่อเพียงไม่กี่คน

ถานอวี้ซูเองก็คิดว่ากู้เสี่ยวหวานไปท่องเที่ยวจริง ๆ เมื่อเห็นฮองเฮาเหลิ่งถามเช่นนี้พลันรู้สึกกระอักกระอ่วน นางเหลือบมองกู้เสี่ยวหวานที่นิ่งเงียบไป “ท่านพี่ ท่าน…”

กู้เสี่ยวหวานไม่ได้ตั้งใจที่จะปกปิดมันอีกต่อไป เมื่อฮองเฮาถามเช่นนี้ นางจึงตอบความจริงว่าตัวเองไม่ได้ไปท่องเที่ยว นางมองไปที่ถานอวี้ซูแล้วมองไปที่ฮองเฮาเหลิ่ง พลางปริปากเอ่ยว่า “ข้าถูกลักพาตัว!”

ดวงตาของถานอวี้ซูเบิกกว้างด้วยความตกใจ และผุดลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ท่านกำลังพูดเรื่องอะไร ท่านหรือ?”

ฮองเฮาเหลิ่งขมวดคิ้วและนิ่งไป กู้เสี่ยวหวานดึงถานอวี้ซูที่อยู่ในอาการตื่นตระหนก “อวี้ซู นั่งลงก่อน! เรื่องนี้ผ่านไปแล้ว!”

“ผ่านไปแล้ว?” ทันใดนั้นเสียงของถานอวี้ซูก็เอ่ยอย่างไม่พอใจ โดยไม่สนใจว่าฮองเฮาเหลิ่งยังอยู่ตรงนั้น และสาปแช่งอย่างโหดเหี้ยม “ใครกันทำเรื่องเช่นนี้กัน หมิงตูจวิ้นจู่หรือ? เหตุใดถึงเป็นฝีมือนางอีกแล้วล่ะ ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะแต่งงานกับซูจือเยว่แล้ว นางยังต้องการอะไรอีก? เหตุใดถึงต้องทำลายท่านเช่นนี้ด้วย!”

ในขณะนี้ฮองเฮาเหลิ่งก็พูดขึ้น “เสี่ยวหวาน เจ้าจะไม่ถามข้าหน่อยหรือว่าข้ารู้ได้อย่างไร?”

กู้เสี่ยวหวานยิ้ม “ข้าหายตัวไปนานกว่าครึ่งเดือน สตรีมากมายจากครอบครัวต่างไปที่จวนเพื่อขอพบข้า หากแต่ไม่ได้พบ ข้าเป็นสตรีและหายหน้าไปสิบกว่าวันแล้ว แม้ว่าคนในครอบครัวข้าจะบอกแล้วว่าข้าไปทัศนาจร แต่สำหรับสตรีแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือชื่อเสียง คนที่ต้องการทำร้ายข้าจะพลาดโอกาสที่ดีเช่นนี้ไปได้อย่างไร!”

ไม่ว่างานบนภูเขาจะประสบความสำเร็จหรือไม่ก็ตาม ตอนนี้น้ำสกปรกก็สาดใส่ตัวนาง แม้ว่านางอยากจะชำระล้างเพียงใด แต่นางไม่สามารถล้างมันออกได้!

“ท่านพี่ ท่านพี่ใหญ่ฉินไม่ได้พาท่านไปท่องเที่ยวมาหรอกหรือ? ท่านให้ท่านพี่ใหญ่ฉินมาอธิบายเรื่องนี้เถอะ!” ถานอวี้ซูเข้าใจถึงอันตรายของเรื่องนี้ และพูดออกมาอย่างรีบร้อน

“ไม่มีประโยชน์หรอก!” กู้เสี่ยวหวานยิ้ม “เขาเป็นเพียงขุนนางต่ำต้อย แม้ว่าข้าจะเติบโตมาพร้อมกับเขา แต่ก็ยังมีคนที่ปฏิเสธจะฟังคำพูดของเขา! ท้ายที่สุดแล้ว คนที่เคยเจอเขามีเพียงแค่สมาชิกในครอบครัวของข้าเท่านั้น พวกเขาต้องการใช้วิธีนี้ทำลายพวกข้า พวกเขาคงจะวางแผนมานานแล้ว!”

ฮองเฮาเหลิ่งขมวดคิ้ว และจ้องมองกู้เสี่ยวหวานไม่วางตา

“เจ้ารักพี่ใหญ่ฉินคนนั้นมากไหม?” ฮองเฮาเหลิ่งถามขึ้น

“อื้ม!” กู้เสี่ยวหวานพยักหน้าโดยไม่ต้องคิด “พวกเรารู้จักกันมาเก้าปี ช่วงเวลานั้นข้าได้ประสบการณ์มากมาย ความสุข ความโกรธ ความเศร้า ความปีติยินดี ชีวิตที่เหยียบใกล้ความตาย เขาเสี่ยงชีวิตเพื่อปกป้องข้า เขาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตข้ามานานแล้ว!”

น้ำเสียงของกู้เสี่ยวหวานหนักแน่นมาก และเอ่ยออกมาโดยไม่ต้องคิดด้วยซ้ำ ฮองเฮาเหลิ่งถอนหายใจ “เจ้าช่างโชคดีเหลือเกิน! ที่มีคนเช่นนี้คอยอยู่เคียงข้าง! ซูหมิ่นคนนั้น…ก็รักจือเยว่มาก ตลอดหลายปีมานี้นางหลงรักซูจือเยว่มาตลอด แสดงความโปรดปรานที่มีต่อเขา ผู้หญิงคนหนึ่งที่สามารถทำเช่นนี้ได้… แต่นางกลับทำร้ายเจ้า ข้าจะตัดสินใจแทนเจ้าเองและจะไม่มีวันยกโทษให้นางได้ง่าย ๆ

ทำไมกู้เสี่ยวหวานถึงไม่คิดว่าซูหมิ่นเป็นคนน่าสงสาร!

คนที่ตัวเองรักไม่รักตัวเอง นางเป็นผู้หญิงที่สามารถรักผู้ชายที่ไม่รักนางมาหลายปี!

กู้เสี่ยวหวานสามารถเข้าใจความเกลียดชังของซูหมิ่นที่มีต่อตนเองได้ แต่นางจะเอาคืนเรื่องนี้อย่างแน่นอน ไม่มีวันปล่อยผ่านไปได้

“ฮ่องเต้ยอมให้นางแต่งงานกับนายน้อยซูแล้ว และงานแต่งงานจะเกิดขึ้นอีกไม่กี่วัน ความปรารถนาของนางก็สำเร็จแล้วเช่นกัน!”

กู้เสี่ยวหวานพูดเสียงแผ่วเบา “ถ้านางยังคงกำหนดเป้าหมายมาที่ข้า แม้ว่าข้าจะต้องเสี่ยงชีวิต ข้าจะทำลายความฝันของนางอย่างแน่นอน!”

ฮองเฮาเหลิ่งมองไปที่ท่าทางแน่วแน่ของกู้เสี่ยวหวานและพยักหน้า “ถ้าข้าเป็นเจ้า ข้าก็จะทำแบบนั้นเช่นกัน!”

ถานอวี้ซูมองไปที่กู้เสี่ยวหวาน จากนั้นหันไปมองฮองเฮาเหลิ่ง นางไม่รู้ว่าความหมายเหล่านี้คืออะไร แต่นางต้องตามหาตัวคนที่ทำร้ายพี่สาวของนางและจัดการคนคนนั้นให้จงได้!

หากแต่กู้เสี่ยวหวานยังไม่ค่อยเข้าใจว่าฮองเฮาเหลิ่งหมายถึงอะไร!

ฮองเฮาเหลิ่งกำลังร้องขอความเมตตาแทนซูหมิ่นอยู่หรือ ซูหมิ่นเป็นจวิ้นจู่ที่แท้จริง แม้ว่านางจะทำจริง เป็นไปได้งั้นหรือที่ฮ่องเต้จะกล้าลงโทษลูกพี่ลูกน้องตัวเอง!

งานเลี้ยงส่างเหอจัดขึ้นในลานอันเงียบสงบของวัง บริเวณนั้นสระน้ำขนาดหลายสิบหมู่ ดอกบัวถูกปลูกไว้มากมาย เมื่อลมพัดมาทำให้กลีบดอกไม้ปลิวไสวทำให้ผู้คนรู้สึกสดชื่น

กู้เสี่ยวหวานและถานอวี้ซูประคองฮองเฮาเพื่อเข้าร่วมงาน เหล่าคุณหนูที่กำลังชื่นชมดอกบัวเมื่อเห็นฮองเฮาเสด็จก็รีบทำความเคารพทันที

“ลุกขึ้นเถอะ ตอนนี้ข้าตั้งครรภ์แล้วจะอยู่ที่นี่นานก็ไม่สะดวก ตอนนี้ดอกบัวในสระกำลังบานสะพรั่ง หากข้าต้องชื่นชมมันเพียงผู้เดียวก็คงรู้สึกเหงาใจเล็กน้อย ข้าจึงคิดถึงคุณหนูทุกคน การคัดเลือกกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ผู้ที่จะติดตามข้าในอนาคตล้วนเป็นเรื่องของโชคชะตา ทุกคนไม่ต้องกังวลมากเกินไป ถือเสียว่าที่นี่เป็นบ้านของทุกคน เชิญเพลิดเพลินกับงานเลี้ยงเถอะ!” ฮองเฮาเหลิ่งนั่งบนเก้าอี้ พลางคลี่ยิ้มกล่าว

สิ่งที่ฮองเฮาเหลิ่งพูดไม่ผิด การคัดเลือกนางในกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว เป็นการยากที่จะบอกว่าคุณหนูคนไหนจะได้เข้าวังในอนาคต! หลังจากเข้าวังแล้ว วังก็เปรียบดังบ้านของตัวเองไม่ใช่หรือ

บางคนที่มั่นใจในความงามและสถานะครอบครัวอันโดดเด่นของตนเอง ก็เชิดหน้าขึ้นสูงด้วยความภูมิใจ!

ตอนนี้ฮองเฮากำลังตั้งครรภ์ นางไม่สามารถปรนนิบัติฮ่องเต้ได้อย่างแน่นอน ตอนนี้เหลือเพียงวังกุ้ยเฟยเพียงคนเดียว ดังนั้นความสนใจจึงพุ่งตรงไปที่นาง บางทีในช่วงเวลานี้วังกุ้ยเฟยอาจจะตั้งครรภ์ขึ้นมาด้วยก็ได้ แบบนั้นคนที่จะเข้ามาในวัง…

ตราบใดที่ยังมีการคัดเลือกนางสนมก็สามารถมีทายาทได้ การได้เข้าวังก็เปรียบเหมือนความช่วยเหลือจากสวรรค์!

เหล่าคุณหนูที่มีแผนการในใจต่างก็ยิ่งประจบสอพลอพยายามสร้างความประทับใจต่อหน้าฮองเฮา!