ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 2049 เป็นศัตรูกับกุ้ยเฟย

บทที่ 2049 เป็นศัตรูกับกุ้ยเฟย

ช่วงนี้วังกุ้ยเฟยได้รับความโปรดปรานมากจากฝ่าบาท ตอนนี้ฮองเฮาเหลิ่งก็ตั้งครรภ์แล้ว ในวังจึงมีเพียงวังกุ้ยเฟยเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่สามารถปรนนิบัติได้ วังกุ้ยเฟยผู้นี้เห็นฝ่าบาทมักจะไปหานางที่นั่น จึงยิ่งอาศัยความโปรดปรานหยิ่งผยอง ความเย่อหยิ่งอวดดีและลำพองใจทั้งหมดจึงเขียนไว้จนเต็มบนใบหน้า

กู้เสี่ยวหวานมองท้องที่นูนขึ้นของฮองเฮา ทันใดนั้นก็ยิ้มและพูดว่า “วังกุ้ยเฟยกล่าวว่าครรภ์แรกของฮองเฮานั้นเป็นองค์หญิง แต่เสี่ยวหวานกลับเดาว่าครรภ์แรกของฮองเฮานี้จะต้องเป็นเด็กชายที่อ้วนท้วนสุขภาพดี ข้าได้ยินมาว่าท้องแหลมเป็นเด็กผู้ชาย ท้องกลมเป็นเด็กผู้หญิง ดูท้องของฮองเฮาสิแหลมมาก ข้าเดาว่าจะต้องเป็นองค์ชายน้อยที่แข็งแรงแน่นอน!”

กู้เสี่ยวหวานเองก็ไม่แน่ใจว่าครรภ์แรกนี้จะเป็นองค์ชายหรือไม่ อย่างไรเสียความน่าจะเป็นที่จะมีเด็กผู้ชายหรือเด็กผู้หญิงก็ครึ่งต่อครึ่ง

แต่ว่าฮองเฮาเหลิ่งต้องการองค์ชาย ทั้งพระราชวังแม้แต่ต้าชิงทั้งหมดต่างก็ต้องการให้เป็นองค์ชาย นี่เป็นเรื่องที่ทุกคนเข้าใจกันโดยปริยายไม่ต้องเอ่ยบอก

เพียงแต่ยังมีอีกหลายคนที่หวังว่าครรภ์แรกนี้จะเป็นองค์หญิง ถ้าหากเป็นองค์ชายจริง เช่นนั้นก็ต้องเป็นรัชทายาทในอนาคตและเป็นฮ่องเต้ในอนาคต!

ตอนนี้วังกุ้ยเฟยอยู่ในตำแหน่งสูง อยู่ห่างจากฮองเฮาเพียงแค่ก้าวเดียว จะยอมรับความพ่ายแพ้ได้อย่างไร!

ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังเฝ้าปรารถนาเป็นอย่างยิ่งว่าครรภ์แรกของฮองเฮานั้นจะให้กำเนิดองค์หญิง ทางที่ดีควรจะให้กำเนิดเด็กที่ไม่แข็งแรงออกมา เช่นนี้นางถึงจะมีโอกาส

ช่วงนี้ฝ่าบาทมาหานางด้วยความขยันเป็นพิเศษ นางเฝ้าปรารถนาอย่างยิ่งว่านางจะตั้งครรภ์ก่อนที่สาวงามเหล่านี้จะเข้าวังมา เช่นนั้นจึงจะดีที่สุด!

พอนับวันแล้ว ร่างกายนางฤดูก็ไม่มา ก็ไม่รู้ว่า…

วังกุ้ยเฟยคิดเช่นนี้ ในใจก็ยิ่งเต็มไปด้วยความคาดหวัง แต่พอเห็นกู้เสี่ยวหวานพูดแทนฮองเฮา และยังบอกว่าครรภ์แรกนี้จะต้องเป็นองค์ชายที่แข็งแรง วังกุ้ยเฟยก็ไม่มีความสุขแล้ว! ถ้าหากให้กำเนิดองค์ชายจริง เช่นนั้นจะยังข้องเกี่ยวอะไรกับนางอีก?

ทางที่ดีควรกดดันให้มากและให้กำเนิดเด็กที่ไม่แข็งแรงออกมา นั่นก็สุดแล้วแต่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงแล้ว!

คำพูดของกู้เสี่ยวหวานทำให้สีหน้าของฮองเฮากลับมาเป็นปกติ ตอนที่นางได้ยินคำพูดของกู้เสี่ยวหวานว่าสุขภาพแข็งแรงเมื่อครู่นี้ก็ยิ่งกดดันมาก และก็รู้ว่ากู้เสี่ยวหวานกำลังให้ตัวเองนั้นรู้สึกสบายใจ

บนใบหน้าของนางจึงมีรอยยิ้มปรากฏออกมา และจับมือของกู้เสี่ยวหวานพลางตบอย่างสนิทสนม “นี่เป็นลูกคนแรกของข้า จะเป็นชายหรือหญิงนั้นสำหรับข้าแล้วมันไม่สำคัญ ขอเพียงแค่มีสุขภาพดีก็พอแล้ว!”

กู้เสี่ยวหวานเองก็ยิ้ม “ฮองเฮาต้องพักผ่อนให้มาก ๆ เดินไปเดินมาทุกวัน อย่าเอาสิ่งที่น่ารำคาญและผู้คนเหล่านั้นมาใส่ใจจนกังวลมากเกินไป มันจะไม่ดีต่อเด็กในครรภ์! ตอนนี้ท่านเป็นคนที่มีความสำคัญต่อฝ่าบาทมาก ถ้าหากมีอะไรที่ไม่ถูกใจก็ให้รีบบอกฝ่าบาทหรือไทเฮาให้เร็วที่สุด ตั้งครรภ์อย่างปลอดภัยและคลอดเด็กออกมามีสุขภาพดี ในอนาคตเป็นองค์ชายใหญ่ที่มีความสามารถ!”

สิ่งที่น่ารำคาญและผู้คน….

กู้เสี่ยวหวานไม่ได้เจาะจงให้เห็นได้ชัด แต่ในตอนนี้มีผู้ใดบ้างที่เดาไม่ออกว่านางหมายถึงอะไร!

ไทเฮาและฝ่าบาทในตอนนี้ก็ยิ่งประคับประคองฮองเฮาเอาไว้ในอุ้งมือ ทุกอย่างล้วนตามใจนาง ตอนนี้สิ่งที่ทำให้นางรำคาญก็ไม่ใช่คนที่อยู่ตรงหน้านางผู้นั้นหรอกหรือ?

ฮองเฮาเหลิ่งยิ้มแล้วเงยหน้าขึ้นกวาดสายตามองใบหน้าของวังกุ้ยเฟยที่เปลี่ยนสี อารมณ์นั้นดีอย่างหาได้ยากยิ่ง!

วังกุ้ยเฟยผู้นี้ตั้งตัวเป็นศัตรูกับตัวเองมาตลอด หลังจากที่ตัวเองตั้งครรภ์แล้วก็ยิ่งใช้ทุกวิถีทางเพื่อแย่งชิงความโปรดปราน แทบรอไม่ไหวที่จะตามตื๊อฝ่าบาทให้เขาไปหานางทุกวัน และรอแทบไม่ไหวที่จะตั้งครรภ์มังกรเร็ว ๆ!

สิ่งเหล่านี้นางเองก็ไม่คิดเล็กคิดน้อย นางเป็นฮองเฮาและถูกกำหนดให้แบ่งปันสามีกับสตรีจนนับไม่ถ้วน!

สิ่งเหล่านี้นางล้วนไม่สนใจ แต่หากท้าทายอำนาจของนางครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนนี้ยิ่งเอาเด็กในท้องของนางมาใส่ร้าย ฮองเฮาเหลิ่งจะยอมได้อย่างไรกัน!

“เด็กในท้องของข้านี้ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง ก็ล้วนเป็นองค์ชายและองค์หญิงที่สูงศักดิ์ของต้าชิง ข้าย่อมต้องตั้งครรภ์อย่างปลอดภัยและคลอดเด็กออกมามีสุขภาพดีแน่นอน กุ้ยเฟยดอกบัวนี้งดงามนัก บังเอิญที่คุณหนูเหล่านี้ก็อยู่ที่นี่ด้วย ไม่สู้เจ้าก็ไปเป็นเพื่อนพวกนางชื่นชมดอกบัวเสีย ถึงอย่างไรช่วงเวลาที่ดีก็ไม่จีรัง มิตรภาพนั้นก็ยากที่จะคงอยู่ รอให้พ้นช่วงออกดอกไปแล้ว คิดอยากดูดอกบัวที่งดงามเช่นนี้อีกก็คงต้องรอปีหน้า เพียงแต่ดอกไม้ของปีหน้ากลับไม่ใช่ดอกไม้ของปีนี้แล้ว!”

วังกุ้ยเฟยโกรธมากจนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ฮองเฮากำลังด่าตัวเองอยู่ รอให้สาวงามเหล่านี้เข้าวังแล้ว ตัวเองก็จะไม่ใช่ดอกไม้ที่งดงามอีกต่อไป!

นางอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ก็ได้ยินฮองเฮาเหลิ่งเอ่ยปากพูดอย่างแผ่วเบาว่า “วังกุ้ยเฟยเองก็ไม่ต้องรีบร้อนใจ รอให้เหล่าคุณหนูพวกนี้เข้าวังมาแล้วประชันความงามกันจนบานสะพรั่ง แม้ว่าจะไม่มีดอกบัวให้ชม แต่ก็มีดอกไม้อายุน้อยที่งดงามมากมายให้ดู วังกุ้ยเฟย ในวังหลวงนี้สิ่งที่ไม่ขาดแคลนที่สุดก็ดอกไม้ที่งดงาม ถ้าหากเจ้าอยากดู ก็ดูให้เต็มที่เถอะ!”

ตั้งแต่สมัยโบราณสิ่งที่ในวังไม่ขาดแคลนเลยก็คือสตรี สตรีโอ้อวดว่าตัวเองคือดอกไม้ ในวังหลวงนี้ก็ไม่เคยขาดแคลนดอกไม้ที่งดงามเลย

ฮองเฮาเหลิ่งกำลังบอกวังกุ้ยเฟยเป็นนัยว่า ในวังนี้ไม่เคยขาดแคลนสตรี และยิ่งไม่เคยขาดแคลนสตรีที่งดงาม วังกุ้ยเฟยโอ้อวดตัวเองว่าเป็นที่โปรดปราน นั่นเป็นเพราะว่าตอนนี้ไม่มีสตรีอื่นมาแย่งชิงความโปรดปรานนั้น รอให้มีสตรีเยอะขึ้น มีดอกไม้เยอะขึ้น คนเก็บดอกไม้อยากเก็บดอกไหนก็ไม่มีผู้ใดรู้แล้ว!

ก่อนที่ฮองเฮาเหลิ่งจะจากไปก็ดีใจจนเกือบจะหัวเราะออกมา คำพูดของกู้เสี่ยวหวานนางไม่กล้าลืม ครรภ์แรกนี้นางก็เรียนรู้วิธีของกู้เสี่ยวหวานจนในที่สุดก็ตั้งครรภ์ กู้เสี่ยวหวานเป็นเหมือนพระเจ้าอย่างไรอย่างนั้น

นางฟัง ฟังกู้เสี่ยวหวานทั้งหมด

ส่วนวังกุ้ยเฟยมองท่าทางที่สบายใจของฮองเฮาเหลิ่ง แทบรอไม่ไหวที่จะทุบตีกู้เสี่ยวหวานอย่างรุนแรง

นางจงใจทำให้ฮองเฮาโกรธ อยากให้นางนั้นกลุ้มใจ ทางที่ดีก็โกรธจนเด็กในท้องแท้งไปเลยย่อมดีที่สุด!

ตอนนี้ฝ่าบาทโปรดปรานตัวเองไม่หยุด รอจนถึงตอนที่ฮองเฮาเหลิ่งต้องการฟ้อง นางก็เตรียมข้อแก้ตัวไว้นานแล้ว

จิตใจคับแคบ อดทนต่อผู้อื่นไม่ได้ ข้อแก้ตัวเหล่านี้นางคิดไว้มานานแล้ว!

การปรากฏตัวของกู้เสี่ยวหวาน ทำลายแผนการของนางจนสะอาดเกลี้ยง

วังกุ้ยเฟยสีหน้าแข็งทื่อ มองกู้เสี่ยวหวานที่กลับไปอยู่ตำแหน่งตัวเอง สองมือที่อยู่ในแขนเสื้อนั้นกำแน่น ข้อนิ้วเป็นสีขาวเนื่องจากออกแรงมากเกินไปราวกับกำลังจะแหลกคามือ ระหว่างฟันบนและล่างก็ขบกันแน่น จ้องมองกู้เสี่ยวหวานอย่างเอาเป็นเอาตายและพยายามรักษาความสูงส่งและความสง่างามบนใบหน้าของตัวเองอย่างมาก เพียงแต่ในดวงตานั้นราวกับเต็มไปด้วยยาพิษ

กู้เสี่ยวหวานแสร้งทำเป็นมองไม่เห็น ดึงถานอวี้ซูลุกขึ้นยืนจนมาถึงตรงหน้าของวังกุ้ยเฟย และแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นความโกรธของวังกุ้ยเฟยที่แทบทะลักออกมา จึงยิ้มแล้วพูดว่า “กุ้ยเฟยเหนียงเหนียง เสี่ยวหวานยังต้องไปคำนับไทเฮา จึงขอตัวลาก่อน!”