ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 2079 พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน

บทที่ 2079 พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน

“แน่นอน นางจะต้องมาแน่นอน หากนางต้องการแต่งเข้าจวนหมิงอ๋อง นางจะต้องเริ่มต้นจากการมาหาข้า เจ้าไม่ต้องกังวล นางจะมาแน่นอน!” กู้เสี่ยวหวานกำลังฝึกคัดอักษร หลังจากเขียนตัวสุดท้ายเสร็จก็วางพู่กันลง จากนั้นยืดแขนบิดกายยืดเส้นยืดสายเล็กน้อย โค่วไห่ก็เข้ามา “คุณหนู กู้ซินเถาและซุนซื่อมาเจ้าค่ะ!”

“ดูสิ นางก็มาแล้วไม่ใช่หรือ?” กู้เสี่ยวหวานส่งยิ้มให้อาจั่ว

“คุณ…” อาจั่วไม่สบายใจเล็กน้อย “จุดประสงค์การมาของกู้ซินเถาและซุนซื่อต้องไม่ใช่เรื่องดี การมาที่นี่นางต้องมีแผนการอย่างแน่นอน ข้ากังวลว่าพวกนางจะทำร้ายท่าน”

“ข้าเคยเห็นแผนการของพวกเขามาแปดร้อยอย่างแล้ว หากพวกนางต้องการทำลายชื่อเสียงของข้า เจ้าก็ไม่ต้องห่วง คราวนี้ข้าจะให้นางรู้ว่ากำลังเล่นกับใคร!” กู้เสี่ยวหวานยิ้มอย่างมีชัย ก่อนจะหมุนกายเดินไปที่ลานบ้าน

เมื่ออาจั่วเห็นก็วิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความหวาดระแวง นางต้องอยู่เคียงข้างคุณหนูตลอดเวลา จะทำการสะเพร่าไม่ได้เด็ดขาด!

เมื่อกู้เสี่ยวหวานก้าวเข้าไปในห้องโถงด้านหลังก็เห็นกู้ซินเถาและซุนซื่อยืนอยู่ที่นั่นท่าทางนิ่งสงบ ดูสงวนท่าทีแปลก ๆ

เมื่อเห็นกู้เสี่ยวหวานเข้า กู้ซินเถาและซุนซื่อจึงรีบเงยหน้าขึ้นด้วยความดีใจ “เสี่ยวหวาน เจ้ามาแล้ว!”

“ท่านพี่และท่านป้านั่งก่อนเถอะ คราวนี้ท่านทั้งสองมาหาข้ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า?” กู้เสี่ยวหวานถามด้วยรอยยิ้ม

ใบหน้าของกู้ซินเถายังคงประดับรอยยิ้ม และพูดอย่างสนิทสนม เมื่อสองสามวันก่อนข้าไม่ได้อยู่บ้าน กลับมาท่านแม่บอกว่าเจ้ามาหาข้า ข้าสบายดี แต่จวิ้นจู่มีเรื่องสำคัญอยากคุยกับข้า ข้าจึงมาหาเจ้าช้าไปสองสามวัน ตอนนี้ข้าว่างแล้วจึงรีบมาหาเจ้าทันที เสี่ยวหวานดูเจ้าสิ งดงามขึ้นเรื่อย ๆ เลย เกรงว่าจะไม่มีใครมีท่าทางเช่นเจ้า!”

กู้ซินเถาไม่รู้ว่าเป็นภาพลวงตาหรือไม่ แต่นางรู้สึกว่ากู้เสี่ยวหวานในวันนี้แตกต่างจากเมื่อก่อนมาก

ในอดีตกู้เสี่ยวหวานก็เรียกได้ว่างดงาม ท่าทางสง่าผ่าเผย จิตใจกว้างขวาง ผิวพรรณขาวผ่องราวกับว่าคุณหนูของครอบครัวใหญ่ ตอนนี้เมื่อมองดูอีกฝ่าย ด้วยเหตุผลบางอย่างกู้ซินเถารู้สึกเพียงว่าคิ้วและดวงตาของกู้เสี่ยวหวานที่เลิกขึ้นเล็กน้อง ทำให้รู้สึกถึงความเจ้าเล่ห์ที่ส่งออกมา

ท่าทางและการกระทำยังเหมือนเดิม แต่ดวงตาและรอยยิ้มเย้ายวนขึ้นเล็กน้อย!

ไม่ผิด นี่คือเสน่ห์ที่แท้จริง!

ไม่ต้องกล่าวถึงผู้ชาย แม้แต่นางที่เป็นสตรียังรู้สึกว่ากู้เสี่ยวหวานกำลังทำให้อีกฝ่ายหัวปั่น กู้ซินเถาจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเหม่อลอยและไม่รู้ตัวอยู่เป็นเวลานาน?

กู้เสี่ยวหวานจิบชาเล็กน้อย เมื่อเห็นท่าทางมึนงงของกู้ซินเถาก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย “พี่ซินเถา ท่านเป็นอะไรไป?”

ซุนซื่อเองก็ประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน วันนี้เกิดอะไรขึ้นกับซินเถากัน จึงรีบดึงแขนเสื้อของซินเถาแล้วพูดว่า “ซินเถา เจ้าเป็นอะไร? เสี่ยวหวานกำลังถามเจ้าอยู่นะ?”

“อ่า…” กู้ซินเถาถูกซุนซื่อดึงแขนจากนั้นก็กลับมามีสติอีกครั้ง เมื่อครู่นางหลงใหลกับเสน่ห์ของกู้เสี่ยวหวาน จึงรู้สึกละอายใจเล็กน้อย หากแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยออกมา และทำได้แต่พูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “ข้าแค่คิดว่าไม่ได้เจอเสี่ยวหวานมาสองสามวันเท่านั้น แต่ข้ากลับรู้สึกว่าน้องสาวของข้างดงามขึ้นมาก!”

กู้ซินเถายิ้มประจบสอพลอ แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกเกลียดชัง

ทั้งคู่มาจากครอบครัวเดียวกัน ได้ยินมาว่าเถียนซื่อคนนั้นหน้าตาธรรมดา แต่กลับมีลูกสาวที่งดงามมากเช่นนี้! นอกจากจะทำให้ผู้ชายหลงใหลแล้ว ยังทำให้สตรีด้วยกันไม่อาจละสายตาได้!

กู้ซินเถาเก็บง่ำความเกลียดชังไว้ในใจ หากแต่ใบหน้าเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น อีกทั้งไม่สามารถซ่อนความอิจฉาและความโกรธในดวงตาได้!

กู้เสี่ยวหวานแค่แสร้งทำเป็นไม่เห็น และพูดคุยกับกู้ซินเถา “ตอนนี้ท่านพี่เองก็งดงามขึ้นมาก! ถ้าข้าเป็นผู้ชาย เกรงว่าข้าจะถูกดึงดูดโดยความงามของท่านเช่นกัน! เหล่าชายหนุ่มคงรอไม่ไหวอยากจะแต่งงานกับท่านและพาท่านกลับบ้านให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะได้พบหน้ากันทั้งวันทั้งคืน!”

ใบหน้าของกู้ซินเถาแดงก่ำด้วยความเขินอาย นางมองไปที่คนในห้อง และแสร้งทำเป็นโกรธเคือง “เสี่ยวหวาน เจ้ากำลังพูดถึงอะไร ข้า…ข้า…”

เรื่องนี้เป็นเรื่องไม่เหมาะสม กู้เสี่ยวหวานเข้าใจดีและเริ่มพูดอย่างจริงจัง “ท่านพี่ ข้าคิดเรื่องนี้มานานแล้ว ถ้าชีวิตของท่านดีขึ้นชีวิตของข้าก็จะดีขึ้น ตระกูลกู้ของเราก็จะดีขึ้นเรื่อย ๆ ถ้าตกต่ำลงตระกูลกู้ของเราก็จะย่ำแย่ไปด้วย ตอนนี้ท่านมาถึงเมืองหลวงแล้ว เกรงว่าแผนในอนาคตของท่านคือการตั้งถิ่นฐานในเมืองหลวง! ข้าจะไม่พูดอะไรมาก แต่ปัจจุบันสถานะของข้าในเมืองหลวงสูงกว่าท่าน หากท่านต้องการสิ่งใดท่านสามารถบอกข้าได้ หากข้าสามารถช่วยได้ ข้าก็จะช่วยอย่างเต็มที่ พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน!”

“ใช่แล้ว ครอบครัวเดียวกัน ครอบครัวเดียวกัน!” ซุนซื่อพูดอย่างร้อนรน “เรากับเสี่ยวหวานเป็นครอบครัวเดียวกัน แม้ว่าคนนอกเหล่านั้นอยากจะยื่นมือมาช่วยเหลือเราสักเท่าไร่ แต่พวกเขาย่อมมีจุดประสงค์แอบแฝงแน่นอน ซินเถา เราต้องเชื่อฟังกู้เสี่ยวหวาน เข้าใจหรือไม่? นางทำเพื่อผลประโยชน์ของพวกเราเอง!”

กู้ซินเถารู้สึกกระอักกระอ่วนราวกับว่าไม่คาดคิดว่ากู้เสี่ยวหวานจะกระตือรือร้นขนาดนี้ จึงเอ่ยอย่างกระดากอาย “เสี่ยวหวาน ข้ารู้ว่าเราเป็นญาติ พวกเรามีสายเลือดเดียวกัน ถ้าครอบครัวเรารักกันดีก็จะไม่มีใครมารังแกเราได้ จริงไหม?”

“ใช่แล้ว การที่ท่านคิดเช่นนี้เป็นสิ่งดี ปล่อยวางเรื่องราวเลวร้ายในอดีตและลืมมันไปเสีย! ในฐานะน้องสาว หากท่านพี่ต้องการความช่วยเหลือในอนาคต ข้าจะช่วยท่านพี่อย่างแน่นอน!”

“ตกลง หากเสี่ยวหวานพูดเช่นนี้ข้าก็พอใจแล้ว! ตอนนี้ข้ามีสิ่งหนึ่งที่ต้องการให้เจ้าช่วย!” กู้ซินเถาพยักหน้า

หลังจากนั้นนางก็แบ่งปันความคิดของตัวเองกับกู้เสี่ยวหวาน ซึ่งตรงกับที่กู้เสี่ยวหวานคาดเดาไว้!

นางอยากแต่งเข้าจวนหมิงอ๋องหากแต่ไม่มีโอกาส แม้ว่าซูหลินจะชอบกู้ซินเถา แต่ก็ไม่เคยบอกว่าจะพานางเข้าจวน ที่นางบอกว่าซูหลินจะยกย่องนางนั่นเป็นเพราะต้องการหลอกกู้ฉวนลู่และซุนซีเอ๋อร์!

เมื่อเห็นว่าเวลาผ่านไปเนิ่นนาน เรื่องแบบนั้นก็เกิดขึ้นอีกครั้ง แม้จะไม่มีผู้ใดเห็นแต่นางก็รู้สึกเหมือนมีหนามทิ่มแทงใจอยู่ตลอดเวลา และกลัวว่าเมื่อถึงจุดหนึ่งหนามนั้นจะทิ่มแทงนางจนตาย!” เมื่อเห็นกู้เสี่ยวหวานมีเสน่ห์มากขึ้นเรื่อย ๆ จึงคิดว่าสถานะและความงามนั้นดีกว่าตนเองมาก ก็รู้สึกเหมือนมีไฟสุมอยู่ในอกแทบจะเผาไหม้ให้นางตายทั้งเป็น

กู้เสี่ยวหวานเห็นความอิจฉาริษยาในดวงตาของกู้ซินเถาอย่างชัดเชน หากแต่นางก็ยังนั่งนิ่งเฉยดื่มชารอให้ทั้งสองคนพูดให้เสร็จ “ท่านพี่ บอกข้าสิ ถ้าเสี่ยวหวานสามารถช่วยได้ ข้าจะช่วยให้ถึงที่สุด!”