ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 2089 มาหาเรื่องอีกแล้ว

บทที่ 2089 มาหาเรื่องอีกแล้ว

“องค์หญิงอันผิง…”

หลังจากเหล่าคุณหนูพากันกรูเข้ามา พวกนางก็รีบทำความเคารพและเอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้ม

“คุณหนูทุกท่านลุกขึ้นเถอะ!” กู้เสี่ยวหวานยืนขึ้นด้วยรอยยิ้ม

หลังจากคุณหนูเหล่านั้นลุกขึ้น หน่วยกล้าตายสองคนก็เดินมาหยุดด้านข้างของกู้เสี่ยวหวาน พูดด้วยรอยยิ้ม “องค์หญิง โชคดีที่ท่านเองก็อยู่ที่นี่ วันนี้พวกเรามาดื่มชาที่โรงน้ำชาอู่อวิ้น พวกเราหลายคนจึงได้แต่งบทกวีขึ้นมาและยากจะตัดสิน ตอนนี้เหลือเพียงสามบทสุดท้าย บทกวีทั้งสามงดงามจนยากจะตัดสิน บังเอิญได้ยินว่าท่านเองก็อยู่ที่นี่ อีกอย่างท่านก็มีความเชี่ยวชาญด้านบทกวี ข้าคิดว่าจะเป็นการดีที่สุดถ้าจะให้ท่านเป็นคนตัดสิน!”

กู้เสี่ยวหวานยังไม่ทันจะปฏิเสธ คุณหนูสองคนนั้นก็ลากกู้เสี่ยวหวานออกไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นเช่นนี้ อาจั่วและโค่วตันที่อยู่ด้านข้างก็รีบวิ่งตามไปติด ๆ

แม้วันนี้จะกล่าวว่าเป็นงานเลี้ยง แต่มีเพียงชั้นสองของโรงน้ำชาอู่อวิ้นเท่านั้นที่ถูกสงวนไว้สำหรับพื้นที่จัดงาน ด้านล่างชั้นหนึ่งยังมีบุคคลสำคัญมากมายมาดื่มชา ทันทีที่ได้ยินว่าคุณหนูจากตระกูลสูงศักดิ์เกือบทั้งหมดในเมืองหลวงมารวมตัวกันที่นี่ ทั้งยังมีบทกวีและสาวงามให้ชื่นชม ความสนใจของพวกเขาจึงอยู่ชั้นสอง

เมื่อเห็นคนที่ออกมาจากห้องรับรอง คนด้านล่างต่างอุทานอย่างตื่นเต้น “ดูสิ นั่นองค์หญิง!”

“สวรรค์ ข้าไม่คิดว่านางจะเสด็จมายังที่แห่งนี้ด้วย กวีของผู้ใดจะได้ครอบครองอับดับ เราต้องรอดูแล้ว!”

“ใช่แล้ว ไม่นึกเลยว่าองค์หญิงจะชอบดื่มชาด้วย เป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็นองค์หญิงด้วยตาตนเอง!” ใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

เมื่อเห็นท่าทางหลงใหลเคลิบเคลิ้มนั้น ชายด้านข้างก็หัวเราะเบา ๆ “องค์หญิงมาที่นี่บ่อยจะตาย ข้าเพิ่งเจอนางที่ร้านอาหารเมื่อไม่กี่วันก่อน!”

หลังจากที่ทุกคนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก็ได้ยินคุณหนูคนหนึ่งพูดขึ้นว่า “องค์หญิง บทกวีทั้งสามบทนี้ ข้าหวังว่าท่านจะช่วยพวกเราตัดสินว่าใครเขียนได้ดีที่สุด!”

กู้เสี่ยวหวานรับบทกวีสามบทนั้นมาอ่าน เนื้อความในบทกวีล้วนเกี่ยวกับความทุกข์ยากและการคร่ำครวญ หากพูดถึงบทกวีเหล่านี้ก็เปรียบเหมือนกวีทั่วไป ดังนั้นนางจึงพูดด้วยรอยยิ้ม “บทกวีทั้งสามบทนี้ยอดเยี่ยมทั้งหมด”

“ยอดเยี่ยมทั้งหมด? ท่านเลือกอันดับหนึ่งมาเถอะเพคะ!”

“ใช่แล้วองค์หญิง ท่านเองก็เชี่ยวชาญด้านนี้ ดังนั้นทำไมไม่แสดงความคิดเห็นให้เราล่ะ!”

ผู้คนชั้นล่างเริ่มส่งเสียงโห่ “ใช่แล้ว องค์หญิง ผู้ใดเป็นอันดับหนึ่ง องค์หญิงโปรดตัดสิน!”

เมื่อเห็นสิ่งนี้กู้ซินเถาก็แหวกฝูงชนมาหยุดลงด้านข้างกู้เสี่ยวหวาน และพูดด้วยรอยยิ้ม “เสี่ยวหวาน ไม่ง่ายเลยที่คุณหนูเหล่านี้จะจัดงานเลี้ยงขึ้น เจ้าแค่ทำตามความปรารถนาของพวกเขา และตัดสินออกมาเถอะ!”

กู้เสี่ยวหวานเหลือบมองกู้ซินเถาที่กำลังยิ้มกว้าง กู้เสี่ยวหวานยิ้มตอบแต่รอยยิ้มนั้นไปไม่ถึงดวงตา กลับกันมันทำให้กู้ซินเถารู้สึกสับสนเล็กน้อย

“เสี่ยวหวาน เจ้ายิ้มอะไร?”

กู้เสี่ยวหวานไม่ตอบคำถามกู้ซินเถา หลังจากมองลึกไปในดวงตากู้ซินเถา แล้วนางหันกลับมามองกวีทั้งสามบทอีกครั้ง

เมื่อเห็นว่านางกำลังตัดสิน หัวใจเต้นแรงของกู้ซินเถาก็พลันสงบลง

รอยยิ้มที่กู้เสี่ยวหวานยิ้มให้กับตัวเองในเมื่อครู่นั้นน่ากลัวจริง ๆ!

กู้เสี่ยวหวานกำลังตัดสินบทกวีอย่างจริงจัง และทุกคนก็ปฏิบัติตามสิ่งที่นางพูด ไม่มีใครรู้ว่าในขณะนี้มีร่างหนึ่งเบียดฝูงชนเข้ามาใกล้ชั้นสองทีละนิด เมื่อกู้เสี่ยวหวานเอ่ยว่าบทกวีใดคือผู้ชนะ เสียงปรบมือก็ดังสนั่นขึ้นทั่วทุกทิศ ทุกคนเชื่อในคำตัดสินของกู้เสี่ยวหวานอย่างไม่ลังเล

“ข้านับถือท่าน!” คนจากชั้นหนึ่งตะโกนขึ้น

“ใช่ใช่ใช่ ข้าเกรงว่าตำแหน่งสตรีที่มีความสามารถอันดับหนึ่งในต้าชิงควรเป็นองค์หญิง!”

ตำแหน่งสตรีที่มีความสามารถอันดับหนึ่งในต้าชิงเป็นของใครทุกคนต่างรู้ดี ทุกคนต่างรู้ว่าหมิงตูจวิ้นจู่นั้นมากความสามารถ แต่คุณหนูตระกูลซ่งก็มีความสามารถไม่แพ้กัน เมื่อองค์หญิงผู้นี้ปรากฏตัวขึ้น ไม่รู้ว่าหากทั้งสองได้เผชิญหน้ากัน ใครจะเป็นผู้ชนะ

หลังจากตัดสินเสร็จกู้เสี่ยวหวานก็เตรียมตัวจากไป แต่กู้ซินเถากลับดึงนางไปทักทายคุณหนูพวกนั้น “เสี่ยวหวาน เจ้าก็อาศัยอยู่ในเมืองหลวงนานแล้ว แต่เกรงว่ายังมีคุณหนูอีกมากที่เจ้าไม่รู้จัก! ไปกันเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปพบพวกนาง”

กู้ซินเถาจับมือกู้เสี่ยวหวานแน่น แม้กู้เสี่ยวหวานอยากจะดิ้นให้หลุดพันธการนี้เท่าไรก็ไม่อาจทำได้ นางไม่มีทางเลือกนอกจากต้องตามกู้ซินเถาไปหาคุณหนูเหล่านั้น กู้เสี่ยวหวานไม่คุ้นเคยกับคุณหนูเหล่านี้มากนัก หลังจากพบปะกันเล็กน้อยกู้เสี่ยวหวานก็วางแผนจะจากไป

แต่กู้ซินเถาไม่ยอมให้นางจากไปแน่นอน

“น้องสาวของข้าใจดีและมีความสามารถ ยิ่งโตก็ยิ่งงดงาม ในฐานะพี่สาวข้าจึงรู้สึกเป็นเกียรติยิ่ง!”

ไม่จริงหรือ? นี่ไม่ใช่แค่บอกคนอื่นว่าอย่าทำให้ข้าขุ่นเคืองเพราะข้ามีน้องสาวเป็นองค์หญิงหรอกหรือ!

เมื่อนางพูดแบบนี้ใครจะกล้าทำให้กู้ซินเถาขุ่นเคือง ผู้ใดบ้างจะไม่รู้ว่านอกจากองค์หญิงแล้ว ยังมีหมิงตูจวิ้นจู่ที่คอยสนับสนุนนาง!

องค์หญิงยุ่งได้ แต่หมิงตูจวิ้นจู่…

ถ้าไปทำให้นางขุ่นเคือง เกรงว่าชีวิตนี้คงจะหาไม่!

ทุกคนหัวเราะคิกคักและพูดคุยกับกู้ซินเถาอย่างกระตือรือร้น จากนั้นหญิงคนหนึ่งก็โพล่งขึ้นมา “ข้าไม่คาดหวังว่าองค์หญิงจะเก่งกาจขนาดนี้ ได้ยินร้อยครั้งไม่เท่ากับเห็นด้วยตาครั้งเดียว รูปร่างหน้าตาขององค์หญิงช่างน่าอัศจรรย์จริง ๆ! ข้าไม่รู้ว่ามีชายหนุ่มกี่คนที่หลงใหลในความงามเช่นนี้!”

พวกนางหัวเราะคิกคัก คำพูดนั้นทำให้ใบหน้ากู้เสี่ยวหวานมืดมนลง และได้ยินเพียงกู้ซินเถาพูดอย่างจริงจัง

“อย่าล้อเล่นกับน้องสาวของข้า น้องสาวของข้ามีคนในหัวใจแล้ว! ไม่เช่นนั้นฮ่องเต้คงพระราชงานแต่งงานให้นางไปแล้ว!”

“โอ้ จริงหรือ?” ผู้หญิงคนนั้นมองไปที่กู้เสี่ยวหวานราวกับไม่เชื่อและพูดว่า “ข้าไม่รู้ว่าผู้ชายประเภทไหนในดินแดนนี้ที่คู่ควรกับความงามและสติปัญญาขององค์หญิง!”

ขณะที่กู้เสี่ยวหวานกำลังจะพูดก็ได้ยินกู้ซินเถาพูดว่า “น้องสาวของข้าและคนคนนั้นเป็นคู่รักตั้งแต่วัยเด็ก พวกเจ้าควรหยุดคาดเดาอย่างมั่ว ๆ ได้แล้ว!”