ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 2108 กู้ซินเถาท้องแล้ว

บทที่ 2108 กู้ซินเถาท้องแล้ว

หลังจากกู้ฟางสี่ออกไป ใบหน้าของหลี่ฝานยังเต็มไปด้วยวความสุข “เมื่อก่อนเสี่ยวหวานมักลงมือทำอาหารด้วยตัวเอง แต่เมื่อไม่นานมานี่เมื่อนางคิดค้นอาหารจานใหม่ออกมา ก็มักจะขอให้ท่านอาเป็นคนทำอาหาร หากอาหารจานนั้นปรุงออกมาแล้วรสชาติดี จึงขอให้ท่านอามาสอนพ่อครัวในร้านของเราต่อ หายากที่จะได้เห็นผู้หญิงที่มีทักษะเช่นนี้!”

“นางเคยแต่งงานมาก่อนหรือไม่?” ซูหมางโพล่งออกมา เมื่อเห็นการทำผมของกู้ฟางสี่ในเมื่อครู่ก็สามารถบอกได้ว่านางแต่งงานแล้ว!

“แต่งงานแล้ว!” หลี่ฝานเอ่ย คำยืนยันนั้นทำให้ซูหมางก้มหน้าลงเงียบ หากหลี่ฝานสังเกตซูหมางอย่างละเอียดคงจะเห็นความเสียใจเล็กน้อยบนใบหน้านั้น

ซูหมางนิ่งเงียบไม่พูดอะไร แต่หลี่ฟานพูดกับตัวเองว่า “น่าเสียดายที่ผู้หญิงดี ๆ ต้องไปแต่งงานกับคนแบบนั้น! ว่ากันว่าเลือดข้นกว่าน้ำ แต่ในสายตาของบางคน คนในครอบครัวก็กลายเป็นเครื่องมือหาเงิน!”

หลังจากที่หลี่ฝานพูดจบก็กระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะเสียงดัง

“เกิดอะไรขึ้น?” ซูหมางตกใจและโพล่งออกมา

“แต่เดิมนางเป็นน้องเล็กจากตระกูลกู้ แต่เนื่องจากบ้านใหญ่และบ้านสามของตระกูลกู้ต้องการเงิน พวกเขาจึงขายนางให้กับอันธพาลท้องถิ่น นางเป็นเด็กที่หน้าตาดี แต่ชีวิตกับขมขื่นยิ่งนัก โชคดีที่เสี่ยวหวานรู้ว่าท่านอาของตนเองต้องเผชิญหน้ากับสิ่งใด จึงดึงนางออกจากเรื่องอันเลวร้ายนั้นทั้งหมด และตอนนี้ชีวิตของนางก็ดีขึ้นมาก ไม่เช่นนั้นนางอาจจะไม่สามารถทนต่อการทรมานได้อีกต่อไป!” หลี่ฝานกล่าวอย่างเสียใจจากนั้นก็พูดอีกครั้งว่า “ชีวิตของคนเราแล้ว เพื่อเงินแล้วก็สามารถทำได้ทุกอย่างจริง ๆ!”

มีความหมายบางอย่างแฝงอยู่ในคำพูดของหลี่ฝาน ซูหมางที่ได้ฟังก็เข้าใจได้ทันทีว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร

หมายความว่าบ้านใหญ่ของตระกูลกู้นั้นโหดเหี้ยมถึงขนาดขายน้องสาวของตัวเองเพื่อแลกกับเงิน ดังนั้นเรื่องของกู้เสี่ยวหวานอาจมีบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับบ้านใหญ่ตระกูลกู้!

เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับบ้านใหญ่ตระกูลกู้ ตอนนี้ยังไม่มีข่าวคราวเกี่ยวกับครอบครัวนั้น แต่กู้เสี่ยวหวานบอกแล้วว่าจะปล่อยให้ข่าวนี้รั่วไหลไม่ได้ ซูหมางเข้าใจว่าหลี่ฝานหมายถึงอะไรจึงจดจำมันไว้ในใจ อย่างไรก็ตามเขารู้สึกเสียใจกับเหตุการณ์ของหญิงสาวที่มีรอยยิ้มสดใสผู้นั้นได้พบเจอ

ซูหมางอายุยังไม่มาก แต่หลายปีมานี้เขาใช้ชีวิตอยู่ชายแดนมาตลอด และสถานที่แบบนั้นการจะได้พบหญิงสาวสักคนนั้นเป็นเรื่องยาก ครั้งเมื่อเขายังเด็ก เคยวาดฝันไว้ว่าต้องการภรรยาที่ดี แต่เมื่อโตขึ้นกลับไม่ได้คิดเรื่องนี้อีกเลย และคิดว่าการอยู่คนเดียวก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไร ดังนั้นแม้ว่าเขาจะกลับมาเมืองหลวงแล้ว และดำรงตำแหน่งรองผู้บัญชาการกองกำลังรักษาความสงบ เมื่อหลายคนได้ยินว่าเขายังไม่ได้แต่งงาน ดังนั้นจึงมีแม่สื่อหลายคนมาหาเขาเรื่องแต่งงาน

ในเมืองหลวงมีแม่ม่ายสาวและหญิงสาวที่ยังไม่แต่งงานอยู่มากมาย แต่ไม่รู้ว่าเหตุใดกลับไม่มีใครดึดดูงความสนใจของซูหมางได้ เมื่อเห็นว่าเขานั้นเย็นชาราวกับสายน้ำเย็นเยือก พวกนางก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้

ซูหมางไม่ได้สนใจคำพูดของหลี่ฝานอีกและทำเพียงแค่พยักหน้ารับ เขาเข้าใจว่าหลี่ฝานหมายถึงอะไร!

ทั้งสองนั่งสนทนากันอยู่ หลังจากกินดื่มจนพอใจซูหมางก็จากไป

ยามเดินออกจากร้านซูหมางหันกลับมองด้านในโดยไม่ได้ตั้งใจ และก็เห็นกู้ฟางสี่เดินออกมาจากร้านจิ่นฝู รอบกายนางไม่มีผู้ใดราวกับตั้งใจจะกลับบ้านเพียงลำพัง

ซูหมางรู้สึกว่าสิ่งนี้ไม่ปลอดภัยและก้าวเท้ายาว ๆ เพื่อตามนางให้ทัน ตอนนั้นเองมีรถม้าบุผ้าสักหลาดสีน้ำเงินหยุดลงหน้ากู้ฟางสี่ กู้ฟางสี่ก้าวขึ้นรถม้าโดยไม่ลังเล และรถม้าก็เคลื่อนตัวออกไป

ซูหมางพบว่านั้นเป็นรถม้าของจวนตระกูลกู้

……

แม้ว่ากู้ซินเถาจะเอาแต่อยู่ในบ้าน แต่มันก็ทำให้อารมณ์ของนางหงุดหงิดงุนง่าน นางนับวันและพบว่าระดูของนางไม่มานานกว่าหนึ่งเดือนแล้ว!

ซุนซีเอ๋อร์พยายามนับวันที่ระดูของกู้ซินเถามาล่าสุด เมื่อเห็นว่าผ่านไปเกือบสองเดือนแล้ว แต่ระดูของกู้ซินเถาก็ยังไม่มา นางจึงรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อย “ซินเถา ทำไมระดูของเจ้ายังไม่มา ให้หมอมาตรวจดีหรือไม่ รอบเดือนของหญิงสาวเป็นเรื่องสำคัญมากสำหรับการตั้งครรภ์และการมีบุตรในอนาคต ดังนั้นจะประมาทไม่ได้!”

กู้ซินเถารู้สึกหงุดหงิด รอบเดือนของนางมาตรงเวลาเสมอ เหตุใดเดือนนี้ถึงยังไม่มา ดังนั้นจึงเกิดความคิดไม่ดีขึ้นในใจ

เมื่อคิดถึงวันนั้นที่โดนขัง นับวัน…

กู้ซินเถาตื่นตระหนกรีบคว้ามือของซุนซีเอ๋อร์มาจับเอาไว้แล้วพูดด้วยความตื่นตระหนก “ท่านแม่ ท่านไปตามหมอมาให้ข้าที!”

ซุนซีเอ๋อร์ตอบรับและรีบออกไปตามท่านหมอด้วยความร้อนรน

เมื่อหมอมาถึงและได้จับชีพจรแล้ว หมอผู้นั้นก็กล่าวยินดีด้วย นอกจากนี้ยังบอกข้อระวังเกี่ยวกับการใช้ชีวิตประจำวัน จนกระทั่งเขาจากไป กู้ซินเถาและมารดาก็ยังไม่หายจากอาการตกใจ

“ซินเถา เจ้า…เจ้าท้องหรือ?”

ใบหน้าของกู้ซินเถาซีดลงด้วยความตกใจ หากนับวันดูแล้ว เด็กในท้องนี้จะต้องไม่ใช่ลูกของซื่อจื่อแน่!

หญิงสาวเกิดอาการตื่นตระหนกและไม่มีความคิดใด ๆ ซุนซีเอ๋อร์ไม่เคยเห็นใครตั้งครรภ์ก่อนแต่งงาน ดังนั้นนางจึงพูดว่า “ซินเถา ไม่ต้องกังวลรอพ่อของเจ้ากลับมาก่อน แล้วเราค่อยคิดหาวิธี!”

“วิธีอะไร? เราไม่สามารถเก็บเด็กคนนี้ไว้ได้!” กู้ซินเถากรีดร้องราวกับว่านางเสียสติไปแล้ว

กู้ซินเถาที่ถูกซุนซีเอ๋อร์แผดเสียงใส่ก็เสียสติไปในทันทีและถามอย่างโง่เขลาว่า “ทำ…ทำไม? ลูกชายของซื่อจื่อ ทำไม…”

ซุนซีเอ๋อร์คิดว่าลูกในท้องของกู้ซินเถาเป็นลูกของซื่อจื่อ! สายตาคมกริบของกู้ซินเถาจ้องมองซุนซีเอ๋อร์ ซุนซื่อมองดวงตาที่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายของลูกแล้วก็ต้องผงะถอยหลังไปอย่างหวาดกลัว

“ซินเถา เจ้า…เจ้าเป็นอะไรไป?” ซุนซื่อไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ กู้ซินเถาดูเหมือนจะคลุ้มคลั่งขึ้นมา

กู้ซินเถาขบริมฝีปากแน่นและมองไปที่ซุนซื่ออย่างเย็นชาโดยไม่พูดอะไรสักคำ ริมฝีปากบางมีเลือดไหลซึมออกมาและเอาแต่กัดปากแน่นไม่กล้าพูดอะไรออกมา

ความเยือกเย็นในดวงตาและความดุดันบนใบหน้าทำให้ผู้คนสั่นสะท้าน ราวกับว่าพวกเขาตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง