ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 2123 คนรักใหม่ของซื่อจื่อ

บทที่ 2123 คนรักใหม่ของซื่อจื่อ

“ทั้งสองท่าน ข้าต้องขอโทษด้วย ข้าจะไปหาเขาที่กรมคลัง!” กู้ฉวนลู่ยืนขึ้นกุมมือแล้วเอ่ยอย่างรู้สึกผิด

หลังจากพูดจบก็เตรียมหมุนกายเดินจากไป หากเจ้าบ้านไม่อยู่บ้านก็ไม่มีเหตุผลใดที่แขกจะอยู่ ใบหน้าของเหลียงโส่วอี้กลายเป็นบิดเบี้ยวหน้าเกลียดเล็กน้อย

เมื่อเห็นว่ากู้ฉวนลู่กำลังจะจากไปเหลียงโส่วอี้ก็รีบลุกขึ้นยืนและพูดว่า “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร! เราจะรอท่านกลับมา!”

เหลียงโส่วอี้พยักหน้าด้วยท่าทางประจบสอพลอขณะที่กู้ฉวนลู่เอามือไพล่หลัง เชิดหน้าขึ้นสูงและเดินจากไปด้วยความเย่อหยิ่ง

เหลียงซื่อเดินมาจากห้องครัวพร้อมจานอาหารในมือประจวบเหมาะกับเห็นกู้ฉวนลู่เดินผ่านหน้าตนไป เหลียงซื่อจึงรีบทักทายกู้ฉวนลู่ “คุณชายกู้ถึงเวลาอาหารแล้ว ท่านจะไป…”

ก่อนที่เหลียงซื่อจะถามจบกู้ฉวนลู่ก็เดินผ่านไปราวกับนางไร้ตัวตน ด้านหลังยังมีสาวใช้คนหนึ่งถืออาหารตามมา เหลียงซื่อไม่อาจเก็บสีหน้าได้ และนางพูดกับกู้ฉวนลู่อย่างกระตือรือร้น แต่เขาไม่แม้แต่จะตอบรับ นี่ไม่เป็นการหักหน้าตัวเองต่อหน้าคนอื่นหรือ?

เมื่อกลับมาที่ห้องโถงก็เห็นเหลียงโส่วอี้นั่งอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะการที่กู้ฉวนลู่เดินออกไป หลังจากไล่สาวใช้ออกไปแล้ว เหลียงโส่วอี้ก็ดึงเหลียงซื่อเข้ามาและถามว่า

“ภรรยา เรื่องที่เจ้าพูดถึงเมื่อบ่ายนี้ เราจะทำอย่างไร?”

เวลานี้กู้จือเหวินไม่ได้อยู่ที่กรมคลัง เมื่อกู้ฉวนลู่เดินผ่านประตูเข้าไป เวรยามเฝ้าประตูบอกเพียงว่าเขาไม่เห็นนายน้อยกู้ กู้ฉวนลู่คิดเพียงว่าคนคนนี้คงไม่เห็นกู้จือเหวิน เมื่อเห็นกลุ่มคนเดินออกมาจากข้างในทุกคนสวมชุดสีน้ำเงินเนื้อดี สะอาดสะอ้านเดินผ่านไป ในขณะนั้นใบหน้าของกู้ฉวนลู่เต็มไปด้วยความสุข และรีบรุดขึ้นหน้าไปทักทาย “ซื่อจื่อ…”

บังเอิญว่าวันนี้ซูหลินมาทำงานทำให้ได้พบกับกู้ฉวนลู่ เมื่อเผชิญกับความสนิทสนมของกู้ฉวนลู่ ซูหลินก็มองไปที่อีกฝ่ายโดยไม่ได้พูดอะไร เขาบอกลากับคนรอบตัวเดินไปหากู้ฉวนลู่อย่างสง่างาม “คุณชายกู้ เหตุใดท่านถึงมาอยู่ที่นี่?”

จากนั้นกู้ฉวนลู่โค้งคำนับและพูดว่า “ขอบคุณที่ดูแลลูกชายของข้า วันนี้เราย้ายออกเรียบร้อยแล้ว แต่จือเหวินบอกว่าที่กรมคลังยังมีสิ่งที่ต้องทำอีกมากจึงไม่ได้ร่วมงานมงคลที่บ้าน!”

“ข้าขอโทษจริง ๆ วันนี้ข้ามีนัดแล้ว ไม่อย่างนั้นข้าคงไปดื่มเหล้ามงคลสักแก้ว!” ซูหลินเอ่ยเสียงดัง

เมื่อกู้ฉวนลู่ได้ยินว่าซูหลินอยากไปร่วมงานมงคลที่บ้านตนเอง เขาจึงรีบพูดด้วยความกลัวว่า “ซื่อจื่อคงยุ่งอย่างนี้ทุกวัน ในราชสำนักคงมีหลายสิ่งหลายอย่างต้องทำดังนั้นจึงยุ่งเป็นปกติ ท่านไปทำธุระเถิดขอรับ ข้าจะคุยกับซินเถาว่าท่านให้ความสำคัญกับนางเสมอ ถ้าวันนี้ท่านไม่ยุ่ง ท่านคงจะไปเยี่ยมนางที่บ้านแน่นอน!”

หลังจากฟังคำพูดของกู้ฉวนลู่แล้ว ซูหลินก็คลี่ยิ้มกว้างก่อนจะหันหลังกลับและเข้าไปในรถม้า กู้ฉวนลู่ค้อมตัวส่งรถม้าของซูหลินออกไปด้วยความเคารพ จากนั้นเขาก็ยืดตัวขึ้น ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มประจบสอพลอหายไปทันที

คำพูดที่กระตือรือร้นของซูหลินเมื่อครู่ ทำให้กู้ฉวนลู่ไม่สนใจว่ากู้จือเหวินอยู่ที่ไหนอีกต่อไป เขารีบตรงกลับบ้านและบอกว่าได้พบซื่อจื่อ และบอกว่าเขาไม่ว่างจึงทำให้ไม่สามารถมาได้ หัวใจของกู้ซินเถาจึงเต็มไปด้วยความสุข และนางก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนพิเศษในใจของซูหลิน

หลังจากที่ซูหลินเข้าไปในรถม้าแล้ว รถม้าก็มุ่งตรงไปยังโรงน้ำชาอู่อวิ้น หลังจากรถม้าหยุดลงหน้าประตู เถ้าแก่เซี่ยวก็ยืนรอต้อนรับซูหลินด้วยรอยยิ้มทันที “ซื่อจื่อ คนที่ท่านให้ข้าเตรียมพร้อมแล้วและกำลังรอท่านอยู่ที่ห้องรับรอง!”

ใบหน้าของเถ้าแก่เซี่ยวเต็มไปด้วยความประจบประแจง เขานำซูหลินไปที่ห้องรับรองเมื่อเขาปิดประตู เถ้าแก่เซี่ยวก็หัวเราะเบา ๆ ซื่อจื่อยังคงชอบผู้หญิงสวยและเขาคิดว่ากู้ซินเถามีความสามารถแต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น!

หลังจากเข้าไปในห้องแล้วก็ได้กลิ่นหอมจากภายใน ดูเหมือนว่าจะเป็นกลิ่นหอมของสตรีและเป็นกลิ่นของดอกกล้วยไม้ อย่างไรก็ตามกลิ่นของมันหอมมาก หลังจากได้กลิ่นนี้เขาก็รู้สึกพึงพอใจ และเถ้าแก่เซี่ยวที่อยู่ด้านข้างก็พูดต่อ “ซื่อจื่อ ข้าได้ยินมาว่าผู้หญิงคนนี้มีกลิ่นหอมบนร่างกายของนาง กลิ่นที่ท่านได้กลิ่นมาจากผู้หญิงคนนี้ มันหอมมาก!”

หลังจากเข้าไปในห้องรับรอง มีหญิงสาวท่าทางสง่างามอายุประมาณสิบเจ็ดปียืนอยู่ตรงนั้น

หลังจากซูหลินกินอาหารและดื่มเหล้าไปอีกเล็กน้อย เขาก็ลากผู้หญิงคนนั้นขึ้นเตียงทันที และกู้ซินเถาซึ่งตั้งครรภ์อยู่ก็ถูกเขี่ยทิ้งอย่างไม่รู้ตัว

ในที่สุดเรื่องการตั้งครรภ์ของกู้ซินเถาก็ซ่อนกู้เสี่ยวหวานไม่มิด อาการแพ้ท้องและคลื่นไส้ที่ผู้หญิงท้องควรมีนั้นเด่นชัด แต่ซุนซื่อยังคงซ่อนเรื่องนี้จากเหลียงซื่อ แต่ต่อมาเมื่อได้ยินเสียงอาเจียนที่เสียดแทงหัวใจของกู้ซินเถาอยู่ทุกวัน แม้ว่าเหลียงซื่อจะไม่ได้ถามแต่นางก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับกู้ซินเถา

หลังจากที่ซูหมางรวบรวมหลักฐานได้มากมาย วันนี้เขาก็ทำการเปิดโรงศาลทันที

กู้ซินเถาอาเจียนมีอาการคลื่นไส้รุนแรง ทันใดนั้นนางก็ได้รับข่าวจากโรงศาล ทำให้นางอาเจียนออกมาอีกครั้ง

“ข้าจะไปได้อย่างไร? นี่เป็นการบอกให้ทุกคนรู้ว่าข้าท้องไม่ใช่หรือ?” กู้ซินเถาโกรธจัดก่อนจะทุบถ้วยชาในมือจนแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ในบรรดาสาวใช้สองคนที่ซื้อมา กู้ซินเถาเลือกสาวใช้ที่ดูฉลาดและมีความสามารถแต่หน้าตาธรรมดามาคอยอยู่เคียง เดิมทีสาวใช้คนนี้ชื่อเถาฮวา แต่กู้ซินเถารู้สึกว่านางละเมิดข้อห้ามในการตั้งชื่อของตัวเอง ดังนั้นจึงเปลี่ยนชื่อของนางเป็นอิ๋งชุน

เมื่อเห็นท่าทางโกรธเกรี้ยวของกู้ซินเถา อิ๋งชุนก็เก็บเศษแก้วบนพื้นอย่างเงียบ ๆ โดยไม่มีท่าทีหวาดกลัว เมื่อกู้ซินเถาเห็นว่านางมีท่าทางนิ่งสงบกว่าสิ่งชุนมาก ดังนั้นจึงถามทันที “ทำไมเจ้าสงบขนาดนี้ ไม่กลัวที่ข้าอาละวาดบ้างหรือ?”

สิ่งชุนในเวลานั้น ถ้าตัวเองโกรธ นางจะหวาดกลัวจนจนทำอะไรไม่ถูก ดังนั้นสาวใช้คนนี้จึงแตกต่างจากสาวใช้คนอื่น ๆ ที่ซื้อจากพ่อค้าคนกลางและก็ทำงานไม่ค่อยดีนัก