ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 2160 ข้ามาช่วยท่าน

บทที่ 2160 ข้ามาช่วยท่าน

“เหวินหลาง แต่ข้าคิดว่ามันยังไม่ดี ถ้า…ในไม่กี่วันที่ผ่านมากู้หนิงอันได้แก้ไขแล้วล่ะ? นั่นหมายความว่าแผนของท่านล้มเหลวหรือไม่?” เจียวเอ๋อร์กังวล

กู้จือเหวินคิดว่าเจียวเอ๋อร์กังวลว่าความคิดของเขาจะไร้ประโยชน์ ดังนั้นจึงรีบพูดว่า “เป็นไปไม่ได้ เขาช้าเกินไปแล้ว คนธรรมดาเหล่านั้นจะทำอะไรกับเขาได้ เหอะเหอะ แม้ว่าเขาจะสามารถคิดวิธีการได้ในเจ็ดวันนี้ แล้วอย่างไร… ข้าบอกได้เลยว่าหลังจากนั้นเขาจะเจอของหนักแน่! เราสามารถทุบเขาให้จมดินได้ในพริบตาเดียว ไม่มีทางที่เขาจะฟื้นตัวได้อีก!”

หัวใจของเจียวเอ๋อร์ปั่นป่วน แต่ใบหน้าของนางกลับนิ่งเฉยและถามอย่างใจเย็นว่า “หนักหรือ? มันคืออะไรกัน?”

กู้จือเหวินจับมือของนางและพูดว่า “นั่นเป็นเรื่องของซื่อจื่อและข้าไม่รู้ว่าแผนของเขาคืออะไร แต่ถ้าเขาสามารถเอาชนะกู้หนิงอันได้ในคราวเดียว ดีที่สุดอาจจะเชื่อมโยงไปถึงกู้เสี่ยวหวานด้วย! ครอบครัวนั้นแย่มาก แย่จริง ๆ เจียวเอ๋อร์ ข้าไม่เคยเห็นครอบครัวที่เลวร้ายแบบนี้มาก่อน ดูครอบครัวใหญ่ของเราสิ เราถูกครอบครัวรองของพวกเขารังแกจนเป็นแบบนี้? ฮึกฮึก…” กู้จือเหวินพูดพลางน้ำตาไหลอาบแก้ม เจียวเอ๋อร์กอดเขาไว้ในอ้อมแขนและปลอบโยน “เหวินหลาง ท่านยังมีข้า ท่านยังมีข้า!”

กู้จือเหวินไม่เห็นว่าสายตาของเจียวเอ๋อร์เย็นชา และเผยให้เห็นความชั่วร้ายที่ไม่เข้ากับเสียงที่อ่อนโยนของนาง

กู้หนิงอันยังคงออกไปแต่เช้าและกลับมาดึกดื่น ช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเขาต้องเหนื่อยอย่างหนักจนอ่อนเพลียไปหมด แต่เขาก็ยังยืนหยัดต่อไป หลังจากแยกเอกสารทั้งหมดออกจากกรมคลังแล้ว เขาก็หยิบกล่องใบใหญ่อีกใบแล้วเขียนบันทึกใหม่ เอกสารเหล่านี้น่าจะผิดทั้งหมด และเขาจะหยิบบันทึกออกมาตรวจสอบอีกครั้ง

เขายุ่งมาก แต่คนอื่น ๆ นั่งและมองกู้หนิงอันด้วยท่าทีสบาย ๆ ไม่มีใครก้าวไปช่วยและบางคนก็พูดคำหยาบคาย “กู้จู่ซื่อ*[1] ข้อมูลมากมายขนาดนี้ วันนี้ท่านจะตรวจสอบใหม่ทั้งหมดหรือ? ดูความคิดแย่ ๆ ที่ท่านคิดขึ้นมาสิว่ามันนำเรื่องมาให้เราตั้งมากมาย? ไม่ต้องพูดถึงเรื่องวุ่นวายในตอนแรกนะ ตอนนี้ข้อมูลก็ยังผิดพลาดอยู่ เราทุกคนต่างก็เหนื่อยจึงไม่มีคนเต็มใจช่วยท่าน! นี่เป็นความคิดที่ไม่รอบครอบของท่าน หากมีอะไรผิดพลาด ท่านก็ต้องรับผิดชอบไปเองคนเดียว!” เซี่ยงฉีเซวียนตะคอกอย่างเย็นชา

เขาเคยคิดว่าจอหงวนอายุน้อยคนนี้ถ้าได้ติดตามเขาไปในอนาคต อาชีพการงานของเขาจะต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน แต่เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าคนเช่นนี้จะทำให้ซื่อจื่อขุ่นเคือง!

คนด้านข้างพูดขึ้นว่า “นั่นสินะ ท่านคิดวิธีนี้ได้ แม้แต่ฮ่องเต้ก็ยังยกย่องท่าน ตอนนี้หากเกิดอะไรขึ้นท่านก็ต้องรับผิดชอบเองคนเดียว เราคงถูกลงโทษด้วยไม่ได้ ทุกคนคิดว่าใช่หรือไม่?”

กู้หนิงอันเพิกเฉยต่อทุกคน แต่ใส่สมุดลงทะเบียนใหม่ที่ถูกคัดออกอย่างเงียบ ๆ ลงในกล่องทีละเล่ม จากนั้นจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

เซี่ยงฉีเซวียนเสียเวลาอย่างเปล่าประโยชน์ไปอีกวัน

กู้หนิงอันถือสมุดทะเบียนหลายร้อยเล่มเดินออกจากกรมคลังด้วยก้าวที่มั่นคง หลังจากที่เห็นเขาออกไป ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนคนใช้ก็วิ่งตามเขาไป

ซูเผยอันฟังลูกน้องของเขาแดกดันกู้หนิงอัน หากแต่กู้หนิงอันยังคงมีท่าทีสงบนิ่ง

“ถ้าเขาผ่านการทดสอบนี้ได้ เขาจะสยายปีกอย่างยิ่งใหญ่ในอนาคตอย่างแน่นอน!” ซูเผยอันถอนหายใจ “น่าเสียดายที่หลายคนในที่นี้อิจฉาในความสามารถของเขาและมองเขาราวกับตัวตลก”

“ถ้าอย่างนั้น ใต้เท้าต้องการช่วยเขาในครั้งนี้หรือ? กู้จู่ซื่อคนนี้ค่อนข้างซื่อตรง เขาไม่ใช่คนที่มีพรสวรรค์และมีความสามารถอย่างที่ใต้เท้าต้องการหรอกหรือ?”

“ถูกต้อง ตามที่พูดก่อนหน้านี้ เราจะแอบช่วยเขา! แต่อย่าให้คนอื่นเห็นว่าเป็นข้าซูเผยอันที่ช่วยเขา! จำไว้!” ซูเผยอันพูดอย่างเคร่งขรึม

คนรับใช้ประสานมือเข้าด้วยกัน “รับทราบ ข้าจะไม่ให้ใครรู้อย่างแน่นอน!”

เมื่อเห็นคนรับใช้ออกไป ซูเผยอันก็ถอนหายใจ

กู้หนิงอันเหมือนตัวเองตอนหนุ่ม ๆ อย่างไรอย่างนั้น!

บุคคลเช่นนี้รวมถึงพี่สาวที่สะดุดตา ตระกูลกู้นี้…

เฮ้อ ถ้าเขาสามารถสร้างครอบครัวที่มีลูกชายและลูกสาว มีลูกสะใภ้และลูกเขยที่ยอดเยี่ยมได้ ความปรารถนาในชีวิตนี้ของเขาจะเป็นจริง! เพียงแต่ว่าทัศนคติของจวนหมิงอ๋องที่มีต่อตระกูลกู้นั้นไม่ดีนัก และตระกูลซูก็ถูกบังคับให้ยอมรับ!

ซูเผยอันนับวันดูและยังมีอีกสองสามวันก่อนพิธีแต่งงาน แม้ว่าจะเป็นเรื่องมงคลที่ควรมีความสุข แต่ทุกคนในตระกูลซู ยกเว้นซูเฉี่ยนเยว่กลับไม่มีความสุข

เช่นเดียวกับเขา ลูกชายของเขาไม่ชอบหมิงตูจวิ้นจู่และปฏิเสธที่จะเข้าใกล้นาง เมื่อผลออกมาเป็นแบบนี้จึงไม่รู้จริง ๆ ว่ามันถูกหรือผิด!

กู้หนิงอันออกจากกรมพร้อมกับกล่องด้านหลังและพร้อมไปลงพื้นที่ จากนั้นเขาต้องกลับไปที่จวนเพื่อดำเนินการลงทะเบียนใหม่ให้เสร็จ

ทันใดนั้น ก็มีเสียงหนึ่งเอ่ยเรียกตนเอง “นายน้อยกู้…”

กู้หนิงอันเงยหน้าขึ้นและเห็นรถม้าหน้าตาธรรมดาขับมาทางนี้ เขาไม่รู้จักรถม้าของคนคนนี้มาก่อน แต่คนบนรถจะต้องรู้จักเขาอย่างแน่นอน เขาจึงต้องยืนนิ่งรอให้รถม้าเข้ามา

“นายน้อยกู้…” หลังจากรถม้าหยุดลง สาวใช้ในชุดสีเขียวครามก็ค้อมตัวทำความเคารพให้กู้หนิงอัน ก่อนจะพูดว่า “คุณหนูของข้ารู้ว่าวันนี้นายน้อยกู้อยู่ที่นี่ เราจึงมาที่นี่เพื่อช่วยเหลือ!”

“ช่วยเหลือหรือ? คุณหนูของเจ้าคือใคร?” กู้หนิงอันไม่รู้จักสาวใช้คนนี้ และนอกจากนี้เขาไม่รู้จักคุณหนูคนใดในเมืองหลวง

สาวใช้ยิ้มและเห็นม่านรถถูกยกขึ้น จากนั้นใบหน้าที่งดงามก็ปรากฏขึ้นต่อหน้ากู้หนิงอัน

“คุณหนูหลิน…” จากนั้นกู้หนิงอันก็ตระหนักได้ว่าคุณหนูหลินที่มานั้นเป็นหลานสาวของเจ้าสำนักฮั่นหลิน “ข้ามีตาหามีแววไม่ คุณหนูหลินได้โปรดให้อภัย!”

“กู้จู่ซื่ออย่าสุภาพเกินไป ท่านกับข้าเคยพบกันเพียงครั้งเดียว เป็นเรื่องปกติที่ท่านจะจำจิ้งหรูไม่ได้!” หลินจิ้งหรูลงจากรถม้าด้วยความช่วยเหลือจากสาวใช้ และค้อมตัวให้ “กู้จู่ซื่อ ข้าได้ยินมาว่าวันนี้ท่านต้องไปที่บ้านของผู้คนเพื่อตรวจสอบข้อมูล จิ้งหรูไม่มีพรสวรรค์และอ่านหนังสือได้ไม่กี่คำ ข้าอยากไปกับกู้จู่ซื่อ กู้จู่ซื่อจะเห็นด้วยหรือไม่?”

[1] ตำแหน่งราชการในสมัยโบราณ เป็นข้าราชการระดับล่างในระบบลำดับชั้นศักดินา