ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 2166 ข้าได้รับคำสั่งมา

บทที่ 2166 ข้าได้รับคำสั่งมา

“หากพูดตามเหตุผลเจ้าควรเข้ามาทางประตูเมือง เหตุใดเจ้าถึงมาจากตรอกนั้นล่ะ?” กู้เสี่ยวหวานถามยียวน

หญิงคนนั้นไม่คาดคิดว่ากู้เสี่ยวหวานจะรู้ว่าตนเองออกมาจากตรอกเล็ก ๆ นั้น เมื่อความแตกแล้วทำให้ร่างกายของนางสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว “ข้า…ข้า…ทางนั้นใกล้กว่า ข้าต้องรีบนำเรื่องนี้มาบอกสามีข้า ข้า…จึงใช้ทางลัด มันเป็นทางลัด!”

กู้เสี่ยวหวานมองผู้หญิงที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า นางน่าจะอายุประมาณห้าสิบปี รูปร่างไม่สูงไม่เตี้ย ใบหน้าหมองคล้ำและมีจุดด่างดำบนใบหน้ามากมายดูเหมือนจะตากแดดมานานหลายปี

“สามีของเจ้าหาเลี้ยงชีพด้วยการล่าสัตว์ใช่หรือไม่” กู้เสี่ยวหวานถาม

“ท่านรู้ได้อย่างไร?” เห็นได้ชัดว่านางไม่คาดคิดว่ากู้เสี่ยวหวานจะรู้ว่าพวกเขาหาเลี้ยงชีพด้วยการล่าสัตว์ จึงเงยหน้าขึ้นมองกู้เสี่ยวหวานด้วยความสงสัย

เมื่อเห็นสายตากู้เสี่ยวหวานจ้องมองมาที่ตนเองเขม็ง จึงก้มหน้างุดด้วยความหวาดระแวง บรรยากาศรอบตัวกู้เสี่ยวหวานรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ตนเองใช้ชีวิตอยู่มาหลายปีแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็นหญิงสาวหน้างดงามแต่ดูหวาดกลัวเช่นนี้

ดวงตาคู่นนี้ดุร้ายราวกับงูพิษ นางสามารถมองทะลุเข้าไปในหัวใจของผู้คนได้

“ภายในร้อยลี้จากเมืองหลวงไม่มีสถานที่ที่สามารถล่าสัตว์ได้ สถานที่เดียวที่สามารถล่าสัตว์ได้มีเพียงที่เดียวเท่านั้น คือพื้นที่ล่าสัตว์ของราชวงศ์ แต่เจ้าเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาไม่มีทางเข้าไปที่นั้นได้อย่างแน่นอน หากเจ้าอาศัยการล่าสัตว์ในการเลี้ยงชีพ เจ้าคงไม่ได้อาศัยอยู่ในเมืองหลวง! ทะเบียนบ้านในมือของพวกเจ้าก็เป็นของผู้อื่น!”

เมื่อเห็นว่ากู้เสี่ยวหวานเดาทุกอย่างได้ทะลุปรุโปร่ง หญิงวัยกลางคนตกใจจนขาแข้งอ่อนแรงจนทรุดลงกับพื้น “เจ้า…เจ้ารู้ได้อย่างไร รู้ได้อย่างไร?”

“เจ้าบอกข้ามาเถอะ ผู้ใดเป็นคนส่งเจ้ามาสร้างปัญหาที่กรมคลัง? ผู้ใดสั่งให้เจ้าพูดเช่นนั้น? สามีของเจ้ากำลังจะตาย และเจ้าจะเป็นม่าย เจ้ายินยอมงั้นหรือ?”

บรรยากาศรอบกายกู้เสี่ยวหวานนั้นเย็นเยือก หนาวเย็นราวกับร่างกายถูกแช่อยู่ในถ้ำน้ำแข็ง ร่างกายสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่าง

“ข้า…ข้า…” ใบหน้าของหญิงเผยความหวาดกลัวและสิ้นหวังออกมา ก่อนร่างกายจะทรุดลงบนพื้นอย่างอ่อนแรง

……

เสียงตะโกนว่ามารดาตายแล้วด้านนอกดังขึ้น ครั้นได้ยินเสียงนั้นอาโม่ก็ทะยานขึ้นกลางอากาศและคว้าตัวคนนั้นมา ผู้ที่มาคือโคว่ตัน นางยืนอยู่หน้าประตูทางเข้ากรมคลังอย่างไม่หวาดกลัว

เมื่อกู้หนิงอันเห็นว่าคำพูดนั้นหลุดออกมาจากปากของโค่วตัน ดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง!

ท่านพี่ต้องการทำอะไร เหตุใดถึงส่งโคว่ตันมาที่นี่

“แม่นาง เจ้าเป็นอะไรไป? เหตุใดถึงไม่พูดต่อเล่า แล้วเจ้าลงมาจากกลางอากาศได้อย่างไร ทะเบียนบ้านของเจ้าก็ผิดพลาดใช่หรือไม่ เจ้าไม่ต้องกลัวไป เราจะมาทวงความยุติธรรมด้วยกัน!” ชายคนหนึ่งตะโกน

โค่วตันปรายตามองอีกฝ่ายจากนั้นมองไปที่ผู้ชายอีกคนด้านข้าง หากแต่ยังไม่พูดอะไร!

ชายที่กล่าวว่ามารดาของตนตายมองไปที่โคว่ตันด้วยความงุนงง เวลานั้นเขาจำบางสิ่งขึ้นมาได้และเริ่มแสวงหาความตายอีกครั้ง “ข้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ข้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ท่านแม่ ท่านรอข้าด้วย!”

“พี่ชาย ถ้าท่านอยากตายเช่นนั้นก็รอก่อน คนที่นำข่าวมาบอกเจ้าเมื่อครู่คือใครกัน? เจ้าบอกว่าคนผู้นี้คือภรรยาของเจ้าหรือ?” อาโม่ชี้ไปที่โค่วตันแล้วถามด้วยรอยยิ้ม

ภรรยา?

ทุกคนมองไปที่พวกเขาสองคน หากตั้งใจมองดี ๆ พวกเขาก็เห็นว่าชายคนนั้นอายุห้าสิบปี และหญิงสาวเองก็อายุยังไม่ถึงยี่สิบปี พวกเขาจะเป็นสามีภรรยากันได้อย่างไร

จะเป็นไปได้อย่างไร? ชายคนนี้แทบจะเป็นปู่ของหญิงสาวได้ด้วยซ้ำ!

“เป็นไปได้อย่างไร? อายุของพวกเขาแตกต่างกันมาก! ชายคนนั้นสามารถเป็นปู่ของหญิงสาวได้ด้วยซ้ำ!” มีคนตะโกนเสียงดัง ตามมาด้วยของหญิงสาวคนหนึ่ง

“ความจริงแล้วเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องของข้า มีคนนำสิ่งนี้มาให้และขอให้ข้าตะโกนมันออกมา ขอโทษที ข้าไม่รู้ว่าท่านแม่ของเจ้าตายหรือยัง!”

ชายวัยกลางคนตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นมองไปที่หญิงสาวคนนั้น แล้วถามทันทีว่า “เจ้าเป็นใคร?”

เมื่อทุกคนเห็นสิ่งนี้ บางคนก็เข้าใจขึ้นมาได้ทันที เมื่อตัดสินจากรูปร่างหน้าตาและอายุแล้ว ทั้งสองดูไม่เหมือนสามีภรรยาเลยสักนิด!

“ข้า…ข้ารับทองของคนอื่นมา เขาขอให้ข้าทำเรื่องนี้ ความจริงแล้วเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับข้า! ข้าไม่รู้จักเขา!” โค่วตันแสร้งทำเป็นตกใจ หยิบทองออกมาแล้วโยนลงพื้น ใบหน้าของชายคนนั้นเริ่มบิดเบี้ยวหน้าเกลียด

ไม่เพียงแต่น่าเกลียด แต่ยังเต็มไปด้วยความกังวลและหวาดกลัว ใบหน้าของคนที่เป็นหัวหน้าผู้ชุมนุมนั้นน่าเกลียดมาก พวกเขาต่างกำหมัดแน่น ถ้าพวกเขาไม่เห็นทักษะการต่อสู้ของอาโม่ คนเหล่านี้คงจะกระโดดขึ้นมาและฉีกผู้หญิงคนนี้เป็นชิ้น ๆ!

เมื่อเห็นเหตุการณเป็นเช่นนี้ ซูเผยอันก็เข้าใจทันที!

“เจ้าเอาทองของคนอื่นมาเพื่อทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ เจ้ารู้ไหมว่าจะมีการนองเลือดเกิดขึ้น และหากประชาชนมีอันตรายถึงชีวิตกรมคลังต้องรับผิดชอบ และชีวิตของผู้คนในกรมคลังก็จะไม่ปลอดภัย!” อาโม่เยาะเย้ย

คำพูดของอาโม่ทำให้ซูเผยอันเหงื่อแตกพลั่ก

จากนั้นเขาก็จำสิ่งที่เซี่ยงฉีเซวียนพูดเมื่อครู่ได้

ไม่ผิด ผู้หญิงคนนี้ติดสินบนมาเพื่อให้พูดแบบเมื่อครู่ ถ้าเกิดมีคนตาย ขุนนางทั้งหมดในกรมคลังทั้งหมดจะต้องพบกับหายนะ และเห็นได้ชัดว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มีแรงจูงใจสูง

มันเป็นการใช้ชีวิตของเหล่าขุนนางทั้งกรมมาเดิมพัน!

ซูเผยอันยืนเหงื่อแตกพลั่กอยู่ด้านหลัง เขาเป็นขุนนางมาหลายปีแล้วและตอนนี้เขาอยู่ในตำแหน่งสำคัญ เขาเหลือบมองอาโม่ด้วยความซาบซึ้งใจและขอบคุณทันที

จากนั้นก็ตะโกนขึ้น “ใครก็ได้มาจับกุมผู้หญิงขี้โกหกคนนี้ นางถูกคนส่งให้มาก่อกวนสร้างความวุ่นวาย จับนางไปขังไว้เพื่อรอการสอบสวน!”

กู้หนิงอันมองไปที่โค่วตันและต้องการจะเอ่ยบางอย่าง แต่โค่วตันส่ายหน้าเบา ๆ จากนั้นก็มีทหารสองคนเข้ามาจับหญิงสาวคนนั้นไปอย่างรวดเร็ว จนสร้างความตกใจให้กับผู้คนที่อยู่ตรงนั้นทันที

ชายที่อยากตายตอนนี้เขาไม่อยากตายอีกต่อไป และมองดูหญิงสาวที่ถูกพาตัวไปด้วยความงุนงง

หลังจากเดินออกไปไกลแล้วก็ได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างโศกเศร้าของผู้หญิงคนนั้นดังขึ้น “ข้าไม่รู้ ข้าไม่รู้อะไรเลย มีคนให้เงินข้าและสั่งให้ข้าทำเรื่องนี้ ข้าไม่รู้จักเขา! ได้โปรดปล่อยข้าไป!”

ชายคนนั้นอยู่ในอาการงุนงงและเหม่อลอยอยู่เป็นเวลานาน