ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 2195 เจ้าต้องไปยกเลิกงานแต่งงาน

บทที่ 2195 เจ้าต้องไปยกเลิกงานแต่งงาน

“ว่าอย่างไรนะ” ซูเผยอันถามอีกครั้งราวกับได้ยินไม่ชัดเจน

ซูจือเยว่เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายพูด และมันก็สร้างความตกใจให้เขาไม่น้อย เขาจ้องมองม่านตรงหน้า ก่อนจะหันไปมองซูเผยอันที่อยู่ด้านข้าง

“ใต้เท้าทั้งสองไปเถอะ ท่านอ๋องพูดสิ่งที่ต้องการหมดแล้ว!”

ซูเผยอันอยากจะถามทุกอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากระงับความสงสัยไว้ หลังจากทำความเคารพ ทันทีที่ลงจากม้าไม่นานรถม้าคันนั้นก็หายลับไปอย่างรวดเร็ว

ฮูหยินซูยังคงรออยู่หน้าห้องโถง เมื่อเห็นซูจือเยว่และซูเผยอันกลับมาหญิงสาววัยกลางคนเช็ดคราบน้ำตาออกจากใบหน้า

“ทำไมพวกท่านกลับมาเร็วเช่นนี้? ท่านอ๋อง…ท่านอ๋องได้ทำอะไรพวกท่านหรือไม่?”

ตั้งแต่วินาทีที่พวกเขาเข้ามาสีหน้าของสองพ่อลูกนั้นไม่ค่อยดีนัก

เมื่อเห็นสามีมีสีหน้าไม่ค่อยดีและนิ่งเงียบไม่พูดจา ฮูหยินพลันรู้สึกกังวลและมองไปที่ซูจือเยว่ที่ยืนอยู่ด้านข้าง “จือเยว่ บอกข้ามาเร็วเข้า ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ท่านอ๋อง…ไม่ได้สร้างความลำบากใจให้พวกเจ้าใช่หรือไม่?”

“ท่านแม่…” ซูจือเยว่มองบิดา เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้เอ่ยอะไร จึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้มารดาฟัง

“เราไม่ได้ไปพบหมิงอ๋อง…”

“อะไรนะ? ไม่ใช่หมิงอ๋องหรือ? แล้วเขาคือใครกัน?” เหตุใดถึงไม่ใช่เขา แล้วผู้ที่มาคือใครกันแน่น

“เขาคือผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์!” ซูจือเยว่พูดอย่างหนักแน่น

“ว่าอย่างไรนะ ฉินจื่อเย่หรือ? เขาไม่ได้ไม่คบค้าแต่กับขุนนางชั้นสูงหรอกหรือ? เหตุใดเขาถึงมาหาพวกเจ้าได้ล่ะ? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” น้ำตาของฮูหยินซูกำลังจะไหลออกมาอีกรอบ

“ท่านแม่ อย่ากังวลไป!” ซูจือเยว่รีบปลอบโยน “ท่านอ๋องมาที่นี่เพื่อบอกว่าเขาเห็นด้วยกับการลาออกของท่านพ่อ และเขาขอให้เรายกเลิกการแต่งงาน หลังจากเรื่องนี้สงบลง เขาบอกว่าจะพาเรากลับมาที่เมืองหลวง และคืนตำแหน่งให้ท่านพ่อ!”

“…” ฮูหยินซูตกตะลึง ตอนนี้ความคิดมากมายกำลังตีกันอยู่ในหัวจนแยกแยะไม่ออก “นายท่าน…เป็นไปได้อย่างไร เขา…เป็นไปได้อย่างไร?”

“ข้ายังรู้สึกแปลกใจที่ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ที่ภักดีต่อฮ่องเต้เท่านั้น และไม่เคยติดต่อกับขุนนางคนใด แต่กลับยื่นมือเข้ามาช่วยข้า เฮ้อ… ข้าจำไม่ได้ว่าเคยติดต่อกับเขาตอนไหน เขามีเหตุผลอะไรที่ต้องมาช่วยเรา” ซูเผยอันยังรู้สึกสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้น

ช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมา ฉินจื่อเย่ไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนในราชสำนัก และข่าวลือว่า เพื่อเป็นการแบ่งเบาภาระฮ่องเต้ เขาได้รวบรวมข้อมูลของขุนนาง และฝึกฝนกลุ่มองครักษ์ชั้นยอด ไม่ว่าเรื่องอะไรก็มิอาจซ่อนเร้นจากสายตาของพวกเขาได้

การตรวจสอบบุคคลสักคนนั้นเป็นเรื่องง่ายสำหรับฉินจื่อเย่

แต่ตอนนี้ซูเผยอันกำลังรู้สึกกังวลเล็กน้อยกับสิ่งที่ฉินจื่อเยพูด หลังจากเรื่องราวจบลงแล้วอย่างนั้นหรือ? อีกฝ่ายมีเส้นสายมากมายขนาดนั้น เขาคงรู้ว่าตอนนี้ซูเฉี่ยนเยว่หายที่ใด

เมื่อซูเผยอันนึกถึงเรื่องนี้ คิ้วก็ขมวดเข้าหากันอีกครั้ง

ภายในหัวของซูจือเยว่ก็เต็มไปด้วยความสงสัยเช่นกัน แต่สุดท้ายก็พูดได้เพียง “ท่านพ่อ เราไปตามหาน้องสาวกันเถอะ พรุ่งนี้ข้าจะไปยกเลิกการแต่งงาน!”

จากนั้นซูเผยอันก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่ซูจือเยว่ที่มีท่าทางมุ่งมั่น จากนั้นมองไปที่ฮูหยินซู หากแต่ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาสักคำ

หลังจากซูจือเยว่พูดแบบนี้ เขาก็หมุนกายเดินจากไป

……

ภายในรถม้าที่ตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่หรูหรา มีชายร่างสูงใหญ่คนหนึ่งนั่งอยู่

“นายท่าน เหตุใดถึงช่วยตระกูลซูล่ะขอรับ?” อาโย่วรู้สึกงุนงงเล็กน้อย

จากนั้นฉินเย่จือก็ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ “เขาเคยช่วยหวานเอ๋อร์ไว้ ดังนั้นจึงถือได้ว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณพวกเขา!”

อาโย่วพยักหน้าและได้ยินเสียงแผ่วเบาของฉินเย่จือดังขึ้นอีกครั้ง “หวานเอ๋อร์ส่งอาจั่วไปตามหาคน เจ้าก็ส่งองครักษ์ทมิฬสองคนไปช่วยอีกแรงเถอะ!”

กู้เสี่ยวหวานตื่นขึ้นในตอนเช้าพลางคิดว่าสถานการณ์วันนี้นั้นเงียบสงบแปลก ๆ แต่ความจริงแล้วกลับมีเรื่องราวเกิดขึ้นในเมืองหลวง

ซูจือเยว่ขอเข้าเฝ้าฮ่องเต้เป็นการส่วนตัว และขอยกเลิกการแต่งงาน!

ยกเลิกกการแต่งงาน! ฮ่องเต้ได้ประกาศราชโองการมาแล้ว งานแต่งงานทั้งหมดก็ถูกเตรียมพร้อมไว้หมด ซูจือเยว่ต้องการยกเลิกงานแต่งงานจริง ๆ

เมื่อซูหมิ่นได้ยินข่าวก็แทบไม่อย่างเชื่อเรื่องนี้ และรีบมุ่งหน้าเข้าวังทันที

หากแต่ฮ่องเต้ไม่อนุญาตให้นางเข้าเฝ้า ทำให้นางมองไม่เห็นซูจือเยว่ที่คุกเข่าอยู่ในตำหนักนั้น ดังนั้นซูหมิ่นจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องวิ่งไปหาไทเฮา

ซูหมิ่นก้มหน้าร้องห่มร้องไห้อยู่ในตำหนักบรรทมของไทเฮา

“ไทเฮา หมิ่นเอ๋อร์ชื่นชมพี่จือเยว่มาหลายปี เขาพูดออกมาได้อย่างไรว่าจะยกเลิกงานแต่งงาน ฮ่องเต้เป็นผู้พระราชทานการแต่งงานนี้ งานทั้งหมดได้รับการเตรียมการแล้ว และหมิ่นเอ๋อร์ก็เตรียมชุดเรียบร้อยแล้ว ฮือฮือ…ไทเฮาเพคะ ท่านต้องช่วยหมิ่นเอ๋อร์! หมิ่นเออร์ไม่ต้องการให้ท่านพี่จือเยว่ถอนตัวจากการแต่งงาน!”

ไทเฮารู้สึกปวดเศียรเวียนเหล้า ก่อนจะตบแขนเก้าอี้ด้วยความโกรธ “บังอาจนัก! พระราชโองการที่ประกาศโดยฮ่องเต้ เขากล้าที่จะฝ่าฝืนราชโองการ และขัดคำสั่ง! หมิงตูเจ้าลุกขึ้นเถอะ เรื่องนี้ข้าจะจัดการแทนเจ้าเอง!”

เขาจะดูถูกศักดิ์ศรีของราชวงศ์ไม่ได้ วันแต่งงานใกล้จะมาถึงแล้ว แต่เขากลับใจกล้าบุกมาขอยกเลิกงานแต่ง ถ้าการแต่งงานถูกยกเลิกจริง ๆ พวกเขาจะเอาไปไว้ที่ไหน?

หลังจากที่หมิงอ๋องได้ยินเรื่องนี้ ก็โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงตามเข้าวังทันที

วันนี้ซูหลินไม่ได้ไปที่ราชสำนัก แต่ไปที่จวนตระกูลซูเพื่อสะสางบัญชีกับซูเผยอัน แต่คาดไม่ถึงว่าประตูจวนตระกูลซูถูกปิดสนิท ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ราวกับไม่มีใครอยู่ด้านใน

การแต่งงานของพวกเขาจะถูกจัดขึ้นในอีกสามวัน แต่ซูจือเยว่ยังกลับพูดถึงเรื่องการยกเลิกงานแต่งงาน เมื่อทั้งข่าวนี้เล็ดลอดออกไป ชาวบ้านชาวเมืองก็เริ่มพูดคุยกันสนุกปาก

เมื่อกู้เสี่ยวหวานได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ นางก็ได้แต่ตกใจ

“เจ้าแน่ใจหรือ? ซูจือเยว่ไปยกเลิกการแต่งงานอย่างนั้นหรือ?”

“มีข่าวลือหนาหู ข้าได้ยินมาว่าหมิงตูจวิ้นจู่และหมิงอ๋องไปวังหลวง ซื่อจื่อก็ไปโวยวายที่จวนตระกูลซูใหญ่โต และบอกว่าต้องการคำอธิบายจากตระกูลซู!” อาจั่วพยักหน้า

“ซูจือเยว่ไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้เป็นการส่วนตัวหรือ? ฮ่องเต้เห็นด้วยหรือไม่?” กู้เสี่ยวหวานรู้สึกว่าเรื่องนี้แปลกเกินไป ได้ยินว่าตระกูลซูเตรียมทุกอย่างสำหรับงานแต่งไว้พร้อมแล้ว เหตุใดก่อนหน้านี้ถึงไม่เคยพูดเรื่องนี้มาก่อนล่ะ?”