ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 505 ซื้อสถานที่ที่มีฮวงจุ้ยที่ดี

บทที่ 505 ซื้อสถานที่ที่มีฮวงจุ้ยที่ดี

บทที่ 505 ซื้อสถานที่ที่มีฮวงจุ้ยที่ดี

“อะไรกัน ผู้คนในร้านของข้ามีมากมาย การที่เด็กหญิงผู้นั้นจะต้องการพบข้าก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย” หลี่ฝานพูดด้วยรอยยิ้มที่ภาคภูมิใจเล็กน้อย และเพื่อปลอบไม่ให้กู้เสี่ยวหวานรู้สึกผิด

กู้เสี่ยวหวานรู้ว่าหลี่ฝานไม่ต้องการสร้างภาระให้ตนเอง

หลี่ฝานเปลี่ยนหัวข้อไปเรื่องอื่น “ป้าของเจ้าติดคุกอีกแล้ว?”

กู้เสี่ยวหวานกำลังดื่มชาอยู่ ครั้นได้ยินก็วางถ้วยน้ำชาลงและเอ่ยถามด้วยความสงสัย “โอ้? เกิดอะไรขึ้น?”

หลี่ฝานจิบชาและพูดว่า “ข้าได้ยินจากคนของทางการพูดว่า ป้าของเจ้าขโมยของจากตระกูลเจียงไป และถูกคนจากตระกูลเจียงจับได้พร้อมกับหลักฐาน ตอนนี้จึงถูกส่งไปขังคุก”

“ว่าอย่างไรนะ? ขโมยของจากตระกูลเจียง? ตระกูลเจียงเป็นครอบครัวเช่นไรหรือ?” กู้เสี่ยวหวานสงสัย

ซุนซื่อขโมยของจากตระกูลเจียงได้อย่างไร? ซุนซื่ออยู่ในเมืองหลิวเจีย กู้ฉวนลู่ก็เป็นคนที่มีหน้ามีตา เป็นไปไม่ได้ที่นางจะไปขโมยของของคนอื่น

แม้ว่ากู้เสี่ยวหวานจะเกลียดซุนซื่อมากเพียงใด หากแต่นางก็ยังไม่อยากเชื่อ

“ตระกูลเจียงเป็นตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองหลิวเจีย ตระกูลเจียงมีญาติห่าง ๆ ที่เป็นขุนนางในเมืองหลวง มีคนในราชสำนักที่เก่งเรื่องต่าง ๆ ตระกูลเจียงทำโรงน้ำชาและโรงเหล้า เจียงอวิ้นหลิ่วเป็นชายผู้กล้าหาญ มีไหวพริบดี และได้รับโชคลาภก้อนโต ภรรยาที่เขาแต่งงานด้วยก็มีความรู้ และมาจากครอบครัวที่มีฐานะดี แต่ลูกของเขาไม่ได้เหมือนพ่อแม่เลยสักนิด!” หลี่ฝานเยาะเย้ย “กิน ดื่ม เที่ยวผู้หญิง เล่นการพนัน เขาทำทุกอย่าง! เกรงว่าถ้าเขาสืบทอดตระกูลเจียง ตระกูลเจียงก็คงจะแย่”

กู้เสี่ยวหวานพยักหน้าหลังจากฟัง “การสร้างใหม่นั้นง่ายกว่าการรักษาไว้! ไม่น่าแปลกใจเลย”

หลี่ฝานตอบรับ “ข้าแค่สงสัยว่าบ้านตระกูลเจียงได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา ป้าของเจ้าจะไปที่บ้านตระกูลเจียงเพื่อขโมยของได้อย่างไร?”

หลังจากพูดจบ เขาก็ลดเสียงลงอีกครั้ง “จากที่ข้าฟังเจ้าหน้าที่พูดมา ลูกชายของตระกูลเจียงกับลูกพี่ลูกน้องของเจ้ามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันมาก!”

“ถ้าอย่างนั้น นายน้อยเจียงก็รูปร่างไม่สูงนัก มีหน้าตาธรรมดา และอายุประมาณสิบปีใช่หรือไม่เจ้าคะ?” กู้เสี่ยวหวานจำได้ว่านางได้พบกับกู้ซินเถาที่ประตูโรงน้ำชา

ในเวลานั้น กู้ซินเถาที่มีใบหน้าแดงก่ำกำลังเดินตามหลังเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าเขาเป็นลูกชายของตระกูลเจียงหรือไม่

“ไม่ผิด รูปลักษณ์ของตระกูลเจียงนั้นธรรมดามาก” หลี่ฝานเอ่ยถาม “เจ้าเคยเจอหรือ?”

“ข้าเคยเห็นลูกพี่ลูกน้องของข้าพูดคุยและหัวเราะต่อกระซิกกับเด็กหนุ่มที่ทางเข้าโรงน้ำชา เกรงว่าคงจะเป็นคนผู้นั้น” กู้เสี่ยวหวานตอบ

“ใช่แล้ว! นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าคิดว่ามันแปลกมาก ถ้านายน้อยเจียงสนิทกับลูกพี่ลูกน้องของเจ้าก็คงเป็นเรื่องปกติที่นายน้อยเจียงจะมอบสิ่งของบางอย่างให้นาง แต่ทำไมถึงบอกว่าป้าของเจ้าขโมยของไปล่ะ?”

“ข้าเกรงว่าของที่นายน้อยเจียงส่งมาให้ คงเป็นของที่ขโมยมา และคนในครอบครัวก็ไม่รู้เรื่องนี้!” กู้เสี่ยวหวานปิดปากของนางและเยาะเย้ย

หลี่ฝานพยักหน้า “เกรงว่ามันจะเป็นจริง!”

ถ้าต้องถูกจับเข้าคุก กู้ซินเถาก็ควรเป็นคนที่เข้าคุก แต่ว่าคนติดคุกกับกลายเป็นซุนซื่อ ดังนั้นต้องเป็นซุนซื่อที่มาติดคุกแทนกู้ซินเถาแน่

ทั้งสองพูดคุยและหัวเราะ และหัวข้อก็หันไปหากู้เสี่ยวหวานอีกครั้ง

“เสี่ยวหวาน วันนี้คนที่ข้าขอรบกวนส่งข่าวมาให้ เขาบอกว่าในเขตชานเมืองมีภูเขาที่มีเนื้อที่สิบหมู่ และภูเขาลูกนั้นก็มีเชิงเขาอยูหลายที่ เขาพาข้าไปดูและข้าก็รู้สึกว่าสามารถสร้างบ้านที่นั่นได้ มันคงจะดีมากเลยทีเดียว”

หลี่ฝานบรรยายลักษณะที่ปรากฏของภูเขา มีพุ่มไม้เล็ก ๆ บนภูเขา แต่มีไม่มาก และสะดวกในการจัดการ หลังจากฟังคำอธิบายของหลี่ฝาน ดวงตาของกู้เสี่ยวหวานก็เป็นประกายขึ้นมา

หากซื้อที่ดินผืนนี้ บ้านจะอยู่บนเชิงเขาที่สูงที่สุด และด้านล่างใช้เป็นโกดัง นี่มันช่างเหมาะสมเสียจริง และภูเขาก็ไม่สูงมากนัก การเดินทางเข้าออกก็สะดวกมาก!

ยิ่งกู้เสี่ยวหวานฟังมากเท่าไร นางก็ยิ่งพอใจมากขึ้นเท่านั้น จึงรีบเอ่ยขอให้หลี่ฝานพาไปดู

หลี่ฝานตอบตกลง ครั้นทั้งสองออกมาข้างนอก กู้เสี่ยวหวานก็มองหาฉินเย่จือ แต่สถานที่ที่เขามักจะรอนางกลับว่างเปล่า ดูเหมือนว่าเขาคงจะไปเที่ยวที่อื่น

“เสี่ยวหวาน เจ้ากำลังมองหาใครอยู่หรือ?” หลี่ฝานเอ่ยถามเมื่อเห็นกู้เสี่ยวหวานมองไปรอบ ๆ

“ใช่แล้ว วันนี้ข้ามากับเกวียนวัว เกรงว่าเขาคงจะไปเดินเล่นที่ตลาด” กู้เสี่ยวหวานกล่าว

“ไม่เป็นไร ข้ามีรถม้า มันเร็วกว่า!” หลังจากพูดจบ หลี่ฝานก็สั่งให้คนรับใช้นำรถม้าออกมา

หลังจากขึ้นรถแล้ว คนขับก็ควบม้าไปยังภูเขาที่หลี่ฝานกล่าวถึง

และมีร่างของคนที่สวมชุดสีครามตามหลังมาอย่างใกล้ชิด

เมื่อไปถึงที่หมาย หลี่ฝานก็ชี้ไปที่เนินเขาให้กู้เสี่ยวหวานดู ยิ่งกู้เสี่ยวหวานกวาดสายตามองไปรอบ ๆ พื้นที่แห่งนั้นมากเท่าไร นางก็ยิ่งชอบมันมากขึ้นเท่านั้น

ภูเขาลูกนี้เรียกว่าภูเขาไม่ได้ มันสูงไม่เกินยี่สิบหมี่ ถ้าเทียบกับชาติก่อนจะมีความสูงราว ๆ ตึกห้าชั้น ภูเขาลูกนี้มีเชิงเขาอยู่สองที่ และมีขนาดกว้างใหญ่

“เป็นอย่างไรบ้าง? พอใจหรือไม่? ที่นี่อยู่ห่างจากที่ดินที่เจ้าซื้อไม่ไกล คาดว่าถ้าเดินก็คงใช้จะเวลาไม่นาน!”

ใกล้ขนาดนั้นเลย? กู้เสี่ยวหวานรู้สึกว่ามันถูกออกแบบให้เหมาะกับบ้านหลังใหญ่ของนางในอนาคต

“ดีมาก ดีมาก” กู้เสี่ยวหวานรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก ถ้าในอนาคตมีคนต้องการขายที่ดินระหว่างบ้านกับทุ่งนา นางก็จะซื้อที่ดินทั้งหมดเพื่อเชื่อมให้เป็นพื้นที่กว้าง แล้วล้อมรั้ว ข้างในก็สามารถเลี้ยงไก่และเป็ดได้ ถ้าเป็นไปได้ก็จะขุดบ่อเพื่อเลี้ยงปลาและปลูกดอกบัวด้วย!

และที่นี่ยังมีทะเลสาบอยู่ข้าง ๆ

“เสี่ยวหวาน ข้ารู้ว่าเจ้าต้องชอบ!” หลี่ฝานพูดอย่างลึกลับ “และมีเรื่องน่าประหลาดใจยิ่งกว่านี้อีก!” พูดจบก็พากู้เสี่ยวหวานเดินเข้าไป ข้างในป่ามีสระน้ำธรรมชาติ

“นี่คือ?” กู้เสี่ยวหวานเอ่ยถามอย่างมีความสุข

“พอใจหรือไม่? ตอนที่ข้าเห็นมันครั้งแรก ข้าก็ตกตะลึงพอ ๆ กับเจ้าเลย เห็นได้ชัดว่าสถานที่แห่งนี้มีฮวงจุ้ยที่ดี! มีภูเขาอยู่ด้านหลังและผืนน้ำด้านหน้า เป็นดินแดนแห่งขุมทรัพย์!” หลี่ฝานยิ้มและพูดต่อ “เจ้าของภูเขาลูกนี้ก็เป็นคนซื่อสัตย์ และข้าก็รู้จักเขา ลูกชายทั้งสองของเขากำลังจะมีครอบครัว ดังนั้นจึงต้องใช้เงินเพื่อแต่งภรรยา เขาจึงวางแผนขายภูเขาลูกนี้เพื่อรวบรวมเงินให้ลูกชายทั้งสองไปขอภรรยาแต่งงาน!”