ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย - บทที่ 696 ห้องน้ำคืออะไร

บทที่ 696 ห้องน้ำคืออะไร

บทที่ 696 ห้องน้ำคืออะไร

หลี่ฝานชี้ไปที่ชายผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งและกล่าวว่า “พวกเขาล้วนเป็นช่างก่ออิฐในเมืองหลิวเจีย เช่นเดียวกับสหายของพวกเขา พวกเขาทั้งหมดมีความเชี่ยวชาญในการสร้างบ้าน ในเวลานั้นพวกเขาจะแบ่งออกเป็นสองกลุ่มเพื่อสร้างบ้านด้วยกัน คนกลุ่มหนึ่งจะสร้างบ้าน และคนอีกกลุ่มหนึ่งสร้างโกดัง เจ้าคิดว่าอย่างไร?”

“เห็นด้วยแน่นอน!” กู้เสี่ยวหวานพยักหน้าอย่างเร่งรีบ

โกดังต้องสร้างแต่เนิ่น ๆ ถ้าเก็บค่าเช่าแล้วไม่มีที่เก็บพืชผลก็จะยุ่งยาก

“อาจารย์หลิน มาที่นี่สักครู่” หลี่ฝานบังเอิญพบใครบางคน และรีบเรียกบุคคลนั้นมา

ฤกษ์มงคลยังไม่มาถึง

กู้เสี่ยวหวานมองตามสายตาของหลี่ฝาน และเห็นชายร่างกำยำวิ่งเข้ามา

เขามีอายุประมาณสี่สิบปี มีผิวคล้ำ ใส่ชุดสั้นซึ่งน่าจะสะดวกต่อการทำงาน

ชายคนนั้นวิ่งไปข้างหน้าและชำเลืองไปที่กู้เสี่ยวหวาน และมองไปที่ฉินเย่จือที่ยืนถัดจากนาง จากนั้นเดินเข้าไปหาหลี่ฝานและพูดอย่างไม่แน่ใจ “เถ้าแก่หลี่ นี่คือ…”

ครอบครัวกู้ต้องการสร้างบ้าน ทำไมเขาไม่เห็นผู้ใหญ่เลย?

คนที่ดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุดคือผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาคนนี้ และที่เหลือล้วนเป็นเด็กน้อย อาจารย์หลินอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย จึงมองไปทางซ้ายและขวาเพียงเพื่อดูว่าผู้ใหญ่ของพวกเขาอยู่ที่ไหน

เมื่อเห็นท่าทางชะเง้อคอมองไปรอบ ๆ ของเขาอย่างไม่เชื่อ หลี่ฝานเดาว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่และอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “อาจารย์หลิน นี่คือแม่นางกู้ที่ต้องการสร้างบ้าน!”

“ว่าอย่างไรนะ?” อาจารย์หลินถามกลับด้วยความสงสัย จากนั้นเขาก็มองกลับไปที่เสี่ยวหวานและฉินเย่จือที่อยู่ข้างหน้า

ถ้าเป็นเด็กที่สร้างบ้านจริง ๆ ฉินเย่จือด้านข้างดูเหมือนคนที่ต้องการสร้างบ้านมากกว่า!

เมื่อเห็นว่าอาจารย์หลินยังคงไม่อยากเชื่อ กู้เสี่ยวหวานกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “อาจารย์หลินใช่หรือไม่? คนที่ต้องการสร้างบ้านคือข้าเอง!”

เมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาได้ยืนยันเรื่องนี้แล้ว แม้ว่าอาจารย์หลินจะยังรู้สึกสงสัย แต่เขาก็ไม่สามารถเพิกเฉยได้

เขาพูดด้วยสีหน้าขอโทษอย่างเร่งรีบ “ขออภัยแม่นางที่ข้าตาไม่มีแวว ข้าไม่รู้ว่าแม่นางจะเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ ข้าต้องขออภัยที่ไม่ให้เกียรติ!”

แต่ก็ไม่สามารถตำหนิเขาได้จริง ๆ!

เมื่อบ้านของคนอื่นถูกสร้างขึ้น สิ่งที่แย่ที่สุดคือชายชรา แต่นี่เป็นบ้านของเด็กสาวพร้อมกับหัวไชเท้าอีกสองสามหัว!

อันที่จริง ในบรรดาบ้านที่เขาสร้างมานานหลายสิบปี นี่เป็นครอบครัวแรกที่มีเอกลักษณ์ที่สุด!

“อาจารย์หลิน อย่าดูถูกแม่นางกู้เชียว พิมพ์เขียวที่ข้าให้เจ้า ทั้งหมดวาดโดยแม่นางกู้ผู้นี้!” หลี่ฝานพูดด้วยรอยยิ้ม

ทันทีที่เขาพูดจบ อาจารย์หลินก็แสดงความเคารพในทันที

เขาสร้างบ้านมาหลายปีแล้ว และนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเจ้าของบ้านวาดแบบบ้านด้วยตัวเอง เมื่อก่อนเจ้าของบ้านต้องบอกความต้องการของเขาก่อนแล้วค่อยวาด เป็นขั้นตอนท้ายที่สุด เขาสร้างบ้านมาหลายปี และเขามีแผนผังของบ้านอยู่ในใจอยู่แล้ว

แต่ครั้งนี้ต่างออกไป เมื่อหลี่ฝานมอบพิมพ์เขียวให้เขา เขาคิดว่าช่างฝีมือบางคนกำลังล้อเล่นกับเขา

กู้เสี่ยวหวานต้องการสร้างบ้านเพิ่ม ครอบครัวมีสมาชิกหกคนแล้ว ถ้าฉินเย่จือแต่งงานกับภรรยาในอนาคต ถ้าเขาอยู่ที่นี่ เขาก็ต้องการบ้านด้วย

นอกจากนี้ พื้นที่ภูเขาที่กู้เสี่ยวหวานซื้อมีขนาดใหญ่ ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาในการสร้างบ้านเพิ่ม

ในแผนของกู้เสี่ยวหวานจะมีการสร้างห้องทั้งหมดสิบห้อง หนึ่งห้องโถง หนึ่งห้องครัว และสองห้องน้ำแยกชายหญิง นางเกลียดห้องน้ำในตอนนี้จริง ๆ และนางต้องเปลี่ยนภาพที่น่ากลัวของการไปห้องน้ำ และหนอนตัวขาวคลานยั้วเยี้ยบนพื้น

ห้องสิบห้องแบ่งเป็น ทิศตะวันออกและทิศตะวันตก ทิศละสามห้อง และด้านทิศเหนือและทิศใต้ ทิศละสองห้อง

สองห้องทางด้านทิศเหนือของประตูหลักอยู่ใกล้กับทางออก ดังนั้นจะใช้เวลาที่ครอบครัวจะรับแขก ด้วยวิธีนี้จะสะดวกกว่าในการเฝ้าประตู

ด้านทิศตะวันออกและทิศตะวันตกมีทิศละสามห้อง โดยแต่ละห้องจัดวางผังห้องเหมือนกัน นอกห้องหลัก แต่ละห้องแบ่งเป็นสองห้อง ด้านนอกสามารถใช้เป็นห้องอ่านหนังสือหรือห้องรับแขกได้ และภายในสามารถใช้เป็นห้องนอนได้

ด้านตะวันออกและตะวันตกใกล้กับขอบมากที่สุด ให้สร้างห้องน้ำขนาดเล็กไว้ด้านหนึ่ง แยกชายหญิงจากกัน มีห้องอาบน้ำและห้องสุขา

ในห้องสองห้องทางทิศใต้ กู้เสี่ยวหวานวางแผนที่จะใช้ห้องกับกู้เสี่ยวอี้ เนื่องจากห้องน้ำถูกจัดวางตรงนี้จึงสะดวกและปลอดภัยกว่า

หลังจากออกจากห้องโถงโดยไม่ผ่านห้องของกู้เสี่ยวหวานและกู้เสี่ยวอี้ มีทางเดินตรงไปยังลานหลังบ้าน ซึ่งแบ่งออกเป็นด้านหน้าและด้านหลังด้วย ข้างบ้านมีสวนผัก หลังสวนผักก็มีเล้าไก่ คอกหมู และคอกวัว เนื่องจากกลิ่นรุนแรงเกินไป กู้เสี่ยวหวานตั้งใจที่จะสร้างให้ไกลที่สุด เมื่อฤดูร้อนมาถึงก็จะได้กลิ่นเหม็นได้ง่าย นางจะไม่สร้างห้องข้าง ๆ กับคอกสัตว์เพราะมันไม่คุ้มกับการสูญเสีย

มีห้องครัวด้วย ห้องครัวสร้างขึ้นใกล้กับห้องทางฝั่งตะวันตกและกว้างขวางมาก สร้างในแบบเดียวกันกับสวนหลี่ ห้องนี้ถูกใช้สำหรับทำอาหารและรับประทานอาหารในเวลาเดียวกัน ในด้านทำอาหาร เมื่ออกจากประตูแล้วเลี้ยวขวาจะสร้างห้องเก็บฟืน เมื่อออกไปก็จะเจอสวนผัก หากอยากกินผักก็เดินไปเก็บมาได้

รูปแบบทั่วไปของบ้านทั้งหลังคือสิ่งที่กู้เสี่ยวหวานวาดขึ้น เพราะกู้เสี่ยวหวานรู้ว่านางไม่ต้องกังวลกับเรื่องทั้งหมด มีเพียงห้องน้ำที่นางต้องอธิบายให้ดี

ดังนั้นเมื่ออาจารย์หลินเห็นภาพวาดที่กู้เสี่ยวหวานให้เขา นางได้วาดอย่างชัดเจนว่าห้องน้ำถูกสร้างขึ้นอย่างไร และอาจารย์หลินก็ยังคงสงสัย

“แม่นาง ข้าเข้าใจทุกอย่างที่เจ้าวาด แต่ห้องน้ำที่เจ้าวาดข้าไม่เข้าใจจริง ๆ ไม่ทราบว่าแม่นางจะอธิบายให้ข้าฟังได้หรือไม่!” อาจารย์หลินกำหมัดด้วยมือทั้งสองข้างแล้วพูดด้วยความเคารพ

แม้ไม่รู้ว่าห้องน้ำในภาพวาดของแม่นางกู้คืออะไร แต่ถ้าสะดวกจริง ๆ เขาก็จะเป็นคนแรกที่ได้เรียนรู้ทักษะนี้! ในเวลานั้นเขาจะสร้างบ้านให้กับบ้านของคนอื่นและนั่นเป็นส่วนแรก!

กู้เสี่ยวหวานกำลังจะเริ่มอธิบาย แต่มีคนรับใช้วิ่งมาและพูดว่า “ถึงฤกษ์มงคลแล้ว ถึงฤกษ์มงคลแล้ว”

เมื่ออาจารย์หลินได้ยินว่าถึงฤกษ์มงคลแล้ว เขาไม่สนใจที่จะคุยกับกู้เสี่ยวหวานอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงประสานมือมือและรีบเดินไปทางกลุ่มคน