ทะลุมิติไปเป็นเศรษฐีนียุค 80 [重生八零致富记] - ตอนที่ 282 มองไม่ผิดตั้งแต่แรก - novel-lucky

ตอนที่ 282 มองไม่ผิดตั้งแต่แรก

การอยู่เดือนของซูตานหงสิ้นสุดลง และเวลา 1 เดือนก็ได้ผ่านพ้นไป

คุณแม่ซูทำผลงานได้ดีเยี่ยม จนจี้เจี้ยนอวิ๋นให้เงินนาง 100 หยวนสำหรับซื้อเนื้อมาบำรุงร่างกายเพิ่ม แน่นอนว่าคุณแม่ซูไม่ยอมรับ เพราะลูกเขยยังต้องจ่ายค่าปรับอีก 4,000 หยวน เงิน 4,000 หยวนนั่นเพียงพอสำหรับซื้อร้านค้าในเมืองร้านหนึ่งเชียวนะ

เงินจำนวนนี้ไม่ใช่น้อย ๆ เดิมทีสภาพการเงินของอีกฝ่ายก็ฝืดเคืองอยู่แล้ว นางจะกล้ารับเงินจากเขาได้อย่างไร? 　

อีกอย่างก็คือ นางมีเวลาค่อนข้างมากในช่วงเดือนที่ผ่านมาสำหรับการดูแลลูกสาว อีกทั้งหลานชายตัวน้อยยังเชื่อฟังเป็นพิเศษ ไม่งอแงเลยแม้แต่น้อย ขอแค่ปรนนิบัติให้เขาสบายใจเท่านั้น ซึ่งบางครั้งเขามักจะเล่นเองจนหมดแรงแล้วหลับไปอีกครั้งหลังตื่นนอนแล้ว 　　

ส่วนเรื่องผ้าอ้อม ลูกเขยของนางซื้อมาจากเมืองมหาวิทยาลัยในจำนวนไม่น้อย หลังจากใช้เสร็จแล้วก็ทิ้งไม่จำเป็นต้องซัก ซึ่งช่วยลดปัญหาไปได้มาก

นอกจากรับผิดชอบอาหาร 3 มื้อต่อวัน อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรแล้ว　

และเนื่องจากอาหารการกินในเดือนนี้อุดมสมบูรณ์ดี นางจึงอ้วนท้วนขึ้นหลังจากกลับมา 　　

ทว่าจี้เจี้ยนอวิ๋นก็ยังยัดเยียดให้เงินนางและบอกว่าเขาพอมีอยู่ ดังนั้นนางจึงไม่ต้องกังวล ก่อนจะขับรถออกไป 　

คุณแม่ซูจึงปล่อยเขาไป 　　

ในบ้านของซูตานหงดูปลอดโปร่งโล่งสบายมาก เนื่องจากตอนนี้อากาศร้อน และเธอได้อยู่เดือนเสร็จแล้ว จึงไม่ต้องทนทรมาน　　

ลูกคนที่ 3 ชื่อจี้เสียง ชื่อเล่นคือเสียงเสียง 　

ซูตานหงเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้ และทางครอบครัวก็ไม่ได้คัดค้านแต่อย่างใด　

หลังจากอยู่เดือน เสี่ยวเสียงเสียงยิ่งอ้วนขึ้นเรื่อย ๆ แขนเล็ก ๆ ของเขาขาวอวบ ฉีฉีเห็นแล้วรู้สึกอยากหยิก แต่เด็กยังกะน้ำหนักไม่ถูก เมื่อเผลอหยิกเข้า เสียงเสียงก็ร้องไห้จ้าขึ้นมา 　　

เหรินเหรินจึงสั่งสอนไปหนึ่งครั้ง “น้องชายยังเล็กอยู่เลย นายไปหยิกเขาทำไม?”

“ผมยังไม่ได้ออกแรงเขาก็ร้องไห้แบบนี้แล้ว” ฉีฉีกล่าว

เหรินเหรินพูด “นี่นายหยิกจนแดงแล้ว ยังจะบอกว่าไม่ได้ออกแรงอีกเหรอ?”　

ฉีฉีมองดู เมื่อเห็นว่าปรากฏรอยแดงขึ้นมาจริง ๆ จึงขอโทษน้องสามของเขา “น้องชาย ขอโทษนะ พี่รองไม่ได้ตั้งใจ” 　　

แต่มันก็ไร้ประโยชน์ เสียงเสียงยังคงร้องไห้งอแง สุดท้ายฉีฉีกลัวจนต้องทิ้งน้องชายให้พี่ชายของเขาพาไปหาแม่ จากนั้นจึงวิ่งไปที่สวนผลไม้บนภูเขาเพื่อบ่นกับพ่อของเขา 　　

“น้องชายงอแงมากเลยครับ ผมเผลอหยิกเขาเข้า เขาก็ร้องไห้ไม่รู้จักหยุด คราวที่แล้วผมตีน้องชายต้าโหว แต่น้องชายต้าโหวก็ไม่ได้ร้องไห้เสียงดังขนาดนั้นเลย” ฉีฉีกล่าว 　　

จี้เจี้ยนอวิ๋นยิ้ม “น้องชายของลูกอายุเท่าไหร่? แล้วน้องชายของต้าโหวอายุเท่าไหร่?” 　　

“เขาแค่ชอบร้องไห้” ฉีฉีพูด 　　

“รอให้เขาโตอีกหน่อยก็แล้วกันนะ” จี้เจี้ยนอวิ๋นพูดด้วยรอยยิ้ม　

“งั้นคืนนี้ผมจะนอนกับพวกพ่อ!” ฉีฉีเริ่มร้องขอ ส่วนพี่ของเขาคงนอนคนเดียวได้　　

“ไม่ได้หรอก ถ้าลูกมานอนกับพ่อและแม่ พี่ชายของลูกก็ต้องนอนคนเดียว ลูกจะปล่อยให้พี่ชายของลูกอยู่คนเดียวเหรอ?” จี้เจี้ยนอวิ๋นพูด 　　

“ผมไม่สนใจเขาหรอก เขาเพิ่งจะดุผม” ฉีฉีกล่าว　　

จี้เจี้ยนอวิ๋นจึงพูดขึ้น “ลูกทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ที่พี่ชายของลูกสั่งสอนก็ถูกแล้ว เขายังไม่เคยทุบตีลูกเลยด้วยซ้ำ พวกต้าโหวน่ะตีน้องชายกันหมด พี่ชายของลูกยังไม่เคยตีลูกเลย”　

ปกติแล้วเจ้าลูกชายคนรองแสนดื้อรั้นผู้นี้มักจะทุบตีพี่ชายของเขา แต่พี่ชายของกลับไม่เคยถือสา　　

แต่อย่ามองว่าเหรินเหรินเป็นคนสุภาพอ่อนโยน ครั้งก่อนที่เห็นน้องชายของเขาสู้กับเด็กคนอื่น เขาก็ตรงเข้าไปช่วยทันทีและต่อสู้ได้ไม่เลวเลย 　　

แน่นอนว่านี่คือสิ่งที่จี้เจี้ยนอวิ๋นคิดอยู่ในใจ ปกติแล้วเขาจะต้องได้รับการสั่งสอน

ฉีฉีจึงไม่พูดอะไรอีก 　　

จี้เจี้ยนอวิ๋นกล่าวขึ้น “งั้นคืนนี้นอนด้วยกัน แต่แค่คืนนี้เท่านั้นนะ” 　

“ได้!” ฉีฉีดีใจขึ้นมาทันที เขายิ้มแล้วพูดต่อ “เรียกพี่ชายผมไปด้วย!” 　

“เตียงนั่นนอนไม่พอหรอก” จี้เจี้ยนอวิ๋นพูด 　

“พอสิ ครั้งที่แล้วผมก็เคยนอน!” ฉีฉีกล่าว　　

“งั้นก็ได้ แล้วตอนนี้แม่ของลูกทำอะไรอยู่ที่บ้านล่ะ?” จี้เจี้ยนอวิ๋นคุยกับลูกชาย

“แม่ทำงาดำแท่งอยู่ในครัวครับ” ฉีฉีพูดอย่างตะกละตะกลามเล็กน้อย “ผมก็อยากกินอยู่เหมือนกัน” แต่ถ้าเขาลงจากภูเขาไปตอนนี้จะต้องถูกแม่ดุอย่างแน่นอน

“อีกเดี๋ยวค่อยลงไปกับพ่อ แม่ของลูกจะเก็บไว้ให้เองแหละ” จี้เจี้ยนอวิ๋นกล่าว 　

ฉีฉีพยักหน้า จากนั้นจึงเก็บไข่กับพ่อของเขา 　

สองพ่อลูกกําลังยุ่งอยู่กับการพูดคุยกัน จนกระทั่งเก็บไข่เสร็จแล้ว สองพ่อลูกจึงพากันไปล้างมือ จากนั้นจี้เจี้ยนอวิ๋นก็อุ้มเขาขึ้นขี่คอแล้วลงจากภูเขาไปทั้งแบบนี้ 　　

ฉีฉีรู้สึกว่าวิสัยทัศน์ของเขาเปลี่ยนไปตลอดทาง ในอนาคตเขาจะต้องสูงเท่าพ่อของเขาให้ได้! 　　

ดังนั้นเมื่อเขากลับมาจึงกินงาดำแท่งอย่างตะกละ ไม่ใช่แค่งาดำแท่ง แต่ยังดื่มนมและขอให้แม่ของเขาขุนให้เต็มที่อีกด้วย　　

ซูตานหงชงนมให้พวกเขาสองคนพี่น้องคนละแก้ว เมื่อกินอิ่มกันแล้ว เธอค่อยมาคิดบัญชี　　

“เพิ่งหยิกน้องชายของลูกไปเหรอ?” ซูตานหงถาม　

“ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ” ฉีฉีกล่าว　　

“งั้นขอโทษน้องชายของลูกหรือยัง?” ซูตานหงเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

“ขอโทษแล้วครับ!” ฉีฉีรีบพูดทันที 　　

“คราวหน้าต้องทำยังไง?” ซูตานหงมองเขาแล้วพูด 　

“คราวหน้าผมจะไม่หยิกเขาอีกแล้ว” ฉีฉีกระซิบเสียงแผ่ว　

“จำสิ่งที่ลูกพูดไว้ให้ดี ครั้งหน้าถ้าลูกหยิกน้องอีก แม่จะงดขนมตอนบ่ายของลูก” ซูตานหงกล่าว 　　

การลงโทษนี้รุนแรงมากจนฉีฉีได้แต่พยักหน้าอย่างจริงจัง ซูตานหงจึงค่อยพอใจ 　　

ไม่มีทางเลือก เจ้าเด็กคนนี้ซนเกินไป หากไม่จริงจังเขาก็จะไม่ฟังเลย

ส่วนจี้เจี้ยนอวิ๋นนั้นไม่สามารถคาดหวังได้อีกต่อไป เขาไม่เคยทำหน้าดุใส่ลูก เว้นแต่ว่ามันจะมากเกินไป มีเพียงแค่ตอนที่ฉีฉียังเด็กและไปเล่นน้ำกับเด็กโต จี้เจี้ยนอวิ๋นจึงมีสีหน้าเคร่งเครียด ส่วนเรื่องอื่น ๆ ก็ไม่เคยตีหน้ายักษ์ใส่อีกเลย　

เสียงเสียงผล็อยหลับไปแล้ว และลืมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปเมื่อสักครู่ 　

ทว่าคืนนี้เหรินเหรินกับฉีฉีสองพี่น้องต่างถือหมอนใบเล็กเข้ามา ซูตานหงจึงมองสามีของตนอย่างจนปัญญา 　　

ผู้ชายคนนี้ตามใจลูกมากเกินไป จนตัวเธอเองต้องรับบทเป็นคุณแม่ที่เข้มงวด 　　

ครอบครัว 5 คนนอนพูดคุยกันบนเตียงจนหลับไป 　　

หยวนหยวนถูกหลี่จื้อพากลับไปในช่วงครึ่งเดือนก่อนที่ซูตานหงจะคลอด ร่างกายของเธอแข็งแรงขึ้นมาก และหยวนหยวนก็โตขึ้นมาก ทั้งยังพยายามยืนให้ได้ 　

แม้แต่แม่ของหลี่จื้อเองก็ยังชื่นชมซูตานหงที่ช่วยเลี้ยงหลานสาวของนางจนอ้วนท้วนสมบูรณ์ ยิ่งไปกว่านั้นการเปลี่ยนแปลงของเด็กวัยนี้ เห็นได้ชัดว่าได้รับการอบรมสั่งสอนอย่างดี　　

เมื่อถึงคราวที่ซูตานหงอยู่เดือน นางจึงนำไข่มาเยี่ยม 　　

หลี่จื้อเองก็เคยมาหา พร้อมกับอุ้มหยวนหยวนมาด้วยกัน เมื่อหยวนหยวนเห็นป้าสะใภ้สามแล้วเธอก็อยากจะร้องไห้ เด็กน้อยยังเล็กอยู่ ความจำจึงไม่มากนัก ทว่าเธอยังจำซูตานหงได้ 　　

แต่ถึงอย่างไรเธอก็เป็นลูกสาวของตระกูลหลี่ จึงต้องกลับไปยังตระกูลหลี่ 　　

แม่ของหลี่จื้อได้หาคู่ให้เขาเมื่อไม่นานมานี้ อีกฝ่ายเป็นคนซื่อสัตย์ ย่อมไม่รังแกหยวนหยวนอย่างแน่นอน อีกอย่างยังมีนางคอยจับตามองอยู่ แต่หลี่จื้อกลับไม่เห็นด้วยและปฏิเสธทันที 　　

เขายังไม่ได้จัดการกับปัญหาของตัวเองเลย แถมตอนนี้เขาก็ยังมีลูกสาวให้ต้องเลี้ยงดู แล้วจะแต่งภรรยาอะไรกัน? 　　

ซูตานหงรู้สึกว่าหลี่จื้อคงเจ็บปวด 　

แต่ถึงอย่างนั้นจี้เจี้ยนอวิ๋นก็รู้สึกว่าเขาไม่ได้มองผิดตั้งแต่แรก หลี่จื้อเป็นคนดี ตอนนี้ยิ่งดีมากขึ้น สำหรับน้องสาวของเขานั้นนับว่าไม่มีวาสนา หากหล่อนเป็นคนดีมีหรือจะคบค้ากับคนเลว แน่นอนว่าหากไม่ใช่คนในครอบครัวแล้ว คนประเภทไหนจะอยู่ร่วมกับคนประเภทนั้น

………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

ฉีฉีน่าตีจริง ๆ ไปหยิกน้องอีก ระวังอดขนมนะ

แล้วกาลเวลาจะช่วยเยียวยานายนะหลี่จื้อ เข้าใจเลยว่ารักครั้งแรกมันรักมากแล้วก็เจ็บมาก

ไหหม่า(海馬)