ทะลุมิติไปเป็นเศรษฐีนียุค 80 [重生八零致富记] - ตอนที่ 335 ทำไมต้องกลับไปคืนดีกับเธอ? - novel-lucky

ตอนที่ 335 ทำไมต้องกลับไปคืนดีกับเธอ?

ในช่วงไม่กี่วันที่ซูตานหงไม่อยู่บ้าน สถานการณ์ที่บ้านก็เป็นไปอย่างราบรื่นดี

ถึงกระนั้นบรรยากาศในบ้านกลับดูเงียบเหงา ผิดกับก่อนหน้านี้ลิบลับ

วันแรกที่ซูตานหงออกจากบ้านไป มันไม่ได้แย่มากนัก

ฉีฉีรู้สึกว่าไม่มีใครคอยควบคุม จึงออกไปเล่นตามใจตน

แต่เมื่อเธอไม่ได้กลับบ้านในวันถัดมา เขาคิดถึงเธอขึ้นมาเล็กน้อย และอดคิดถึงมากขึ้นไม่ได้ เมื่อเธอไม่กลับมาในวันที่ 3

อีกทั้งยังมีข่าวลือนอกบ้าน สองพี่น้องจึงมาหาผู้เป็นแม่ด้วยกัน

ขนาดลูกทั้งสองคนยังรู้สึกเช่นนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงจี้เจี้ยนอวิ๋น

เขารู้ตัวดีว่าถึงไม่มีแม่ ครอบครัวก็ยังอยู่ได้ แต่เขาไม่อาจขาดภรรยาคนนี้ไปได้

เธอไม่ได้เป็นเพียงภรรยา แต่ยังเป็นแม่ของลูกอีกด้วย ด้วยความเป็นครอบครัวแล้ว หากขาดเธอไป ครอบครัวก็คงไม่เป็นครอบครัวอีกต่อไป!

จี้เจี้ยนอวิ๋นไม่คิดสนใจสิ่งอื่นใดอีก เขาเพียงต้องการปกป้องครอบครัวของตนไว้

สิ่งนี้ทำให้คุณแม่จี้รู้สึกผิดคาดอย่างมหันต์

นางคิดว่าการที่ตนหนีออกจากบ้านไปเช่นนี้ เจี้ยนอวิ๋นที่เป็นลูกกตัญญูคงต้องตามมาหานางแน่ ถึงตอนนั้นนางก็คงฟ้องเขาได้บ้าง?

นางจะบอกเขาว่าซูตานหงพูดอะไรกับจี้อวิ๋นอวิ๋น ให้เขาได้เห็นธาตุแท้ของภรรยาตัวเอง

และในขณะเดียวกัน นางก็จะขอให้ลูกสาวได้กลับบ้าน

ขอเพียงจี้เจี้ยนอวิ๋นยอมตอบตกลง จี้อวิ๋นอวิ๋นจะต้องกลับไปได้อย่างแน่นอน

ตอนนี้เจี้ยนอวิ๋นเป็นผู้มีสิทธิ์ขาดในบ้าน

นางวางแผนมาอย่างดี แต่นึกไม่ถึงว่าจี้เจี้ยนอวิ๋นไม่แม้แต่จะมาหานางด้วยซ้ำ

“แม่คะ อย่าหวังว่าพี่สามจะมาหาแม่อีกเลยค่ะ ตอนนี้พี่เขาหลงซูตานหงหัวปักหัวปำแล้ว เขาไม่เห็นพวกเราเป็นครอบครัวเขาหรอกค่ะ!” จี้อวิ๋นอวิ๋นเอ่ย

คุณแม่จี้ทั้งเสียใจและผิดหวัง

“แม่คะ แม่ช่วยฉันดูร้านหน่อยนะคะ เสื้อผ้าพวกนี้มีราคาติดไว้ชัดเจน ไม่ว่าพวกเขาจะซื้อหรือไม่ ก็อย่ายอมต่อรองหรือลดราคาให้เด็ดขาดนะคะ!” จี้อวิ๋นอวิ๋นเอ่ย

“แกจะไปไหน?” คุณแม่จี้ถาม

“ฉันจะไปหาหลี่จื้อค่ะ ตอนนี้เขาน่าจะเลิกงานและออกมาจากห้องแล้ว ฉันจะเอาอาหารไปให้เขาค่ะ” จี้อวิ๋นอวิ๋นบอกพร้อมข้าวกล่องในมือ

“งั้นก็พูดจากับหลี่จื้อดี ๆ แล้วกัน เขาเป็นคนดี และเขาก็คงดูออกว่าแกต้องการอะไร” คุณแม่จี้รีบกำชับเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“ค่ะ ฉันรู้!” สายตาจี้อวิ๋นอวิ๋นฉายแววมั่นใจเต็มที่

ตอนนี้หล่อนมีเงินเก็บ 1,000 หยวนแล้ว แม้จะยังไม่มาก แต่คิดเป็นเงินเดือนของหลี่จื้อได้ 2 หรือ 3 ปี อีกทั้งตอนนี้ร้านของหล่อนยังได้กำไรต่อเดือนเยอะมาก ด้วยการพัฒนาด้านเศรษฐกิจ กำไรมีแต่จะสูงขึ้นเรื่อย ๆ

ต่อให้หลี่จื้อไม่ทำงาน หล่อนก็สามารถหาเลี้ยงเขาได้

ถ้าเขายอมกลับไปคืนดีกับหล่อน หลี่จื้อจะลำบากน้อยลงมากสักกี่ปีกัน? ที่สำคัญคือหล่อนรู้ถึงการพัฒนาบ้านเมืองในอนาคต

หลายอาชีพอาจล้มหายตายจาก แต่อาชีพอาจารย์นั้นไม่มีทางอดตาย แต่ในอนาคตกลับได้เงินเดือนน้อยนิด ไม่ว่าจะต้องการเงินมากขึ้นเท่าใดก็ไม่มีทาง

หล่อนอยากให้หลี่จื้อออกมาทำธุรกิจ คว้าโอกาสช่วงพัฒนาเศรษฐกิจในปัจจุบัน และกลายเป็นเศรษฐีในอนาคต แทนที่จะอยู่อย่างมีความรู้แต่ยากลำบาก

หล่อนมาหาหลี่จื้อ แต่กลับได้เห็นภาพบาดตาแทน เนื่องจากหลี่จื้อกำลังเดินอยู่กับครูสาวคนหนึ่ง

จังหวะนั้นเอง จี้อวิ๋นอวิ๋นพลันนึกหวั่นใจขึ้นมาทันที

หล่อนนึกถึงเรื่องนี้ในชาติก่อน ได้ยินพี่สะใภ้สี่เคยพูดว่าหลี่จื้อแต่งงานใหม่อีกครั้ง โดยที่ฝ่ายหญิงเป็นครูเหมือนกัน และทั้งคู่ก็มีนิสัยใจคอคล้ายคลึงกันด้วย

หลังได้ฟังแล้วจี้อวิ๋นอวิ๋นก็ได้แต่ยิ้มขมขื่น หล่อนรู้สึกเสียดายหลี่จื้อ จึงหวังว่าเขาจะมีชีวิตที่ดี เป็นเช่นนี้แล้วในภายภาคหน้าเขาจะได้ลืมหล่อนไปได้

ในชาติก่อนหล่อนรู้ว่าตนเองไม่มีโอกาสถึงได้ใจดียอมปล่อยเขาไป และหวังว่าหลี่จื้อจะมีชีวิตที่สุขสบาย

แต่ในชาตินี้ย่อมแตกต่างกัน หล่อนได้กลับมามีชีวิตใหม่แล้ว ดังนั้นหลี่จื้อเป็นของหล่อน ไม่มีใครมาแย่งไปได้!

จี้อวิ๋นอวิ๋นเดินเข้าไปทักทายเขาทันที

“คุณทำอะไรของคุณ!” หลี่จื้อมุ่ยหน้าเมื่อได้เห็นหน้าหล่อน

เมื่อวานเป็นวันอาทิตย์ เขาจึงกลับไปที่บ้าน ตอนนี้หยวนหยวนอยู่กับแม่ของเขา แต่ทุกสัปดาห์เขาจะไปรับหยวนหยวนที่บ้านพี่สาม

ปกติเขาจะกลับไปตั้งแต่วันเสาร์ แต่ด้วยมีสอนชดเชย จึงงานยุ่งและกลับไปได้ในวันอาทิตย์เท่านั้น

ครั้งนี้เขากลับได้ยินเรื่องอะไรบางอย่าง?

อดีตแม่ยายของเขาถูกจี้อวิ๋นอวิ๋นยุยงอย่างนั้นเหรอ? เขาได้ยินว่านางมีปัญหากับหยวนหยวนและลูกสะใภ้สาม ซึ่งทำให้พี่สะใภ้สามโกรธจนหนีกลับไปบ้านแม่

ในมุมมองของหลี่จื้อ หยวนหยวนเข้ากันกับพี่สะใภ้สามได้อย่างดี เธอคอยเลี้ยงดูหยวนหยวนมา เด็กน้อยถึงได้เติบโตมาได้ถึงทุกวันนี้ ไม่มีใครไม่นึกชื่นชมเธอเลย หากไม่มีเธอ สวนพวกนั้นคงไม่งอกงามเพียงนี้

ซูตานหงกตัญญูกับคุณแม่จี้แค่ไหน เขาเองก็รู้เห็นเช่นกัน นางคงไม่พ้นถูกยุยงเป็นแน่ หลี่จื้อถึงกับพูดสิ่งใดไม่ออก

แต่สุดท้ายจี้อวิ๋นอวิ๋นยังไม่สำนึก

หลี่จื้อรู้สึกโชคดีเหลือเกิน เขานึกขอบคุณโจวจื่ออยู่บ้างที่มาคบชู้กับหล่อนตั้งแต่แรก ทำให้เขาได้หย่าจากหล่อนโดยไม่ลำบากใจ

“หล่อนเป็นใครเหรอคะ?” จี้อวิ๋นอวิ๋นถามทันที สายตาจ้องเขม็งไปยังครูสาว

ฝ่ายครูสาวมุ่นคิ้วเมื่อเห็นสีหน้าบูดบึ้งของอีกฝ่าย แต่หล่อนไม่หลบตา กลับเหลือบมองจี้อวิ๋นอวิ๋น แม่สาวล้ำสมัยคนนี้ดูเหมือนอันธพาลในเมืองไม่มีผิด

“คุณไม่ต้องรู้ว่าหล่อนเป็นใครหรอก ห่วงแต่ตัวคุณเถอะ รักษาศักดิ์ศรีของตัวเองไว้บ้างมันยากนักเหรอ?” หลี่จื้อบอก

“ศักดิ์ศรีเหรอ? คุณจะให้ฉันรักษาศักดิ์ศรีอะไรอีก? ไม่มีคุณแล้วฉันจะมีศักดิ์ศรีอะไรได้ หลี่จื้อ อย่าทำแบบนี้กับฉันเลยนะ ฉันกลับมาแล้ว ฉันกลับมาเพราะคุณ มันนานมากนะกว่าฉันจะกลับมา คุณไม่รู้เหรอว่าฉันรู้สึกยังไงกับคุณ?” จี้อวิ๋นอวิ๋นสบมองหลี่จื้อด้วยดวงตาแดงเรื่อ

หลี่จื้อขมวดคิ้ว

เหอเชี่ยนครูสาวข้างกายเขาได้ยินเรื่องนี้มาเช่นกัน นี่คงเป็นอดีตภรรยาของหลี่จื้อ ดูท่าทางแล้ว หล่อนคงอยากกลับมาคืนดีกับหลี่จื้อ

การหย่าของหลี่จื้อไม่ใช่เรื่องลับในโรงเรียน แม้ว่ายุคสมัยนี้สังคมจะเปิดกว้างขึ้นมาก แต่การหย่ายังเป็นเรื่องที่ไม่ได้รับการยอมรับ

แต่สำหรับการหย่าของหลี่จื้อ เพื่อนครูในโรงเรียนต่างปลอบใจเขา บางคนยังแสดงความยินดีด้วยซ้ำที่เขาหลุดพ้นจากวังวนแห่งความทรมานเสียที

พวกเขาต่างเป็นเพื่อนร่วมงานกัน รู้ดีว่าหลี่จื้อเป็นคนแสนดี เขายังเป็นครูที่มีความรับผิดชอบ ทุกครั้งที่เขาติวสอบเข้ามหาวิทยาลัย ทางโรงเรียนจะมีอัตราการสอบเข้าได้สูง แล้วนักเรียนของเขายังเรียนเก่งมากอีกด้วย

ส่วนภรรยาของเขานั้น หลายคนต่างส่ายหน้าและถอนหายใจ

อยู่ในห้องพักครูด้วยกัน มีใครไม่รู้เรื่องนี้บ้าง?

ผู้หญิงที่หลี่จื้อเคยแต่งงานด้วย หล่อนได้แต่ทำตัวราวกับเป็นบรรพบุรุษ!

ไม่ใช่การกล่าวเกินจริงหากจะบอกว่าหล่อนเห็นหลี่จื้อเป็นวัวเป็นม้า หล่อนไม่คิดจะทำอะไรที่บ้าน และไม่หยิบจับทำสิ่งใด เพียงรอหลี่จื้อกลับไปปรนนิบัติ หล่อนเคยทำอะไรตอบแทนบ้างกัน?