ทะลุมิติไปเป็นเศรษฐีนียุค 80 [重生八零致富记] - ตอนที่ 339 ผู้อำนวยการเหอ
ตอนที่ 339 ผู้อำนวยการเหอ
เรื่องที่ร้านของจี้อวิ๋นอวิ๋นถูกพังราบคาบเป็นเรื่องที่ซูตานหงเองก็นึกไม่ถึงเช่นกัน และงุนงงว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
จี้เจี้ยนอวิ๋นรู้เรื่องนี้เช่นกัน อย่างน้อยเขายังไถ่ถามว่าแม่ของเขาเป็นอะไรหรือไม่ หากนางสบายดี เขาก็ไม่ได้สนใจสิ่งใดอีก
ด้วยเขารู้ดีว่าคงเป็นเพราะจี้อวิ๋นอวิ๋นไปก่อเรื่องเอาไว้ ไม่อย่างนั้นผู้อำนวยการเหอคงไม่สั่งให้คนไปทำลายร้านของหล่อน
ใช่แล้ว จี้เจี้ยนอวิ๋นถามถึงเรื่องที่ผู้อำนวยการเหอทำลงไป และผู้อำนวยการเหอก็เคยมาหาเขาเพื่อสั่งไข่เค็ม เพื่อนำไปให้คนงาน
ช่วงที่เชอร์รี่สุกได้ที่เมื่อปีก่อน เขาขับรถมาซื้อกลับไปถึง 10 กล่องเต็ม และยังซื้อผลไม้อื่นกลับไปอีกมากมาย เรียกได้ว่าเป็นลูกค้าเจ้าใหญ่ทีเดียว
แม้จี้เจี้ยนอวิ๋นจะรู้ถึงสิ่งที่ผู้อำนวยการเหอเคยทำมาก่อน แต่ดูจากนิสัยใจคอของเขาแล้ว คงไม่ใช่คนที่รังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า
แน่นอนว่าเขารู้เรื่องนี้มาจากเหล่าฉิน เพราะเขาเปิดร้านอยู่ในตัวอำเภอ อีกทั้งข่าวยังแพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว
เป็นเพราะลูกสาวของผู้อำนวยการเหอพูดคุยกับหลี่จื้อ จี้อวิ๋นอวิ๋นจึงไม่พอใจ ถึงกับไปจ้างพวกนักเลงมาข่มขู่ลูกสาวของผู้อำนวยการเหอ
สั่งให้นักเลงปลายแถวไปจัดการกับลูกสาวผู้มีอิทธิพล จำเป็นต้องคิดด้วยหรือว่าจะเกิดอะไรขึ้น?
สีหน้าจี้เจี้ยนอวิ๋นฉายแววไม่พอใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เขาคิดถูกแล้วที่ลอยแพจี้อวิ๋นอวิ๋น!
หลี่จื้อกำลังคบหากับผู้หญิงคนใหม่ มันไม่ใช่เรื่องผิดแต่อย่างใด ตอนนี้หยวนหยวนก็อายุไม่น้อยแล้ว เป็นธรรมดาที่เขาจะต้องการใครสักคนมาดูแล
จี้เจี้ยนอวิ๋นไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก ในเมื่อแม่ของเขาต้องการไปอยู่กับจี้อวิ๋นอวิ๋น เขาก็ไม่คิดใส่ใจอีก เขางานล้นมือขนาดนี้ ไม่มีเวลามานำเรื่องพวกนี้มาคิดมากหรอก
แม้ว่าผู้อำนวยการเหอจะสั่งลูกน้องไปพังร้านของจี้อวิ๋นอวิ๋น เขาก็ไม่ได้ทำร้ายอะไรหล่อน
แน่นอนว่าคงเป็นเพราะเห็นแก่หน้าจี้เจี้ยนอวิ๋น
เขารู้ว่าจี้เจี้ยนอวิ๋นปลดประจำการมาเพียงเพราะบาดเจ็บระหว่างปฏิบัติหน้าที่ มีหรือที่ฝีมือของจี้เจี้ยนอวิ๋นจะตก?
นอกจากนี้เขายังถูกชะตากับจี้เจี้ยนอวิ๋น และคงไม่ทำเกินเหตุไปมากกว่านี้ จึงทำเพียงเตือนจี้อวิ๋นอวิ๋นให้รู้ตัวเท่านั้น ไม่ได้ทำร้ายร่างกายหล่อนแต่อย่างใด
ตอนนี้เป็นช่วงเชอร์รี่สุกงอม ผู้อำนวยการเหอก็ขับรถมาถึงที่เช่นเคย
เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายรู้เรื่องของจี้อวิ๋นอวิ๋นแล้ว แต่จี้เจี้ยนอวิ๋นก็ยังเป็นฝ่ายเปิดปากพูดออกมาก่อน แม้จะตัดความสัมพันธ์กับจี้อวิ๋นอวิ๋นไปแล้ว แต่ยังคงกล่าวขอโทษแทนหล่อน
“เรื่องนี้ไม่เป็นไรหรอก มันไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่โตอะไร ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่ปล่อยหล่อนไปง่าย ๆ ตอนนี้หล่อนย้ายออกไปแล้ว เรื่องคงจะแดงขึ้นมาแล้วล่ะ ไม่จำเป็นต้องเอามาใส่ใจหรอก” ผู้อำนวยการเหอบอก
จี้เจี้ยนอวิ๋นพยักหน้ารับ ครั้งนี้ผู้อำนวยการเหอมาหาและซื้อผลไม้จำนวนมากกลับไปเช่นเคย รวมเป็นเงินหลายร้อยหยวน จี้เจี้ยนอวิ๋นกวาดเงินในกระเป๋าเขาไปได้ไม่น้อยทีเดียว
แม้เงินจำนวนนี้จะไม่มากในสายตาเขา แต่สำหรับจี้เจี้ยนอวิ๋นที่ทำธุรกิจกลับไม่ได้คิดเช่นนั้น
“เดี๋ยวเดือนหน้าสาลี่พวกนี้ก็จะสุกงอมแล้วใช่ไหม?” หลังกวาดสายตาดู ผู้อำนวยการเหอก็ไม่รีบร้อนกลับ เขามองต้นสาลี่พลางเอ่ยถาม
“ครับ” จี้เจี้ยนอวิ๋นบอก “ถ้าผู้อำนวยการเหอต้องการซื้อ ผมจะให้ส่วนลด 20 เปอร์เซ็นต์ครับ”
“ได้สิ งั้นฉันจองไว้ 3 กล่องก่อนแล้วกันนะ” ผู้อำนวยการเหอรับข้อเสนออย่างเป็นกันเอง
จี้เจี้ยนอวิ๋นพยักหน้า เขาส่งน้ำผึ้งให้ขวดหนึ่งตอนที่อีกฝ่ายจะกลับ “สำหรับผู้อาวุโสในครอบครัวครับ กินแค่ครั้งละ 1 ช้อนเป็นประจำเช้าเย็น ไม่ควรกินมากเกินไปนะครับ”
ผู้อำนวยการเหอรับไว้และนำกลับไปให้แม่ของตน
เขาเติบโตมากับผู้เป็นแม่ พ่อของเขาถูกแทงตายตั้งแต่ยังหนุ่ม เมื่อครั้งที่เข้าปะทะรุนแรงกับคู่อริ หากไม่มีแม่ของเขา คงไม่มีผู้อำนวยการเหออย่างทุกวันนี้ ทุกคนในพื้นที่ต่างรู้ว่าเขาเป็นผู้อำนวยการโรงงานที่กตัญญูกับแม่มาก
น่าเสียดายที่แม่เฒ่าเหอมีสุขภาพไม่ค่อยดีนัก
ครั้งก่อนคุณนายเหอออกมานอกบ้าน นางได้ซื้อเชอร์รี่จากเหล่าฉินไป เพราะเห็นว่าลูกสวยน่ากินมาก
เมื่อแม่เฒ่าเหอได้ชิม นางก็รู้สึกถูกใจมาก ไม่ใช่แค่เชอร์รี่เท่านั้น แต่ผลไม้อื่น ๆ ที่ซื้อจากร้านของเหล่าฉินก็อร่อยมากเช่นกัน
แล้วจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเป็นของจากสวนของจี้เจี้ยนอวิ๋น?
ครั้งนี้ผู้อำนวยการเหอซื้อเชอร์รี่กลับไปจำนวนมาก ทำให้แม่เฒ่าเหอยิ้มแก้มปริ
“แกซื้อมาซะเยอะจนฉันจะกินไม่หมดแล้ว” หญิงสูงวัยส่งยิ้มและเอ่ยขึ้น นางย่อมปลาบปลื้มใจเป็นธรรมดา
“แม่กินได้ตามใจเลยครับ เราไม่ต้องเสียดายเงินแค่นี้ แล้วเชอร์รี่ก็อร่อยมากด้วย แม่เอาไปแบ่งให้พวกคุณป้าคุณน้าด้วยก็ได้” ผู้อำนวยการเหอบอกอย่างใจกว้าง
คุณนายเหอยิ้มและพยักหน้า “ใช่ค่ะคุณแม่ แม่แบ่งเชอร์รี่พวกนี้ไป ทุกคนจะได้มีความสุขกัน แล้วยังนึกขอบใจคุณแม่ด้วยค่ะ”
“เดี๋ยวแม่จะแบ่งไปแล้วกันนะ” แม่เฒ่าเหอกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
นางแยกออกมา 2 กล่อง แบ่งให้ครอบครัวพี่สาวน้องสาวจากเรือนทางปีกตะวันตกและเรือนทางปีกตะวันออกคนละกล่อง ให้พวกนางเอาไปกิน
หลังจากแบ่งออกไปแล้ว พี่สาวน้องสาวชราของนางก็ได้มาหา พวกนางต่างชมไม่ขาดปากว่าเชอร์รี่หวานอร่อย ไม่ฝาดลิ้นเลย
“ต้องอร่อยอยู่แล้วสิ ไม่อย่างนั้นฉันจะกล้าเอามาฝากได้ยังไง? แถมกินเชอร์รี่นี้แล้วยังทำให้หลับสบายตอนกลางคืนอีกด้วยนะ” แม่เฒ่าเหอกล่าว
พี่สาวน้องสาวของนางไม่ได้เชื่อตามนัก แต่ก็ให้ความสนใจอย่างมาก และถามว่านางไปซื้อเชอร์รี่พวกนี้มาจากไหน ทำไมพวกมันถึงได้มีสรรพคุณถึงเพียงนั้น?
“ต้องถามลูกชายฉันน่ะ ฉันไม่ได้เป็นคนไปซื้อมาหรอก” แม่เฒ่าเหอบอกทั้งใบหน้าเปื้อนยิ้ม
ความจริงนางรู้แหล่งซื้อ เพียงแค่ไม่ต้องการบอก หากนางบอกไปว่าซื้อจากที่ใด ต่อไปนางจะเอาอะไรไปอวดพวกนางกันล่ะ?
แม่เฒ่าเหอเอ่ยลาพี่สาวน้องสาว และออกไปส่งอีกฝ่าย
“นี่คือน้ำผึ้งจากที่นั่นที่เจ้าใหญ่เอามาให้ฉันเหรอ?” แม่เฒ่าเหอมองขวดน้ำผึ้งและถามขึ้น
“ค่ะ ได้ยินมาว่าจี้เจี้ยนอวิ๋นให้คุณแม่มาดื่ม” คุณนายเหอบอก “ได้ยินมาว่าน้ำผึ้งนี้บำรุงร่างกายได้ดี ฉันจะชงให้คุณแม่ลองชิมสักถ้วยนะคะ”
“เอาสิ” แม่เฒ่าเหอขานรับ
คุณนายเหอจึงชงน้ำผสมน้ำผึ้งให้ถ้วยหนึ่ง ก่อนแม่เฒ่าเหอจะรับมาดื่มแล้วเอ่ยขึ้น “รสชาติไม่ได้ต่างจากน้ำผึ้งทั่วไปเลยนี่”
ในจังหวะที่คำพูดเหล่านั้นหลุดออกมา สีหน้านางก็เปลี่ยนไป ในตอนที่คุณนายเหอเผลอไปชั่วขณะนั่นเอง แม่เฒ่าเหอก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำด้านหลังบ้านทันที
“คุณแม่ คุณแม่เป็นอะไรไปคะ ปวดท้องเหรอคะ?” คุณนายเหอตื่นตระหนกและโพล่งถามขึ้นทันที
ผู้อำนวยการเหอได้ยินตอนกลับมาถึงพอดี เขาพลันหน้าเสีย “เกิดอะไรขึ้นกับแม่เหรอ?”
“เป็นเพราะน้ำผึ้งที่คุณเอามาจากบ้านจี้เจี้ยนอวิ๋นน่ะสิคะ คุณแม่ดื่มเข้าไปแล้วก็มีอาการแบบนี้!” คุณนายเหอพูดอย่างตัดพ้อ
ผู้อำนวยการเหอมีท่าทางเป็นกังวล “ไม่น่าจะเป็นแบบนั้นได้นะ เขาเคยเป็นทหาร ได้รับการฝึกในกองทัพมาอย่างดี จะคิดแก้แค้นกับคุณแม่ได้ยังไงกัน?”
“ใครจะไปรู้ เร็วเข้า เรียกหมอมารักษาที่บ้านเดี๋ยวนี้เลย!” คุณนายเหอออกคำสั่งในทันที
“ครับ!” ผู้อำนวยการเหอครุ่นคิดเรื่องอาการป่วย และรอเวลาไปหาจี้เจี้ยนอวิ๋นเพื่อสะสางให้รู้กันไป!
“เดี๋ยวผมกลับมานะ!”
ในจังหวะนั้นเอง แม่เฒ่าเหอก็ออกมาจากห้องน้ำ
หญิงชราเกาะกำแพงพยุงตัวเดินออกมา แต่ไม่ลืมที่จะปิดประตู
แม้จะกดชักโครกลงไปแล้ว แต่เพราะของเสียที่ไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายวันได้ส่งกลิ่นคลุ้งจนนางทนไม่ไหว นางจึงไม่อยากให้ลูกชายและลูกสะใภ้พลอยได้กลิ่นไปด้วย
………………………………………………………………………………………………………………………..
สารจากผู้แปล
ได้ลูกค้ารายใหญ่เป็นอดีตเจ้าพ่อเสียด้วย ไม่ธรรมดาเลย
น้ำผึ้งของดีประจำร้านออกฤทธิ์แล้วสินะ
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
