ทะลุมิติไปเป็นเศรษฐีนียุค 80 [重生八零致富记] - ตอนที่ 390 เขาคู่ควรให้ฉันอุ้มท้องลูกของเขาตรงไหน? - novel-lucky

ตอนที่ 390 เขาคู่ควรให้ฉันอุ้มท้องลูกของเขาตรงไหน?

“ผมมารอคุณที่นี่โดยเฉพาะ รอมาหลายวันทีเดียว นับว่าโชคดีที่ได้เจอคุณแล้ว” อวิ๋นต้าไห่พูด

“รอฉัน? มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?” จี้อวิ๋นอวิ๋นขมวดคิ้ว

เห็นได้ชัดว่าหล่อนไม่พอใจนัก หล่อนบอกกับเขาแล้วว่าอย่าติดต่อกันแบบนี้ ไม่ควรมาให้คนเห็น นี่นับว่าเขาไม่ได้จริงจังกับคําพูดของหล่อนเลย

“ที่นี่ไม่เหมาะจะคุยกัน อวิ๋นอวิ๋นตามฉันมาเถอะ” อวิ๋นต้าไห่พูด

แม้จี้อวิ๋นอวิ๋นจะไม่เต็มใจ แต่หล่อนก็เดินตามมาด้วย และเป็นธรรมดาที่ทั้งสองจะมองไม่เห็นสายตาโกรธแค้นของสะใภ้ใหญ่อวิ๋น

หลังจากที่ทั้งสองเดินมาถึงมุมแห่งหนึ่ง อวิ๋นต้าไห่ก็รีบถามขึ้นทันที “อวิ๋นอวิ๋น หลายวันมานี้คุณสบายดีไหม? ลูกสร้างปัญหาให้คุณหรือเปล่า?”

“ฉันสบายดีค่ะ เรื่องลูกน่ะไม่ต้องกังวลหรอก เหล่ากัวซื้อของดีอะไรมาก็กินหมด รังนกพวกนั้นมีค่ามากเลยนะ ทั้งชีวิตคุณคงไม่เคยเห็นมาก่อน” จี้อวิ๋นอวิ๋นกล่าว

“งั้นก็ดีแล้ว งั้นก็ดีแล้ว” อวิ๋นต้าไห่ไม่รู้สึกแย่เลยแม้แต่น้อย

คนแซ่กัวคนนั้นทําแบบนี้ก็จริง สุดท้ายแล้วคนที่ได้ผลประโยชน์ก็ไม่ใช่ลูกชายของเขาหรอกเหรอ เขาจะไม่พอใจได้อย่างไร?

“คุณมาหาฉันมีเรื่องอะไรกันแน่ ฉันกำลังยุ่ง” จี้อวิ๋นอวิ๋นพูด “ฉันไม่ได้ไปนั่งคุยกับพี่สะใภ้สี่นานมากแล้ว”

“ตอนนี้คุณอย่าเพิ่งไปเลย” อวิ๋นต้าไห่ถอนหายใจ

“ทำไมล่ะคะ?” จี้อวิ๋นอวิ๋นขมวดคิ้ว “ฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับพี่สะใภ้สี่ และพี่สะใภ้สี่ยังเป็นน้องสาวของคุณ คุณไม่อยากให้พวกเรามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันเหรอคะ?”

“ผมไม่ต้องการที่ไหนกันล่ะ แค่ตอนนี้… ตอนนี้พวกเขาไม่อยากเจอคุณเท่าไหร่” อวิ๋นต้าไห่เม้มปาก

จี้อวิ๋นอวิ๋นมองเขาด้วยใบหน้าบึ้งตึง “มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น คุณยังไม่รีบพูดอีกเหรอ?”

เมื่ออวิ๋นต้าไห่เห็นหล่อนเป็นแบบนี้ก็ถอนหายใจ จากนั้นจึงเล่าเรื่องที่สะใภ้ใหญ่อวิ๋นเปิดโปงเรื่องของพวกเขาทั้งสองให้ฟัง “ตอนนี้พวกเขารู้ข่าวที่คุณท้องกันหมดแล้ว ก่อนหน้า านี้เรื่องนี้มันวุ่นวายมาก พี่สี่ของคุณยังมาทุบตีผมอีก แน่นอนว่าผมโต้ตอบเขาไปไม่กี่ครั้งและไม่ได้สู้กับเขาจริง ๆ”

อวิ่นต้าไห่อธิบายอีกครั้ง

จี้อวิ๋นอวิ๋นทําหน้าตกใจ “ทําไมภรรยาคุณถึงพูดออกไป? ก่อนหน้านี้หล่อนเอาเงินไปแล้วไม่ใช่เหรอ? หล่อนต้องหุบปากให้สนิทแล้วไม่ใช่เหรอ!”

น้ำเสียงของหล่อนในตอนท้ายเต็มไปด้วยโทสะ

หล่อนไม่คาดคิดเลยว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้ นังสะใภ้ใหญ่อวิ๋นตัวปัญหานั่น กล้าดียังไงถึงเปิดเผยเรื่องของหล่อนต่อสาธารณะ?

ด้วยนิสัยพี่สี่ของหล่อนแล้ว ถ้าเจอหน้ากัน คงต้องตบหน้าหล่อนสัก 2 ถึง 3 ฉาดเป็นแน่ ส่วนพี่สะใภ้สี่ในตอนนี้ก็คงไม่ให้อภัยหล่อนแล้ว!

“เป็นเพราะคุณ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะคุณ!” จี้อวิ๋นอวิ๋นกัดฟันแน่น และพุ่งไปตบตีอวิ๋นต้าไห่อย่างดุเดือด

“เรื่องนี้คุณจะโทษผมได้ยังไง? อวิ๋นอวิ๋น หล่อนเห็นคุณท้องโย้เดินออกมา แล้วก็คำนวณวันได้ว่าน่าจะเป็นช่วงปีใหม่ที่พวกเราอยู่ด้วยกันน่ะสิ” อวิ๋นต้าไห่พูด

“หล่อนรู้อะไรอีกไหม?” จี้อวิ๋นอวิ๋นรีบถามอย่างรวดเร็ว

“อวิ๋นอวิ๋น คุณไม่ต้องกังวลไป นอกจากเรื่องนี้แล้ว หล่อนก็ไม่รู้อะไรอีกเลย ผมไม่เคยยอมรับว่าเด็กในท้องของคุณเป็นลูกของผม พูดอยู่อย่างเดียวว่าหล่อนเป็นบ้าไปแล้ว” อวิ นต้าไห่

“แล้วหล่อนเชื่อไหมล่ะคะ!” จี้อวิ๋นอวิ๋นพูด

“ไม่ว่าจะเชื่อหรือไม่ ยังไงก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับหล่อนแล้ว” อวิ๋นต้าไห่พูด

ตอนนี้จี้อวิ๋นอวิ๋นโมโหแทบตาย!

ทว่าเรื่องมันบานปลายแล้ว ต่อให้ไปเอาเรื่องสะใภ้ใหญ่อวิ๋นอีกก็ช่วยอะไรไม่ได้ หล่อนยังต้องหาวิธีพบพี่สะใภ้สี่ของหล่อนเพื่ออธิบายให้ฟัง

“ตอนนี้ลี่ลี่ยังโกรธอยู่ หล่อนไม่ยอมเจอคุณแน่นอน แต่แม่ของคุณ คุณไปเจอได้อยู่” อวิ๋นต้าไห่พูด

“แม่ฉัน? แม่ฉันก็มาด้วยเหรอ?” จี้อวิ๋นอวิ๋นตกตะลึง

“แน่นอนว่าแม่ของคุณต้องอยู่ที่นี่ ตอนนี้หล่อนอาศัยอยู่ที่บ้านพี่สี่ของคุณ ได้ยินมาว่าต่อไปคงไม่ได้กลับไปอีก เพราะพี่สามของคุณส่งหล่อนมาที่นี่ใช่ไหม?” อวิ๋นต้าไห่กล่าว ว

“จี้เจี้ยนอวิ๋นกล้าไล่แม่ฉันไปเหรอ?” จี้อวิ๋นอวิ๋นกัดฟันพูด “นับวันเขายิ่งเก่งกล้ามากขึ้นเรื่อย ๆ เขาเชื่อหรือไม่ว่าต่อไปขอแค่ฉันพูด สวนผลไม้พวกนั้นก็ทําต่อไปไม่ได้แล้ว !”

“อวิ๋นอวิ๋น คุณอย่าคิดอยากทะเลาะกับพี่สามของคุณเลย ที่นั่นมีภูเขาที่แห้งแล้งและแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวกราก และเขาเองก็คุ้นเคยกับพื้นที่นั้นเป็นอย่างดี คุณจะไปหาเรื่องที่น นั่นไม่ได้หรอก เร็ว ๆ นี้แม่ของคุณน่าจะออกมาซื้อของแล้ว คุณรีบไปเจอหล่อนได้เลย”

“ได้ คุณรีบไปเถอะ ไม่อย่างนั้นแม่ฉันมาเห็นอาจจะเข้าใจผิดได้” จี้อวิ๋นอวิ๋นพูดด้วยความรําคาญ

“นี่ไม่ใช่การเข้าใจผิด” อวิ๋นต้าไห่ อดไม่ได้ที่จะพูด “นี่คือลูกชายของผมอยู่แล้ว”

“คุณรีบกลับบ้านไปดูคนของคุณเถอะ ถ้าหล่อนก่อเรื่องขึ้นมา คุณคงรับผลที่ตามไม่ไหวหรอก!” จี้อวิ๋นอวิ๋นสบถ

หล่อนออกมาจากตรอกเล็ก ๆ และทันทีที่ออกมาก็เห็นแม่ของหล่อนถือตะกร้าผัก ราวกับว่านางเพิ่งกลับมาจากการออกไปจ่ายตลาด

อวิ๋นต้าไห่เฝ้าอยู่ที่นี่มาหลายวันแล้ว ทำให้เขารู้ดีถึงกิจวัตรประจำวันต่าง ๆ ของคุณแม่จี้ และเขาก็พูดถูก

“อวิ๋นอวิ๋น?” เมื่อเห็นลูกสาวของนาง คุณแม่จี้ก็คิดว่าตัวเองกำลังฝัน นางขยี้ตาก่อนเอ่ยขึ้น

“แม่คะ ฉันเอง ที่นี่ไม่สะดวก พี่สี่ใกล้จะออกจากโรงเรียนแล้ว แม่ไปคุยกับฉันที่นั่นเถอะ” จี้อวิ๋นอวิ๋นพูด

“ได้” คุณแม่จี้รีบพยักหน้า

เมื่อมาถึงตรอกเล็ก ๆ คุณแม่จี้ได้จ้องไปที่ท้องของหล่อน แล้วน้ำตาแห่งความห่วงใยก็ไหลออกมาทันที “อวิ๋นอวิ๋น แก… แกบอกมาสิ แกโง่ขนาดนี้ได้ยังไง อวิ๋นต้าไห่มีเมียมีลูกแล้ว แกท้องลูกของเขาได้ยังไง แกทำแบบนี้ไม่มีประโยชน์อะไรเลยรู้ไหม?”

“แม่คะ แม่ไปฟังใครพูดเรื่องเหลวไหลมา เด็กในท้องของฉันเป็นลูกของเหล่ากัวต่างหาก ใช่ลูกของอวิ๋นต้าไห่ที่ไหน?” จี้อวิ๋นอวิ๋นพูด

“เหล่ากัวคือใคร?” คุณแม่จี้ถามด้วยความงุนงง

“เหล่ากัวคือสามีของฉัน สามีคนปัจจุบันของฉัน และเป็นพ่อของเด็กในท้องน่ะค่ะ ไว้วันไหนแม่มีเวลาว่าง ฉันจะพาไปเจอเขานะคะ” จี้อวิ๋นอวิ๋นบอก

“ไม่ใช่อวิ๋นต้าไห่จริงเหรอ?” คุณแม่จี้พูด “พวกเขาทั้งหมดต่างก็บอกว่า…”

“อวิ๋นต้าไห่เป็นคนยังไง เขามีค่าคู่ควรให้ฉันอุ้มท้องลูกของเขาตรงไหนคะ ฉันไม่ได้โง่นะ เขายากจนเกินกว่าจะมีปัญญาซื้อบ้านหรืออาศัยให้ฉันเป็นคนซื้อได้ ผู้ชายแบบนั้นจะพ พึ่งพาได้ยังไงคะ? เขายังมีเมียและลูก ๆ ของเขาที่บ้านแล้วด้วย!” จี้อวิ๋นอวิ๋นพูดอย่างไม่สบอารมณ์

คุณแม่จี้พยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า “นั่นไม่ใช่เรื่องจริงเหรอ? แต่ในเมื่อไม่ใช่ ทำไมทุกคนถึงบอกว่าเป็นอวิ๋นต้าไห่?”

“ฉันยอมรับว่าฉันเคยอยู่กับอวิ๋นต้าไห่มาหลายครั้ง แต่เพราะเขาอยู่ห่างบ้าน และฉันเองก็เป็นผู้หญิงตัวคนเดียว การแก้เหงาให้กันและกันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนี่คะ สะใภ้ใหญ ญ่อวิ๋นหล่อนไม่รู้ว่าฉันคบกับเหล่ากัว พอเห็นฉันท้องเลยนึกว่าฉันท้องกับอวิ๋นต้าไห่และเที่ยวโวยวายไปทั่ว หล่อนเป็นบ้าและสติเลอะเลือนไปแล้ว!” จี้อวิ๋นกัดฟันพร้อมกับก่น นด่า

“นังโจรนั่น แค่มองก็รู้ว่าแล้วไม่ใช่คนดี!” คุณแม่จี้สบถออกมาทันที

เมื่อเปรียบเทียบกับลูกสาวของนาง นางย่อมเชื่อใจลูกสาวของตัวเอง จะเชื่อสะใภ้ใหญ่อวิ๋นได้อย่างไร!

………………………………………………………………………………………………………………………..

สารจากผู้แปล

แหมะ โดนแย่งสามีแบบนั้นเป็นใครก็ต้องแค้นไหม สมองอยู่ที่หัวแม่เท้าหมดแล้วเหรอแม่จี้

ไหหม่า(海馬)