ทะลุมิติไปเป็นเศรษฐีนียุค 80 [重生八零致富记] - ตอนที่ 416 ลงทุนทางใต้ - novel-lucky

ตอนที่ 416 ลงทุนทางใต้

“เด็กโง่ พูดอย่างนี้ได้ยังไง? พ่อแม่มาได้ยินจะเสียใจขนาดไหน?” คุณแม่จี้อดเอ็ดไม่ได้

“ย่าคะ ย่าไม่รู้หรอก พ่อแม่หนูทำงานหนักมาก หนูต้องมีความรับผิดชอบกว่านี้ ต่อไปนี้หนูจะพึ่งพาตัวเองเพื่อหาเงิน พ่อแม่จะได้สบายขึ้นบ้าง ตอนนี้อากาศข้างนอกหนาวมาก แต่พ่อแม่ย ยังต้องออกไปตั้งแผงขายของ พอหนูโตขึ้นจะทำให้พ่อแม่สุขสบายขึ้นให้ได้ค่ะ!” เยียนเอ๋อร์บอก

คุณแม่จี้ซาบซึ้งใจมาก นางตาแดงเรื่อพลางโผกอดหลานสาว “เด็กดี ย่ารู้ว่าหนูกตัญญู หลานย่ากตัญญูจริง ๆ เลย”

“ค่ะ ย่าคะ หนูไปอ่านหนังสือก่อนนะคะ ยังมีการบ้านต้องทำให้เสร็จอีกค่ะ” เยียนเอ๋อร์เอ่ย

คุณแม่จี้พยักหน้าและปล่อยให้เธอไปอ่านหนังสือ

ส่วนจี้อวิ๋นอวิ๋นที่ลงมาด้านล่าง เธอไปหาสะใภ้อวิ๋นทันที เธอรู้จักที่อยู่ของอวิ๋นต้าไห่ จึงมาหาอีกฝ่ายได้

สะใภ้อวิ๋นนึกไม่ถึงว่าเธอจะรุกขนาดนี้ และมาหาถึงหน้าประตูบ้านก่อน

หากแต่ดูสภาพของจี้อวิ๋นอวิ๋นตอนนี้ สะใภ้อวิ๋นนึกอิจฉาเมื่อได้พบเช่นกัน

ไม่แปลกที่อวิ๋นต้าไห่เคยหลับนอนกับเจ้าหล่อน จี้อวิ๋นอวิ๋นอายุน้อยกว่าเธอเกือบ 10 ปี ทั้งยังรู้จักแต่งตัวและสวมเสื้อผ้าทันสมัย โดยไม่ต้องมีเรื่องหยุมหยิมในครอบครัวมาพัวพัน เธอ เป็นสาวสมัยใหม่มากทีเดียว

ผู้ชายคนไหนจะไม่ชอบบ้างล่ะ? การขึ้นเตียงกับเธอไม่ใช่เรื่องผิดแปลกอะไรอีกแล้ว

สะใภ้อวิ๋นหันหน้าหนีและไม่สนใจเธอ เมื่อเห็นหน้าเธอ สะใภ้อวิ๋นยิ้มและบอก “ฉันว่าจะไปหาเธอพอดีเลย นึกไม่ถึงว่าเธอจะมาหาฉันด้วยตัวเอง แต่จริง ๆ ฉันก็คิดไว้แล้วล่ะ”

ช่วงระหว่างจี้อวิ๋นอวิ๋นอยู่ไฟ เธอวิ่งโร่ไปขอเงินด้วยซ้ำ

เธอเข้ามาในบ้านและเห็นว่าหล่อนมีชีวิตสุขสบาย ตอนนั้นเธอรีดไถไปได้ถึง 800 หยวน ไม่อย่างนั้นเธอจะอาละวาดเสียให้เข็ด

แน่นอนว่าจี้อวิ๋นอวิ๋นไม่กล้าลองดีกับเธอ จึงยอมให้ไปแต่โดยดี

ครั้งแรก 400 หยวน ครั้งต่อมา 800 หยวน และครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3

“เธอจะเอาเท่าไหร่ว่ามา ต่อไปเรื่องนี้ต้องปิดให้มิด เธออย่ามาข่มขู่ฉันดีกว่า ไม่อย่างนั้นเธอเดือดร้อนแน่!” จี้อวิ๋นอวิ๋นจ้องสะใภ้อวิ๋นด้วยสายตาแข็งกร้าว

“ฉันมันคนเท้าเปล่าไม่กลัวคนใส่รองเท้า* จี้อวิ๋นอวิ๋น เธอกลายเป็นเมียเศรษฐีเพราะเชื้อของ อวิ๋นต้าไห่ เธอคิดว่าไม่ควรดูแลเมียของเขาหน่อยเหรอ? เธอไม่รู้เหรอ อวิ๋นต้าไห่ให้เง งินค่าใช้จ่ายฉันกับลูกแค่ 20 หยวน แต่กลับประหยัดเงินไปซื้อของบำรุงให้เธอหมด เขาดูแลเธอดีขนาดนั้นเชียวนะ!” สะใภ้อวิ๋นโวยวาย

*คนเท้าเปล่าไม่กลัวคนใส่รองเท้า = คนที่หมดหนทาง ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว

“ฉันก็ให้เงินเธอไปมากแล้วนี่ มันมากกว่าเงินที่เขาให้เธอทั้งปีซะอีก!” จี้อวิ๋นอวิ๋นตอกลับ

“ฉันไม่สนหรอกนะ อวิ๋นต้าไห่เป็นแบบนี้เพราะเธอ เขาไม่เหลียวแลฉันกับลูกเลย สนใจแต่เธอคนเดียว เธอคงคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเล็กน้อย เขาใช้เงินไปตั้งมาก เธอแย่งสามีและพ่อ อของลูกฉันไป ไม่คิดว่าตัวเองสมควรจ่ายเงินนี้แล้วเหรอ!” สะใภ้อวิ๋นท้วง

สีหน้าจี้อวิ๋นอวิ๋นหม่นหมองลง แต่เธอไม่อาจเถียงออก

“ทำไมล่ะ พูดไม่ออกล่ะสิ? รู้ไหมว่าเมื่อก่อนอวิ๋นต้าไห่ดูแลครอบครัวเป็นอย่างดีแค่ไหน เขาเป็นคนรักครอบครัวขนาดไหน? แต่พอไปทำธุรกิจ เขาก็ขึ้นเตียงกับเธอ จากนั้นก็เหมือน นโดนเธอเล่นของใส่ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด!” สะใภ้อวิ๋นต่อว่า

“ก็ได้ เธอนี่พูดมากจริง ๆ แค่ต้องการเงินนี่นา ฉันเอามาให้แล้วนี่ไง ต่อไปฉันจะให้เงินเธอเดือนละ 1,000 หยวน ถ้าต้องการมากกว่านี้ก็ฝันไปเถอะ ถ้าไล่ต้อนฉันจนมุม ถึงเวลาเธอจะ ะไม่ได้อะไรเลย!” จี้อวิ๋นอวิ๋นกัดฟันบอก

จะโทษเธอเรื่องนี้ไม่ได้หรือ? เธอเป็นคนที่เริ่มเปลี่ยวเหงาก่อน และอวิ๋นต้าไห่ก็ทั้งสูงใหญ่ ตอนนั้นเธอเห็นเขาสวมแต่กางเกงชั้นในออกมาจากห้องน้ำ

เขารูปร่างหน้าตาดีมาก เธอรู้ว่าไม่ควรยุ่งกับผู้ชายที่แต่งงานแล้ว แต่ในตอนนั้นเธอเปล่าเปลี่ยวมากเหลือเกิน

จึงสมยอมและหลับนอนกับเขา

จากนั้นถึงได้สานสัมพันธ์กันมาเรื่อย ไม่เคยมีใครรู้เรื่องนี้ เธอไม่คิดจะบอกให้สะใภ้อวิ๋นรู้เช่นกัน ไม่เคยต้องการทำลายครอบครัวของหล่อน

หากแต่สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น เป็นสิ่งที่เกินความคาดหมายของเธอ

เมื่อธุรกิจล้มเหลว เธอจึงไม่มีหนทางอื่นนอกจากไปทำอาชีพเก่ากับอวิ๋นต้าไห่ และมันไม่มั่นคงหากหวังพึ่งพาแต่เธอคนเดียว

ภายหลังเธอตามมาอยู่กับเหล่ากัว เธอต้องการมีลูก อวิ๋นต้าไห่กลายเป็นคนที่เหมาะสมที่สุด เธอจึงมีลูกกับเขา

ใครเล่าจะรู้ว่า เธอจะถูกสะใภ้อวิ๋นจับได้และยังรู้เรื่องที่เธอตั้งท้องลูกของอวิ๋นต้าไห่ด้วย

เรื่องราวมากมายเกิดขึ้นตามมา

“1,000 หยวนก็ไม่ได้มากมายอะไรนี่” สะใภ้อวิ๋นว่าพลางกลอกตา

“เหอะ ถ้าเธอกล้ามาต่อรอง เธอก็อย่าหวังจะได้อะไรไปเลย!” จี้อวิ๋นอวิ๋นว่าข่ม

“ก็ได้ 1,000 หยวนก็พอ แต่เธอต้องเอามาให้ฉันตรงเวลาทุกเดือน ฉันต้องเอาไปซื้ออุปกรณ์การเรียนให้ลูก ส่งพวกเขาเรียนพิเศษ เรียนเรื่องอื่น ๆ และให้กินของดี ๆ ด้วย” สะใภ้อวิ๋นก กำชับ

จี้อวิ๋นอวิ๋นควักเงิน 1,000 หยวนให้และบอก “ฉันจะให้เธอทุกวันที่ 1 ของเดือน จำไว้ล่ะ อย่าโผล่หน้ามาหาฉันที่บ้านอีกเด็ดขาด!”

คราวก่อนสามีมาหาเธอ เขาเห็นหล่อนและทำให้เธอกลัวแทบตาย!

โชคดีที่เธอยังมีไหวพริบ บอกว่าหล่อนเป็นญาติจากชนบท ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่รู้จะแก้ตัวอย่างไร

“ฉันจำได้นะ ครั้งก่อนเธอยังมีของฉันได้อีกเยอะนี่นา? ฉันต้องการของบำรุงให้ลูก ๆ บ้าง ของเมื่อคราวก่อนอร่อยมากเลย มันเรียกว่าอะไรนะ ปลิงทะเลใช่ไหม?” สะใภ้อวิ๋นบอก

“เดือนหน้าวันที่ 1 ฉันจะเอามาให้แล้วกัน!” จี้อวิ๋นอวิ๋นมองค้อนใส่เธอก่อนจากไป

จี้อวิ๋นอวิ๋นโกรธมากทีเดียว แต่ความโกรธนั้นพลันหายไปเมื่อถึงบ้าน มันไม่มีหลงเหลืออยู่

1,000 หยวนต่อเดือนไม่ใช่ปัญหา เงิน 1,000 หยวนถือว่าไม่ได้มากนัก

ตอนนี้สิ่งสำคัญที่เธอต้องการคือให้เหล่ากัวลงไปลงทุนทางใต้ เธอรู้ดี มีหัวเมืองใหญ่ถึง 2 เมืองอยู่ทางใต้ของประเทศ

กวางโจวและเซินเจิ้นเป็น 2 เมืองหลัก ซึ่งต่อไปจะได้รับพัฒนา โดยเฉพาะเซินเจิ้น ซึ่งตอนนี้ยังเป็นเมืองเล็ก แต่ต่อไปในอนาคต มันจะกลายเป็นย่านเศรษฐี ราคาแพงทุกตารางนิ้ว

ชาติที่แล้วเธอไม่เคยไปเซินเจิ้น แต่ได้ยินมาว่าเป็นเมืองที่เจริญมาก เหมาะสมแก่การลงทุนอสังหาฯ

แม้ตอนนั้นมณฑลที่พวกเขาอาศัยอยู่จะเจริญเช่นกัน แต่ยังก้าวหน้าไม่เท่ากับ 4 เมืองอย่างปักกิ่ง เซี่ยงไฮ้ กวางโจว และเซินเจิ้นในภายภาคหน้า

ยิ่งบริเวณทางใต้ที่ห่างออกไปจากที่นี่ หากต่อไปย้ายไปอยู่ที่นั่น มันตั้งอยู่คนละโยชน์กับที่นี่ ต่อให้สะใภ้อวิ๋นต้องการตามมารังควานก็ไม่มีทางทำได้

หากตอนนั้นสะใภ้อวิ๋นยังคิดไม่ได้และข่มขู่เธอไม่รามือ เธอก็มีสารพัดวิธีจะจัดการกับหล่อน แล้วหล่อนจะต้องเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปอย่างแน่นอน!