ทะลุมิติไปเป็นเศรษฐีนียุค 80 [重生八零致富记] - ตอนที่ 431 ไม่เห็นกระต่ายไม่ปล่อยเหยี่ยว
- Home
- ทะลุมิติไปเป็นเศรษฐีนียุค 80 [重生八零致富记]
- ตอนที่ 431 ไม่เห็นกระต่ายไม่ปล่อยเหยี่ยว
ตอนที่ 431 ไม่เห็นกระต่ายไม่ปล่อยเหยี่ยว
“อย่ามัวยืนอยู่ข้างนอกเลยครับ เข้ามาคุยกันด้านในเถอะ” เถ้าแก่โจวยักคิ้วหลิ่วตาให้จี้อวิ๋นอวิ๋น ก่อนบอกกับเหล่ากัว
ทั้ง 3 คนเข้ามาด้านในด้วยกัน พวกเขาไม่ได้มาถึงเร็วนัก มีเถ้าแก่ใหญ่หลายคนรออยู่ข้างในแล้ว
ไม่แปลกที่เหล่ากัวจะพาจี้อวิ๋นอวิ๋นมาด้วย เถ้าแก่คนอื่นอีก 2 คนก็พาภรรยาน้อยของตนมาด้วยเช่นกัน
ใช่แล้ว พวกหล่อนเป็นเพียงภรรยารอง ไม่ใช่ภรรยาหลวง
หลังจากได้ยินว่าหล่อนเป็นภรรยาของเหล่ากัว ทุกคนต่างสบตาอย่างรู้ไส้รู้พุงกันดี
เหล่ากัวอายุมากปูนนี้แล้ว เขาจะมีภรรยาสาวขนาดนี้ได้อย่างไร แต่หล่อนก็ยังมีความสามารถให้การทำให้เหล่ากัวหย่า และมาแต่งงานกับหล่อนได้
หลังงานเลี้ยงเริ่มต้นขึ้น เหล่ากัวก็เริ่มดื่มกับพวกเขา เขาค่อนข้างคุ้นเคยกับเถ้าแก่โจวและคนอื่น ๆ จึงอดจะดื่มสังสรรค์กันไม่ได้
พวกเขาถามไถ่สารทุกข์สุกดิบระหว่างดื่มกิน มันเป็นปกติของงานเลี้ยงในช่วงเริ่มต้น ก่อนที่จะเริ่มเจรจาธุรกิจกัน
จี้อวิ๋นอวิ๋นทำเพียงเฝ้าดู หลังจากสังเกตการณ์ หล่อนก็มองสถานการณ์ออก
คนที่มีอิทธิพลที่สุดในวงสนทนาคือเถ้าแก่โจว และยังมีอีก 2 คนคือเถ้าแก่หลี่และเถ้าแก่เฉิน
สมัยนี้ผู้คนต่างนับถือคนที่เป็นเช่นนี้ พวกเขาทั้งหัวสมัยใหม่และมีความสามารถมากทีเดียว
อย่างเช่นเถ้าแก่โจว เถ้าแก่หลี่ที่พาภรรยาน้อยซึ่งยังสาวอยู่มาด้วย หล่อนอยู่ในวัย 30 เท่านั้น แต่ภรรยาน้อยของเถ้าแก่เฉินนั้นมีอายุมากกว่า
กัวต้งเหลียงมีหรือจะได้เข้าไปยุ่งเกี่ยว นอกจาก 3 คนนี้ เถ้าแก่คนอื่น ๆ ได้แต่เออออตามน้ำไป พวกเขากล่าวเสริมเท่านั้น คำพูดไม่ได้มีน้ำหนักนัก
อำนาจไม่แข็งแกร่งเท่าทั้ง 3 คน ซึ่งพวกเขาทั้ง 3 คนเสมือนปลาใหญ่แห่งเมืองมหาวิทยาลัย
หลังงานเลี้ยงจบลง หล่อนยังดูไม่ออกว่าเป็นเพราะเหตุใด
เหล่ากัวพาจี้อวิ๋นอวิ๋นกลับบ้าน เขาออกอาการเหนื่อยล้าเล็กน้อย
โจวจื่อขับรถมารอด้านหน้า จี้อวิ๋นอวิ๋นนวดไหล่ให้เหล่ากัวขณะบอก “เหล่ากัว ฉันดูออกนะคะ ถ้าคุณอยากจะขยายธุรกิจ คุณต้องเข้าทางเถ้าแก่โจว เถ้าแก่หลี่ และเถ้าแก่เฉินทั้ง 3 ค คนนี้”
“เรื่องนี้ดูออกง่ายจะตายไป” กัวต้งเหลียงถอนหายใจ “แต่ทั้ง 3 คนนี้เล่นตัวมากเลยน่ะสิ คุณไม่รู้หรอกว่าผมประเคนให้พวกเขาไปตั้งเท่าไหร่แล้ว มันไม่มีประโยชน์สักนิด สุดท้ายผมต้ องขอร้องให้พวกเขามาร่วมโต๊ะอาหารด้วยซ้ำ”
ถึงกระนั้นมันก็ไม่ได้มีประโยชน์แต่อย่างใด
“เอาอย่างนี้สิคะ” จี้อวิ๋นอวิ๋นเอ่ยพลางหรี่ตา
“คุณจะทำยังไงเหรอ?” เหล่ากัวถาม
“ก็แค่พวกเขาต้องการอะไร ก็ให้สิ่งนั้นไงคะ” จี้อวิ๋นอวิ๋นตอบ
“คุณคิดง่ายเกินไปแล้ว ผมจะไม่ให้อะไรไปอีกแล้ว” กัวต้งเหลียงบอก เขาให้ของมีค่าไปตั้งมากมาย แต่มันกลับไร้ประโยชน์ พวกเขาไม่สนใจแม้แต่น้อย
“สิ่งที่คุณให้ไปมันเป็นของพื้น ๆ ทั้งนั้น พวกเขาจะอยากได้ไปทำไมล่ะ?” จี้อวิ๋นอวิ๋นยิ้มเจ้าเล่ห์
“แล้วคุณคิดว่าให้อะไรไปถึงจะดีล่ะ?” เหล่ากัวมองหน้าเธอ
ครั้งนี้เขายินดีรับฟังความคิดเห็นของจี้อวิ๋นอวิ๋น จี้อวิ๋นอวิ๋นความคิดบรรเจิด และช่วยแนะนำเขาได้ดีทีเดียว
“ส่งสาวสวยไปหาพวกเขาสิคะ” จี้อวิ๋นอวิ๋นยักคิ้ว “ไม่มีผู้ชายคนไหนต้านทานการยั่วยวนแบบนี้ได้หรอก โดยเฉพาะผู้ชายอย่างพวกเขา!”
“ส่งผู้หญิงไปเหรอ?” เหล่ากัวชะงัก “จะส่งไปยังไงล่ะ? จะไปหาจากที่ไหน?”
“คุณตกลงไหมล่ะคะ ถ้าคุณคิดว่าดี เดี๋ยวฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง ฉันจะหาทางให้ได้” จี้อวิ๋นอวิ๋นเสนอพลางสบตาเขา
เหล่ากัวครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก่อนตอบ “เถ้าแก่โจวไม่เหมาะแน่ บ้านเถ้าแก่โจวเข้มงวด เห็นเขาเป็นอย่างนั้นแต่เขาซื่อสัตย์กับภรรยามากเลยนะ ช่วงนี้เขากลับบ้านเร็วตลอด ได้ยินว่ามี ลูกสาวอายุ 5 ขวบแล้ว และหลงลูกสาวมากด้วย”
ใช่ว่าจะไม่มีการสังสรรค์หลังมื้ออาหาร แต่เถ้าแก่โจวกลับปฏิเสธทันที และไม่ยอมไปกับพวกเขา
“แล้วเถ้าแก่เฉินกับเถ้าแก่หลี่ล่ะคะ” จี้อวิ๋นอวิ๋นถาม
“ถ้าเป็น 2 คนนี้น่าจะยังพอได้” กัวต้งเหลียงบอก
ทั้งคู่ล้วนเป็นชายตัณหากลับ โดยเฉพาะเถ้าแก่หลี่ซึ่งยังหนุ่ม เขาไม่เคยขาดภรรยาน้อย และเปลี่ยนคนไม่ซ้ำหน้าอยู่ตลอด
“อย่างนั้นก็ไม่ใช่ปัญหาหรอกค่ะ ขอแค่จัดการทั้ง 2 คนนี้ได้ ต่อให้เถ้าแก่คนอื่นจะไม่เห็นด้วย แต่พวกเขาก็ต้องยอมตกลงตามอยู่ดี” จี้อวิ๋นอวิ๋นว่าขึ้น
กังต้งเหลียงนึกสนใจขึ้นมา หากทำให้เขาได้ส่วนแบ่งทางธุรกิจในเมืองมหาวิทยาลัย มันคงจะเยี่ยมมาก
ความจริงแล้วเขารู้จักผู้มีอิทธิพลในเมืองมหาวิทยาลัยอยู่ แต่น้องชายของเขาเป็นคนมีศีลธรรม และไม่คิดเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้เด็ดขาด ไม่แม้แต่จะปล่อยให้ชื่อของตนเป็นที่กล่าวอ้ างแก่คนภายนอก
ยิ่งภายหลังจากที่เขาหย่ากับภรรยาหลวง น้องชายของเขาไม่แม้แต่จะเอ่ยชื่อและยังดุด่าเขาด้วยซ้ำ
เหล่ากัวต้องการพยายามด้วยตนเอง เขาจึงไม่คิดจะใช้เส้นสายของน้องชาย
ลำพังตัวเขาเอง มันก็เพียงพอที่จะทำเรื่องนี้ให้สำเร็จแล้ว
เขาจึงปล่อยให้จี้อวิ๋นอวิ๋นจัดการ เมื่อจี้อวิ๋นอวิ๋นหันมา หล่อนก็มองหน้าโจวจื่อ
โจวจื่อได้ยินเรื่องราวทั้งหมดในรถ เขาก็นึกชื่นชมจี้อวิ๋นอวิ๋น ผู้หญิงคนนี้หลอกล่อผู้ชายได้เก่งจริง ๆ
มารยาของหล่อนช่างแยบยล
“ไปหาสาวสวยมา 2 คน บอกพวกหล่อนให้ชัดว่าเราจะให้เงิน 500 หยวนทันที ไม่ว่าเราจะได้ผลประโยชน์จากเถ้าแก่ทั้ง 2 คนหรือไม่ก็ตาม ให้พวกหล่อนไปคิดดู” จี้อวิ๋นอวิ๋นออกคำสั่ง
ไม่ต้องสงสัยว่าเขาจะหาคนมาได้หรือไม่ โจวจื่อไปซื้อบริการอยู่บ่อย ๆ เขาย่อมรู้จักคนที่สวยสะดุดตาอยู่แล้ว
จี้อวิ๋นอวิ๋นให้เงินค่าจ้างเขาไป 100 หยวน ส่วนที่เหลืออีก 1,000 หยวน หล่อนให้ไว้เป็นค่าแรงของผู้หญิง 2 คน ขณะที่อีก 300 หยวนนั้นเก็บไว้รอให้พวกเขาถึงตัวเถ้าแก่ทั้ง 2 ก่อน ถึ งจะมอบให้พวกหล่อน
แผนการดำเนินไปอย่างราบรื่น
หญิงสาวค้าบริการ 2 คนแทบไม่ลังเลใจ พวกหล่อนตอบตกลงทันที
มันเป็นโอกาสดีที่หาได้ยาก น้อยนักที่พวกหล่อนจะได้พบเถ้าแก่ใหญ่ที่มีฐานะ แบบนี้มันแทบจะเหมือนกับหยิบยื่นบันไดไต่เต้าให้พวกหล่อน ผู้คนที่จะได้พบในอนาคตย่อมต่างออกไป!
เพื่อให้พวกหล่อนทำตามคำสั่งของจี้อวิ๋นอวิ๋นเป็นอย่างดี โจวจื่อจึงบอกผลประโยชน์ที่จะได้รับด้วย ทั้งคู่จะได้ไม่ต้องคิดลังเลใจ
หลังจากตกลงกับทั้งสองเสร็จสรรพ จี้อวิ๋นอวิ๋นก็ส่งพวกหล่อนไปหาเถ้าแก่หลี่กับเถ้าแก่เฉิน
จี้อวิ๋นอวิ๋นไม่ได้ไปร่วมงานเลี้ยงครั้งที่ 2 หนนี้เหล่ากัวไปเพียงคนเดียว เขาเล่าให้ฟังหลังกลับมาว่าเถ้าแก่เฉินยอมรับข้อเสนอ เห็นได้ชัดว่าเขาพอใจกับผู้หญิงที่ส่งไปปรนนิบัติม มากทีเดียว ในขณะที่เถ้าแก่หลี่กลับยังไม่ยอม
แม้ว่าเหล่ากัวจะส่งสาวงามไปให้เขา แต่เขายังคงใจแข็ง
“คุณเชิญเขามาดื่มกับคุณเป็นการส่วนตัวสิคะ ฉันจะไปกับคุณแล้วถามสิ่งที่เขาต้องการเอง เราจะได้ให้เขาไป!” จี้อวิ๋นอวิ๋นบอก
หล่อนดูออกว่าเถ้าแก่หลี่เป็นคนที่ไม่เห็นกระต่ายไม่ปล่อยเหยี่ยว* ทั้งยังผ่านสายลมบุปผาเหมันต์จันทรา**มามาก จึงไม่สามารถใช้ผู้หญิงซื้อใจเขาได้
*ไม่เห็นกระต่ายไม่ปล่อยเหยี่ยว = ลงมือเมื่อเห็นเป้าหมายชัดเจนเท่านั้น
**สายลมบุปผาเหมันต์จันทรา = ชีวิตรัก ๆ ใคร่ ๆ
หากแต่การจะได้ส่วนแบ่งทางการตลาดในเมืองมหาวิทยาลัย เพื่อผลประโยชน์มหาศาลของเหล่ากัวกับหล่อนนั้น จะต้องผ่านด่านนี้ไปให้ได้!
………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
ถ้าพูดถึงเรื่องงัดเล่ห์เหลี่ยมมาสู้กัน ตอนนี้ถือว่านังอวิ๋นฉลาดมากนะคะ เป็นกุนซือหัวสุนัขที่ดีทีเดียว
ถึงตอนหน้าแล้วเหยื่อจะติดเบ็ดหรือเปล่านะ หรือจะค้างไว้แค่นั้นแล้วตัดกลับมาที่บ้านเกิด?
ไหหม่า(海馬)