ทะลุมิติไปเป็นเศรษฐีนียุค 80 [重生八零致富记] - ตอนที่ 435 วุ่นวายกันถ้วนหน้า - novel-lucky

ตอนที่ 435 วุ่นวายกันถ้วนหน้า

คุณแม่จี้แอบคุยเรื่องนี้ลับหลัง ซึ่งจี้อวิ๋นอวิ๋นยืนยันกับนางว่าไม่มีทางความแตกอย่างแน่นอน คุณแม่จี้จึงเบาใจลงได้บ้าง

แต่เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น คงไม่มีวันวางใจได้เต็มที่

วันที่ 1 สิงหาคม จี้อวิ๋นอวิ๋นได้มาหาสะใภ้ใหญ่อวิ๋น และให้เงิน 1,000 หยวนกับหล่อน

สะใภ้ใหญ่อวิ๋นมีท่าทางกระดี๊กระด๊า

เนื่องจากช่วงนี้หล่อนได้เงินจากจี้อวิ๋นอวิ๋นทุกเดือน ครอบครัวของหล่อนจึงมีความเป็นอยู่ดีขึ้นมาก

แม้จะต้องแบ่งไปให้โจวจื่อส่วนหนึ่ง แต่ก็ยังเหลือถึง 500 หยวน เพียง 100 หยวนก็ทำให้ครอบครัวหล่อนสุขสบายแล้ว หล่อนจึงเก็บเงินส่วนที่เหลือไว้ใช้ในอนาคต!

จี้อวิ๋นอวิ๋นแวะมาให้เงินก่อนจะกลับไป หล่อนไม่รั้งอยู่นาน ด้วยรำคาญขี้หน้าสะใภ้ใหญ่อวิ๋น

เพียงแค่ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้ นอกเสียจากยอมให้เงินอีกฝ่ายไป

หลังจี้อวิ๋นอวิ๋นกลับไป โจวจื่อก็ออกมารับเงินส่วนแบ่งจากสะใภ้ใหญ่อวิ๋น

เป็นเงินคนละ 500 หยวน

“คุณอยู่เป็นชายโสด กลับใช้เงินมากขนาดนี้เชียวเหรอคะ?” สะใภ้ใหญ่อวิ๋นถามขึ้นเสียงอ้อมแอ้ม

“ชายโสดนี่แหละที่ใช้เงินเยอะ ถ้ามีเมีย จะเอาเงินไปใช้ที่ไหนได้ล่ะ คุณอยากจะมาอยู่กับผมไหมล่ะครับ? ถ้ามากับผม ผมยกเงินให้คุณหมดเลยนะ” โจวจื่อบอก

สะใภ้ใหญ่อวิ๋นอยู่เหนือความคาดหมายของเขามาก เขาคิดว่าหล่อนจะเล่นกับเขาด้วย และสวมหมวกเขียว* ให้อวิ๋นต้าไห่

*สวมหมวกเขียว = สวมเขา

นึกไม่ถึงว่าจนถึงตอนนี้ สะใภ้ใหญ่อวิ๋นจะยังไม่หลวมตัวกับเขา

อย่างมากที่สุด หล่อนก็ยอมเพียงให้ฉวยโอกาสสัมผัสริมฝีปากเป็นบางครั้ง และแตะมือกันเล็กน้อยเท่านั้น ส่วนที่เหลือนั้นหล่อนไม่เปิดโอกาสให้อีก

“เรื่องนั้นฝันไปเถอะค่ะ” สะใภ้ใหญ่อวิ๋นตอกกลับ

ในจังหวะที่หล่อนจะกลับ โจวจื่อได้สวมกอดหล่อนจากด้านหลัง “พี่สะใภ้ ไม่เหงาบ้างเหรอครับ ตอนนี้อวิ๋นต้าไห่ไม่แตะต้องคุณเลยสักนิด ไม่ต้องการผู้ชายสักคนจริง ๆ เหรอครับ?”

ว่าจบ เขาก็ยังคงบดเบียดส่วนลับเข้ากับสะใภ้ใหญ่อวิ๋น

ร่างกายสะใภ้ใหญ่อวิ๋นเกือบตอบสนอง หล่อนไม่ได้ใกล้ชิดชายหนุ่มมานานแล้ว การได้รับอ้อมกอดจากโจวจื่ออย่างไม่ทันตั้งตัวเช่นนี้ทำให้ยากจะต้านทาน

โจวจื่อออกจะมีฝีมืออยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นเขาคงจีบจี้อวิ๋นอวิ๋นไม่ได้

เขายังมีภาษีดีอยู่ อย่างแรกก็คือเขาไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร ตอนนี้ยังมีการงานมั่นคง แต่งตัวดีใส่รองเท้าหนัง แต่กลับทำเรื่องไม่เหมาะกับแบบนี้เสียได้

การหลอกล่อสะใภ้ใหญ่อวิ๋นไม่ใช่เรื่องยากเย็น หล่อนเพียงแค่ยืนหยัดกับการหักห้ามใจตัวเองอย่างถึงที่สุด

เนื่องจากหล่อนยังมีลูกอยู่ หล่อนจะละทิ้งทุกอย่างอย่างที่อวิ๋นต้าไห่ทำได้อย่างไร?

ด้วยเหตุนี้เอง ต่อให้ช่วงหลังมานี้หล่อนพบเจอกับโจวจื่อทุกเดือน และต้องฟังวาจาอ้อร้อของเขาอยู่เนือง ๆ แต่หล่อนกลับไม่คิดหวั่นไหวตั้งแต่แรกมาจนถึงตอนนี้

ทว่าครั้งนี้มันไม่ได้ผล การถูกโจวจื่อสวมกอดอย่างนี้ พาให้แข้งขาหล่อนอ่อนแรง ซ้ำหัวใจยังยิ่งเต้นระรัวมากขึ้น

แม้ในท้ายที่สุดโจวจื่อจะทำไม่สำเร็จ ส่วนสะใภ้ใหญ่อวิ๋นก็กลับไป แต่อย่างน้อยคราวนี้เขายังได้แทะเล็มหล่อน

เมื่อสะใภ้ใหญ่อวิ๋นกลับมาถึงบ้าน หัวใจหล่อนยังเต้นแรง แต่เมื่อเห็นอวิ๋นต้าไห่ จังหวะหัวใจหล่อนก็กลับมาสู่สภาวะปกติ ตอนนี้หล่อนเบื่อหน้าอวิ๋นต้าไห่เต็มที!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังได้เห็นว่าอวิ๋นต้าไห่แอบไปซื้อของบำรุงครรภ์ให้จี้อวิ๋นอวิ๋นเมื่อปีก่อน แต่กลับปล่อยให้หล่อนกับลูก ๆ ต้องอยู่อย่างอดอยาก!

ตอนนี้แทบจะเรียกว่าอยู่ด้วยกันไปวัน ๆ เท่านั้น

“ฉันว่าในฐานะที่คุณเป็นพี่ชายคนโต คุณน่าจะนึกถึงน้องสาวบ้างนะคะ พวกเขาเดือดร้อนเพราะคุณ ต้องทนเสียหน้าอยู่ที่บ้านสามี ถ้าคุณมีเงิน ก็น่าจะช่วยหล่อนชดใช้หนี้บ้างไม่ใช่เห หรอคะ?” สะใภ้ใหญ่อวิ๋นบอก

หากเงินนั้นเป็นของหล่อนเอง หล่อนคงไม่มีทางบอกว่าตัวเองจะไม่ช่วยอวิ๋นลี่ลี่ใช้หนี้ เพียงแต่เงินนี้ไม่ใช่ของหล่อน เป็นธรรมดาที่หล่อนจะต้องบอกอวิ๋นต้าไห่

“จี้เจี้ยนเหวินบอกเองว่าเราไม่ต้องเป็นห่วง เขามีปัญญาจ่ายเอง!” อวิ๋นต้าไห่ตวาดลั่น

ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่สนพี่สนน้อง จี้อวิ๋นอวิ๋นเคยให้เงิน 1,000 หยวน แต่จี้เจี้ยนเหวินกลับไม่ยอมรับเอาไว้เองต่างหาก

จี้เจี้ยนเหวินไม่ต้องการมันเอง ตอนนี้จะมาโทษใครได้?

“ถึงจะบอกอย่างนั้น แต่คุณจะไม่สนใจเลยไม่ได้หรอกนะ ไม่อย่างนั้นต่อไปคงไม่มีทางมานับญาติกันได้อีก คุณไม่ต้องการความสัมพันธ์นี้ แต่ลูกชายคุณยังต้องการมันอยู่นะคะ” สะใภ้ใหญ่อว วิ๋นท้วง

อวิ๋นต้าไห่ว่ากลับ “ตอนนี้ผมไม่มีเงินให้พวกเขาแล้ว!”

เขามีชีวิตอัตคัดนัก แม้ปีนี้เงินเดือนของเขาจะขึ้นเป็นมากกว่า 100 หยวน แต่มันก็เป็นงานหนัก ต้องเสียค่าบุหรี่ และแบ่งเงินมาเลี้ยงดูครอบครัว ต่อให้ดื่มเป็นบางครั้ง แต่ปกติแล ล้วจะไม่มีเงินเหลือเก็บ เงินพวกนี้ เดิมทีเขาคิดเก็บไว้ให้จี้อวิ๋นอวิ๋น ถึงอย่างไรหล่อนก็ยังเป็นคนเลี้ยงลูกชายเขา

น่าเสียดายที่เขาไม่มีเหลือแม้แดงเดียว เขาจึงไม่มีหน้าไปพบลูกชายในตอนนี้

ความจริงแล้ว เขาเคยเห็นหน้าลูกชายอยู่ เด็กน้อยดูน่ารักน่าชัง หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับเขาทีเดียว โดยเฉพาะดวงตา ทั้งคิ้วหนาและดวงตากลมโต แถมยังดูเฉลียวฉลาดมาก!

จะต้องเติบโตมาเป็นชายหนุ่มหล่อเหลาในอนาคตอย่างแน่นอน

“แล้วเงินคุณหายไปไหนหมด ทุกวันนี้คุณให้เงินค่ากินอยู่ฉันแค่เดือนละ 30 หยวน แล้วจะเลี้ยงทั้งครอบครัวได้ยังไง? คุณตัดขาดกับจี้อวิ๋นอวิ๋นไปแล้วเหรอคะ?” สะใภ้ใหญ่อวิ๋นถาม

“แล้วเงินคุณล่ะ ตอนนี้ผมทำงานหนักอย่างกับทาสทุกวัน คุณเคยช่วยอะไรบ้างไหม!” อวิ๋นต้าไห่ว่ากลับ

“โถ่ ถึงพ่อแม่คุณจะไปอยู่กับน้องรองกับน้องสะใภ้คุณ คุณก็ยังต้องส่งเสียบ้างสิ เมื่อก่อนคุณยังให้ทุกเดือนเลย!” สะใภ้ใหญ่อวิ๋นท้วง

“ตอนนี้ร้านค้าของน้องรองขายดี ไม่ต้องให้ใครช่วยหรอก” อวิ๋นต้าไห่ปัดมืออย่างเหลืออด

เมื่อก่อนนี้ เขายังดีกว่าน้องรองอวิ๋น ตรงที่เขาเลี้ยงหมูแล้วพอได้กำไรกลับคืนมาบ้าง แต่น้องรองอวิ๋นได้แค่ทุนกลับมาเท่านั้น

ภายหลังยังคงเหมือนเดิม เขาดูแลร้านให้จี้เจี้ยนอวิ๋น ชีวิตของเขามั่นคงมาก

แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ชีวิตของน้องรองอวิ๋นดีขึ้นเรื่อย ๆ ปีก่อนเขาเพิ่งซื้อร้านค้าเล็ก ๆ เป็นของตนเอง และกลายมาเป็นเถ้าแก่ร้าน โดยเขารับของจากจี้เจี้ยนอวิ๋นมาขาย

ได้ยินมาว่าขายดิบขายดีทีเดียว

เขาเปิดร้านขายสินค้าของจี้เจี้ยนอวิ๋น และรู้ว่าจะต้องขายดีแน่ มันทำกำไรได้มากกว่าเดือนละ 300 หยวน!

กำไรเท่านี้ถือว่าไม่มาก หากถ้าเป็นร้านของตัวเอง มันนับว่าพอใช้ได้แล้ว

ตอนนี้คุณพ่ออวิ๋นไปช่วยงานที่นั่น และยังมีสะใภ้รองอวิ๋นคอยดูแลอยู่ด้วย

อย่างที่คิดไว้ สะใภ้รองอวิ๋นไม่ได้คัดค้าน สะใภ้ใหญ่อวิ๋นเข้าใจว่าน่าจะต้องเป็นเพราะสะใภ้รองเป็นคนใช้เงินตัวเองซื้อร้าน

ตอนนี้แน่นอนว่าต้องคอยหาเลี้ยงตัวเองที่นั่น

แต่ถึงอย่างไรก็ต้องให้เงินพ่อแม่บ้าง และมันไม่ควรเป็นเงินของหล่อน

สะใภ้ใหญ่อวิ๋นคิดเช่นนั้น หล่อนจึงเอาเงิน 30 หยวนจากอวิ๋นต้าไห่ไปให้คุณพ่อกับคุณแม่อวิ๋น ซึ่งถือเป็นเรื่องเล็กน้อย

คุณพ่ออวิ๋นไม่ยอมรับไว้ ขอเพียงให้หล่อนอยู่กับอวิ๋นต้าไห่ ไม่ต้องเป็นห่วงผู้อาวุโสทั้งคู่

สะใภ้ใหญ่อวิ๋นไม่ได้ปฏิเสธ และกลับมาพร้อมกับเงิน

คุณพ่อกับคุณแม่อวิ๋นถอนหายใจ เรื่องเก่าก่อนช่างวุ่นวาย พวกเขาเข้าไปพัวพันกับอวิ๋นลี่ลี่และสามีจนได้

………………………………………………………………………………………