ทะลุมิติไปเป็นเศรษฐีนียุค 80 [重生八零致富记] - ตอนที่ 436 องุ่นผลผลิตสูง - novel-lucky

ตอนที่ 436 องุ่นผลผลิตสูง

ช่วงนี้จี้อวิ๋นอวิ๋นผู้ถูกเลี้ยงดูอย่างประคบประหงมกำลังทรมานกับอาการแพ้ท้อง

หล่อนนึกไม่ถึงว่าการตั้งท้องลูกคนนี้จะยากลำบากขนาดนี้ เมื่อครั้งที่หล่อนตั้งท้องลูกชายคนโตอย่างกัวเฮ่า มันไม่มีอาการข้างเคียงเลยแม้แต่น้อย แต่ลูกคนนี้หล่อนกลับมีอาการแย่มาก อาเจียนทุกครั้งหลังกินอาหาร

เพียงไม่กี่วันสีหน้าของจี้อวิ๋นอวิ๋นก็ซูบลงเรื่อย ๆ หล่อนเริ่มโวยวาย คร่ำครวญว่าไม่ต้องการลูกคนนี้ ไม่อยากคลอดลูกคนนี้แล้ว มันช่างทรมานเหลือเกิน

ผู้ชายคนนี้บางครั้งก็ทำตัวใจดีเสียเหลือเกิน จี้อวิ๋นอวิ๋นโวยวายถึงเพียงนี้ นอกจากเหล่ากัวจะไม่โกรธแล้ว เขายังปลอบหล่อนอย่างอ่อนโยนด้วย

เขาซื้อของบำรุงครรภ์ราคาแพงและของอื่น ๆ มากมาย เรียกได้ว่าสิ่งใดทำให้จี้อวิ๋นอวิ๋นพอใจได้ เขายอมซื้อทั้งนั้น

ครั้งนี้เขาทำกำไรมหาศาลได้เป็นหลายแสนหยวนจากโครงการที่ร่วมทุนกับเถ้าแก่หลี่ ทำไมเขาจะไม่มีปัญญาซื้อกันล่ะ?

เมื่อเห็นลูกสาวอาละวาดเช่นนี้ คุณแม่จี้จึงแอบเตือน “อวิ๋นอวิ๋น เหล่ากัวไปทำงานข้างนอกไม่ได้สบาย ช่วยใจเย็นและเลิกงี่เง่าสักทีเถอะลูก ตอนเขากลับมาบ้านลูกเอาแต่เหวี่ยงใส่เขาตลอดเลย”

“แม่คะ ฉันไม่ได้หมายความอย่างที่พูดหรอกค่ะ ถ้าฉันไม่โวยวายและทำตัวว่าง่าย เขาอาจจะสงสัย ฉันจะทำตัวงี่เง่าและทำเป็นไม่ต้องการเด็กคนนี้ เขาจะได้ไม่สงสัยไงคะ เขาเคยชินกับการเอาใจฉันแล้วล่ะค่ะ” จี้อวิ๋นอวิ๋นบอก

หล่อนรู้มานานแล้วว่าพวกผู้ชายจิตใจสกปรกขนาดไหน อย่างเถ้าแก่หลี่ เขาก็ต้องการเล่นสนุกกับพี่สะใภ้อย่างหล่อนไม่ใช่หรือ?

เพียงแค่หล่อนตั้งท้อง และสิ่งที่คาดไม่ถึงมากกว่านั้นคือหล่อนคงต้องคลอดลูก ซึ่งมันทำให้เถ้าแก่หลี่ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น

หากภรรยาของหุ้นส่วนทางธุรกิจคลอดลูกของเขาจะน่าสะใจขนาดไหนกันล่ะ?

สุดท้ายแล้ว เขาก็เป็นเพียงผู้ชายชั้นต่ำคนหนึ่ง

เมื่อวานเถ้าแก่หลี่ยังส่งคนให้เอาเงินมาให้หล่อนตั้ง 2,000 หยวน

ถึงกระนั้นหล่อนก็คืนกลับไป ไม่ยอมรับเงินไว้ พร้อมบอกให้คนเอาเงินกลับไป และต่อไปไม่ให้เข้ามายุ่งเกี่ยวในชีวิตหล่อนอีก

ไม่ได้อะไรกลับไปนอกจากความเย็นชา

หากแต่ครั้งนี้เหล่ากัวเข้าร่วมทุนได้อย่างราบรื่น และเป็นเถ้าแก่หลี่ที่ช่วยพูดให้ เมื่อได้ฟังที่เหล่ากัวบอก เถ้าแก่หลี่นึกสนใจร่วมทุนกับเขาในโครงการอื่น ๆ อีก

ดูสิ มันดีจะตาย ดีกว่าการยอมรับเงินจากเถ้าแก่หลี่ที่เขาให้หล่อนอีก ยิ่งหล่อนรับเงินของเขา เขาจะยิ่งรู้สึกผิดน้อยลง และสุดท้ายก็จะไม่นึกแยแสอีก

หากหล่อนไม่รับเงินสักแดงเดียวจากเขา เขาจะต้องจดจำหล่อนไปตลอด

วันนั้น เหล่ากัวซื้อผลไม้มาจากข้างนอกมากมาย จี้อวิ๋นอวิ๋นได้ลองชิม รสชาติของมันอร่อยมาก ทั้งหล่อนยังไม่อาเจียนออกมาด้วย

“ไปซื้อผลไม้นี้มาจากไหนเหรอคะ?” จี้อวิ๋นอวิ๋นถาม

“จากทางตะวันตกของเมืองน่ะ ร้านนี้ขายดีมากเลยนะ ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าอร่อยมาก ผมได้ลองชิมไปตอนผ่านไปเลยซื้อมาฝากคุณ” เหล่ากัวหัวเราะเมื่อเห็นหล่อนกินได้อย่างมีความสุข

“อร่อยจังเลยค่ะ” จี้อวิ๋นอวิ๋นเอ่ยอย่างไม่นึกสงสัย

“ถ้าคุณชอบผมจะบอกให้คนไปซื้อให้กินทุกวัน ซื้อสด ๆ กลับมาให้คุณกิน” เหล่ากัวบอก

จี้อวิ๋นอวิ๋นมองเขาสายตาอ่อนโยน “เหล่ากัว ฉันไม่รู้ว่าทำไมท้องลูกคนนี้ฉันถึงงี่เง่าขนาดนี้ คุณทำงานข้างนอกมาเหนื่อย ฉันกลับดูแลคุณไม่ได้เลย แถมยังเป็นภาระให้อีกต่างหาก”

“ไม่หรอกน่า แค่คุณคลอดลูกออกมาอย่างแข็งแรงก็พอแล้วล่ะ” เหล่ากัวบอกพร้อมส่งยิ้มให้

สำหรับผู้ชายอายุเท่าเขา การที่ยังสามารถทำให้ผู้หญิงตั้งท้องได้ มันเป็นการพิสูจน์แล้วว่าเขายังสุขภาพแข็งแรงดีอยู่ ซ้ำยังเป็นการแสดงให้เห็นถึงศักดิ์ศรีลูกผู้ชายของเขา

เขาจึงมีความสุขเสียยิ่งกว่าอะไร

ยิ่งไปกว่านั้น แม้จะมีลูกสาวมาก่อน แต่ตอนนี้ลูกสาวของเขาตัดขาดกับเขาแล้ว เขาไปหาเธอที่มหาวิทยาลัย เมื่อประกาศเรียก เธอกลับไม่ยอมมาพบหน้าเขา

ดังนั้นเจ้าตัวเล็กพวกนี้จึงถือเป็นความยินดี

จี้อวิ๋นอวิ๋นสบายใจเมื่อรู้เรื่องนี้เช่นกัน

ซึ่งจี้อวิ๋นอวิ๋นไม่รู้ว่าผลไม้ที่เหล่ากัวซื้อไปมาจากสวนของซูตานหง

ปิดเทอมฤดูร้อนปีนี้บรรยากาศที่บ้านช่างครึกครื้น หลานรุ่นที่ 3 ทั้งหมดของตระกูลจี้ต่างกลับมาบ้านเกิด

ตอนนี้ย่างเข้าเดือนสิงหาคมแล้ว ในเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมามีเรื่องน่าตื่นเต้น เนื่องจากองุ่นที่ปลูกเอาไว้ที่สวนหลังบ้านออกผลมากมาย

ต้นหนึ่งออกผลมา 8 ถึง 9 พวง

เดิมทีองุ่นพันธุ์นี้มักออกผลต่อต้นไม่มากนัก อย่างมากเพียง 2 พวงเท่านั้น แต่ซูตานหงกลับปลูกองุ่นพวกนี้ได้

นอกจากจะให้ปุ๋ยแล้ว เธอยังรดน้ำพุวิเศษทุกวันอีกด้วย

ผลของน้ำพุทำให้ต้นองุ่นงอกงามมาก ต่อให้ออกผลมาเยอะขนาดนี้ พวกมันยังคงยืนต้นแข็งแรง

ตอนแรกเป็นที่น่ากังวลว่าองุ่นนี้จะรสชาติไม่อร่อย มันน่าหวั่นใจมากทีเดียว ทว่าองุ่นที่รดน้ำพุวิเศษไม่เพียงแต่ลูกโต แต่ยังหวานมาก มีรสเปรี้ยวแกมเล็กน้อย ทว่าส่วนใหญ่จะมีรสหวาน

เดิมทีเธอตั้งใจปลูกเอาไว้ให้เด็ก ๆ กิน ตอนนี้มันกลับมีจำนวนมากเพียงนี้ แม้แต่คุณแม่ซูกับสะใภ้รองซูยังได้ไปก่อนหน้า ถือว่าเป็นคนที่ได้ชิมคนแรก ๆ

เด็ก ๆ ถูกใจกันมาก โดยเฉพาะเสียงเสียงและหยวนหยวน พวกเขาต่างชอบกินองุ่นนี้กัน

พวกเขากินกันไม่หยุดเลย

ตอนนี้เยียนเอ๋อร์โตมากแล้ว เธอบอกด้วยความทึ่ง “ไม่มีผลไม้อะไรที่ป้าสะใภ้สามปลูกไม่ได้จริง ๆ ค่ะ”

“มีแค่ผลไม้อย่างลิ้นจี่กับลำไยของทางใต้ที่ป้าสะใภ้สามยังปลูกไม่ได้น่ะจ้ะ” ซูตานหงบอก

เยียนเอ๋อร์แย้มยิ้มกว้าง

เธอมีความสุขที่ได้มาอยู่บ้านเกิด ไม่ว่าจะเป็นด้านอาหารการกินหรือด้านสภาพอารมณ์ ล้วนสมบูรณ์พูนสุขไปหมดทุกอย่าง

เธอรู้มาว่าเหรินเหรินมีผลการเรียนดีมาก ทั้งยังเรียนการเขียนพู่กันด้วย!

ส่วนน้องสาวอย่างหยวนหยวนได้เรียนศิลปะ เธอทำได้ดีทีเดียว เยียนเอ๋อร์ตกใจเมื่อได้เห็นฝีมือของเธอ หยวนหยวนสามารถวาดม้าได้แล้ว และยังดูสมจริงไม่ได้เป็นเพียงรูปวาดของเด็กเล็ก

นอกจากวาดรูปแล้ว หยวนหยวนยังปักกระเป๋าสตางค์เล็ก ๆ ได้ด้วย หลังจากเธอกลับมา หยวนหยวนก็ปักให้เธอใบหนึ่ง

แม้ลายจะดูเรียบง่าย แต่นับว่าหยวนหยวนเรียนรู้มามาก อย่างน้อยตัวเยียนเอ๋อร์เองก็ยังไม่รู้วิธีใช้เข็มกับด้าย

เธอมีความสุขมากที่กลับมาบ้านเกิดครั้งนี้ ถึงกับนึกขอบคุณย่ากับอาสาวของเธอ ไม่อย่างนั้นเธอจะได้กลับมาดูวัวขี่ม้าได้อย่างไร?

เมื่อคิดดูแล้ว เธอไม่ได้กลับมาที่นี่เกือบปี

แต่เหรินเหรินกับฉีฉียังจำเธอได้ ขณะที่เสียงเสียงกับหยวนหยวนจำไม่ได้ ทว่าหลังจากเล่นกันพักหนึ่ง พวกเขาก็สนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว

ถึงอย่างไรความสัมพันธ์พี่น้องก็ไม่อาจตัดขาดได้

เยียนเอ๋อร์สดใสร่าเริงมากกว่า ผิดกับหยวนหยวนที่ออกจะเรียบร้อย หยวนหยวนจึงสามารถนั่งเรียนปักผ้ากับซูตานหงได้ ในขณะที่เยียนเอ๋อร์ขึ้นไปช่วยงานที่สวน

เด็กหญิงขยันขันแข็ง ไม่อู้งานแม้แต่น้อย เห็นอะไรเป็นหยิบจับทำไปหมด

วันนั้นซูตานหงจึงบอกให้จี้เจี้ยนอวิ๋นขับรถพาเด็กหญิงไปเที่ยวที่อ่างเก็บน้ำ

บรรยากาศที่นั่นดีเช่นเคย เหมาะแก่การเดินเล่น เป็นสถานที่ดีในการพาเด็ก ๆ ไปเที่ยวเล่น

………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล