ทะลุมิติไปเป็นแม่ของวายร้ายทั้งสาม - บทที่ 522 สืบหา

บทที่ 522 สืบหา

บทที่ 522 สืบหา

หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวเหล่านี้ ใบหน้าของเหยาซูพลันบิดเบี้ยวไม่น่ามอง

เดิมทีนั้นการแต่งงานเป็นผลดีต่อทั้งสองตระกูล เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ง่ายนักที่จะเกิดเป็นข่าวลือว่าตระกูลหลินรังแกผู้คน

ครั้นฮูหยินไป๋เข้าประตูมา นางไม่ได้เอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมาโดยตรง แต่หลังถามด้วยตัวเองแล้วนางจึงเล่าเรื่องนี้อย่างหมดเปลือก

เรื่องราวในครอบครัวไม่ควรเผยแพร่สู่ภายนอก แต่เหยาซูรู้ดีว่าเมื่อเรื่องราววุ่นวายนี้เกิดขึ้นแล้ว ความทุกข์จะไม่มีทางหายไปง่าย ๆ

เดิมทีการที่นางเข้ามาหาถึงบ้านเช่นนี้ เหยาซูจึงคิดว่าเรื่องนี้เป็นเหตุการณ์ที่แน่นอนแล้ว แต่เนื่องจากทัศนคติของฮูหยินไป๋ เหยาซูจึงลังเลและตัดสินใจไม่ถูก

ในอีกด้านหนึ่งเหยาซูก็อยู่ในฐานะแม่ ลูก ๆ ต่างก็ล้วนเป็นส่วนหนึ่งในตัวของนาง

ถ้าหากเกิดเรื่องนี้ขึ้นกับหลินซือ เหยาซูจะต้องตัดคนคนนั้นทิ้งอย่างแน่นอน

หลังจากที่องค์จักรพรรดิทรงรับรองว่าการแต่งงานของหลินซือนั้นเจ้าตัวสามารถตัดสินใจเองได้ ใบหน้าของเหยาซูจึงผ่อนลงมาบ้าง

เหยาซูไม่ใช่หญิงที่แต่งงานอยู่บ้านเฉย ๆ นางชอบการทำกิจการ ได้พบปะและรับมือกับผู้คนต่าง ๆ พบเจอกับเรื่องราวมากมาย ไม่กี่ปีมานี้เหยาซูออกท่องเที่ยวไปกับหลินเหรา ทุกที่ที่พวกเขาไปล้วนแต่ก็มีกิจการของนาง

ถึงแม้ฮูหยินไป๋จะบอกเรื่องนี้ก่อนที่ทั้งสองบ้านจะพูดคุยเรื่องการแต่งงาน แต่เหยาซูเองก็ไม่ได้รู้สึกดีกับเรื่องนี้เท่าไรนัก ถ้าเรื่องนี้ปะทุขึ้นมาจริง ๆ ไม่มีทางที่ตระกูลหลินจะหลบพ้นแน่นอน

ฮูหยินไป๋มองดูสีหน้าของเหยาซู นางไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมา “พี่หลิน ถ้าข้ามีหนทางข้าจะมาถึงที่นี่หรือ ถ้าวันนี้ไม่เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ หรูปิงของพวกเราจะต้องจบสิ้นเป็นแน่”　

ฮูหยินไป๋มองใบหน้าของอีกฝ่าย รู้ดีว่านางไม่มีวันที่จะเอาตัวเองลงมาเผชิญกับเรื่องนี้ แต่ในเวลานั้นฮูหยินไป๋ก็คิดไม่ออกแล้วว่าผู้ใดจะสามารถช่วยเหลือนางได้

“เหตุใดเรื่องนี้ไม่มีวิธีการอื่น? ถ้าตอนนี้เราพูดคุยกันเรื่องการแต่งงาน ชื่อเสียงของหรูปิงก็…”

ถึงแม้ว่าเหยาซูจะไม่ได้รู้สึกมีความสุข แต่นางเองก็ไม่ได้ถือโทษฮูหยินไป๋ แต่ถ้าหากอีกฝ่ายต้องการจะยืมมือตระกูลหลินมาจัดการเรื่องนี้ เหยาซูเองก็คงจะไม่เห็นด้วย

เรื่องล่วงเกินเช่นนี้เกิดขึ้นไปแล้ว ผู้อื่นก็ไม่อาจกล่าวว่าฮูหยินไป๋มีความผิดได้

ตามหลักเหตุผล บุตรคนรองของตระกูลไป๋ไม่อาจเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการแต่งงานของหลานสาวตนได้ แต่สิ่งนี้ได้เกิดขึ้นแล้ว

คนของใต้เท้าไป๋ เหยาซูเองก็ไว้วางใจ ไม่เช่นนั้นเหยาซูคงจะไม่ยอมให้หลินจื้อไปเยี่ยมเยียนถึงประตู

เห็นได้ชัดว่าเหยาซูเองก็ฟังหูไว้หู ในขณะที่ฮูหยินไป๋กำลังเล่าเรื่องนี้อยู่ นางก็ได้ส่งสาวใช้ไปตรวจสอบเรื่องนี้แล้ว

ฮูหยินไป๋ไหนเลยจะไม่รู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่วุ่นวาย แต่นางเองก็ไม่สามารถเข้ามาแทรกแซงในเรื่องนี้ได้ จึงทำได้เพียงปล่อยเรื่องให้เป็นไปเช่นนี้

เหตุใดนางจะไม่รู้ว่าตระกูลหลินจะไม่พอใจหลังจากที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น ถึงแม้ว่าตระกูลหลินจะเป็นตระกูลที่มีอำนาจทหาร แต่ก็มีเพียงไม่กี่คนที่เป็นผู้สืบต่ออำนาจ อีกทั้งตระกูลหลินยังมีเซี่ยเชียนเป็นผู้สนับสนุน

ฮูหยินไป๋ไม่ได้เอ่ยอะไร และเหยาซูเองก็ไม่พูดอะไรเช่นกัน เวลานี้สาวใช้ของเหยาซูมาเคาะประตู “ฮูหยิน เถ้าแก่หวังมาแล้วเจ้าค่ะ”

หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น เหยาซูก็รู้สึกเหมือนได้รับพร “ฝั่งนี้ข้าเองก็มีเรื่องที่ต้องจัดการเล็กน้อย พี่ไป๋ทำตัวตามสบายเถิด”

“ไม่เป็นไร เจ้าไปจัดการเรื่องของเจ้าเถอะ” ฮูหยินไป๋ยิ้มฝืดเฝื่อน แน่นอนว่านางรู้ดีว่าคำเหล่านี้หมายความว่าสิ่งใด

แต่เนื่องจากทัศนคติของผู้อาวุโสในตระกูลตน ฮูหยินไป๋เองก็มองออกว่าตนเองมีเพียงแค่โอกาสนี้เท่านั้น

แต่เรื่องราวเช่นนี้ก็ทำให้ฮูหยินไป๋รู้สึกไม่พอใจ จึงทำได้เพียงกัดฟันรอต่อไป

หลังจากที่เหยาซูออกไปแล้วก็ไม่พบกับเถ้าแก่หวังคนไหนเลย คำพูดเช่นนี้เป็นรหัสลับที่หญิงสาวตกลงกับสาวใช้เมื่อพบกับสถานการณ์ที่ไม่สะดวกจะเอ่ยอะไรหรือเมื่อต้องการให้เหยาซูออกมาจากที่ตรงนั้น

“ฮูหยิน ด้วยเวลาที่รีบเร่ง ในตอนที่พวกเราไปตรวจสอบนั้นไม่พบสิ่งใดเลยเจ้าค่ะ แต่คนของฮูหยินไป๋เองก็ไม่ได้โกหกในเรื่องนี้” สาวใช้โค้งคำนับหนึ่งครั้ง “จริง ๆ แล้วนายท่านไป๋จะส่งแม่นางไป๋ไปแต่งงานกับเจิ้นเป่ยโหวเจ้าค่ะ”

หลังจากได้ยินเช่นนี้เหยาซูก็รู้สึกประหลาดใจ “เหตุใดนายท่านไป๋จึงเลอะเลือนได้ถึงเพียงนี้”

ต่อเรื่องนี้แล้วเหยาซูมีสายตาที่เปิดโลกมากยิ่งขึ้น หญิงสาวคิดมาตลอดว่านายท่านตระกูลไป๋เป็นคนที่อวดดีเล็กน้อย แต่นางเองก็ไม่ได้คิดไว้ว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น “ถ้าเป็นเช่นนี้แล้ว พวกเราต้องมองให้ไกลขึ้น”

ถึงแม้ว่าเรื่องที่ฮูหยินไป๋ทำนั้นจะไม่ค่อยดูน่าเชื่อถือ แต่เหยาซูไม่ต้องการที่จะเห็นผู้หญิงดี ๆ คนหนึ่งกระโดดลงไปในกองเพลิง

“ดูเหมือนว่านายท่านไป๋จะควบคุมคุณชายรองไว้ได้เจ้าค่ะ”

“หืม?” เหยาซูครุ่นคิด ต้องใช้ให้ใครสักคนไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ต้องคิดให้ออกว่านายท่านไป๋คิดจะทำอะไร

หลังจากนั้นเหยาซูจึงจ้องมองไปยังห้องรับรอง และเอ่ยถามกับสาวใช้รอบกาย “ฮูหยินไป๋ไปหรือยัง?”

“ฮูหยินไป๋ยังรออยู่ตลอด ไม่ได้ไปไหนเจ้าค่ะ” สาวใช้รีบตอบเหยาซู

เอาล่ะๆ ข้าจะพยายามคิดหาทางออก ว่าจะสามารถช่วยได้เช่นไร

ตระกูลไป๋ช่างทำตัวไม่เหมาะสมจริงๆ แถมเด็ก ๆ ก็ยังบริสุทธิ์

เหยาซูหัวเราะและกลับไปหาฮูหยินไป๋ยังที่เดิม

………………………………………………………………………………………………..

สารจากผู้แปล

จะแก้ปัญหานี้อย่างไรดีหนอ ไม่อย่างนั้นหรูปิงได้แต่งงานกับเศษสวะนั่นแน่ ๆ

ไหหม่า(海馬)