ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - ตอนที่ 387 กลับบ้าน
ตอนที่ 387 กลับบ้าน
แม้แต่คนรับใช้ของตระกูลเนี่ยยังต้องล่าถอยไปชั่วคราวเมื่อต้องเผชิญหน้ากับจางซิ่วเอ๋อ
คนเหล่านี้มักจะสร้างปัญหาเสมอ และตอนนี้ไม่คิดสร้างปัญหาแล้วหรือไร?
ยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนล้วนได้ยินว่าจางซิ่วเอ๋อมีความสัมพันธ์กับเถ้าแก่เฉียนแห่งอิ๋งเค่อจวี!
ฟู่ต้าเตามองเฝิงซูเหวินด้วยความอยากไม่เชื่อ “น้องเขย… เจ้าหมายความว่าอย่างไรกัน? เจ้าไม่ได้บอกกล่าวให้ข้านำมาที่นี่อย่างนั้นหรือ? แล้วเหตุใดจึงเกรงกลัวสาวน้อยผู้นี้ได้?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของเฝิงซูเหวินพลันเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดเล็กน้อย
ก็ถูกต้อง เขากลัว แต่เขาก็ไม่ควรจะยอมรับเรื่องนี้ออกไปอย่างโจ่งแจ้งมิใช่หรือ?
หากกล่าวยอมรับ แล้วในอนาคตเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?
ในเวลานี้เฝิงซูเหวินไม่กล้าสร้างปัญหาให้กับจางซิ่วเอ๋อ เพลิงโทสะยังคงลุกโชนอยู่ในใจ ยิ่งได้ยินฟู่ต้าเตากล่าววาจาไม่พึงประสงค์เช่นนี้ เขากวาดสายตาไปทางฟู่ต้าเตาพร้อมกล่าวอย่างเกรี้ยวกราด “เจ้า าน่ะหุบปากซะ!”
หากไม่ใช่เพราะฟู่ต้าเตา เขาจะได้เผชิญหน้ากับจางซิ่วเอ๋อผู้ที่จัดการได้ยากเช่นนี้หรือไม่?
ตอนนี้เขาเสียหน้าไปแล้ว กล่าวโดยสรุปก็คือ เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะฟู่ต้าเตา!
“น้องเขย! เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” เมื่อเห็นเฝิงซูเหวินเป็นเช่นนี้ ฟู่ต้าเตายิ่งไม่พอใจและถามกลับทันที
เฝิงซูเหวินพ่นลมหายใจอย่างเย็นชาพร้อมกล่าวตอบ “เจ้าเป็นอะไรนักหนาเพียงเพราะเรื่องไร้สาระเท่านี้ กลับไปพร้อมข้าเดี๋ยวนี้!”
เฝิงซูเหวินกังวลเล็กน้อยว่าฟู่ต้าเตาที่เป็นคนหยาบคายจะพูดจาน่าเกลียดต่อหน้าสาธารณะชน และอาจทำให้เขาต้องเสียหน้าได้ ดังนั้นเขาจึงคิดที่จะพาฟู่ต้าเตาออกไป
แต่แล้วสิ่งที่เขากลัวก็เกิดขึ้นจนได้
ใบหน้าของฟู่ต้าเตาแปรเปลี่ยน “น้องเขย อย่าบอกนะว่าเจ้ากลัวจางซิ่วเอ๋อจริง ๆ? เจ้าเป็นคนรับใช้ของตระกูลเนี่ยไม่ใช่หรือ? แล้วจะหวาดกลัวต่อสาวน้อยเช่นจางซิ่วเอ๋อได้อย่างไร?”
“นอกจากนี้เจ้ายังรับสินบนจากข้าตั้งมากมาย แล้วเจ้าจะจากไปเช่นนี้ได้อย่างไร? เจ้าจะไม่จัดการเรื่องนี้ให้ข้างั้นหรือ?” ฟู่ต้าเตากล่าวอย่างโมโห
เมื่อเฝิงซูเหวินได้ยิน เขาก็โมโหเช่นกัน
“ฟู่ต้าเตา หุบปากซะ! วันนี้ข้าจะบอกความจริงแก่เจ้า! ข้าไม่สนใจเรื่องนี้! แล้วข้าขอเตือนเจ้าว่าอย่าไปรบกวนจางซิ่วเอ๋ออีก!” เฝิงซูเหวินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เฝิงซูเหวินลอบคิดในใจ หากจางซิ่วเอ๋อได้รับการสนับสนุนจากเนี่ยเฟิ่งหลินจริง ๆ ทุกสิ่งย่อมไม่ง่ายดายแน่
แม้จะไม่ได้รับการคุ้มครองจากตระกูลเนี่ย แต่เนี่ยเฟิ่งหลินคงไม่ยอมให้จางซิ่วเอ๋อถูกรังแก
คนนอกอาจไม่รู้เรื่องนี้ แต่ใครบ้างในตระกูลเนี่ยที่ไม่รู้ว่าเนี่ยเฟิ่งหลินจัดการได้ยากเพียงใด?
ในสายตาของเนี่ยเฟิ่งหลินแล้วไม่สนใจผู้ใดเลย แม้แต่ตระกูลเนี่ย เนี่ยเฟิ่งหลินก็ไม่ให้เกียรติผู้ใด ต่อให้ต้องเผชิญหน้ากับฮูหยินเนี่ย เนี่ยเฟิ่งหลินก็ไม่เคยยอมแพ้
นางรักเพียงเนี่ยหย่วนเฉียวซึ่งเป็นหลานชายคนเดียว หากเนี่ยเฟิ่งหลินดูแลจางซิ่วเอ๋อเพราะเนี่ยหย่วนเฉียว มันก็ฟังดูประหลาดพิลึก แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ผู้ใดเล่าจะกล้ายั่วยุจางซิ่วเอ๋อ?
เมื่อฟู่ต้าเตาได้ยินเช่นนั้น เขาก็โกรธจัดทันที “น้องเขย! วันนี้เจ้าต้องมีคำอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ข้า!”
เฝิงซูเหวินแค่ต้องการจากไป เขาไม่มีปัญหากับจางซิ่วเอ๋อแล้ว แต่ในเวลานี้เขากำลังเสียหน้า ทำไมเขาจึงต้องเข้าไปพัวพันกับเรื่องเหล่านี้ด้วย? ทว่าฟู่ต้าเตากลับเกาะติดเขาราวกับเห็บหมา
สิ่งนี้ทำให้ในใจของเฝิงซูเหวินยิ่งเดือดจัด เขาจ้องมองฟู่ต้าเตาด้วยความไม่พอใจยิ่ง
“หุบปากซะ!” เฝิงซูเหวินกล่าวอย่างเย็นชา
“เจ้าหมายความว่าอย่างไร? เจ้าตกลงที่จะช่วยเหลือข้า แต่ตอนนี้กลับไม่ต้องการช่วย?” ฟู่ต้าเตาไม่ยอมแพ้
จางซิ่วเอ๋อมองฟู่ต้าเตาและเฝิงซูเหวินที่กำลังทะเลาะกันด้วยสายตาเย็นชา จนท้ายที่สุดเฝิงซูเหวินบอกให้คนใช้ของเขาลากตัวฟู่ต้าเตาออกไป
ใบหน้าของนางจึงเผยรอยยิ้มน้อย ๆ ออกมา
“ขายพะโล้! พะโล้ลดราคา! หากอยากซื้อ ให้รีบซื้อ! ตอนนี้ลดราคาหนึ่งเหรียญทองแดงต่อหนึ่งชั่ง!” จางซิ่วเอ๋อเริ่มตะโกนอีกครั้ง
ซึ่งตอนนี้มีฝูงชนมากมายต่างมารวมตัวกันเพื่อรับชมความสนุกสนาน
ไม่ต้องกล่าวถึงผู้ที่ต้องการซื้อพะโล้ในก่อนหน้านี้ ตอนนี้พวกเขารีบพุ่งเข้าไปซื้อทันทีโดยไม่รอให้จางซิ่วเอ๋อร้องตะโกนเรียก
นอกจากนี้ ยังมีผู้คนมากมายให้ความสนใจยิ่ง พวกเขาอยากจะรู้ว่าพะโล้นี้เป็นเช่นไรจึงทำให้คนรับใช้จากตระกูลเนี่ยเข้ามาสร้างปัญหาได้
ด้วยเหตุนี้การค้าของจางซิ่วเอ๋อจึงขายดิบขายดีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
เถี่ยเสวียนเบิกตากว้าง อ้าปากเหวอเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “เจ้านาย ดูเหมือนว่าข้าไม่จำเป็นต้องออกไปดูสถานการณ์แล้วขอรับ…”
เดิมทีเขาต้องการออกไปหยุดเฝิงซูเหวิน
เพราะเจ้านายของเขาไม่สามารถเปิดเผยตัวตนได้ แต่สำหรับเขานั้นแตกต่างกัน แม้ว่าเขาจะออกจากตระกูลเนี่ยมาแล้ว แต่เขาก็ยังมีชีวิต ตราบใดที่เขายังมีชีวิตก็ย่อมสามารถปรากฏตัวได้ทุกที่
อีกทั้งเขาต้องอธิบายเรื่องนี้ให้จางซิ่วเอ๋อเข้าใจ เพื่อให้นางไม่สงสัยในตัวตนของเขาด้วย
แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าแผนการทั้งหมดที่ตระเตรียมไว้จะไม่ได้ใช้ และเรื่องนี้ก็ได้รับการแก้ไขแล้ว
หลังจากเถี่ยเสวียนกล่าวจบ เขาเห็นว่าเนี่ยหย่วนเฉียวไม่ตอบสนอง เป็นเวลานาน เขาจึงหันมองเนี่ยหย่วนเฉียว
เขาเห็นว่าเนี่ยหย่วนเฉียวกำลังจับจ้องจางซิ่วเอ๋อในฝูงชนอย่างไม่วางตา แววตานั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและยกย่อง นี่คือสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
เถี่ยเสวียนเห็นรูปลักษณ์เช่นนี้ เขาจึงมองไปทางจางซิ่วเอ๋อ แล้วสลับกลับมามองเนี่ยหย่วนเฉียว…
ในที่สุด เขาก็ได้ข้อสรุป
เขาพบว่าไม่ว่าจะอยู่ที่ใด ไม่ว่าจางซิ่วเอ๋อจะทำอะไร ทั้งหมดดูเหมือนว่านางจะสามารถดึงดูดความสนใจจากเจ้านายของเขาไปได้อย่างง่ายดาย
“เจ้านาย ในเมื่อเรื่องราวคลี่คลาย เราควรจะกลับหรือไม่?” เถี่ยเสวียนยืนอยู่ตรงนี้มาสักครู่หนึ่งแล้ว เขารู้สึกเบื่อเล็กน้อยจึงอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา
เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าสตรีรูปลักษณ์แสนจืดชืดเช่นจางซิ่วเอ๋อนั้นงดงามถึงขั้นดึงดูดสายตาของเจ้านายได้ยาวนานถึงเพียงนี้ได้อย่างไร
เนี่ยหย่วนเฉียวไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าว “อืม”
“เจ้านาย ผิดทางแล้ว!” เถี่ยเสวียนร้องเตือน ทว่าเนี่ยหย่วนเฉียวเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
“ถูกแล้ว” เนี่ยหย่วนเฉียวกล่าวหนักแน่น
“เจ้านาย ท่าน…” ดูเหมือนเถี่ยเสวียนจะนึกอะไรบางอย่างได้ในขณะนั้น
“ซื้อของขวัญสักหน่อย ข้าจะไปหาท่านอา” เนี่ยหย่วนเฉียวหยุดฝีเท้า พร้อมอธิบายให้เถี่ยเสวียนฟัง
เถี่ยเสวียนได้ยินเช่นนั้น แววตาของเขาเผยความซับซ้อนออกมา “เราจะไปหาคุณหนูรองหรือขอรับ?”
เนี่ยหย่วนเฉียวพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อตอบคำถามของเถี่ยเสวียน
เถี่ยเสวียนลังเล “ข้า…”
“อะไร? ไม่อยากไปหรือ?” เนี่ยหย่วนเฉียวหันกลับมาถาม
“ข้าอยากไป! อยากไป! อยากไป!” เถี่ยเสวียนตอบอย่างรวดเร็ว เพียงแต่เขามีปัญหาเล็กน้อย
“แต่เจ้านาย แล้วเราจะทำอย่างไรกับคุณหนูรองขอรับ?” เถี่ยเสวียนอดไม่ได้ที่จะถาม
เขารู้ดีว่าแม้เจ้านายจะห่วงใยท่านอาหญิงผู้นี้มาก แต่มันก็ไม่ได้มากขนาดนั้น
ยิ่งไปกว่านั้น เจ้านายยังมีบุคลิกที่เย็นชา ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยไปพบเนี่ยเฟิ่งหลิน
เนี่ยหย่วนเฉียวหันกลับมามองเถี่ยเสวียน แล้วมองที่แผงขายพะโล้จากระยะไกล
แม้เนี่ยหย่วนเฉียวจะไม่ได้พูดอะไร แต่เถี่ยเสวียนก็ติดตามเนี่ยหย่วนเฉียวตลอดเวลา จึงรู้จักเจ้านายของตนเองเป็นอย่างดี ในทันใดนั้นเองเขาก็ตระหนักได้ว่า “ท่านไม่ต้องการให้คุณหนูรองเอาชนะเฝิงซู เหวินใช่หรือไม่?”
……………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
ชนะใส ๆ แถมพลิกวิกฤตเป็นโอกาสอีกด้วย น่าชื่นชมค่ะ
คุณชายเนี่ยมีแผนจะทำอะไรกันนะ
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
