ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - ตอนที่ 396 ขโมยของ
ตอนที่ 396 ขโมยของ
หญิงสาวที่แต่งงานบางคนยิ่งมีความขุ่นเคืองใจมากขึ้น พวกนางคิดถึงครั้งที่เจ้าบ่าวมาสู่ขอ พวกเขาไม่ได้ใจกว้างมากเช่นนี้!
หากย้อนกลับไปในตอนนั้น พวกนางเป็นเพียงเด็กสาวไร้เดียงสาและยังบริสุทธิ์ ซึ่งดีกว่าจางซิ่วเอ๋อหลายเท่า
แต่ทำไมจางซิ่วเอ๋อที่เป็นเพียงแม่ม่ายและได้แต่งงานใหม่จึงดูงดงามยิ่งกว่า?
พวกเขาไม่กล้าที่จะเอ่ยคำเหล่านี้ออกมาดัง ๆ แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่จะลอบกระซิบกระซาบ
นอกจากนั้นแล้ว ในเวลานี้มือของแม่เฒ่าจางเอื้อมไปหยิบผ้าตรงหน้าแล้ว
ท่านหมอเมิ่งรู้สึกกังวลไม่น้อยเมื่อเห็นเช่นนั้น แต่ในฐานะบุรุษ โดยเฉพาะเขาที่เป็นคนสุภาพยิ่งแล้ว เขาไม่สามารถจะแย่งชิงกับแม่เฒ่าจางได้เลย
เป็นจางซิ่วเอ๋อที่รีบเร่งฝีเท้าในเวลานี้
นางงับปิดฝากล่องทันที มือของแม่เฒ่าจางที่คว้าผ้าเอาไว้ไม่อาจชักออกได้ทัน จางซิ่วเอ๋อจึงจับนางเอาไว้ได้
“โอ๊ย ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้! นังตัวขาดทุนมันหนีบมือข้า!” แม่เฒ่าจางอุทานอย่างเจ็บปวด
จางซิ่วเอ๋อตอบกลับอย่างไม่แยแส “ในเมื่อข้าเป็นตัวขาดทุน ก็อย่าได้ถือวิสาสะหยิบฉวยของของตัวขาดทุนอย่างข้า!”
“เจ้ากำลังจะแต่งงาน แล้วมันผิดอะไรหากข้าจะหยิบจับของบางอย่าง?” แม่เฒ่าจางกล่าวอย่างโกรธเคือง
จางซิ่วเอ๋อมองท่านหมอเมิ่ง นางไม่สามารถตอบแม่เฒ่าจางได้โดยตรง ตอนนี้นางไม่ได้อยากแต่งงาน แม้ว่าอยากจะกล่าวเช่นนี้ แต่นางต้องพูดมันในที่ลับ การพูดต่อหน้าคนจำนวนมากนั้นทำร้ายท่านหมอเมิ่งมากเกินไป
เมื่อคิดถึงสิ่งที่ท่านหมอเมิ่งเคยช่วยเหลือจางซิ่วเอ๋อมาก่อน นางก็รู้สึกว่าตนเองโหดร้ายต่อเขานัก
จางซิ่วเอ๋อเยาะเย้ยพร้อมกล่าวตอบ “หยิบอะไรสักอย่างงั้นหรือ? อย่างนั้นข้าขอไปที่บ้านตระกูลจางแล้วหยิบอะไรสักอย่างบ้างได้หรือไม่?”
“ท่านย่า ปิ่นปักผมที่ศีรษะของท่านอาเล็กงดงามยิ่ง เอามาให้ข้าเถิด ข้าก็จะแต่งงานอยู่แล้ว คงไม่มากเกินไปที่ท่านอาเล็กจะช่วยแต่งเติมให้ข้าเป็นดังผู้อาวุโส” จางซิ่วเอ๋อกล่าวประชดประชัน
เมื่อจางอวี่หมินได้ยินเช่นนั้น นางตะโกนออกมาทันที “เจ้าพูดอะไร? หยุดเพ้อฝันนะ! เหตุใดข้าจึงต้องให้ของของข้ากับเจ้า!”
ปิ่นปักผมลูกปัดนี้เป็นของชิ้นโปรดของจางอวี่หมิน ซึ่งจางอวี่หมินปักมันไว้บนศีรษะตลอดเวลา แล้วนางจะสามารถยกมันให้แก่จางซิ่วเอ๋อได้อย่างไร?
จางซิ่วเอ๋อยกยิ้ม “ท่านไม่สามารถให้สิ่งของที่ตนมีได้ แล้วเหตุใดจึงคิดฉกฉวยเอาของของข้าไป?”
ในเวลานี้ ไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามีคนสองคนกำลังยืนอยู่หลังต้นไม้ในป่าผีสิง
เนี่ยหย่วนเฉียวเผยรอยยิ้มบิดเบี้ยวบนใบหน้าเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่จางซิ่วเอ๋อเพิ่งกล่าวออกเกี่ยวกับการแต่งงาน นี่คือสิ่งที่จางซิ่วเอ๋อคิดจริง ๆ อย่างนั้นหรือ? จางซิ่วเอ๋อเต็มใจที่จะแต่งงานกับท่านหมอเมิ่งจริงหรือ?
จางซิ่วเอ๋อจะทราบได้อย่างไรว่านางจะต้องทะเลาะกับแม่เฒ่าจางและจางอวี่หมินโดยไม่ตั้งใจเช่นนี้ แล้วมันก็ยุ่งยากเกินกว่าจะอธิบายให้เนี่ยหย่วนเฉียวฟัง
“ปล่อยมือข้าก่อน! เจ้าต้องการให้ข้าพิการหรืออย่างไร?” มือของแม่เฒ่าจางถูกหนีบไว้แน่น นางกัดฟันกล่าว
จางซิ่วเอ๋อคลายฝากล่องออกเล็กน้อย และแม่เฒ่าจางก็ดึงผ้าออกมาทันทีเมื่อนางเผลอ
จางซิ่วเอ๋อหับปิดกล่องลงมาอีกครั้ง “ท่านเอามือออกไปได้ แต่วางผ้าลง!”
แม่เฒ่าจางเห็นว่าจางซิ่วเอ๋อคาดเดาแผนการของตนได้หมดแล้ว ดังนั้นนางจึงทำได้เพียงเอามือออกมาอย่างเก้อเขิน
หลังจากนั้นไม่นาน จางอวี่หมินก็เดินไปดูกล่องของจางซิ่วเอ๋ออีกใบหนึ่ง
นางหยิบเครื่องประดับออกมาจากกล่อง
เมื่อเปิดดู ก็พบว่ามีปิ่นปักผมสีเงินชิ้นหนึ่ง นอกจากนั้นยังมีปิ่นปักผมไข่มุกอีกด้วย ที่สำคัญคือปิ่นปักผมสีทอง! มันคือทองคำ! มีตระกูลใดในหมู่บ้านที่สามารถครอบครองสิ่งของเช่นนี้ได้?
เครื่องประดับเงินสองสามชิ้นช่างน่าตื่นตาตื่นใจนัก
จางซิ่วเอ๋อได้รับปิ่นปักผมสีทองจริง ๆ!
ท่านหมอเมิ่งผู้นี้ใจกว้างเกินไปหรือไม่?
เมื่อจางซิ่วเอ๋อแต่งงานกับเนี่ยหย่วนเฉียว นางได้รับปิ่นปักผมสีทอง ซึ่งคราวแรกมันก็อยู่บนศีรษะของจางซิ่วเอ๋อ แต่เพราะจางอวี่หมินชื่นชอบมัน นางจึงฉกฉวยปิ่นปักผมสีทองนี้ไปจากจางซิ่วเอ๋อ แต่สุดท้ายตระกูลเนี่ยก็เอามันกลับคืนไป
เหตุการณ์นี้ทำให้จางอวี่หมินรู้สึกฝังใจเป็นเวลานาน
ในเวลานี้จางอวี่หมินได้พบเห็นสิ่งของล้ำค่าอีกครั้ง และแน่นอนว่าในคราวนี้นางไม่เต็มใจที่จะปล่อยมือ
จางซิ่วเอ๋อพุ่งไปในคราวเดียวก่อนจะคว้ากล่องที่จางอวี่หมินถือเอาไว้
แต่สำหรับปิ่นปักผมสีทอง จางอวี่หมินถือมันเอาไว้แน่น
“เอามา!” จางซิ่วเอ๋อกล่าวด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
จางอวี่หมินดึงปิ่นปักผมบนศีรษะแล้วโยนให้จางซิ่วเอ๋อ “เจ้าชอบปิ่นปักผมของข้ามิใช่หรือ? เอาไปซะ แลกกับอันนี้!”
จางซิ่วเอ๋อหัวเราะออกมาอย่างโกรธจัด
จางอวี่หมินฉลาดจริง ๆ! ปิ่นปักผมไข่มุกราคาเท่าใดกัน? ตอนนี้จางอวี่หมินถือปิ่นทองอยู่!
นางต้องการคืนสิ่งนี้ให้กับท่านหมอเมิ่งในวันข้างหน้า แต่ตอนนี้นางไม่สามารถเอามันคืนจากจางอวี่หมินได้
นอกจากนี้ แม้ว่านางต้องการจะแต่งงานกับท่านหมอเมิ่งจริง ๆ เหตุใดจึงต้องยอมมอบของสิ่งนี้ให้กับจางอวี่หมินด้วย?
“เอาคืนมาให้ข้า! ฮึ่ม ท่านอาเล็ก ท่านยังเป็นสาวสะพรั่งถึงวัยที่จะแต่งงาน แต่ตอนนี้กลับกล้าขโมยของในที่แจ้ง เรียกว่าไร้ยางอายหรือไม่? ไม่กลัวงั้นหรือว่าจะไม่สามารถแต่งงานได้?” จางซิ่วเอ๋อกล่าวเย้ยหยัน
“แล้วเจ้าไม่เหมือนกันหรือ? เจ้าก็กำลังจะแต่งงาน แต่เหตุใดจึงขโมยของของข้า?” จางอวี่หมินเลิกคิ้วขึ้นพร้อมกล่าวพูด
จางซิ่วเอ๋อกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เจ้าขโมยของของข้า นี่คือของหมั้นของข้าไม่ใช่ของเจ้า แล้วเจ้ายังตั้งใจฉกฉวยมันไป หรือว่าเจ้ารู้สึกชื่นชอบท่านหมอเมิ่ง?”
เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ จางซิ่วเอ๋อเหลือบมองหมอเมิ่งอย่างขอโทษ นางไม่ต้องการดึงท่านหมอเมิ่งเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่ว่าจางอวี่หมินนั้นยากที่จะรับมือยิ่ง
ท่านหมอเมิ่งพยักหน้าเล็กน้อย แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้สนใจเลย
ในเวลานี้ ท่านหมอเมิ่งยิ่งรู้สึกผิด เขาต้องการเข้าไปช่วยจางซิ่วเอ๋อเอาของคืนมา แต่เพราะเคยชินกับความสุภาพ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าสถานการณ์ตรงหน้าช่างยากยิ่งที่จะรับมือ
ในเวลานี้ หากจางซิ่วเอ๋อจะพูดอะไรบางอย่าง เขาจึงไม่คิดสนใจอะไร
ใบหน้าของจางอวี่หมินหมองคล้ำทันที “อยากให้ปากเปื้อนเลือดหรือ!”
จางซิ่วเอ๋อพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา “ในเมื่อไม่ใช่ ก็คืนสินสอดทองหมั้นมาซะ ไม่อย่างนั้นคนไม่รู้ความจริงจะเอาไปพูดได้! ไม่กลัวโดนนินทาลับหลังงั้นหรือ? ถึงเวลานั้นท่านจะสามารถแต่งงานกับใครได้หากมีชื่อเสียงที่ย่ำแย่เช่นนี้?”
ใบหน้าของจางอวี่หมินพลันเปลี่ยนเป็นน่าเกลียด มีความลังเลในแววตา
นางมีของดีอยู่ในมือ ย่อมไม่คิดยอมแพ้ แต่หากไม่ยอมแพ้ เรื่องขโมยสินสอดทองหมั้นของผู้อื่นจะทำให้คนคิดว่านางแอบชอบท่านหมอเมิ่งอยู่ เช่นนี้ชื่อเสียงของนางจะย่ำแย่
จางซิ่วเอ๋อใช้ประโยชน์จากความลังเลของจางอวี่หมิน นางพุ่งเข้าไปคล้ายจะตบหน้าจางอวี่หมิน
จางอวี่หมินคอยระวังตัวไม่ให้จางซิ่วเอ๋อมาแย่งสิ่งของคืนไป แต่นางไม่คิดว่าจางซิ่วเอ๋อจะโจมตีเข้าที่ใบหน้าของนางโดยตรง
ในเวลานี้นางคิดเอื้อมมือไปปัดป้อง
จางซิ่วเอ๋อยกมือขึ้นพร้อมกับคว้าปิ่นทองเอาไว้อย่างมั่นเหมาะ
มือของจางอวี่หมินพลันว่างเปล่า นางมองจางซิ่วเอ๋อด้วยความโกรธเคือง และตอนนี้เองที่นางเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของจางซิ่วเอ๋อ จางอวี่หมินจึงรู้ตัวทันทีว่านางถูกหลอก!
“คืนมันมาให้ข้า!” จางอวี่หมินตะโกนอย่างไม่พอใจ
……………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
เสียดาย ถ้าซิ่วเอ๋อเป็นนักฆ่าทะลุมิติมาเกิด อวี่หมินจะต้องไม่มีตาแน่ ๆ เพราะโดนปิ่นแทงตาบอด
/ขออภัยในความอำมหิตของเราด้วยค่ะ แต่รำคาญนางตัวประกอบคนนี้เหลือเกิน จองเวรไม่จบสิ้น/
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
