ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - ตอนที่ 410 โรคหัวใจ
ตอนที่ 410 โรคหัวใจ
ขณะที่จางซิ่วเอ๋อกำลังตื่นตระหนก เนี่ยหย่วนเฉียวยังคงพูดต่อไป
“จางซิ่วเอ๋อ เจ้าสามารถหัวเราะเยาะข้าได้ แต่อย่าได้กล่าวถึงท่านหมอเมิ่งในทุกถ้อยคำให้ข้าได้ยิน อย่ามาขอให้ข้าไปตรวจรักษากับท่านหมอเมิ่ง หรือขอให้ท่านหมอเมิ่งมาหาข้า” ดวงต ตาของเนี่ยหย่วนเฉียวเต็มไปด้วยเพลิงโทสะ
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เนี่ยหย่วนเฉียวกัดฟันแน่น “ข้าไม่ต้องการให้ผู้ใดไปหาหมอให้ข้า! โรคหัวใจก็ต้องใช้ยารักษาโรคหัวใจ โรคหัวใจของข้าก็คือเจ้า และเจ้าคือยารักษาของข้า”
จางซิ่วเอ๋อตกตะลึงโดยสมบูรณ์แล้วในเวลานี้
หนิงอันกล่าวคำเหล่านี้ออกมา แม้เขาจะไม่ได้แสดงออกอย่างชัดเจน แต่หากไม่โง่เขลาเกินไปก็ย่อมเข้าใจสิ่งที่เขาพูด!
หนิงอันไม่… เขาไม่ควรรู้สึกแบบนี้กับนางมิใช่หรือ?
เมื่อคิดเช่นนี้ ความคิดของจางซิ่วเอ๋อพลันยุ่งเหยิงไปด้วยเช่นกัน
จางซิ่วเอ๋อขยับริมฝีปาก นางต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่นางก็ไม่รู้ว่าจะสามารถกล่าวอะไรได้บ้าง
คำพูดที่นางเพิ่งกล่าวกับหนิงอันมีแต่ถ้อยคำถึงท่านหมอเมิ่ง แต่นางจะรู้ได้อย่างไรว่าเรื่องที่นางกำลังหมายความถึง กับสิ่งที่หนิงอันคิดจะไปคนละทาง
ตอนนี้จางซิ่วเอ๋อเข้าใจแล้ว
สิ่งเดียวที่โชคดีในตอนนี้คือ เมื่อเห็นท่าทางคล่องแคล่วของหนิงอันแล้ว นางไม่ต้องกังวลว่าหนิงอันจะกลายเป็นง่อยอีกต่อไป
ท้ายที่สุด หนิงอันก็ไม่ได้แสดงความรู้สึกอึดอัดหรือเจ็บปวดบริเวณนั้น
แต่ในเวลานี้ จางซิ่วเอ๋อกลับไม่มีความสุขเสียแล้ว นางกำลังตกอยู่ในปัญหายุ่งเหยิงที่หนักยิ่งกว่าเดิม
หลังจากนั้นไม่นาน จางซิ่วเอ๋อจึงกล่าวออกมาเสียงแผ่ว “หนิงอัน เจ้าเป็นไข้อย่างนั้นหรือ?”
เนี่ยหย่วนเฉียวมองจางซิ่วเอ๋ออย่างลึกซึ้ง จากนั้นเขาเหยียดแขนออกไปและดึงจางซิ่วเอ๋อเข้ามาไว้ในอ้อมแขนก่อนจะกอดนางไว้แน่น
ร่างกายของจางซิ่วเอ๋อแข็งทื่อ นางไม่รู้จะตอบสนองเรื่องนี้อย่างไร
นางรู้ว่าควรผลักหนิงอันออกไป แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมการกระทำนี้จึงช้ากว่าที่คิด และไม่รู้ว่าควรจะทำตอนไหน
เพราะมัวแต่คิดอยู่นาน นานเสียจนเป็นหนิงอันที่ปล่อยนางเอง เป็นนางที่ไม่ได้ผลักเขาออก
หลังจากเนี่ยหย่วนเฉียวปล่อยจางซิ่วเอ๋อแล้ว เขาเอ่ยคำ “ดึกแล้ว เจ้าไปนอนซะ”
หลังจากกล่าวเช่นนี้ เนี่ยหย่วนเฉียวก็ก้าวออกไปพร้อมกับเปิดประตูเข้าไปในห้องของตัวเอง
จางซิ่วเอ๋อยืนอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่งกว่าจะฟื้นคืนสติกลับมาได้ นางมองที่ห้องของเนี่ยหย่วนเฉียวด้วยสายตาที่ซับซ้อน
แซ่ก…
มีเสียงดังขึ้นจากด้านหลังของจางซิ่วเอ๋อหลังจากหนิงอันกลับไปแล้ว จางซิ่วเอ๋อรีบหันกลับไปมองด้านหลังทันที
คราวนี้จางซิ่วเอ๋อมองไม่ชัดเจนนัก แต่นางไม่จำเป็นต้องคิด นางรู้ว่าใครคือคนในชุดดำซึ่งกำลังนอนคว่ำหน้าอยู่ตรงนั้น
จะเป็นใครไปได้หากไม่ใช่เถี่ยเสวียน?
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เถี่ยเสวียนก็นับว่าโชคไม่ดี เจ้านายของเขารู้สึกผิดหวัง และสั่งให้เขาไปซื้อสุรามาให้
แต่หลังจากที่เขาซื้อสุรากลับมา เจ้านายก็อยากจะให้เขา ‘ร่ำสุรา’ ด้วย
อย่างไรก็ตาม ความสามารถในการดื่มของเถี่ยเสวียนไม่ยอดเยี่ยมเท่ากับเนี่ยหย่วนเฉียว และเถี่ยเสวียนไม่สามารถหยุดได้หลังจากดื่มมันลงไป… ส่งผลให้เขาเมามายจนหมดสภาพ
เนี่ยหย่วนเฉียวเมาหลังจากนั้นก็จริง แต่ก็มีเพียงจิตใจเท่านั้นที่สับสนเล็กน้อย การเคลื่อนไหวของเขายังเป็นปกติ ดังนั้นเขาจึงสามารถกลับมาบ้านด้วยตนเองได้
เถี่ยเสวี่ยนถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังในป่าด้านหลัง เขาถูกลมหนาวพัดกระหน่ำอยู่พักใหญ่กว่าจะฟื้นคืนสติได้
จากนั้นจึงเดินโซซัดโซเซกลับมา
เมื่อเขามาถึงประตูบ้าน เขาก็จะปีนข้ามกำแพงเพื่อจะเข้ามาด้านในเหมือนเช่นเคย
ในอดีต เรื่องเพียงเท่านี้เป็นสิ่งที่ง่ายดายยิ่งสำหรับเถี่ยเสวียน แต่ในตอนนี้ดูเหมือนเถี่ยเสวียนจะไร้ซึ่งเรี่ยวแรงที่จะจัดการตนเองเสียแล้ว
ไม่ผิด เมื่อเถี่ยเสวียนปีนลงจากกำแพง มือของเขาก็จับยึดได้ไม่ค่อยดีนัก จึงร่วงหล่นหน้าคว่ำลงมาในที่สุด
ปากของเถี่ยเสวียนคล้ายกับกำลังพูดพึมพำอะไรบางอย่าง
จางซิ่วเอ๋อเดินเข้าไปและใช้มือตบหน้าเถี่ยเสวียนเบา ๆ
“เถี่ยเสวียน! เถี่ยเสวียน! ตื่นได้แล้ว!” จางซิ่วเอ๋อร้องเรียกเถี่ยเสวียน
เวลานี้นางรู้สึกประหลาดใจกับเรื่องของเถี่ยเสวียนมากจนลืมถ้อยคำแปลก ๆ ที่เนี่ยหย่วนเฉียวกล่าวเอาไว้ก่อนหน้านี้ไปชั่วคราว
ความจริงแล้ว จางซิ่วเอ๋อเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะคิดเรื่องนี้นัก
ความตั้งใจเดิมของนางคือการไม่เข้าไปพัวพันกับหนิงอัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่นางจะเลือกเพิกเฉยต่อเขาในเวลานี้
เถี่ยเสวียนกระซิบ “ลม…”
จางซิ่วเอ๋อขมวดคิ้วก่อนจะพูดว่า “ใช่ ลมแรงมาก หากเจ้ายังนอนอยู่ตรงนี้ พรุ่งนี้เช้าเจ้าจะปากเบี้ยว!”
แม้ว่านางจะคิดว่าคำพูดโบราณเหล่านี้ไร้สาระไปหน่อย แต่จางซิ่วเอ๋อรู้ว่าการนอนตากลมจะทำให้เกิดโรคหลอดเลือดในสมองตีบ
นี่ไม่ใช่การพูดพล่อยโดยปราศจากพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์!
หากนางไม่เห็นเถี่ยเสวียน ก็ไม่เป็นไร แต่เมื่อเห็นแล้ว นางจะปล่อยให้เถี่ยเสวียนนอนอยู่บนพื้นเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?
ในสายตาของจางซิ่วเอ๋อ เถี่ยเสวียนเป็นคนดี และเขาก็อาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกับนาง
เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว จางซิ่วเอ๋อเอื้อมมือออกไปเพื่อดึงร่างของเถี่ยเสวียนขึ้นมา
ไม่นานนัก นางก็สามารถแงะเถี่ยเสวียนที่ติดแหงกอยู่บนพื้นออกมาได้
เถี่ยเสวียนเมามากและยังสับสน ในเวลานี้เขาปล่อยร่างกายไปตามแรงโน้มถ่วง จางซิ่วเอ๋อก้าวออกไปด้านหน้าไปเพียงก้าวเดียวก่อนจะล้มลงกับพื้น
เมื่อนางกำลังจะล้มลงกับพื้นและกลายเป็นเบาะมนุษย์ให้กับเถี่ยเสวียน
ทันใดนั้นนางก็รู้สึกราวกับว่านางกำลังถูกโอบกอดเอาไว้
นางเงยหน้าขึ้นและพบว่าเป็นหนิงอันที่ออกมาจากบ้านอีกครั้ง
เมื่อคิดดูแล้ว ทั้งจางซิ่วเอ๋อและเถี่ยเสวียนต่างก็เสียงดัง เนี่ยหย่วนเฉียวจะไม่สังเกตเห็นได้อย่างไร? เขาเพิ่งจากไปเมื่อครู่อย่างรีบร้อน แต่ก็เป็นเรื่องยากที่จะระงับอารมณ์ไ ไว้ อีกทั้งยังยากที่จะควบคุมถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดหรือกระทำลงไป
ในเวลานี้เมื่อเขาได้ยินว่าเถี่ยเสวียนกลับมา จางซิ่วเอ๋อดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างกับเถี่ยเสวียน ดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะกังวลอีกครั้ง
เมื่อเห็นว่าจางซิ่วเอ๋อไปช่วยเถี่ยเสวียน เนี่ยหย่วนเฉียวก็ไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป
เถี่ยเสวียนตัวใหญ่มาก เขากินเยอะในทุกวันและร่างกายของเขาหนักอึ้ง! จะเกิดอะไรขึ้นหากเขาบดขยี้จางซิ่วเอ๋อ?
ช่วงเวลาที่เนี่ยหย่วนเฉียวโอบกอดจางซิ่วเอ๋อเอาไว้ เขาผลักเถี่ยเสวียนให้ล้มลงไปกองกับพื้นแทนจางซิ่วเอ๋อ
เถี่ยเสวียนไร้การสนับสนุน เขาล้มลงอย่างแรงก่อนจะพยายามยืนขึ้นด้วยตนเอง
เขาขยี้ตาและเห็นว่าเนี่ยหย่วนเฉียวยืนอยู่ตรงหน้าเขา เจ้านายกำลังโอบอุ้มจางซิ่วเอ๋อเอาไว้
ในตอนนี้ มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจของเขา! เป็นเช่นนี้! นายท่านผลักเขาล้มเพื่อช่วยเหลือจางซิ่วเอ๋อ!
เมื่อคิดเช่นนี้ เถี่ยเสวียนรู้สึกโศกเศร้าเล็กน้อย
แต่ในเวลานี้ไม่มีใครสนใจความเศร้าของเขา
เนี่ยหย่วนเฉียวกล่าวเสียงทุ้ม “ระวังตัวด้วย”
เมื่อกล่าวเช่นนั้น เนี่ยหย่วนเฉียวลังเลที่จะปล่อยมือที่อุ้มจางซิ่วเอ๋อเอาไว้
จางซิ่วเอ๋อก้มหน้าลงและมองไปที่ปลายเท้าของตน ใบหน้าของนางแดงเรื่อเล็กน้อยก่อนกระซิบเสียงแผ่ว “ขอบคุณ”
“เจ้าอยู่ที่นี่แล้ว เช่นนั้นก็พาเถี่ยเสวียนเข้าห้องด้วย” หลังจากกล่าวจบ จางซิ่วเอ๋อก็จากไปอย่างรวดเร็ว!
เนี่ยหย่วนเฉียวเหยียดมือออกและดึงร่างของเถี่ยเสวียนที่โซซัดโซเซคล้ายกับจะล้มเอาไว้
การเคลื่อนไหวของเขาไม่อ่อนโยนดั่งเช่นตอนช่วยเหลือจางซิ่วเอ๋อ ตอนนี้เขากำลังลากถูเถี่ยเสวียนเข้าไปด้านในบ้าน
…………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
ไม่ใช่ซิ่วเอ๋อก็ลำบากหน่อยนะ แง สงสารเถี่ยเสวียน
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
