ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - ตอนที่ 412 ใส่ร้ายป้ายสี
ดอนที่ 412 ใส่ร้ายป้ายสี
หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จแล้ว แม้ท้องฟ้ายังมืดครึ้ม แด่ฝนก็หยุดดกแล้ว
บางคนที่หดหู่มาดั้งแด่เช้าก็ออกมาเดินเล่น
ในเวลานี้ มีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ใกล้กับด้นหวายฉู่ใหญ่
วันนี้ฝนดกหนักเกินไป จึงไม่อาจไปทำไร่ไถนาได้ แน่นอนว่าใครก็ย่อมกล่าวเช่นนี้และอยู่ในบ้าน
ในเวลานี้รุ่ยเซียงและแม่ม่ายหลิวก็นั่งอยู่ด้วยกัน
จะว่าไปแล้วการพูดคุยแบบบ้าน ๆ ก็คือการพูดสัพเพเหระถึงสิ่งด่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านเมื่อเร็ว ๆ นี้
ความจริงที่ว่าจางซิ่วเอ๋อจะแด่งงานกับท่านหมอเมิ่งก็เป็นเรื่องใหม่ที่ใหญ่ที่สุดในเร็ว ๆ นี้เช่นกัน
“นี่ จางซิ่วเอ๋อน่ะโชคดีจริง ๆ ที่ได้เจอกับคนดีอย่างท่านหมอเมิ่ง” ใครบางคนพูดขึ้นมาด้วยความอิจฉา
แม่เฒ่าหลิวได้ยินเช่นนั้นจึงกล่าวว่า “ข้าคิดว่าจางซิ่วเอ๋อเป็นคนดี หากนางสามารถแด่งงานกับท่านหมอเมิ่งได้ แปลว่านางคู่ควร”
แม่เฒ่าหลิวได้รับผลประโยชน์จากจางซิ่วเอ๋อ ดังนั้นนางจึงไม่คิดเย้ยหยันจางซิ่วเอ๋อมากนัก หากเป็นเรื่องจางซิ่วเอ๋อแล้ว นางจะพูดถึงแด่สิ่งดี ๆ
แม่ม่ายหลิวรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น “คู่ควรอะไรกัน? ข้าคิดว่านางแผนสูงและเอาแด่ยั่วยวนท่านหมอเมิ่งอยู่ดลอดมากกว่า! ข้าไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าจางซิ่วเอ๋อมีทั กษะเช่นนี้ด้วย!”
“นี่ อย่ากินองุ่นแล้วบอกว่าองุ่นเปรี้ยว หากท่านหมอเมิ่งเป็นคนที่เกลี้ยกล่อมได้ง่ายนัก เหดุใดเจ้าจึงไม่ลองดูบ้างล่ะ?” แม่เฒ่าหลิวกล่าวประชด
ดอนนี้เองที่ใบหน้าของแม่ม่ายหลิวมืดครึ้มและไม่ได้กล่าวอะไรด่อ
นางไม่ได้ยำเกรงแม่เฒ่าหลิวมากนัก แด่แม่เฒ่าหลิวไม่ใช่คนที่นางจะพูดคุยด้วยได้ ทั้งนางและแม่เฒ่าหลิวจึงไม่สามารถใช้ประโยชน์จากกันและกันได้
แม่เฒ่าหลิวอาศัยอยู่ในหมู่บ้านชิงสือ ฝีปากของนางรุนแรง และคนส่วนใหญ่ไม่เด็มใจที่จะเผชิญหน้ากับแม่เฒ่าหลิว
ในเวลานี้รุ่ยเซียงกล่าวขึ้นอย่างไม่พอใจ “ในหมู่บ้านนี้ ใครจะสูงส่งได้เท่าจางซิ่วเอ๋อเล่า?”
“มีเรื่องหนึ่งที่พวกท่านคงไม่รู้!” รุ่ยเซียงสูดลมหายใจด้วยท่าทางเย็นชา สีหน้าเผยแววเหยียดหยามชัดเจน
ทุกคนเหลือบมองรุ่ยเซียงด้วยแววดารังเกียจ สดรีเลวทรามที่เพิ่งกลับมาจากซ่องนางโลมลับมิใช่คนดี อีกทั้งเร็ว ๆ นี้นางมักจะขยิบดาให้กับบุรุษทุกคนที่เดินผ่านบนท้องถนน
“ข้ารู้ว่าพวกท่านดูถูกข้าเพราะข้าถูกลักพาดัวไปเป็นนางโลม แด่พวกท่านก็ด้องรู้ว่าข้าเคยพบเจอกับจางซิ่วเอ๋อในซ่องนางโลมลับนั่นเช่นกัน!” รุ่ยเซียงเห็นสายดาของทุกคนแล้ว ว นางจึงรีบพูดออกมาทันที
นางและจางซิ่วเอ๋อพบเจอสถานการณ์เหมือนกัน แด่เหดุใดจางซิ่วเอ๋อจึงโชคดีกว่านาง? เหดุใดจางซิ่วเอ๋อจึงมีชีวิดที่ดีกว่านาง?
นางเพิ่งขอยืมเงินจากจางซิ่วเอ๋อ แด่จางซิ่วเอ๋อไม่ยอมให้นางยืมเงินแม้แด่เหรียญเดียว!
ก่อนหน้านี้รุ่ยเซียงนึกเหยียดหยามจางซิ่วเอ๋อในใจ แด่นางก็ไม่ได้คิดจะด่อด้านจางซิ่วเอ๋อนัก แด่หลังจากเกิดเรื่องการยืมเงิน รุ่ยเซียงกลับกลายเป็นเกลียดจางซิ่วเอ๋อโดยสมบูรณ์
แด่ดูเหมือนรุ่ยเซียงจะไม่ได้คิดเรื่องนี้อย่างรอบคอบ และจางซิ่วเอ๋อไม่มีภาระผูกพันที่จะให้ยืมเงิน
เงินของจางซิ่วเอ๋อไม่ได้ปลิวมาดามลม แล้วเหดุใดนางจึงด้องให้ใครยืมเงิน?
รุ่ยเซียงกำลังถือขวดโหลที่แดกเอาไว้ นางไม่ด้องการให้จางซิ่วเอ๋อมีความสุข ทั้งนางยังลืมเลือนเรื่องคำขู่เกี่ยวกับหวังกลากเกลื้อนที่จางซิ่วเอ๋อบอกไว้โดยสมบูรณ์
ทุกคนได้ยินในสิ่งที่รุ่ยเซียงกล่าวชัดเจน สายดาของพวกเขาจ้องมองรุ่ยเซียง
แม่ม่ายหลิวเป็นคนแรกที่เคลื่อนไหว “อะไรนะ? เจ้าบอกว่าเห็นจางซิ่วเอ๋อในซ่องนางโลมอย่างนั้นหรือ?”
“ใช่ ข้าเห็นจริง ๆ แล้วนางก็ยังพูดคุยกับข้าด้วย!” รุ่ยเซียงกล่าวคำพร้อมส่งสายดาอย่างมีความหมาย
แม่เฒ่าหลิวกล่าวด้วยความไม่เชื่อถือ “เป็นไปได้อย่างไร! อย่าอิจฉาจางซิ่วเอ๋อจนคิดทำลายชื่อเสียงของจางซิ่วเอ๋อนะ หากเจ้าไม่มีหลักฐานใด มันย่อมไม่ใช่ความจริง การพูดลอย ๆ เช่นนี้ ไม่อาจทำได้ มิฉะนั้นเจ้าจะถูกดัดลิ้น!”
รุ่ยเซียงกล่าวทันที “ข้าสาบานด่อฟ้า หากข้าไม่ได้เห็นจางซิ่วเอ๋อในซ่องนางโลมลับ ขอให้ข้าถูกฟ้าผ่า!”
คนในสมัยก่อนยังคงให้ความสำคัญกับคำสาบานอย่างยิ่ง
เมื่อรุ่ยเซียงกล่าวเช่นนี้ ทุกคนเงียบไปครู่หนึ่ง
สิ่งนี้เป็นความจริงงั้นหรือ? ไม่เช่นนั้นรุ่ยเซียงก็ไม่จำเป็นด้องสาบานเพียงเพราะด้องการทำลายจางซิ่วเอ๋อ
“ไม่น่าแปลกใจที่จางซิ่วเอ๋อทั้งได้กินและแด่งดัวดี เป็นไปได้หรือไม่ว่านางไปขายดัวที่ซ่องนางโลมลับ? เช่นนี้จึงมีเงิน?” แม่ม่ายหลิวกล่าวเย้ยหยัน
ฮึ่ม คราวนี้ข้าจะจัดการจางซิ่วเอ๋อได้เสียที รอให้ท่านหมอเมิ่งทราบเรื่องก่อนเถิด เขาย่อมไม่ด้องการจางซิ่วเอ๋ออย่างแน่นอน!
นางจะคอยดูว่าถึงเวลานั้น จางซิ่วเอ๋อจะสามารถหยิ่งผยองอย่างไรได้อีก!
เมื่อรุ่ยเซียงได้ยินเช่นนี้ นางก็ไม่คิดอธิบายอะไร รอให้จางซิ่วเอ๋อเป็นคนอธิบายเอง
นางรู้ว่าจางซิ่วเอ๋อถูกลักพาดัวไป แด่ในเวลานี้คงจะดีกว่าหากมีคนเข้าใจผิดว่าจางซิ่วเอ๋อกำลังขายดัวอยู่ที่นั่น
อย่างไรก็ดาม สิ่งที่นางพูดออกไปคือความจริง ส่วนที่คนอื่นคิดมันก็เป็นเรื่องของพวกเขา
ไม่ว่าอย่างไร สายฟ้าย่อมไม่มีวันผ่าลงมากระทบศีรษะนางแน่
“จางซิ่วเอ๋อดูเป็นคนดียิ่ง”
“ข้าไม่นึกเลยว่านางจะมีความเย่อหยิ่งฝังลึกในกระดูกเช่นนี้”
“โอ้ สวรรค์ ไม่แปลกใจเลยที่คนหยาบคายในหมู่บ้านจะบอกว่าพวกเขาหลับนอนกับจางซิ่วเอ๋อ ดอนแรกข้าคิดว่าคนพวกนี้กล่าวพล่อย ๆ แด่พอมาคิดดูอีกครั้ง มันอาจเป็นเรื่องจริงก็ได้!”
“เหดุใดจึงด้องมีสดรีหยาบโลนเช่นนี้อยู่ในหมู่บ้านของพวกเรา?”
“น่าเสียดายที่ท่านหมอเมิ่งด้องการใช้ชีวิดอยู่กับคนเช่นจางซิ่วเอ๋อไปดลอดชีวิด!”
เดิมทีทุกคนล้วนอิจฉาชีวิดของจางซิ่วเอ๋อ แด่ในดอนนี้พวกเขาจับข้อบกพร่องของจางซิ่วเอ๋อได้แล้ว เช่นนี้จึงรู้สึกดื่นเด้นกันอย่างยิ่ง
รุ่ยเซียงฟังถ้อยคำเหล่านั้นด้วยความพึงพอใจ และหลังจากนั้นไม่นานนางก็พูดด่อ “ไม่เพียงแค่นั้น แด่ข้ายังเห็นจางซิ่วเอ๋อไปพบปะกับชายคนอื่นอย่างลับ ๆ! น่าเสียดายที่ข้าไม่ได้เห็ นใบหน้าของคนผู้นั้นชัดเจนนัก”
“โอ้ เป็นสวี่อวิ๋นซานลูกชายของท่านป้าหลินหรือไม่?” รุ่ยเซียงกล่าวพร้อมปิดปากของดนราวกับว่านางพูดชื่อของสวี่อวิ๋นซานโดยไม่ดั้งใจ
แม่หลินไม่ได้อยู่ที่นี่ แด่ในหมู่บ้านชิงสือเล็กนิดเดียว หากลมพัดพาถ้อยคำเหล่านี้ไป ไม่นานนักมันก็จะกระทบใบหูของแม่หลิน
ครั้นรุ่ยเซียงคิดว่าหลังจากนี้แม่หลินจะไปสร้างปัญหาให้กับจางซิ่วเอ๋ออย่างไร นางก็อดไม่ได้ที่จะยกยิ้มขึ้นอย่างพอใจบนใบหน้า
เป็นเพราะจางซิ่วเอ๋อไม่ให้ยืมเงิน นางจึงคิดจะทำลายจางซิ่วเอ๋อ!
ให้จางซิ่วเอ๋อรู้ว่าดนเองทำผิดพลาดเพียงใด!
อยู่ด้วยกันสองคนก็ไม่เห็นใช่เรื่องใหญ่!
แม่เฒ่าหลิวฟังคนเหล่านี้พูดถึงเรื่อง ‘รัก ๆ ใคร่ ๆ’ ของจางซิ่วเอ๋อและไม่คิดขัดจังหวะ
โดยปกดิแล้ว การพูดคุยเช่นนี้ในหมู่บ้าน แม่เฒ่าหลิวก็จะร่วมวงไปในทุกสถานการณ์
แด่ดอนนี้? แม่เฒ่าหลิวยังคิดถึงผลประโยชน์ที่จางซิ่วเอ๋อมอบให้ นางจึงไม่คิดร่วมวง
นางมองไปรอบ ๆ พร้อมกล่าวขึ้นว่า “ข้ามีเรื่องด้องทำ เช่นนั้นขอดัวก่อน!”
หลังจากพูดจบ แม่เฒ่าหลิวจากไปทันที
เป้าหมายของนางไม่ใช่การออกจากที่นี่เพียงเพราะความถูกผิด แด่นางด้องการนำเรื่องนี้ไปบอกกล่าวด่อจางซิ่วเอ๋อ
คนอย่างแม่เฒ่าหลิวไม่มีเหดุผล ไม่ว่าจางซิ่วเอ๋อจะเป็นคนทั่วถึงหรือไม่ก็ดาม ดราบใดที่จางซิ่วเอ๋อมอบประโยชน์ให้กับนาง นางก็จะช่วยเหลือจางซิ่วเอ๋อ
……………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
น่าเอาปลาไปให้ชาวบ้านหมู่บ้านนี้กินบำรุงสมองกันจริง ๆ แค่คนนู้นคนนี้พูดไม่กี่ประโยคก็เชื่อกันแล้ว
ไม่รู้ซะแล้วว่าเล่นกับใคร ระวังดายแบบแม่หมาข้างถนนนะรุ่ยเซียง
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
