ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - ตอนที่ 420 กังวล
ตอนที่ 420 กังวล
จางซิ่วเอ๋อดิ้นรน แต่น่าเสียดายที่ฮูหยินเนี่ยเตรียมการมาอย่างดี
คราวนี้มีอีกหลายคนที่มาพร้อมกับชุนอวี๋
แม้จางซิ่วเอ๋อต้องการจะต่อต้าน แต่มันก็ไม่มีประโยชน์
จางซิ่วเอ๋อถูกลากไปเช่นนี้และไม่มีใครสามารถช่วยนางได้
หลังจากที่จางซิ่วเอ๋อถูกนำตัวไป ผู้คนในหมู่บ้านต่างจับกลุ่มพูดคุยอีกครั้ง ทั้งหมดคาดเดาว่าเรื่องราวของจางซิ่วเอ๋อย่อมจบลงไม่ดีแน่หลังจากที่ถูกจับตัวไปเช่นนี้
ส่วนแม่โจวที่เห็นภาพนี้ก็ตื่นตระหนกจนล้มลงกับพื้นทันที
จางต้าหูตื่นตระหนกทันที ในตอนนี้เขาไม่สนเรื่องอื่นอีกแล้ว เขารู้แค่ว่าต้องดูแลแม่โจวอย่างไร ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการดูแลเด็กที่อยู่ในท้องของแม่โจวเอาไว้
ในเวลานี้ไม่มีใครคิดจะบอกชุนเถา
เมื่อจวี๋ฮวาทราบเรื่องนี้ นางวิ่งตรงไปที่บ้านผีสิงทันที
หลังจากจวี๋ฮวามาถึงทางเข้าป่าผี นางชะงักไปเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ยังก้าวเท้าเดินเข้าไปด้านใน
ขณะที่นางเปิดประตูเข้ามาในบ้านผีสิง นางก็เห็นเนี่ยหย่วนเฉียวที่ลานบ้าน
จวี๋ฮวาตื่นตระหนกพร้อมยกมือปิดปากของนางและสูดลมหายใจลึก
ดวงตาที่เย็นชาของเนี่ยหย่วนเฉียวจับจ้องจวี๋ฮวา โดยปกติแล้วจะไม่มีบุคคลภายนอกเข้ามาที่นี่ หรือแม้จะมีคนมา จางซิ่วเอ๋อจะแจ้งให้พวกเขาทราบก่อนเสมอ!
“เจ้าเป็นใคร?” เสียงของจวี๋ฮวาสั่นเครือ ขณะก้าวถอยหลัง
เหตุใดจึงมีบุรุษอยู่ในบ้านของจางซิ่วเอ๋อ?
ในเวลานี้ จางชุนเถาและจางซานหยาออกมาจากบ้านเพราะได้ยินเสียงดังจากด้านนอก
จางชุนเถาอึ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นจวี๋ฮวายืนอยู่ตรงนั้น จากนั้นจึงรีบกล่าว “พี่หญิงจวี๋ฮวา นี่คือท่านน้าของข้าเอง เขาไม่ได้ทำให้ท่านกลัวใช่หรือไม่?”
เนี่ยหย่วนเฉียวหันศีรษะกลับไปอย่างเงียบ ๆ แสร้งทำเป็นว่าเขาไม่ได้ยินอะไรเลย
เมื่อจวี๋ฮวาได้ยินคำอธิบายของจางชุนเถาแล้ว หัวใจของนางผ่อนคลายลงเล็กน้อยก่อนจะเหลือบมองเนี่ยหย่วนเฉียวอีกครั้ง
แม้เนี่ยหย่วนเฉียวจะแต่งกายด้วยผ้าหยาบธรรมดา แต่ก็มีความสง่างามแผ่ออกมาอย่างไม่อาจปกปิดได้ มันทำให้ผู้ที่ได้มองรู้สึกว่าคนผู้นี้คือหงส์อมตะกับมังกร
แต่ในเวลานี้จวี๋ฮวาไม่มีเวลามานั่งสนใจว่าเนี่ยหย่วนเฉียวเป็นใคร
นางกล่าวคำอย่างประหม่า “ชุนเถา ซานหยา เจ้ารู้เรื่องที่เกิดกับซิ่วเอ๋อแล้วหรือยัง!”
หลังจากที่จางชุนเถาและจางซานหยากำลังสบตากัน ทั้งสองมองดูจวี๋ฮวาด้วยความตื่นตระหนก
เมื่อเนี่ยหย่วนเฉียวได้ยินเช่นนั้น เขาก็ชิงถามอย่างรวดเร็วก่อนจางชุนเถาจะเอ่ยปาก “เกิดอะไรขึ้นกับซิ่วเอ๋อ?”
จวี๋ฮวาเหลือบมองเนี่ยหย่วนเฉียวอย่างเงียบ ๆ พร้อมกล่าวตอบ “ซิ่วเอ๋อถูกคนจากตระกูลเนี่ยพาตัวไป ข้าได้ยินว่ามีผู้คนจากตระกูลเนี่ยจำนวนมากมาในคราวนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการ รขอให้ซิ่วเอ๋อไปรับโทษ”
จางชุนเถาเป็นกังวลทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ท่านว่าอะไรนะ? เมื่อครู่ท่านบอกว่ามีคนจากตระกูลเนี่ยมารบกวนพี่สาวของข้าอีกแล้วงั้นหรือ?”
“บัดซบ! ผีตระกูลเนี่ยไม่เคยหายไปจริง ๆ!” จางชุนเถาสบถเสียงต่ำ
“ไม่ได้การ ข้าต้องไปพบคุณชายฉินโดยเร็ว!” จางชุนเถาพึมพำกับตนเอง
แต่หลังจากพูดเช่นนี้แล้ว จางชุนเถาก็นึกขึ้นได้ว่าคุณชายฉินเหมือนจะไม่ได้อยู่ในเมืองชิงสือแล้ว นางจึงเริ่มกังวลเรื่องนี้อย่างหนัก
หากคุณชายฉินไม่ได้อยู่ที่นี่ แล้วผู้ใดจะช่วยเหลือพี่สาวของนางได้?
“ข้าควรทำอย่างไร ข้าควรทำอย่างไร? ข้าควรทำอย่างไร!” จางชุนเถาเดินไปเดินมาอย่างกังวล
เนี่ยหย่วนเฉียวเดินตรงเข้าไปหาจวี๋ฮวาพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “เจ้าพูดอะไร? เจ้าบอกว่าซิ่วเอ๋อถูกตระกูลเนี่ยนำตัวไปหรือ?”
ความสง่างามน่าเกรงขามของเนี่ยหย่วนเฉียวในเวลานั้นแผ่กระจายออกอย่างรุนแรง ซึ่งทำให้จวี๋ฮวาอดไม่ได้ที่จะก้าวถอยหลัง
“หนิง… ท่านน้า อย่าทำให้พี่สาวจวี๋ฮวาตื่นตระหนกเลย” จางชุนเถารู้สึกขอบคุณที่จวี๋ฮวามาส่งข่าวสาร และตอนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะร้องเตือน
จวี๋ฮวาพยักหน้าพร้อมกล่าวว่า “เป็นเรื่องจริง เจ้าสามารถรู้ได้หากเข้าไปในหมู่บ้านแล้วถามทุกคนเกี่ยวกับเรื่องนี้”
เนี่ยหย่วนเฉียวได้ยินเช่นนั้น เขามองไปที่จางชุนเถาและกล่าวต่อ “ห้ามออกจากบ้าน เถี่ยเสวียนจะอยู่ดูแลเจ้า ข้าจะไปจัดการเรื่องของพี่สาวเจ้าเอง”
เมื่อกล่าวจบ เนี่ยหย่วนเฉียวก็พุ่งออกไปทันที
จวี๋ฮวามองความเร็วราวกับลมกรดของเนี่ยหย่วนเฉียวด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย เขาดูไม่ใช่คนธรรมดา!
จวี๋ฮวามองไปรอบ ๆ บ้านผีสิง และนางก็ไม่กล้าที่จะอยู่ที่นี่ต่อ
และเห็นได้ชัดว่าจางชุนเถาและจางซานหยาไม่สามารถต้อนรับนางได้ในขณะนี้
จวี๋ฮวาเอ่ยคำ “ข้ามาส่งข่าวแล้ว อย่ากังวลเกินไป แล้วหากมีสิ่งใดให้ช่วยเหลือ มาพบข้าได้เสมอ”
นางกล่าวจบแล้วจึงรีบจากไป
เมื่อจวี๋ฮวาเดินออกมาแล้ว นางก็มองไปรอบ ๆ และไม่พบร่องรอยของเนี่ยหย่วนเฉียว เห็นได้ชัดว่าเนี่ยหย่วนเฉียวหายตัวไปอย่างรวดเร็ว
จวี๋ฮวาลอบคิดอย่างมั่นอกมั่นใจว่าเนี่ยหย่วนเฉียวที่เป็นน้าของจางซิ่วเอ๋อดูเหมือนจะไม่ใช่คนธรรมดา และเขาอาจจะพาจางซิ่วเอ๋อกลับมาได้อย่างปลอดภัยแน่
ในเวลานี้ จางซิ่วเอ๋อถูกยัดเข้าไปในรถม้าและส่งตัวไปที่บ้านตระกูลเนี่ย
หลังจากรถม้ามาถึงจวนตระกูลเนี่ยแล้ว ชุนอวี๋ลากจางซิ่วเอ๋อลงมาและพาจางซิ่วเอ๋อเข้าไปพบฮูหยินเนี่ย
วันนี้ฮูหยินเนี่ยแต่งกายด้วยชุดกระโปรงสีแดง ดูสง่างามยิ่ง
จางซิ่วเอ๋อยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยพร้อมกับเผยแววเย้ยหยันผ่านดวงตาของตน
แม้ฮูหยินเนี่ยจะเปลี่ยนอัตลักษณ์ของนางต่างไปจากเมื่อก่อนมาก แต่มันก็เปลี่ยนตัวตนของนางในฐานะฮูหยินหรูไม่ได้ ต่อให้ใช้สีแดง มันก็ไม่ใช่สีที่แสดงว่าเป็นฮูหยินเนี่ย มันแค่แส สดงความอ่อนแอในใจของฮูหยินเนี่ยเท่านั้น
นางไม่อยากให้ผู้อื่นคิดว่าตนเองมิใช่ภรรยาหลวง
นั่นเป็นเหตุผลที่นางใส่ชุดสีนี้เสมอเพื่อเน้นย้ำตัวตนของนาง
ดังคำกล่าวที่ว่า ทุกคนย่อมแสดงออกถึงสิ่งที่ตนเองขาด
“ฮูหยิน ข้าพานางมาแล้วเจ้าค่ะ” ชุนอวี๋กล่าวอย่างภาคภูมิใจ
“ชุนอวี๋ ไปเอาไม้แส้มา ครั้งก่อนข้ายังไม่สะสาง ครั้งนี้จะเอาอีกอย่างนั้นหรือ!” ฮูหยินเนี่ยกล่าวอย่างช้า ๆ
จางซิ่วเอ๋อคิดว่าฮูหยินเนี่ยจะเพียงแค่พูดคุย แต่นางไม่คิดว่าฮูหยินเนี่ยจะเริ่มด้วยการลงโทษนางก่อน
หากลองไตร่ตรองดูแล้วจะทราบว่าเพราะเหตุใด
คราวที่แล้วฮูหยินเนี่ยต้องเสียหน้าเพราะเรื่องของตนเอง คราวนี้ฮูหยินเนี่ยอยากจะกู้หน้ากลับคืน นางไม่อาจโกรธเคืองเนี่ยเฟิ่งหลินได้ นางทำได้เพียงโกรธตนเองเท่านั้น
กล่าวก็คือ เพียงแค่จะหาเหตุผลเพื่อระบายอารมณ์ของตนเองเท่านั้น!
ฮูหยินเนี่ยสามารถทำมันได้โดยตั้งใจ แต่จางซิ่วเอ๋อจะไม่มีวันยอมรับมันเด็ดขาด
จางซิ่วเอ๋อขึ้นเสียง “เจ้ากล้าหรือ!”
“เหตุใดข้าจึงไม่กล้า? เจ้าไม่ได้ดูสารรูปตนเองเลยหรือไร! แล้วกล้าดีอย่างไรมาตะโกนที่นี่!” ชุนอวี๋กล่าวเย้ยหยัน
เหตุการณ์ครั้งล่าสุดทำให้ชุนอวี๋เกลียดชังจางซิ่วเอ๋อ
คราวนี้ชุนอวี๋จึงพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะได้แก้แค้น
จางซิ่วเอ๋อกล่าวเย้ยหยัน “นังขี้ข้า! ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะมีสิทธิ์ดุด่าข้าได้ ต่อให้เลวทรามเพียงใดข้าก็คือสะใภ้ตระกูลเนี่ย! ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการจะบอกว่าในตระกูลเนี่ยไม่มีใครท ที่คิดเช่นนั้น แต่คุณหนูรองเนี่ยบอกให้ข้าเรียกหานางว่าท่านอา! หรือเจ้าคิดว่าสิ่งที่คุณหนูรองเนี่ยกล่าวมันไร้ความหมาย?”
ในเวลานี้จางซิ่วเอ๋อสามารถกล่าวถึงเนี่ยเฟิ่งหลินได้เท่านั้น
เมื่อฮูหยินเนี่ยได้ยินจางซิ่วเอ๋อกล่าวถึงเนี่ยเฟิ่งหลิน นางหรี่ตาลงพร้อมเยาะเย้ย “เจ้าคิดว่าเพียงแค่กล่าวชื่อเนี่ยเฟิ่งหลินแล้ว ข้าจะไม่สามารถทำอะไรเจ้าได้งั้นหรือ?”
……………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
ทำได้หรือไม่ได้ก็คอยดูแล้วกัน ระวังโดนซิ่วเอ๋อถอนหงอกนะป้าชุดแดง
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
