ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - ตอนที่ 422 ยากจะหลบหนี
ตอนที่ 422 ยากจะหลบหนี
จางซิ่วเอ๋ออยู่คนเดียวภายในห้องเก็บฟืนนี้ และนางก็พยายามหาทางหนีไปจากที่นี่
ทว่าประตูถูกลงกลอนจากด้านนอก เมื่อมองออกไปตรงหน้าต่าง จะเห็นหญิงชราสองคนยืนเฝ้าอยู่หน้าประตู
จางซิ่วเอ๋อทำได้แค่รอ
ตอนนี้ดึกแล้วและไม่มีผู้ใดสนใจจางซิ่วเอ๋อ ไม่มีใครนำอาหารมาให้นาง
ท้องของจางซิ่วเอ๋อเริ่มส่งเสียงร้อง นางตะโกนออกไปสองสามครั้ง แต่คนข้างนอกดูเหมือนจะไม่ได้ยิน และดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้สนใจจางซิ่วเอ๋อเลย
จางซิ่วเอ๋อคุกเข่าลง นางพยายามรักษาพลังงานในร่างกายเอาไว้
ปัง
เสียงที่เกิดขึ้น ทำให้จางซิ่วเอ๋อลืมตาขึ้นทันทีพร้อมกับมองไปทางประตู
ชุนอวี๋เดินเข้าประตูมาพร้อมกับโคมไฟสีซีด
ด้านหลังนางมีหญิงชราสองคนยืนอยู่
ช่วงเวลาที่ชุนอวี๋เห็นจางซิ่วเอ๋อ รอยยิ้มพลันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนาง “เจ้าคงจะรีบมากเลยล่ะสิ?”
เมื่อเห็นรอยยิ้มที่ดำมืดบนใบหน้าของชุนอวี๋ แผ่นหลังของจางซิ่วเอ๋อสั่นสะท้าน ลางสังหรณ์ร้ายปรากฏขึ้นในจิตใจของนาง
จางซิ่วเอ๋อมองชุนอวี๋อย่างระมัดระวัง “เจ้าคิดจะทำอะไร?”
ชุนอวี๋หัวเราะเสียงดัง “ข้าไม่ได้จะทำอะไร ข้าเพียงต้องการส่งเจ้าไปสู่โลกหน้าอย่างรวดเร็ว!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ชุนอวี๋มองจางซิ่วเอ๋อด้วยความเย่อหยิ่งทั้งยังเสียดสีเล็กน้อย “จางซิ่วเอ๋อ แม้เจ้าจะได้แต่งงานกับนายน้อยของข้า แต่เจ้าก็เป็นเพียงคนต่ำต้อย และในเวลานี้เจ้าจึงถูกเหยียบย่ำ! ไม่มีพรใดให้เจ้าเพลิดเพลินอีกแล้ว!”
“พวกเจ้าสองคน ไปกันเถอะ!” ชุนอวี๋โบกมือพร้อมกล่าวกับหญิงชราสองคนด้านหลัง
หลังจากที่หญิงทั้งสองคนเดินออกมาจากด้านหลังชุนอวี๋แล้ว จางซิ่วเอ๋อก็เห็นว่ามีคนหนึ่งถือเชือกอยู่ในมือ
เมื่อจางซิ่วเอ๋อเห็นเชือก นางก็คาดเดาได้ทันทีว่าคนเหล่านี้ต้องการทำอะไร
ร่างกายของจางซิ่วเอ๋อแข็งทื่อ นางผงะถอยหลัง “พวกเจ้าคิดจะทำอะไร?”
ชุนอวี๋ขมวดคิ้ว “เจ้ายังคิดไม่ออกงั้นหรือ? กลัวหรือไม่? หากตอนนี้เจ้าคุกเข่าลงกับบนพื้นและเอาศีรษะโขกพื้นสักสองครั้ง ข้าจะบอกให้พวกเขาจัดการเจ้าโดยเร็วเพื่อที่จะไม่ให้ต้องเจ็บปวดมากนัก!”
จางซิ่วเอ๋อกล่าวด้วยใบหน้าบึ้งตึง “ชุนอวี๋! หากมีคนรู้ว่าเจ้าทำอะไร? เจ้าไม่เกรงกลัวต่อผลที่จะตามมางั้นหรือ?”
ชุนอวี๋หัวเราะเสียงดังพร้อมกล่าวว่า “ข้ากลัว เหตุใดข้าจึงจะไม่กลัวล่ะ? แต่เจ้าเคยคิดหรือไม่ว่าหากเจ้าตายที่นี่ในวันนี้ จะไม่มีใครทราบได้ว่าเจ้าตายได้อย่างไร ทุกคนคงจะคิดว่าเจ้าเสียใจและอับอายเกินกว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไป!”
ชุนอวี๋ยกนิ้วขึ้นมาเขี่ยเล่นอย่างไม่แยแส “จางซิ่วเอ๋อ ไม่ว่าเจ้าจะเก่งกาจมาจากที่ใด แต่วันนี้เจ้าต้องตายในมือข้า!”
หลังกล่าวจบ ใบหน้าของชุนอวี๋เผยความอิ่มเอมใจออกมา
จางซิ่วเอ๋อมองชุนอวี๋อย่างขมขื่น “ฮูหยินเนี่ยสั่งเจ้ามาใช่หรือไม่?”
จางซิ่วเอ๋อรู้ดีไม่ว่าชุนอวี๋จะเกลียดนางมากเพียงใด ไม่ว่านางจะกล้าหาญเพียงไหน นางก็ไม่กล้าที่จะปฏิบัติต่อตนเช่นนี้โดยปราศจากคำสั่งของฮูหยินเนี่ย
เมื่อคิดถึงฮูหยินเนี่ยแล้ว จางซิ่วเอ๋อยิ่งรู้สึกเกลียดชังนางมากขึ้น
หญิงคนนี้มิใช่คนใจดีอย่างแน่นอน!
ในท้ายที่สุด นางกับฮูหยินเนี่ยไม่ได้มีความขัดแย้งต่อกันนัก ทว่าฮูหยินเนี่ยก็ยังต้องการที่จะฆ่านาง หลังจากครุ่นคิดเรื่องนี้ต่อ จางซิ่วเอ๋อยังคิดว่าการตายของบุตรชายที่ป่วยหนักของตระกูลเนี่ยมันแปลกประหลาด
หรืออาจจะเป็นสิ่งที่ฮูหยินเนี่ยทำอย่างลับ ๆ
สตรีเลวทรามเช่นนี้จะปล่อยให้เนี่ยหย่วนเฉียวมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?
เมื่อคิดถึงเนี่ยหย่วนเฉียว จางซิ่วเอ๋อลอบบ่นถึงเขาในใจ
หากไม่ใช่เพราะเนี่ยหย่วนเฉียว ตอนนี้นางคงไม่ต้องทุกข์ทรมาน! เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นเพียงผีที่ตายไปแล้ว และยังไม่ได้ทำหน้าที่สามีให้เสร็จสิ้นด้วยซ้ำ อีกทั้งชื่อของเขาก็ยังทำร้ายนางอยู่!
เมื่อตรองดูแล้ว แม้เนี่ยหย่วนเฉียวจะยังมีชีวิตอยู่ แต่เขาก็เป็นเพียงคนไร้ประโยชน์! ไม่เช่นนั้นฮูหยินเนี่ยคงไม่อาจหยิ่งผยองได้เช่นนี้แน่
ขณะนี้หญิงชราทั้งสองคนค่อย ๆ ก้าวเข้าหาจางซิ่วเอ๋ออย่างช้า ๆ
ในขณะเดียวกัน ห้องโถงหน้าบ้านของตระกูลเนี่ย
เนี่ยเฟิ่งหลินมองฮูหยินเนี่ยอย่างเฉยเมย “ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ข้าต้องการกลับ เจ้าควรจะมอบนางให้แก่ข้าหรือไม่?”
เนี่ยเฟิ่งหลินไม่ได้รู้สึกอะไรกับจางซิ่วเอ๋อนัก นางรู้เพียงว่าจางซิ่วเอ๋อเป็นคนที่ไม่เกี่ยวข้อง คราวนี้เนี่ยเฟิ่งหลินมาช่วยจางซิ่วเอ๋อเป็นเพราะคำขอร้องจากเนี่ยหย่วนเฉียว
เนี่ยเฟิ่งหลินไม่สนใจคนอื่น นางแค่เพียงต้องการดูแลหลานชายของตน
“พี่ชาย” เมื่อเห็นว่าฮูหยินเนี่ยไม่ตอบกลับ เนี่ยเฟิ่งหลินจึงหันไปหานายท่านเนี่ยแทน
นายท่านเนี่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เฟิ่งหลิน ข้าเพิ่งกลับมา เหตุใดจึงรีบร้อนจากไปนัก?”
เมื่อเนี่ยเฟิ่งหลินมาถึง นายท่านเนี่ยไม่ได้อยู่ที่นี่และฮูหยินเนี่ยหลบหน้าไม่ยอมพบเจอ เช่นนี้นางจึงไม่อาจทำอะไรได้ เนี่ยเฟิ่งหลินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรอ
ในเรือนหลังนี้ ยังมีฮูหยินเนี่ยอีกหลายคน มันไม่ดีนักหากจะกดดันอีกฝ่ายอย่างหนัก และเนี่ยเฟิ่งหลินก็ไม่มีเหตุผลที่จะทำเช่นนั้น
นายท่านเนี่ยน่าจะกลับมาก่อนค่ำ ทว่าฮูหยินเนี่ยได้ดำเนินการบางอย่างเพื่อถ่วงเวลาของเขาเอาไว้
เมื่อเนี่ยเฟิ่งหลินเผชิญหน้ากับพี่ชายของตน ใบหน้าของนางไม่อาจทำอะไรได้อีกต่อไป
นางกล่าวว่า “ไม่ใช่ จุดประสงค์ของการมาที่นี่ในคราวนี้ของข้าง่ายดายยิ่ง ข้าเพียงต้องการพาจางซิ่วเอ๋อกลับไป”
“เฟิ่งหลิน เจ้าต้องการพาจางซิ่วเอ๋อออกไปจริง ๆ งั้นหรือ? จางซิ่วเอ๋อทำเรื่องน่าละอายมากมาย และนางก็ไม่สนใจตระกูลเนี่ยของเราเลย ทั้งยังทำให้หย่วนเฉียวต้องละอายใจ! เฟิ่งหลิน ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเถอะ!” ฮูหยินเนี่ยกล่าวพร้อมยกคำอ้างถึงตระกูลเนี่ย
เมื่อนายท่านเนี่ยได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของเขาถึงกับมืดมนเล็กน้อย “จางซิ่วเอ๋อผู้นี้กระทำต่อลูกชายของข้ามากเกินไปแล้ว! ข้าต้องลงโทษนาง!”
“นายท่าน ข้าต้องการบอกท่านว่าเราไม่สามารถปล่อยจางซิ่วเอ๋อผู้นี้ไปโดยง่าย! เฟิ่งหลินใจอ่อนเกินไป ดังนั้นนางจึงต้องการช่วยเหลือจางซิ่วเอ๋อ” ฮูหยินเนี่ยกล่าวต่อ
เนี่ยเฟิ่งหลินหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะมองฮูหยินเนี่ยอย่างจริงจังพร้อมกล่าวว่า “ฮูหยิน สิ่งที่ท่านกล่าวนั้นไม่ถูกต้องนัก หากท่านรับจางซิ่วเอ๋อเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลเนี่ยจริง ท่านจะไล่นางกลับไปทำไม? หากท่านไม่ขับไล่นางออกไปและปล่อยให้จางซิ่วเอ๋อเป็นลูกสะใภ้ที่ถูกต้องในตระกูลเนี่ย จางซิ่วเอ๋อย่อมไม่คิดแต่งงานใหม่แน่นอน!”
“มันจบตั้งแต่ที่ท่านไล่นางออกไปแล้ว แต่เหตุใดจึงคิดใช้กฏของตระกูลเนี่ยไปเรียกร้องต่อจางซิ่วเอ๋อ?” เนี่ยเฟิ่งหลินยังคงถามต่อ
ใบหน้าของฮูหยินเนี่ยหม่นหมองเล็กน้อย “เฟิ่งหลิน! เจ้าก็มาจากตระกูลเนี่ย แต่เหตุใดเวลานี้จึงพูดจาให้ท้ายต่อจางซิ่วเอ๋อนัก?”
เนี่ยเฟิ่งหลินเลิกสนใจต่อฮูหยินเนี่ย และหันกลับมามองนายท่านเนี่ยพร้อมถามว่า “พี่ชาย หากหย่วนเฉียวยังมีชีวิตอยู่ ท่านคิดว่าหย่วนเฉียวจะทำเช่นไร?”
เมื่อนายท่านเนี่ยได้ยินชื่อเนี่ยหย่วนเฉียว แววตาของเขาก็วูบไหวเล็กน้อย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหม่า “เรื่องนั้น…”
“หากเช่นนั้น ข้าบอกได้เลยว่าถ้าหย่วนเฉียวยังมีชีวิตอยู่ เขาจะไม่ปล่อยให้ท่านปฏิบัติต่อจางซิ่วเอ๋อเช่นนี้แน่นอน” เนี่ยเฟิ่งหลินกล่าวคำด้วยน้ำเสียงลุ่มลึก
“เมื่อไม่นานมานี้ ข้ายังฝันถึงหย่วนเฉียว หย่วนเฉียวรู้สึกผิดต่อจางซิ่วเอ๋อมาก หากท่านต้องการจัดการกับจางซิ่วเอ๋อจริง ๆ ดูภายนอกหย่วนเฉียวก็ดี แต่แท้จริงแล้วมันทำให้หย่วนเฉียวรู้สึกไม่สบายนักที่ต้องอยู่ภายใต้ปรโลก!” เนี่ยเฟิ่งหลินกล่าวต่อ
…………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
อ้ากกกก ม่ายยย ซิ่วเอ๋อกำลังจะถูกฆาตกรรม ใครก็ได้ช่วยน้องเร็ว ๆ หน่อย
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
