ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - ตอนที่ 425 หลบซ่อน
ตอนที่ 425 หลบซ่อน
ฮูหยินเนี่ยจ้องนายท่านเนี่ยด้วยดวงตาเบิกกว้าง และกล่าวอย่างไม่พอใจ “นายท่าน!”
เนี่ยเฟิ่งหลินกล่าวด้วยรอยยิ้มน้อย ๆ “ฮูหยินหรู เกิดอะไรขึ้น? กังวลว่าพวกเราจะพบความผิดใดอย่างนั้นหรือ? หรือว่ามีเรื่องยุ่งยากเกิดขึ้นที่นี่ แล้วท่านเกิดกลัวขึ้นมา?”
ฮูหยินเนี่ยมองเนี่ยเฟิ่งหลินอย่างโกรธเคืองพร้อมกล่าวด้วยรอยยิ้มกว้าง “ข้าหรือจะกลัว? ข้าจะต้องกลัวสิ่งใด? ข้าก็แค่กลัวว่าจางซิ่วเอ๋อจะต้องเสียหน้าต่อตระกูลเนี่ยของเรา!”
“ท่านอย่าได้กังวล ตราบใดที่ท่านไม่ได้ทำให้ตระกูลเนี่ยต้องอับอาย ก็จะไม่มีผู้ใดทำให้ตระกูลเนี่ยอับอายได้!” เนี่ยเฟิ่งหลินกล่าวอย่างไร้ความเคารพต่อนาง
ฮูหยินเนี่ยไม่อาจอดกลั้นได้อีกต่อไป นางกล่าวด้วยความโกรธเคือง “เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”
เนี่ยเฟิ่งหลินกล่าวอย่างมีนัยยะ “ท่านรู้ดีว่าข้าหมายถึงอะไร!”
“เอาล่ะ! ไม่ต้องพูดแล้ว พาทุกคนเข้ามา แล้วเจ้าจะได้เห็นเอง” นายท่านเนี่ยกล่าวขัดจังหวะหญิงทั้งสองคนอย่างรีบร้อน
เนี่ยเฟิ่งหลินหัวเราะโดยไม่ขยับปาก เห็นได้ชัดว่าเนี่ยเฟิ่งหลินไม่ต้องการที่จะหุบปากเช่นนี้ ทว่าเพราะที่นี่คือตระกูลเนี่ย และนางเป็นสตรีที่ไม่มีสถานะในตระกูลเนี่ยแล้ว แต่ที นางยังดูมีอำนาจในตระกูลเนี่ย นั่นก็เพราะว่านายท่านเนี่ยยังให้ความสำคัญต่อนางอยู่
ในเวลานี้ เนี่ยเฟิ่งหลินไม่โง่พอที่จะขัดความต้องการของนายท่านเนี่ย
ฮูหยินเนี่ยจึงหยุดพูดเช่นกันเมื่อได้ยินคำกล่าวนั้น
นายท่านเนี่ยมองจางซิ่วเอ๋อพร้อมกล่าวว่า “หากมีคนต้องการทำร้ายเจ้า แน่นอนว่าข้าย่อมมีความยุติธรรมแก่เจ้าแน่นอน แต่หากไม่มีผู้ใดทำร้ายเจ้า ชัดเจนว่าเป็นเจ้าที่ใส่ร้ายตระกูลเนี ยของเราโดยไร้เหตุผล และข้าจะไม่มีทางยกโทษให้เจ้าโดยง่าย!”
จางซิ่วเอ๋อมองนายท่านเนี่ยอย่างเย้ยหยัน “ข้าหวังแค่ว่าท่านจะจัดการเรื่องนี้อย่างยุติธรรม! ไม่ว่าข้า จางซิ่วเอ๋อผู้นี้จะทำอะไร พวกท่านก็ไม่มีสิทธิ์ฆ่าข้า! แม้ว่าท่านต้องก การให้ข้าตายตกไป ท่านก็ไม่ควรจะใช้วิธีนี้!”
หากนางต้องถูกลงโทษจริง ๆ แม้จางซิ่วเอ๋อต้องตาย แต่มันย่อมดีกว่าหากกระทำอย่างเปิดเผย ไม่ใช่กระทำลับ ๆ ล่อ ๆ เช่นนี้
เพียงเพราะคนเหล่านี้ต้องการเอาชีวิตของจางซิ่วเอ๋ออย่างลับ ๆ ตระกูลเนี่ยจึงกลายเป็นอาชญากร
ไม่นานหลังจากนั้น สาวใช้และหญิงชราทั้งหมดก็ถูกพาตัวเข้ามา
เนี่ยเฟิ่งหลินมองจางซิ่วเอ๋อและพูดว่า “มองดูให้ดี มีใครในที่แห่งนี้ร่วมมือกับชุนอวี๋ทำร้ายเจ้าบ้าง”
จางซิ่วเอ๋อมองไปรอบ ๆ และไม่เห็นคนผู้นั้นเลย
นางกล่าวตอบ “คน ๆ นั้นไม่ได้อยู่ที่นี่!”
เนี่ยเฟิ่งหลินกล่าวด้วยรอยยิ้มแหยะ “ทุกคนอยู่ที่นี่แล้วงั้นหรือ?”
ไม่มีใครตอบคำถามเนี่ยเฟิ่งหลิน
เนี่ยเฟิ่งหลินกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ในเมื่อพวกเจ้าคิดหลบซ่อน เช่นนั้นก็ไปกับข้าให้หมด ข้ามีวิธีจัดการกับพวกเจ้า! แต่หากพวกเจ้าบอกความจริง ข้าก็จะพาพวกเจ้าไปเช่นกัน แต่ ตอนจบของเรื่องราวย่อมแตกต่าง”
“มี… มีคนเฝ้ายามสองคน” เมื่อได้ยินเช่นนั้น นางผู้นั้นตกใจพร้อมกล่าวคำอย่างแผ่วเบา
หากถูกจัดการโดยคุณหนูรองจริง ๆ ในอนาคตจะได้กินผลไม้ดี ๆ อีกหรือไม่? ใครไม่ทราบบ้างว่าคุณหนูรองผู้นี้ช่างไร้เหตุผล และเอาแต่ใจเป็นที่สุด
หากคนรับใช้ของฮูหยินถูกคุณหนูรองพาตัวไป พวกเขารู้ดีว่าจะไม่ได้กินดี อยู่ดีอีกต่อไป
เมื่อเป็นเช่นนี้ มันคงจะเป็นการดีกว่าหากเอาใจคุณหนูรองเข้าไว้ เมื่อถูกคุณหนูรองพาไป นางอาจจะปฏิบัติด้วยดีกว่าผู้อื่น
“ข้าไม่ได้บอกว่าให้พาทุกคนมาอย่างนั้นหรือ?” เนี่ยเฟิ่งหลินตวาดเสียงดัง
เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ เนี่ยเฟิ่งหลินหยุดชั่วครู่ จากนั้นน้ำเสียงของนางแฝงไปด้วยความหมายลึกซึ้ง “เป็นไปได้หรือไม่ว่ามีใครบางคนทำผิด? พวกเจ้าอยากปิดซ่อนจากสวรรค์และจากอดีต?”
“เร็วเข้า ไปนำหญิงชราสองคนนั้นเข้ามาพบข้า!” เนี่ยเฟิ่งหลินกล่าวต่อ
จางซิ่วเอ๋อมองเนี่ยเฟิ่งหลินด้วยความซาบซึ้ง นางไม่ได้คาดหวังว่าเนี่ยเฟิ่งหลินจะยังคงยืนหยัดและทุ่มเทอย่างหนักเพื่อตัวนาง
เมื่อก่อนนางคิดเสมอว่าการที่เนี่ยเฟิ่งหลินช่วยเหลือนาง ก็เพราะเนี่ยเฟิ่งหลินรังเกียจฮูหยินเนี่ย แต่การกระทำของเนี่ยเฟิ่งหลินในตอนนี้มันดูจริงใจมากยิ่งขึ้น
ท้ายที่สุดแล้ว การทำเช่นนั้นไม่ง่ายเท่ากับการทำให้ฮูหยินเนี่ยน่าขยะแขยง
นางทำให้นายท่านเนี่ยต้องขุ่นเคืองเพราะการกระทำของตนเอง
ไม่นานนัก มีคนพาหญิงชราสองคนเดินเข้ามา
เมื่อถูกพาตัวเข้ามา ใบหน้าของพวกนางซีดขาว ไร้ซึ่งความสุขใดและเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
เมื่อจางซิ่วเอ๋อเห็นสองคนนี้ ฟันกรามของนางขบหากันแน่นด้วยความโกรธ แม้ว่านางไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าตัวตาย แต่เป็นสองคนนี้ที่ต้องการ! เป็นเรื่องยากที่จางซิ่วเอ๋อจะมีความประทับใจ จดีกับสองคนนี้
จางซิ่วเอ๋อกล่าวลอดไรฟัน “เป็นสองคนนี้!”
“นายท่านเนี่ย ท่านสัญญากับข้าแล้วหรือไม่ว่าจะจัดการกับพวกมันอย่างยุติธรรม? ตอนนี้สองคนนั้นอยู่ที่นี่แล้ว ยังต้องถามอีกหรือไม่ว่าใครเป็นคนสั่งให้พวกมันมาจัดการข้า?” จาง งซิ่วเอ๋อถามนายท่านเนี่ยตรง ๆ
นายท่านเนี่ยเห็นแววตาที่เด็ดเดี่ยวและเฉียบขาดของจางซิ่วเอ๋อ เขามองจางซิ่วเอ๋อด้วยความประหลาดใจ
นางเป็นเพียงสาวชาวนาตัวน้อย แต่อาจหาญกล่าววาจาเช่นนี้กับเขาได้อย่างไร?
นอกจากนี้ ความรู้สึกของจางซิ่วเอ๋อไม่ใช่ประมาทหรือก้าวร้าว แต่ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ ความเฉลียวฉลาด และความมั่นใจในตนเอง
นายท่านเนี่ยอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ หากหย่วนเฉียวยังมีชีวิตอยู่ จางซิ่วเอ๋อผู้นี้ไม่คู่ควรกับหย่วนเฉียวเลย
จางซิ่วเอ๋อไม่อาจทราบได้ว่านายท่านเนี่ยกำลังคิดสิ่งใดอยู่ หากนางรู้เข้า นางคงถ่มน้ำลายรดใบหน้าเขา
ผู้อื่นอาจจะถือว่าบุตรชายคนโตของตระกูลเนี่ยคือสมบัติ แต่สำหรับจางซิ่วเอ๋อ นางไม่คิดเช่นนั้น!
ทุกคนคิดว่านางไม่คู่ควรกับเนี่ยหย่วนเฉียวงั้นหรือ? แต่นางกลับรู้สึกว่าเป็นเนี่ยหย่วนเฉียวที่ไม่คู่ควรกับนาง! ฮึ่ม!
นายท่านเนี่ยมองไปที่สองคนนั้น “พวกเจ้าต้องการจะพูดอะไรหรือไม่?”
“ข้า… พวกข้าไม่รู้เรื่องเจ้าค่ะ!”
“นายท่าน เกิดสิ่งใดขึ้นหรือเจ้าคะ?”
สาวใช้ทั้งสองตัดสินใจที่จะแกล้งโง่
จางซิ่วเอ๋อพ่นลมหายใจอย่างเย็นชาพร้อมเอ่ยคำ “พวกเจ้าไม่มีความทรงจำดี ๆ เลยงั้นหรือ?”
เนี่ยเฟิ่งหลินกลอกตาไปมาพร้อมกล่าวว่า “ไม่เป็นไรหากเจ้าไม่ยอมรับ ข้าย่อมมีวิธีทำให้พวกเจ้ายอมรับ!”
เมื่อกล่าวจบแล้ว เนี่ยเฟิ่งหลินหันมองฮูหยินเนี่ย “หลังจากที่ข้าใช้วิธีของข้าแล้ว หากสองคนนี้กล่าวคำใดที่ไม่รื่นรมย์ต่อท่าน ก็อย่าได้กล่าวโทษข้าล่ะ… ฮูหยินหรู!”
ฮูหยินเนี่ยมองเนี่ยเฟิ่งหลินด้วยความโกรธ นางรู้ดีว่าเนี่ยเฟิ่งหลินกำลังบีบบังคับนาง!
หากนางไม่กล่าวอะไรออกไปในตอนนี้ ทุกสิ่งจะจบลงอย่างเลวร้าย
เมื่อคิดเช่นนี้ ฮูหยินเนี่ยไม่มีทางเลือกอื่นจึงต้องพูดว่า “ชุนอวี๋! บอกข้าทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น!”
ชุนอวี๋รู้สึกสิ้นหวังเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนี้ นางเข้าใจดีว่าฮูหยินเนี่ยกำลังหมายความว่าอย่างไร
นี่คือการปล่อยให้นางรับผิดชอบสิ่งต่าง ๆ ก่อนที่ทุกอย่างจะเลวร้ายไปมากกว่านี้
มิฉะนั้นหากเนี่ยเฟิ่งหลินเกลี้ยกล่อมให้นายท่านเนี่ยทรมานสาวใช้ทั้งสองคนนั้นได้ ต่อให้ฮูหยินเนี่ยจะหนีไปไกลลิบตา แต่ในท้ายที่สุดนางก็จะต้องพบเจอกับปัญหาอยู่ดี
ชุนอวี๋ไม่ค่อยสัตย์ซื่อเท่าไรนัก
ทว่าชุนอวี๋รู้ดีว่าในเวลานี้นางจะต้องซื่อสัตย์ เพราะความซื่อสัตย์นี้จะทำให้นางรอดพ้นได้
หากคราวนี้นางไม่ซื่อสัตย์ ต่อให้นางโชคดีและหลบหนีไปได้ในคราวนี้ แต่หลังจากนั้นฮูหยินจะไม่มีวันปล่อยนางไป!
…………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
เรื่องแดงแล้ว ดูสิจะแก้ตัวกันยังไง
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
