ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - บทที่ 281 ดุดัน
บทที่ 281 ดุดัน
ใครจะรู้ว่าจะมีหวังกลากเกลื้อนคนต่อไปหรือไม่
นางขึ้นชื่อเรื่องความดุดัน แม้จะไม่ถึงขนาดที่ทำให้บรรดาคนที่คิดไม่ดีเกิดความหวาดกลัวได้ แต่อย่างน้อยก็สามารถหลีกเลี่ยงปัญหาจำนวนหนึ่งได้อย่างมีประสิทธิภาพ
อย่างน้อยก็ต้องให้คนอื่นรู้ว่าถึงนางจะเป็นแม่ม่ายก็ใช่ว่าจะมารังแกกันได้ง่าย ๆ
จางซิ่วเอ๋อกดเศษโอ่งในมือกับร่างแม่เฒ่าเถา ครั้งนี้จางซิ่วเอ๋อออกแรงหนัก แม่เฒ่าเถาโดนบาดลึกจริง ๆ จนโอดโอยออกมา
“เจ้าทำอะไรน่ะ ปล่อยข้านะ” แม่เฒ่าเถาพยายามดิ้น
เวลานั้น แม่เถาจะเข้าไปช่วย แม่เฒ่าจางเห็นแบบนั้นจะยอมให้แม่เถาไปช่วยได้อย่างไรกัน นางจับตัวแม่เถาไว้หมับและหยิกแขนแม่เถาอย่างแรง “เจ้ายืนเฉย ๆ ตรงนี้เลยนะ ถ้าเจ้ากล้าไปช่วยข้าจะให้ลูกชายข้าหย่ากับเจ้า!”
แม่เถาได้ยินดังนั้นก็ตกใจ
หย่ากับนาง?
แม้นางไม่คิดว่าจางต้าเหอจะเชื่อฟังแม่เฒ่าจาง แต่จู่ๆ ได้ยินแม่เฒ่าจางพูดแบบนี้แม่เถายังรู้สึกตกตะลึงสุดขีด
มีสิทธิ์อะไรมาหย่ากับนาง? นางให้กำเนิดลูกชายกับตระกูลจางถึงสองคนเชียวนะ!
บัดนี้แม่เฒ่าจางกลับคิดจะให้ลูกชายหย่ากับนาง!
แม่เถารู้สึกว่าความอดทนของตัวเองที่มีต่อแม่เฒ่าจางนั้นถึงขีดสุดแล้ว บัดนี้นางไม่อยากจะทนแม่เฒ่าจางอีกต่อไป ความคิดแยกบ้านในใจนั้นรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
รอให้ได้เงินของตระกูลจางมาหมดเมื่อใด นางจะแยกบ้าน ให้แม่เฒ่าจางไปอยู่กับครอบครัวจางต้าหูเถอะ
ตอนนี้แม่เถาไม่ทันได้คิดอย่างอื่น คิดแต่จะสะบัดให้หลุดจากแม่เฒ่าจางโดยไว
“เจ้าไม่ยอมหรือไร?” แม่เฒ่าจางเห็นรอยยิ้มเย็นของแม่เถา
“ข้าจะบอกเจ้าให้นะ! เจ้าอย่าคิดว่าเจ้ามีลูกชายให้พวกเราตระกูลจางสองคนแล้วจะทำอะไรก็ได้! ขืนเจ้าอตัญญูต่อข้า ข้าก็จะให้ลูกชายข้าหย่ากับเจ้า!” แม่เฒ่าจางพูดอย่างโมโห
ถ้าไม่ใช่เพราะต้องมีผู้หญิงคอยดูแลบ้าน นางก็อยากจะให้ลูกชายหย่ากับลูกสะใภ้ทั้งสองคนที่สร้างแต่เรื่องจริง ๆ
ผู้ชายตระกูลเถาคิดจะเข้ามาช่วย แต่ผู้ใหญ่บ้านซ่งก็ไม่ใช่คนที่ยอมใคร
คนของผู้ใหญ่บ้านซ่งขวางคนตระกูลเถาเอาไว้
ลูกสาวตระกูลเถาที่มาวันนี้แค่มาเป็นหน้าตาให้เท่านั้น ตอนนี้ทุกคนมีครอบครัวของตัวเองกันหมดแล้ว ใครจะอยากออกแรงให้แม่เถา อีกอย่างตอนนี้เห็นได้ชัดว่าอาการของแม่โจวและจางซานหยานั้นไม่ค่อยดี
หากพวกนางออกหน้าตอนนี้ ก็เท่ากับแกว่งเท้าหาเสี้ยนไม่ใช่หรือ?
ถ้าบ้านสามีของพวกนางรู้เข้าต้องไม่ปล่อยพวกนางไว้แน่
จางซิ่วเอ๋อด่าไปพลางตีแม่เฒ่าเถาไปพลาง “เจ้าทำแบบนี้กับแม่และน้องสาวข้าได้อย่างไร ถ้าแม่และน้องสาวข้าเป็นอะไรไป ข้าจะทำอย่างไร! ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าได้อยู่อย่างสงบสุขแน่!”
“นังแก่เดนตายใจเหี้ยม!” จางซิ่วเอ๋อก่นด่าอย่างเกรี้ยวกราด
บัดนี้จางซิ่วเอ๋อไม่มีความรู้สึกว่าต้องเคารพผู้สูงอายุแต่อย่างใด และคนอย่างแม่เฒ่าเถาก็ไม่คู่ควรให้นางเคารพด้วย
จางซิ่วเอ๋อไม่ได้ติดใจในศึกครั้งนี้ เมื่อนางรู้สึกว่าได้ระบายอารมณ์แล้วก็โยนเศษโอ่งลงพื้นและถอยไปด้านหลัง
แม่เฒ่าเถาเพิ่งจะตั้งสติได้และคิดจะตอบโต้ก็เห็นว่าจางซิ่วเอ๋อหนีไปแล้ว นางจะยอมได้อย่างไร
นางไล่ตามจางซิ่วเอ๋อเข้ามาทันที
แม่เฒ่าซ่งเห็นแบบนั้นจึงคิดจะกลั่นแกล้งแม่เฒ่าเถา นางก้าวขาออกไปขวางแม่เฒ่าเถาไว้ “ทำไมรึ เจ้าทำร้ายแม่และน้องสาวของนางจนอยู่ในสภาพนี้แล้วยังไม่ให้อีกฝ่ายได้ระบายโทสะหน่อยหรือ?”
ระบายโทสะ? แม่เฒ่าเถากัดฟันกรอด แทบอยากจะกลืนกินแม่เฒ่าซ่งลงไปบัดเดี๋ยวนั้น นังชั่วจางซิ่วเอ๋อต่างหากที่ลงมืออย่างโหดเหี้ยม ตัวนางโดนบาดเป็นแผลหลายที่เลยนะ
“เจ้าถอยไปซะ!” แม่เฒ่าเถาพูดอย่างเกรี้ยวกราด
แม่เฒ่าซ่งท่าทางไม่ฟังเหตุผล “ถ้าข้าไม่ถอยแล้วเจ้าจะทำไม? เจ้าจะทำไม? หรือเจ้าอยากมีเรื่องกับข้า? มาสิ! แน่จริงเจ้าก็มาเลย! ข้ายืนอยู่ตรงนี้ให้เจ้าตี!”
ตอนนี้แม่เฒ่าซ่งถือไพ่เหนือกว่าและไม่เกรงกลัวสิ่งใด ๆ
นางไม่เชื่อหรอกว่าหลังจากที่คนตระกูลเถารู้ว่าสามีของนางคือผู้ใหญ่บ้านแล้วยังกล้าลงมือเหมือนก่อนหน้านี้
แม่เฒ่าซ่งคิดไม่ผิด บัดนี้แม่เฒ่าเถาแม้จะนึกโมโหในใจที่เห็นแม่เฒ่าซ่งผู้โอหัง แต่ก็ไม่กล้าลงมือแล้ว
เวลานี้ได้แต่ถลึงตามองแม่เฒ่าซ่งอย่างโกรธแค้น
แม่เฒ่าซ่งเห็นท่าทางโมโหทว่าระบายออกมาไม่ได้ของแม่เฒ่าเถาแล้วคลี่ยิ้มกว้าง อย่าให้พูดเลยว่าสะใจขนาดไหน
ท่าทางของแม่เฒ่าซ่งในสายตาคนตระกูลเถาเหมือนพวกคางคกขึ้นวออย่างยิ่ง อย่าให้พูดเลยว่าพวกเขาอัดอั้นตันใจถึงเพียงไหน
ทว่าแม่เฒ่าซ่งยังไม่พอ นางกล่าวท้าทายอีก “ทำไม? เจ้ากลัวเหรอ? เมื่อครู่เจ้ายังใจกล้าบ้าบิ่นอยู่เลยไม่ใช่หรือ? ตอนนี้ข้ายืนให้เจ้าตีตรงหน้าแล้ว ทำไมเจ้าต้องกลัวด้วยเล่า?”
“ถุย นังแก่กล้ารังแกแต่คนอ่อนแอ” แม่เฒ่าซ่งสบถก่อนจะหันหลังกลับอย่างหยิ่งยโส
จางซิ่วเอ๋อรู้สึกว่าหากเทียบกับแม่เฒ่าพวกนี้ พลังรบของตัวเองนี่นับว่ากากเดนชัด ๆ
ต่อให้ได้เปรียบบ้างเป็นครั้งคราวนั่นก็เพราะนางชิงลงมือก่อน ถ้าตีกันจริง ๆ นางไม่ใช่คู่มือของคนพวกนี้หรอก
อย่างแม่เฒ่าซ่ง ปกติดูสุภาพกว่าแม่เฒ่าจางมากนัก แต่คิดไม่ถึงว่าเวลาลงมือมีเรื่องกับผู้อื่นก็เป็นยอดฝีมือเหมือนกัน
แม่เฒ่าเถาโกรธจนแทบกระอักเลือด แต่นางจะทำอะไรได้ ที่นี่เป็นถิ่นของพวกเขา ว่ากันว่ามังกรแกร่งมิอาจสู้งูเจ้าถิ่น มิหนำซ้ำหากเทียบตระกูลเถาและบ้านผู้ใหญ่บ้านแล้ว พวกเขาไม่ถือว่าเป็นมังกรแกร่งด้วยซ้ำ
คนตระกูลเถาดูมากันไม่น้อยก็จริง แต่คนพวกนี้เหมือนทรายที่กระจัดกระจาย ที่ออกมากันครั้งนี้แค่มาให้เป็นหน้าตาเท่านั้น คนที่ยอมลงไม้ลงมือเพราะเรื่องนี้จริง ๆ แทบจะไม่มีใครเลย
โดยเฉพาะบัดนี้ที่พวกเขารู้สึกว่าเรื่องชักไปกันใหญ่แล้ว ยิ่งไม่มีใครอยากยุ่ง
พ่อของแม่เถาก็อยู่ที่นี่ แต่ก็เป็นคนไม่มีปากมีเสียง ขณะนี้เขายืนดูภาพตรงหน้าอยู่ด้านหนึ่งมาตลอดโดยไม่พูดอะไรแม้แต่ประโยคเดียว! หากพูดตามแม่เฒ่าเถาก็คือ พ่อของแม่เถานั้นไร้ประโยชน์สิ้นดี
ไม่ต่างอะไรกับคนที่ยืนมุงดูเรื่องสนุกในฝูงชน
คนตระกูลเถามากันหลายคน แต่ในความเป็นจริงคนที่ออกแรงมีเรื่องมีราวอยู่ตรงนี้มีเพียงแม่เถาและแม่เฒ่าเถา
แม้แต่ลูกชายแท้ๆ ของแม่เฒ่าเถายังลงมือแค่ตอนที่รังแกจางต้าหูและตอนทำลายข้าวของตระกูลจาง เวลาอื่นไม่ได้ลงมือเลย
ใคร ๆ ก็มีลูกมีภรรยากันทั้งนั้น ใครจะอยากออกแรงให้น้องสาวที่แต่งงานออกไปแล้วกัน?
ถ้าไม่ใช่ว่าแม่เถาเอาเนื้อมาให้ ครั้งนี้ไม่มีคนมาเยอะขนาดนี้หรอก
แต่บ้านผู้ใหญ่บ้านซ่งไม่เหมือนกัน ผู้ใหญ่บ้านซ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้านชิงสือมานาน ในหมู่บ้านมีคนตระกูลเดียวกับผู้ใหญ่บ้านซ่งไม่น้อย บวกกับพวกที่คอยประจบประแจงผู้ใหญ่บ้านซ่ง เขานั้นหยั่งรากลึกอยู่ในหมู่บ้านชิงสือและเป็นต้นไม้ใหญ่อีกด้วย!
ไปอยู่นอกหมู่บ้านอาจจะไม่เท่าใด แต่ภายในพื้นที่แห่งนี้ หากใครมีเรื่องกับผู้ใหญ่บ้านซ่ง ก็เท่ากับไม่อยากให้ตัวเองได้อยู่อย่างสงบสุข
ตอนแม่เฒ่าเถายังไม่รู้ฐานะของแม่เฒ่าซ่งนั้นยังดี คราวนี้รู้แล้ว ย่อมไม่กล้าไปมีเรื่องกับแม่เฒ่าซ่ง
…………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
ซิ่วเอ๋อฝนคมเขี้ยวเล็บแล้ว ถ้าสู้กันภายหลังก็คงพร้อมสู้
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
