ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - บทที่ 332 นินทา
ตอนที่ 332 นินทา
เมื่อจางอวี่หมินได้ยินเช่นนั้นก็ไม่พอใจทันที “ท่านแม่ ท่านคิดว่าท่านหมอเมิ่งชอบจางซิ่วเอ๋อจริง ๆ หรือ? ข้าคิดว่าท่านหมอเมิ่งอาจจะอยู่ในช่วงสับสน มีสตรีบริสุทธิ์ตั้งกี่คนที่อยากจะแต่งงานกับท่านหมอเมิ่ง แล้วท่านหมอเมิ่งจะมาแต่งงานกับจางซิ่วเอ๋อได้อย่างไร?”
“นอกจากนี้ท่านแม่จงอย่าลืมว่าจางซิ่วเอ๋อเป็นแม่ม่ายดวงกินผัว!” เมื่อจางอวี่หมินพูดถึงแม่ม่ายดวงกินผัว นางจงใจเน้นเสียงหนักในถ้อยคำ
“คนอย่างจางซิ่วเอ๋อนั้นไม่แปลกเลยหากมีผู้ใดจะเข้าไปเล่นกับนาง แต่หากต้องแต่งงานเข้าบ้านจริง ๆ ล่ะก็… ข้าไม่คิดว่าจะมีผู้ใดชื่นชอบนางได้” จางอวี่หมินอดไม่ได้ที่จะกล่าว
เมื่อแม่เฒ่าจางได้ยินเช่นนั้น นางจึงพยักหน้าและกล่าวตอบ “ที่เจ้าพูดมาก็ถูก! ฮึ่ม ข้าคิดว่าจางซิ่วเอ๋อคงกำลังบินอยู่บนกิ่งไม้ แต่ตอนนี้เมื่อคิดให้ถี่ถ้วน นางสมควรแล้วที่จะใช้ชีวิตอย่างต่ำต้อยในฐานะคนขี้แพ้!”
มารดาและบุตรสาวทั้งสองคนนี้คือบุคคลที่ไม่ต้องการเห็นจางซิ่วเอ๋ออยู่อย่างสุขสบาย
แม่เฒ่าจางตกอยู่ในห้วงความคิด เวลานี้นังตัวขาดทุนจางซิ่วเอ๋อกลับซื้อลามาได้ มันซื้อลามาได้! หลังจากซื้อลาแล้วมันจะปีกกล้าขาแข็งหรือไม่? มันจะกล้าเผชิญหน้ากับข้ามากขึ้นหรือไม่?
ไม่ นางไม่อาจปล่อยให้จางซิ่วเอ๋อหยิ่งผยองได้
“ท่านแม่ จางซิ่วเอ๋อซื้อลามาแล้ว เราก็จะได้ใช้งานพวกมันในอนาคตหรือไม่? หาวิธียืมลาตัวนั้นกันเถิด” จางอวี่หมินกล่าวขึ้น
เมื่อแม่เฒ่าจางได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของนางก็เป็นประกาย “ใช่แล้ว เราเพียงใช้ลาของนาง เรามีสิทธิ์ที่จะยืมมันได้มิใช่หรือ?”
เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ ทั้งแม่เฒ่าจางและจางอวี่หมินต่างสบตากันพร้อมกับหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน
สิ่งที่สองแม่ลูกต้องการนั้นชัดเจนยิ่ง
การบอกว่าขอยืมนั้นเป็นเพียงในนามเท่านั้น แต่พวกนางตั้งใจที่จะไม่ให้คืน จุดประสงค์ของพวกนางคือการยึดลาตัวนั้นมาเป็นของตน
หากไม่ได้ผล ก็แค่ต้องทำให้เกิดอันตรายร้ายแรงต่อลาของจางซิ่วเอ๋อเท่านั้น!
ทั้งแม่เฒ่าจางและจางอวี่หมินต่างอิจฉาตาร้อน ทั้งสองพยายามวางแผนว่าจะจัดการกับจางซิ่วเอ๋ออย่างไรดี
ในขณะนี้ครอบครัวของต้าเหอไม่สนใจที่จะวางแผนจัดการกับจางซิ่วเอ๋อ แต่รู้เพียงว่าความโกรธแค้นกำลังลุกโชนจนเต็มอก
“นังจางซิ่วเอ๋อ! นางมีสัมพันธ์กับท่านหมอเมิ่งจริง ๆ! ที่เห็นว่าท่านแม่ไม่กล้าทุบตีแม่โจวกับจางซานหยา เช่นนี้ก็แสดงว่าท่านหมอเมิ่งต้องจงใจกล่าวเรื่องนี้เพื่อเห็นแก่จางซิ่วเอ๋ออย่างแน่นอน” แม่เถากล่าวอย่างโกรธเคือง
เพียงเพราะเหตุนี้ อีกฝ่ายจึงสามารถทำลายครอบครัวนางได้อย่างสมบูรณ์
เวลานี้ครอบครัวของแม่สามีเกลียดนางยิ่งกว่าอะไร นอกจากขอเงินแล้ว นางก็ไม่ได้อยากจะคุยกับอีกฝ่าย ยิ่งตอนนี้นางต้องซ่อนตัวจากครอบครัวของแม่สามีด้วยซ้ำ
นอกจากนี้ยังมีหญิงชราคนนั้นด้วย เพราะนางไม่ได้รับการสนับสนุนจากครอบครัว นางจึงต้องพยายามปกป้องตนเอง!
เรื่องทั้งหมดเกิดจากนังแพศยาจางซิ่วเอ๋อคนนี้!
หากไม่มีหญิงสารเลวอย่างจางซิ่วเอ๋อ นางจะถูกลดความสำคัญลงมาถึงจุดนี้ได้เช่นไร?
ตอนนี้ชีวิตของจางซิ่วเอ๋อดีขึ้นเรื่อย ๆ แล้วเช่นนี้นางจะสามารถมีลมหายใจต่อไปได้อย่างไร
แม่เถานั่งหายใจหอบอย่างหนักด้วยโทสะ
เวลานี้จางเป่าเกินก็อารมณ์ไม่ดีเช่นกัน เขายิ่งขุ่นเคืองมากขึ้นเมื่อได้ยินว่านังตัวขาดทุนซึ่งถูกเขากลั่นแกล้งมาตลอดกลับมีเงินซื้อลาตัวหนึ่ง นั่นทำให้เขายิ่งขุ่นเคืองใจมากขึ้นหลายเท่า
น่าเสียดาย เขาเป็นคนบอกเองให้ใครบางคนลักพาตัวจางซิ่วเอ๋อเข้าสู่ซ่องนางโลมใต้ดิน
แต่เขาก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น คน ๆ นั้นกลับไม่มีข่าวเสียหายใด ๆ ออกมาเลย!
แผนการนั้นไม่ได้ผล หัวใจของเขาจึงเต็มไปด้วยความเกลียดชัง และตอนนี้มันยิ่งเกลียดชังมากขึ้น
นังตัวขาดทุนผู้นั้น ทำไมนางจึงกลายเป็นดาวเด่นเกินกว่าเขา?
เมื่อจางเป่าเกินอารมณ์ไม่ดี เขาก็เริ่มขว้างปาสิ่งของและชามยาที่อยู่ด้านข้าง ซึ่งตอนนี้เป็นเขาคนเดียวที่ต้องทุกข์ทรมาน
เพล้ง…
ชามยาร่วงลงบนพื้นแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
แม่เถาถึงกับตกตะลึง เสื้อผ้าของนางเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสมุนไพร นางก็อารมณ์ไม่ดีเช่นกัน เมื่อเห็นว่าจางเป่าเกินเป็นเช่นนี้ นางก็ยิ่งรู้สึกว่าเพลิงโทสะยิ่งลุกโหมมากขึ้น
“เป่าเกิน เจ้าทำบ้าอะไร! เจ้าขว้างชามเช่นนี้แล้วข้าจะไปอธิบายให้ย่าของเจ้าฟังอย่างไร?” แม่เถาอดไม่ได้ที่จะกล่าวต่อว่า ก่อนหน้านี้แม่เถารักจางเป่าเกินมาก และไม่เคยดุด่าจางเป่าเกินสักครั้ง
แต่วันนี้นางทนไม่ไหวแล้ว
จางเป่าเกินพ่นลมหายใจเย็นชา “เกิดอะไรขึ้น? ท่านกำลังรู้สึกแย่เพราะข้าทำชามของท่านหล่น?”
“เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร?” แม่เถากล่าวอย่างไม่พอใจ
“ข้าพูดอะไรงั้นหรือ? ตอนนี้ท่านคงไม่คิดจะฟังอะไรจากข้าแล้วใช่หรือไม่? หรือท่านคิดว่าคำพูดของสือโถวนั้นดีกว่าข้า?” จางเป่าเกินพ่นลมหายใจเย็นชา น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
มารดาและลูกชายต่างทะเลาะกันเพียงเพราะทั้งคู่กำลังโกรธเคืองจางซิ่วเอ๋ออย่างหนัก มันเป็นอะไรที่อธิบายได้ยากยิ่ง
ในที่สุดเสียงของพวกเขาก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ
แม้ว่าแม่เถาจะหยิ่งผยองเพียงใด แต่เมื่อเผชิญหน้ากับจางเป่าเกิน นางกลับไม่อาจเย่อหยิ่งได้ และตอนนี้นางก็ไม่อาจปราบปรามจางเป่าเกินได้
จางเป่าเกินขว้างของหลายชิ้นอย่างบ้าคลั่ง!
หลังจากจางต้าเหอกลับมา บ้านก็พังพินาศหมดสิ้นแล้ว
จางต้าเหอมองไปที่ลูกชายและภรรยาพร้อมกับตะโกนเสียงดังด้วยความโกรธ “พวกเจ้ากำลังทำอะไร? อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเหตุใดพวกเจ้าจึงโกรธราวกับไฟลุกเช่นนี้! มีไฟก็นำไปพ่นใส่จางซิ่วเอ๋อ! มิใช่เก่งกาจเมื่ออยู่ในรังของตัวเอง!”
ทั้งแม่เถาและจางเป่าเกินต่างก็โกรธ ครั้นเวลานี้ได้ยินจางต้าเหอกล่าวถึงจางซิ่วเอ๋อ ทั้งสองจึงฟื้นคืนสติกลับมาอีกครั้ง และเริ่มสนทนาถึงจางซิ่วเอ๋อร่วมกัน
“เป่าเกิน เจ้ากับข้าโกรธกันไปก็ไร้ประโยชน์ เจ้าไม่จำเป็นต้องคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพิ่งเคยโดนตบตีครั้งแรกหรือ ไม่ใช่เพราะท่านหมอเมิ่งบอกหรือว่าเด็กในท้องแม่โจวตายไปแล้ว? เป็นแม่โจวนั่นที่กล้าหาญสร้างปัญหา! ข้าจะบอกว่าทั้งจางซิ่วเอ๋อและท่านหมอเมิ่งต่างสมรู้ร่วมคิดกันเพื่อวางแผนต่อต้านเราตั้งแต่แรก!” แม่เถากล่าวอย่างขมขื่น
เมื่อจางเป่าเกินได้ยินเช่นนี้ ความเกลียดชังก็เผยออกมาจากดวงตาของเขา “ข้าก็แค่จะบอกว่า เด็กไร้ประโยชน์ในท้องนั่นสำคัญอะไรนัก ข้าก็แค่ผลักแต่กลับบอกว่าลูกกำลังจะตาย! ก็ท่านหมอเมิ่งบอกว่าสุขภาพของนางโจวไม่ดี ทั้งเด็กในท้องก็ไม่แข็งแรง! อยากให้ข้ากล่าวหรือ ไม่มีคำใดจริงทั้งนั้น! หากไม่แล้วบุตรในท้องนางโจวมีหรือจะแท้งได้?”
“ถูกต้อง แล้วพวกเจ้าทะเลาะกันเพื่อสิ่งใด? เจ้าก็เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นในบ้าน? แม่เถา รีบไปเก็บกวาดบ้านซะ ข้าจะไปหาท่านแม่สักครู่ เผื่อนางมีสิ่งใดจะบอกกล่าว!”
“ส่วนเจ้า จางเป่าเกิน ตอนนี้เจ้าต้องพึ่งพาท่านย่าให้หาภรรยา หากเจ้าทำลายข้าวของในบ้าน ท่านย่าต้องโกรธแน่ หากเป็นเช่นนั้นเจ้าจะทำอย่างไร?” จางต้าเหอกล่าวถาม
แม่เถาพ่นลมหายใจอย่างเย้ยหยัน “หญิงชราผู้นั้นก็ไม่ได้ดีไปกว่าจางซิ่วเอ๋อหรอก!”
“ข้ารู้ว่าในหัวใจเจ้าไม่พอใจท่านแม่ของข้า และข้าก็ไม่พอใจเช่นกัน แต่เราจะทำเช่นไร? ตอนนี้เงินทั้งหมดอยู่ในมือของท่านแม่ หากเราไม่เกลี้ยกล่อมและพูดจาดี ๆ เจ้าจะได้มีความสุขหรือ?” จางต้าเหอถามกลับ
เมื่อแม่เถาได้ยินเช่นนั้น นางจึงระงับโทสะทั้งหมดพร้อมตอบคำ “ข้าเข้าใจแล้ว”
เมื่อเห็นความคิดของแม่เถาเปลี่ยนไปแล้ว จางต้าเหอก็ผ่อนคลายลงพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังและมีเหตุผล “จางซิ่วเอ๋อซื้อลา ด้วยนิสัยของท่านแม่แล้ว นางย่อมคิดแผนจัดการมันแน่นอน รอให้เวลาผ่านไปสักพักก่อน นางย่อมไปคุยกับจางซิ่วเอ๋อและหาทางเอาลามาไว้ที่บ้านเราจนได้! และหากเรามีสัตว์ตัวนี้อยู่ในบ้าน เราก็จะหาภรรยาให้จางเป่าเกินได้ง่ายขึ้น”
YOU MAY ALSO LIKE
