ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - บทที่ 367 ทะเลาะ
ตอนที่ 367 ทะเลาะ
จางชุนเถาเข้าใจทันทีว่านางต้องทำอย่างไรเมื่อได้ยินคำพูดนั้น นางตอบกลับทันที “ตกลง!”
“หา อิ๋งเค่อจวี แม่นางน้อยผู้นั้นกำลังจะไปที่อิ๋งเค่อจวี หรือเป็นไปได้ว่าแผงขายเนื้อนี้เกี่ยวข้ องกับอิ๋งเค่อจวี?” ฝูงชนในกลุ่มเริ่มคาดเดา
เมื่อฟู่ต้าเตาได้ยินคำพูดนั้น เขาจับจ้องมาที่ทั้งสองพร้อมสีหน้าดุร้าย “แม่นางน้อยสองคนนี้เกี่ยว วข้องอะไรกับอิ๋งเค่อจวี?”
ในตอนนี้จางชุนเถาได้หนีพ้นแล้ว และจางซิ่วเอ๋อรู้สึกว่าไม่มีผู้ใดตามนางได้ทัน ดังนั้นนางจึงถอนห หายใจออกมาอย่างโล่งอก
“ฟู่ต้าเตา ข้าจะบอกให้นะ กลางวันแสก ๆ เช่นนี้ เจ้าอย่ามายุ่ง! หาไม่แล้วเจ้าจะไม่ได้อยู่จนจบเรื่อง ง!” จางซิ่วเอ๋อกล่าวหนักแน่น
“ข้าบอกเจ้าแล้ว ว่าการที่เจ้ามาจากอิ๋งเค่อจวีหรืออะไรพวกนั้น คิดหรือว่าข้าจะเกรงกลัวเจ้า!” ฟู่ต้า าเตากล่าวเสียงเหี้ยม
จางซิ่วเอ๋อตอบกลับอย่างเย็นชา “เจ้าคิดว่าสามารถรังแกเราสองคนได้โดยง่ายงั้นหรือ? หากเป็นเช่นนั้น นก็เลิกถามถึงที่มาของเราเสีย! หากเจ้าไม่ยอมเลิกราไปในวันนี้ วันหน้ามาขอความเมตตาก็ย่อมไร้ค่า!”
จางซิ่วเอ๋อกล่าวข่มขู่อย่างจงใจ
ในความจริงแล้ว ในใจของจางซิ่วเอ๋อว่างเปล่าอย่างยิ่ง แต่นางไม่สามารถกล่าวยอมรับตรง ๆ ได้ เช่นนั้น จึงคิดถ่วงเวลาไว้ให้มากที่สุด
อย่างน้อยก็ต้องถ่วงเวลาไว้จนกว่าจางชุนเถาจะพาเถ้าแก่เฉียนมาถึง
เมื่อนึกถึงเถ้าแก่เฉียน จางซิ่วเอ๋อก็รู้สึกมั่นใจขึ้นเล็กน้อย
นางรู้สึกว่าเถ้าแก่เฉียนไม่อยากที่จะเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ แต่หากเถ้าแก่เฉียนได้รับรู้ว่ามีบาง งอย่างเกิดขึ้นกับนาง เขาย่อมไม่อาจเพิกเฉยต่อเรื่องนี้ได้
จะเกิดอะไรขึ้นหากนางต้องจ่ายเงินให้กับฟู่ต้าเตาคนนี้ แล้วหลังจากนั้นใครจะขายเครื่องเทศให้กับ เถ้าแก่เฉียน?
จางซิ่วเอ๋อแอบคิดในใจว่าตราบใดที่เถ้าแก่เฉียนสามารถช่วยเหลือตนได้ นางก็จะให้ความโปรดปราณกับเถ้ าแก่เฉียนอย่างเต็มที่ แล้วยิ่งไปกว่านั้นนางจะจัดหาเครื่องเทศให้เถ้าแก่เฉียนมากขึ้นด้วย
เมื่อเห็นว่าจางซิ่วเอ๋อแข็งข้อ ฟู่ต้าเตาก็ลอบสบถอยู่ในใจ
จางซิ่วเอ๋อเป็นเพียงแม่นางน้อยตัวเล็ก ๆ ไม่ควรมีภูมิหลังที่ยิ่งใหญ่มิใช่หรือ? แต่ถึงแม้มีภูมิหลังขน นาดไหน เขาก็ไม่คิดเกรงกลัว!
ไม่มีใครรู้ว่าฟู่ต้าเตากำลังคิดอะไรอยู่ สีหน้าของเขาดูสงบนิ่ง แต่รังสีความก้าวร้าวของเขากลับย ยิ่งแผ่กระจายออก
“ข้าจะบอกอะไรให้ ถ้าวันนี้เจ้าไม่มีคำอธิบาย พวกเราจะจับกุมเจ้า แล้วถึงเวลานั้นข้าก็จะขายเจ้าเพื่อน นำเงินไปเลี้ยงดูเมียและลูกของข้า!” ฟู่ต้าเตากล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
จางซิ่วเอ๋อพ่นลมหายใจเย็นชาพร้อมกล่าวตอบ “หากคิดให้ข้าอธิบายก็ย่อมได้ อย่างน้อยไปพบหัวหน้าเจ้า า จากนั้นก็ไปที่สำนักปกครองเพื่อทำให้มันกระจ่าง ถึงตอนนั้นท่านตุลาการกล่าวเช่นไร พวกเราก็ได้แต่ทำ ำตาม หากข้า จางซิ่วเอ๋อ สังหารผู้อื่นจริง ต่อให้ต้องถูกตัดหัวข้าก็ไม่บ่นแม้ครึ่งคำ!”
เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ เสียงของจางซิ่วเอ๋ออ่อนลงเล็กน้อย แต่แล้วนางก็พูดขึ้นเสียงดังฟังชัด “แต ต่ถ้าใครบางคนมีเจตนาแอบแฝงเล่นลูกไม้บางอย่าง เป็นเช่นนั้นแล้ว… ท่านตุลาการย่อมไม่ยกโทษให้คนเหล่านี้ อย่างเมตตาแน่!”
“แม่นางน้อย เจ้าพูดมากเกินไปแล้ว เจ้าคิดว่าสำนักปกครองถูกควบคุมโดยตระกูลของเจ้าหรือ? เจ้าเป็นใคร ? บอกเลยว่าหยุดฝันเฟื่องเสีย! ถึงเจ้าจะไปร้องป่าวประกาศที่สำนักปกครอง แต่ท่านตุลาการย่อมไม่มีทางร รับฟัง! ตอนนั้นพวกเขาย่อมเข้าข้างข้า ตัวข้าฟู่ต้าเตานั้นเป็นใคร? เจ้าไม่ใช่คนที่จะสามารถรบกวนข้า ได้หรอก แม่นางน้อย หากเจ้าฉลาดก็รีบจ่ายเงินเพื่อชดใช้และสาบานว่าจะไม่มาขายพะโล้ที่นี่อีก เป็น เช่นนั้นข้าจะยอมไว้ชีวิตเจ้าก็ได้!” ฟู่ต้าเตากล่าวเหี้ยมเกรียม
จางซิ่วเอ๋อกลอกตาไปมา “เจ้าหมายความว่าทั้งเจ้าพนักงานและท่านตุลาการจะไม่จัดการกับคดีนี้อย่างเป็นธรร รม? เจ้าหมายความว่าเจ้ามีสายสัมพันธ์ที่จะทำให้ท่านตุลาการเข้าข้างเจ้างั้นหรือ? เกรงว่าเจ้าจะปากสว่างเ เกินไปแล้ว!”
“อะไร? เจ้าไม่เชื่องั้นหรือ?” ฟู่ต้าเตาตะคอกเสียงดัง
จางซิ่วเอ๋อกลอกตาไปมา “เจ้ากำลังพูดในที่แจ้งว่าเจ้ามีสัมพันธ์กับเจ้าพนักงานและท่านตุลาการด้วยการต ติดสินบนไม่ใช่หรือ? ไม่รู้เลยหรือว่าความผิดฐานติดสินบนเจ้าพนักงานคือสิ่งใด?”
จางซิ่วเอ๋อไม่รู้อะไรนักเกี่ยวกับกฎหมายของราชวงศ์นี้ แต่สิ่งหนึ่งที่จางซิ่วเอ๋อมั่นใจมากก็คือไ ไม่ว่าจะอยู่ในยุคของราชวงศ์ใด การติดสินบนคือสิ่งเลวร้าย
ใบหน้าของฟู่ต้าเตาพลันเปลี่ยนเป็นสีแดง “เจ้าอย่าคิดใส่ร้ายผู้อื่นนะ! ข้าเพียงกล่าวว่าไม่เกรงกลัวเ เจ้าเท่านั้น ต่อให้ไปที่สำนักปกครอง ข้าก็ย่อมมีเหตุผลเหนือกว่า! สำหรับเจ้า เจ้าก็เป็นได้เพียงฆาตกรโ โฉดผู้หนึ่ง!”
“หยุดวาจาไร้สาระเสีย พวกเจ้าสองแม่ลูกเมื่อครู่ยังมีโทสะ ไม่ใช่กล่าวหรือว่าไม่เกี่ยวข้องใดกับข้า ต่อให้เกี่ยว ข้าก็ไม่ใช่ฆาตกร แต่เป็นเจ้า… ที่กล่าวหาว่าข้าแทบอดใจไม่ไหวสาปแช่งพวกเจ้าสองแม่ลูก กจนตายตก!” จางซิ่วเอ๋อกล่าวคำอย่างตรงไปตรงมา
จางซิ่วเอ๋อเริ่มรู้สึกสงสัยขึ้นมาว่าเด็กคนนี้เป็นบุตรของฟู่ต้าเตาจริงหรือไม่
เด็กคนนี้มีสีหน้าไม่ค่อยดีนัก ต่อให้เขาจะกินหมูพะโล้ของนางเข้าไป แต่ฟู่ต้าเตาผู้เป็นบิดาไม่ค ควรจะขันแข็งในการเอาชนะนางในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้
ไม่ได้การแล้ว ต้องพาหมอมาที่นี่เพื่อรักษาเด็กคนนี้โดยด่วน
ดูสิว่าฟู่ต้าเตากำลังเคร่งครัดกับสิ่งใด เขาไม่เพียงแต่ไม่ต้องการหมอเท่านั้น แต่เขาจะไม่ต้องการให้ ผู้ใดตามหมอมาด้วย
ถ้าไม่ได้มีพิรุธใดๆ แล้ว ใครเล่าจะเชื่อ
เด็กคนนี้น่าสงสารเหลือเกินที่มีฟู่ต้าเตาเป็นพ่อ… เขาไม่มีคุณสมบัตินั้นจริง ๆ
ฟู่ต้าเตารู้สึกรำคาญกับคำพูดของจางซิ่วเอ๋อ “เจ้าคิดจะทำอะไร? ที่พวกเขาเป็นเช่นนี้ไม่ใช่เพราะเจ้า าหรือไร! พี่น้องเอ๋ย! จงฟังข้า! ช่วยข้าจับแม่นางน้อยผู้นี้เสีย!”
เมื่อเห็นว่ามีคนเข้ามาจับตัวนางอีกครั้ง จางซิ่วเอ๋อก็ไม่คิดสนใจสิ่งใดอีกต่อไป
นางตะโกนออกทันที “ช่วยด้วย ช่วยด้วย คนเหล่านี้กระทำหยาบคายต่อแม่ม่ายตัวน้อยผู้หนึ่ง!”
“อะไร… แม่ม่ายตัวน้อยงั้นหรือ?”
“ชายร่างใหญ่เหล่านี้คิดทำสิ่งใดกับแม่ม่ายตัวน้อยในเวลากลางวันแสก ๆ มันย่อมไม่ใช่ความคิดที่ดีแน น่”
ตั้งแต่สมัยโบราณ แม่ม่ายกระทำการใดล้วนเป็นเรื่องเสื่อมเสีย ต่อให้ชายที่ติดต่อกับหญิงม่ายจะขาวสะอาด ดและบริสุทธิ์ใจ แต่มันก็จะดึงดูดสายตาพิกลจากผู้อื่นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
หากจางซิ่วเอ๋อเป็นเพียงสตรีธรรมดาทั่วไป การตะโกนเช่นนี้ย่อมได้ผลบ้าง แต่ก็ยังน้อยกว่าเมื่อเทียบ บกับการตะโกนว่าเป็นแม่ม่ายตัวน้อย
ท้ายที่สุดแล้ว คำว่าแม่ม่ายสามารถดึงดูดความสนใจของผู้คนได้มากกว่า
เสียงตะโกนของจางซิ่วเอ๋อดังมาก ในเวลานี้จางซิ่วเอ๋อกำลังเลียนแบบท่าทางของแม่เฒ่าจาง หากไม่ตะโกนเส สียงดังในตอนนี้ จะรีรอให้ถูกรังแกยิ่งกว่านี้หรือไร?
สำหรับชื่อเสียงอะไรพวกนั้น จางซิ่วเอ๋อรู้สึกว่า… มันไม่อยู่ในความคิดของนางอีกต่อไป
สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการเอาตัวรอดจากสถานการณ์ตรงหน้า
คนที่ติดตามฟู่ต้าเตาถึงกับลังเลเมื่อได้ยินจางซิ่วเอ๋อตะโกนเช่นนั้น
พวกเขาโหดเหี้ยมก็จริง แต่สุดท้ายพวกเขาก็ต้องรักษาชื่อเสียงของตนเองเพื่อดำเนินชีวิตต่อไป อีกทั้ง พวกเขายังมีภรรยาและลูกด้วย
คงจะย่ำแย่ไม่น้อยหากข่าวการฉุดกระชากแม่ม่ายบนถนนถูกแพร่กระจายออกไป
“พวกเจ้าไม่ต้อง ข้าจัดการเอง!” ฟู่ต้าเตากล่าวขึ้น เขาพับแขนเสื้อพร้อมเดินตรงเข้าไปหาจางซิ่วเอ๋ อ
ขณะนี้ มีสองร่างปรากฏขึ้นตรงหน้าจางซิ่วเอ๋อและหยุดยั้งฟู่ต้าเตาไว้
……………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
ใครมาบ้างนะ มาได้ทันเวลาพอดีเลย
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
