ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - บทที่ 373 เกี่ยวกับยา
ตอนที่ 373 เกี่ยวกับยา
จางซิ่วเอ๋อรู้สึกเจ็บ นางจึงหดแขนกลับเล็กน้อย หลังจากนั้นก็หยุดชักแขนหนี
ให้ท่านหมอเมิ่งตรวจสอบอย่างละเอียดว่าสาหัสหรือไม่ก็ดีเช่นกัน นางจะได้สบายใจ
แววสงสารวูบหนึ่งปรากฏในดวงตาของท่านหมอเมิ่ง
เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เดี๋ยวข้าจะใช้เข็มเงินเจาะเอาน้ำข้างในออก เพื่อไม่ให้เนื้อเปื่อยเน่า”
จางซิ่วเอ๋อพยักหน้าเมื่อได้ยิน “เจ้าค่ะ”
ท่านหมอเมิ่งหยิบเข็มเงินในห่อหนังวัวออกมาจากกล่องยาของเขา
หลังจากหยิบมันออกมา เขาใช้เหล้าอย่างแรงล้างเข็มเงินให้สะอาดก่อนจะทิ่มเข้าไปในแผล
เพราะผิวหนังที่พุพองนั้นตายหมดแล้ว จางซิ่วเอ๋อจึงไม่รู้สึกเจ็บปวดเมื่อถูกเจาะตุ่มพุพองเหล่านั้น
หลังจากรอให้ของเหลวไหลออกมา หนังด้านบนก็ยุบตัวลงไปสัมผัสกับหนังด้านล่าง มันเป็นความปวดแสบที่บีบคั้นหัวใจ ไม่น้อย
จางซิ่วเอ๋อกัดฟันแน่นและพยายามยิ้มออกมา นางพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่กรีดร้อง อย่างไรก็ตามตอนนี้นางเป็นผู้ใหญ ญ่แล้ว และมันคงน่าอายหากนางจะร้องเสียงดังเพียงเพราะบาดแผลเล็กน้อยเช่นนี้
เมื่อเห็นเช่นนี้ คิ้วของเนี่ยหย่วนเฉียวก็ขมวดมุ่น เกือบจะมีรอยย่นคล้ายภูเขาบนหน้าผากของเขา
ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม ทั้งยังจับจ้องดวงตาท่านหมอเมิ่งเขม็ง ในแววตาฉายความดุดันเล็กน้อย
หากเขาไม่รู้ว่าตอนนี้ท่านหมอเมิ่งกำลังช่วยเหลือจางซิ่วเอ๋ออยู่ เขาคงพุ่งตัวออกไปและทุบตีท่านหมอให้ล้มพับ
หลังจากที่ท่านหมอเมิ่งรักษาจางซิ่วเอ๋อเสร็จแล้ว เขาก็หยิบเอากล่องขี้ผึ้งออกมา
“นี่คือไขฮวนจื่อ ใช้รักษาแผลน้ำร้อนลวกได้เป็นอย่างดี” ท่านหมอเมิ่งอธิบาย
จางซิ่วเอ๋อพยักหน้ารับ นางรู้สรรพคุณของไขฮวนจื่ออยู่แล้ว
ท่านหมอเมิ่งขูดไขฮวนจื่อด้วยไม้ไผ่ขนาดเล็ก จากนั้นนำไปป้ายบนแขนของจางซิ่วเอ๋อและใช้นิ้วถูไขฮวนจื่อบนแขน ของนางอย่างเบามือ
ท่านหมอเมิ่งมือเบายิ่ง อีกทั้งไขฮวนจื่อเย็น ๆ ก็บรรเทาความเจ็บปวดบนแขนของจางซิ่วเอ๋อได้เล็กน้อย
เมื่อเห็นเช่นนี้ เถี่ยเสวียนอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ท่านหมอเมิ่ง ข้าจะบอกอะไรให้ ท่านควรให้ชุนเถาเป็นคนทายา ให้แม่นางซิ่วเอ๋อ”
ท่านหมอเมิ่งอึ้งไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เขามองแขนของจางซิ่วเอ๋อด้วยความงุนงง ใบหน้าเผยความไม่เข้าใจ จออกมา เขารีบยกมือขึ้นและกล่าวอธิบาย “เป็นข้าที่รีบร้อนไปเอง มักจะมีคนไข้ที่เป็นเด็กถูกน้ำร้อนลวกมาหาเสม มอ ข้าจึงเคยชินกับการ… ช่วยเหลือ”
มีความรำคาญอยู่ในน้ำเสียงของท่านหมอเมิ่ง
เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าตนควรจะเริ่มจากตรงไหนเพื่อที่จะได้ใกล้ชิดกับจางซิ่วเอ๋อ
แม้ว่าท่านหมอเมิ่งจะเป็นหมอ แต่เขาก็มีความเป็นสุภาพบุรุษยิ่ง
ไม่ต้องกล่าวถึงเลยว่าเขามีความคิดเช่นนั้นกับจางซิ่วเอ๋อหรือไม่ แม้ว่าเขาจะมีความคิดเช่นนั้น ท่านหมอเมิ่งก็จะ ะไม่ใกล้ชิดกับจางซิ่วเอ๋อมากจนเกินไปจนกว่าทั้งสองจะได้จัดพิธีการอย่างเปิดเผยและตรงไปตรงมา
แต่ในตอนนี้เขาเพียงมีความสัมพันธ์กันมาอย่างยาวนาน ซึ่งทุกสิ่งท่านหมอเมิ่งเก็บซ่อนเอาไว้ เขาคิดเสมอว่าจางซิ่ วเอ๋อเป็นของตน
ด้วยวิธีนี้ ท่านหมอเมิ่งจะไม่ถูกกีดกันมากเกินไปเมื่อเผชิญหน้ากับจางซิ่วเอ๋อ
จางซิ่วเอ๋อรู้สึกเคอะเขินเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำอธิบายของท่านหมอเมิ่ง
ใบหน้าของนางแดงเล็กน้อยก่อนจะกล่าวขึ้น “ไม่เป็นไรหรอก ข้าไม่ใช่เด็กน้อยในสายตาท่านงั้นหรือ?”
จางซิ่วเอ๋อพูดบางอย่างออกมาเพื่อสร้างความขบขัน หวังจะบรรเทาบรรยากาศที่น่าอึดอัดใจระหว่างคนสองคน
ความจริงแล้วจางซิ่วเอ๋อไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้เลย หมอเพียงช่วยเหลือนางในยามบาดเจ็บ นี่เป็นเรื่องปกติใ ในยุคสมัยปัจจุบัน ซึ่งจางซิ่วเอ๋อจะมัวมานั่งสนใจสิ่งเหล่านี้อยู่ตลอดเวลาได้อย่างไร
แม้แต่ในสมัยโบราณ ในฐานะหมอแล้ว ท่านหมอเมิ่งไม่จำเป็นต้องเคารพกฏใดมากมายเพื่อดูแลรักษาผู้คนในชนบทนี้
หากเถี่ยเสวียนไม่พูดมากขึ้นมา เรื่องทั้งหมดคงจะจบลงด้วยดี
แต่สิ่งที่เถี่ยเสวียนกล่าวออกนั้นทำให้ทุกคนรู้สึกอับอาย
อันที่จริง เถี่ยเสวียนยังไร้เดียงสา
แน่นอนว่าเขาไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวว่าจางซิ่วเอ๋อเหมาะสมกับใคร เถี่ยเสวียนรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับตน
แต่มันเป็นเพราะเขาเห็นดวงตาของเจ้านายดูราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเมื่อเห็นภาพนี้ จึงอดไม่ได้ที่จะร้องเตือน นอีกฝ่าย
แม้จางซิ่วเอ๋อจะอยากแต่งงานใหม่ แต่ก็ไม่ควรให้บุรุษอื่นมาจับเนื้อต้องตัวต่อหน้าเจ้านาย มันมีแต่จะส่งผลเสีย!
เถี่ยเสวียนรู้สึกว่าหลังจากที่ท่านหมอเมิ่งปรากฏตัวขึ้น เจ้านายของเขาก็ดูย่ำแย่ลง เช่นนี้เขาจึงวางสถานะของ ท่านหมอเมิ่งไว้ในตำแหน่งศัตรูไปโดยสมบูรณ์ ดังนั้นเวลานี้เขาจึงเริ่มทำตัวน่ารำคาญตามใจตนเอง
ท่านหมอเมิ่งได้ยินจางซิ่วเอ๋อกล่าวเช่นนั้น แววเศร้าใจเล็กน้อยจนไม่ทันสังเกตก็ปรากฏในดวงตาของเขาวูบหนึ่ง
ส่วนเนี่ยหย่วนเฉียวหรือ? ในเวลานี้มุมปากของเขาหยักโค้งขึ้นเล็กน้อยราวกับอารมณ์ดี
ขณะนี้เขากำลังคิดกับตัวเอง จางซิ่วเอ๋อมองว่าท่านหมอเมิ่งเป็นเพียงอาวุโสใช่หรือไม่? ใช่? เนื่องจากเขาเป็นอาวุ โส แน่นอนว่านางจะไม่มีความคิดเกินเลยต่อท่านหมอเมิ่งแน่นอน
เนี่ยหย่วนเฉียวคิดเรื่องนี้ จนรอยยิ้มบนใบหน้ายิ่งกว้างขึ้นเรื่อย ๆ ด้วยเช่นกัน
เพียงแต่สิ่งที่เขาลืมคิดในตอนนี้คือ เหตุใดเขาจึงต้องไม่มีความสุขเมื่อเห็นบุรุษคนอื่นเข้าใกล้จางซิ่วเอ๋อ และ ะเขาก็ยังไม่เข้าใจว่าเหตุใดตนจึงมีความคิดเหล่านี้
จางชุนเถารู้สึกกระวนกระวายใจ ตอนนี้นางตระหนักได้แล้วว่าบรรยากาศมันผิดแปลกไป ประการแรกนางหันกลับไปหาเถี่ยเสวี ยนด้วยใบหน้าขุ่นเคือง “หากว่างนักก็ไปทำงาน!”
เถี่ยเสวียนแตะจมูกของเขาเบา ๆ อืม เขาเองก็ไม่ว่างจริง ๆ
จางชุนเถาเดินไปพร้อมส่งยิ้มหวานให้ท่านหมอเมิ่งและกล่าวว่า “เช่นนั้นข้าจะช่วยเหลือพี่สาวข้าเอง”
ท่านหมอเมิ่งพยักหน้าและมองจางชุนเถาจัดการกับบาดแผลของจางซิ่วเอ๋อที่แขน ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ไปถูกน น้ำร้อนลวกได้อย่างไรหรือ?”
จางซิ่วเอ๋อตอบอย่างคลุมเครือ “ข้าเพียงประสบอุบัติเหตุเจ้าค่ะ”
สิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองนั้น จางซิ่วเอ๋อรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องอธิบายให้ท่านหมอเมิ่งฟัง
นางรู้ว่าท่านหมอเมิ่งห่วงใยตน แต่การบอกเรื่องนี้กับท่านหมอเมิ่งจะมีประโยชน์ใด? มีแต่จะทำให้เขาต้องกังวลใจ จเสียเปล่า ๆ
และตามสัญชาตญาณของตน จางซิ่วเอ๋อก็ไม่ต้องการเป็นหนี้บุญคุณผู้ใด
แม้นางจะบอกว่าตนเป็นหนี้บุญคุณท่านหมอเมิ่งไว้มากมาย แต่หากบางสิ่งที่ไม่จำเป็น นางคิดว่าตนจัดการเรื่องราวต่ าง ๆ เองคงดีกว่า
ดังที่ทราบ หากเป็นหนี้บุญคุณมาก ก็เป็นเรื่องยากที่จะชำระคืน
ท่านหมอเมิ่งมองจางซิ่วเอ๋อด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถาม เห็นได้ชัดว่าไม่ได้เชื่อถือคำพูดของจางซิ่วเอ๋อมากนัก
“หากเจ้าต้องการอะไร สามารถบอกกล่าวข้าได้เสมอ” ท่านหมอเมิ่งพูดขึ้นในทันที
จางซิ่วเอ๋อมองท่านหมอเมิ่งอย่างซาบซึ้ง “ขอบคุณท่านอาเมิ่งแล้ว”
ท่านหมอเมิ่งยิ้มพร้อมกล่าวตอบ “คราวนี้ข้าเอายามาให้เจ้าด้วย”
จางซิ่วเอ๋อรู้ดีว่ายาที่ท่านหมอเมิ่งกล่าวถึงคืออะไร ใบหน้าของนางเผยความประหม่าออกเล็กน้อยก่อนจะเหลือบมองเน นี่ยหย่วนเฉียวและเถี่ยเสวียนอย่างระแวง
ยานี้คือยาสำหรับบุคคลที่ระดูมาช้ากว่าปกติ คงจะไม่ดีนักหากให้ผู้อื่นรู้เข้า?
ท่านหมอเมิ่งเข้าใจความหมายที่จางซิ่วเอ๋อจะสื่อได้โดยธรรมชาติ
ในฐานะสตรี เป็นเรื่องปกติที่นางไม่เต็มใจบอกกล่าวความลับของตนให้ผู้อื่นรับรู้
ดังนั้นท่านหมอเมิ่งจึงหยิบยาทั้งหมดออกมาและพูดต่อ “รีบเอามันไปเก็บเถิด”
จางซิ่วเอ๋อพยักหน้ารับ แขนของนางเคลือบด้วยยา ซึ่งตอนนี้มีเพียงจางชุนเถาผู้เดียวที่สามารถทายาให้นางได้
……………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
เรือคุณชายหรือเรือท่านหมอดีนะ ท่านหมอก็อ่อนโยนเป็นผู้ใหญ่พึ่งพาได้ คุณชายก็พร้อมสู้ตายถวายหัวเพื่อเธอ
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
