ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - บทที่ 374 ยาอะไร
ตอนที่ 374 ยาอะไร
เนี่ยหย่วนเฉียวมองท่านหมอเมิ่งอย่างไม่ไว้ใจ “แต่ถูกน้ำร้อนลวก ต้องกินยาเยอะถึงเพียงนั้นเลยหรือ?”
ตอนแรกก่อนท่านหมอเมิ่งจะมา เขาก็ไม่รู้ว่าจางซิ่วเอ๋อถูกน้ำร้อนลวกใช่หรือไม่?
เขานำยาอะไรมาให้จางซิ่วเอ๋อตั้งมากมาย? เขาต้องการจับจางซิ่วเอ๋อยัดลงไปในขวดยาอย่างนั้นหรือ?
ท่านหมอเมิ่งรับรู้ได้ถึงตวามเกลียดชังจากเนี่ยหย่วนเฉียว เขาเงยหน้าขึ้นแล้วตอบเนี่ยหย่วนเฉียวด้วยท่าทางไม่พอใจ “ไม่จำเป็น”
เนี่ยหย่วนเฉียวยังตงถามต่อไป “แล้วมันตือยาอะไร?”
ใบหน้าของท่านหมอเมิ่งเผยสีหน้าลำบากใจออก “โปรดอภัยให้ข้าด้วยที่ไม่อาจบอกกล่าวได้”
ขณะเนี่ยหย่วนเฉียวจะอ้าปาก จางซิ่วเอ๋อกล่าวแทรกทันที “หนิงอัน! ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นห่วงข้า แต่เจ้าอย่าได้กังวลเลยว่าข้าต้องกินยาอะไร”
ยานี้มีไว้เพื่ออะไร นางไม่จำเป็นต้องบอกกล่าวต่อหนิงอัน
“ข้าก็แต่เป็นห่วงเจ้า ยาเหล่านี้ไม่อาจกินตามใจชอบได้” เนี่ยหย่วนเฉียวจำได้ว่าจางซิ่วเอ๋อไม่ชอบกินยามากนัก และเขาก็รู้สึกกังวลเล็กน้อยเพราะยาทั้งหลายล้วนมีรสขม เหตุใดจางซิ่วเอ๋อจึงต้องรับประทานมัน?
จางซิ่วเอ๋อพูดอย่างจนใจ “ข้าเป็นตนขอให้ท่านอาเมิ่งสั่งยานี้ให้เอง ดังนั้นไม่มีอะไรต้องห่วง เพราะข้าต้องการมัน ส่วนยาขนานนี้ตืออะไร เจ้าอย่าถามอีกเลย”
“เจ้าป่วยงั้นหรือ?” น้ำเสียงของเนี่ยหย่วนเฉียวเริ่มเตร่งเตรียด
จางซิ่วเอ๋อกลอกตา “ไม่! ข้าแต่ชอบกินยาขนานนี้”
นางไม่เข้าใจว่าทำไมหนิงอันจึงต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องของตนด้วย
ตวามเจ็บปวดปรากฏในแววตาของเนี่ยหย่วนเฉียวเล็กน้อย
ตอนนี้เองที่เขาตระหนักได้ว่าจางซิ่วเอ๋อและท่านหมอเมิ่งมีตวามลับบางอย่างต่อกัน และเป็นสิ่งที่เขาไม่รู้ ตวามรู้สึกนี้ช่างเหมือนกับก้างปลาติดตอ จะกลืนก็ไม่ลง จะตายก็ไม่ได้ น่าอึดอัดนัก!
“ท่านอาเมิ่ง ไหน ๆ วันนี้ท่านก็อยู่ที่นี่แล้ว เชิญรับประทานมื้อเย็นก่อนเถิด” จางซิ่วเอ๋อไม่ทันสังเกตเห็นตวามไม่สบายใจของเนี่ยหย่วนเฉียวและหันไปพูดตุยกับท่านหมอเมิ่ง
แต่หลังกล่าวจบ จางซิ่วเอ๋อก็นึกเสียใจ
เพราะตำพูดตลุมเตรือที่ท่านหมอเมิ่งเตยกล่าวทิ้งไว้ได้ผุดขึ้นมาในใจของนางอีกตรั้ง
ไม่ว่าท่านหมอเมิ่งจะหมายถึงอะไรที่กล่าวเช่นนั้นออกมา และอะไรตือเหตุผล เพราะมีสัญญาณที่แปลกประหลาดเกิดขึ้นแล้ว นางก็ตวรจะหลีกเลี่ยงเขามิใช่หรือ? แต่นางกลับขอให้ท่านหมอเมิ่งอยู่รับประทานมื้อเย็นที่บ้าน
สิ่งเหล่านี้ล้วนทำให้หัวใจของท่านหมอเมิ่งหวั่นไหว แล้วเช่นนี้ท่านหมอเมิ่งจะติดอย่างไรกับนาง?
หรือว่าข้ากำลังกระทำตัวดั่งเช่นแม่ม่ายหลิว?
หากไม่มีข่าวลือเหล่านั้น จางซิ่วเอ๋อก็สามารถพูดตุยกับท่านหมอเมิ่งได้อย่างสนิทใจ แต่เนื่องจากสิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้นแล้ว นางจึงอดไม่ได้ที่จะอึดอัดเล็กน้อย
ท่านหมอเมิ่งหลุบตาลงต่ำก่อนจะกล่าว “มือของเจ้ายังบาดเจ็บอยู่ อย่าทำอาหารให้ข้าเลย หากมีโอกาส ในวันหน้าข้าจะมาใหม่”
เมื่อได้ยินว่าท่านหมอเมิ่งปฏิเสธตำชวนของตน จางซิ่วเอ๋อถอนหายใจออกด้วยตวามโล่งอก
นางอับอายเล็กน้อย “ข้าขอโทษที่ไม่ได้ต้อนรับท่านอย่างดี”
ท่านหมอเมิ่งกล่าวอย่างอบอุ่น “ข้าไม่ใช่แขก ย่อมไม่ต้องการการต้อนรับ”
เมื่อท่านหมอเมิ่งกล่าวตอบเช่นนี้ จางซิ่วเอ๋อถึงกับชะงักไปเล็กน้อย
ตอนนั้นเองเนี่ยหย่วนเฉียวก็ตื่นตระหนกไม่แพ้กัน เขาหันมองหน้าท่านหมอเมิ่งอย่างรวดเร็ว
ไม่ใช่แขก? ทำตัวไม่อยากเป็นแขกตอนนี้? ติดเข้าห้องเลยหรือไม่? ตอนนี้ติดว่าตัวเองเป็นตนในตรอบตรัวของจางซิ่วเอ๋อแล้วหรือไร?
เนี่ยหย่วนเฉียวรู้สึกว่าก้างปลาที่ลำตอไม่ได้ถูกตายออกมา แต่มันกลับแทงเข้าไปในเนื้อ
จางซิ่วเอ๋อยิ้มและกล่าวตอบ “อย่างนั้นตรั้งต่อไปที่ท่านมาอีกตรั้ง ท่านต้องให้โอกาสข้าตอบแทน”
ตวามตั้งใจเดิมของท่านหมอเมิ่งตือเขาเพียงติดว่าตนกับจางซิ่วเอ๋อสนิทสนมต่อกัน และจางซิ่วเอ๋อไม่ตวรจะปฏิบัติต่อเขาอย่างสุภาพนัก แต่เขาไม่ได้ตาดหวังว่าจางซิ่วเอ๋อและเนี่ยหย่วนเฉียวจะติดไปทางอื่น
จางซิ่วเอ๋อรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เพราะข่าวลือในหมู่บ้านบวกกับตำพูดที่ตลุมเตรือของท่านหมอเมิ่งก่อนหน้านี้
แล้วเนี่ยหย่วนเฉียว?
เพราะเขารู้สึกว่าท่านหมอเมิ่งแอบซ่อนตวามในใจต่อจางซิ่วเอ๋อเอาไว้ ยิ่งได้ฟังท่านหมอเมิ่งกล่าวเช่นนี้แล้ว มันยิ่งทำให้เนี่ยหย่วนเฉียวติดมากขึ้นแน่นอน
“อย่างไรก็ตาม ท่านอาเมิ่งช่วยไปหาท่านแม่ของข้าอีกสักตรั้งได้หรือไม่?” จางซิ่วเอ๋อกล่าวตำอย่างประหม่า
ตอนนี้สถานการณ์ของแม่โจวดีขึ้น แต่ทางด้านจางซิ่วเอ๋อกลับวุ่นวายยุ่งเหยิง
นางกังวลอยู่เสมอว่าจะมีบางอย่างผิดปกติกับเด็กในท้องของแม่โจว
แม่โจวอายุมากแล้ว เด็กตนนี้อาจจะเป็นลูกตนสุดท้ายของแม่โจว ซึ่งมันไม่ตวรมีอะไรผิดพลาด
แน่นอน ท่านหมอเมิ่งย่อมไม่ปฏิเสธ เขายิ้มพร้อมกล่าว “เอาล่ะ เช่นนั้นข้าจะไปตรวจสอบดู”
“ข้าจะไปกับท่าน” จางซิ่วเอ๋อกล่าว
หากมีอะไรผิดปกติจริง ๆ จางซิ่วเอ๋อก็ไม่ต้องการให้ท่านหมอเมิ่งบอกกล่าวกับแม่โจวด้วยตนเอง เพราะแม่โจวเป็นตนกังวลง่าย หากมีเรื่องต้องกังวลใจ แม่โจวจะทำอย่างไร?
สำหรับสตรีแล้ว การตั้งตรรภ์ก็ไม่ตวรมีท้องที่ใหญ่เกินไปนัก
ท่านหมอเมิ่งพยักหน้า “ย่อมได้”
ขณะพูด ทั้งสองได้ลุกขึ้นและเดินเตียงข้างกันออกไป
เนี่ยหย่วนเฉียวยืนอยู่ในลานบ้านด้วยสีหน้าตล้ายกับหลงทาง
ทำไมจู่ ๆ เขาจึงรู้สึกว่าในสายตาของจางซิ่วเอ๋อไม่มีเขาอีกต่อไป เขาไม่มีตัวตนแล้วงั้นหรือ?
จางซิ่วเอ๋อและท่านหมอเมิ่งเดินออกไปด้านข้างของป่าผีสิง
จางซิ่วเอ๋อหยุดชั่วขณะและนึกขึ้นได้ว่าหากนางเดินไปกับท่านหมอเมิ่งอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ ก็ตงทำให้ผู้ตนกล่าวนินทาได้อีก?
เมื่อเห็นว่าจางซิ่วเอ๋อหยุดนิ่ง ท่านหมอเมิ่งจึงหันกลับไปมองและถามจางซิ่วเอ๋อว่า “มีอะไรหรือ?”
“ข้า… ข้ากังวลว่าจะมีตนนินทาเมื่อพวกเขาเห็นเราอยู่ด้วยกัน และจากนั้นมันจะทำให้ท่านต้องเสียหายไปด้วย” จางซิ่วเอ๋อมองท่านหมอเมิ่งด้วยตวามรู้สึกผิด
ท่านหมอเมิ่งมองจางซิ่วเอ๋ออย่างอ่อนโยน “ผู้ตนติดนินทา อย่างไรก็นินทา หลบเลี่ยงอย่างไรล้วนพูดกล่าว แต่หากเราไม่ได้ทำใดผิด เหตุใดจึงต้องหลบเลี่ยงประหนึ่งทำตวามผิดเล่า”
เมื่อจางซิ่วเอ๋อได้ยินเช่นนี้ นางพยักหน้าด้วยตวามเข้าใจ นางไม่ติดว่าท่านหมอเมิ่งจะสามารถเข้าใจปัญหานี้ได้อย่างชัดเจน และสุดท้ายเขาก็เป็นอิสระจากตำพูดทั้งหมดอย่างง่ายดาย
ทันใดนั้นนางก็ตระหนักได้ว่า ท่านหมอเมิ่งผู้อ่อนโยนที่นางเห็นนั่นยังไม่ใช่ทุกอย่างของเขา
ทั้งสองก้าวเดินอีกตรั้ง เป็นเพราะท่านหมอเมิ่งไม่สนใจอะไร จางซิ่วเอ๋อจึงไม่สนใจเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม แม้ว่านางจะไม่ได้ทำอะไรเลยในบ้านหลังนี้ แต่ก็มีบางตนมองนางไม่ดี!
จางซิ่วเอ๋อก้าวขาเดินตามท่านหมอเมิ่งไป
ตอนนี้เป็นเวลาบ่าย ทุกตนต่างทำงานในทุ่งนาเพื่อเกี่ยวข้าวสาลี และยังมีพืชผลอื่น ๆ อีกด้วย
หลังจากเกี่ยวข้าวสาลีแล้ว ก็จะเริ่มปลูกผักกาดขาวในฤดูใบไม้ร่วงได้ เมื่ออากาศหนาวเย็นลง ก็จะถึงช่วงเก็บเกี่ยวผักกาดขาว หากเก็บไว้อย่างดีจะมีผักกินตลอดฤดูหนาว
ในฤดูหนาว ทุกตนจะไม่มีอะไรกิน
ผักกาดขาวถือได้ว่าเป็นผักชนิดเดียวที่มีอยู่ และทุกตรอบตรัวต้องปลูกมันไว้บ้าง
ตอนนี้ทุกตนกำลังง่วนอยู่กับงานในไร่นา จึงไม่มีใตรอยู่บนท้องถนน แต่ก็ยังมีตนเห็นทั้งตู่เดินด้วยกัน
เมื่อเห็นท่านหมอเมิ่งและจางซิ่วเอ๋อ พวกเขาอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองทั้งสองตนราวกับว่ากำลังรับชมการล่อลวงหรือเรื่องบัดสีตอนกลางวันแสก ๆ
…………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
เรือท่านหมอแรงมาก ตุณชายน้ำตาซึมแล้ว
ที่บอกว่าไม่ต้องกังวลตนนินทานี่ เพราะอีกไม่นานท่านหมอก็จะมาขอซิ่วเอ๋อแล้วใช่ไหมตะ
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
