ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - บทที่ 375 ความจริงใจ
ตอนที่ 375 ความจริงใจ
ที่บ้านตระกูลจาง
แม่เฒ่าจางกำลังแทะเมล็ดทานตะวันอยู่ในลานบ้าน
นางไม่รู้ว่าอีกฝ่ายได้จานดอกทานตะวันนี้มาจากใคร เพราะมันยังไม่สุกและยังไม่แห้งดี เมล็ดทานตะวันดังกล่าวจึ งนิ่มเล็กน้อยและมีกลิ่นหอมจาง ๆ
เมล็ดที่ติดอยู่กับจานดอกทานตะวันนั้นอร่อยมาก
แต่จางซิ่วเอ๋อมั่นใจว่าตระกูลจางไม่ได้ปลูกสิ่งนี้
ด้วยบุคลิกของแม่เฒ่าจางในหมู่บ้าน ย่อมไม่มีผู้ใดมอบสิ่งนี้ให้กับนาง ดังนั้น… มันคงเป็นการขโมยจากผู้อื่นมา
จางอวี่หมินเดินออกมาจากบ้าน ก่อนหักจานดอกทานตะวันออกครึ่งหนึ่ง แล้วแงะเมล็ดทานตะวันบนจานดอกเข้าปาก
เปลือกเมล็ดทานตะวันถูกถ่มทิ้งจนทั่วลานบ้าน
ทั้งแม่เฒ่าจางและจางอวี่หมินไม่สนใจเลยว่าพวกตนจะทำให้ลานบ้านสกปรกหรือไม่
นั่นเป็นเพราะว่าถึงแม้จะสกปรก แต่พวกนางก็ไม่ต้องทำความสะอาดเอง
ย่อมมีผู้อื่นทำให้
ด้วยความที่พวกนางไม่ทำความสะอาดลานบ้านเอง ก็ย่อมไม่รู้ว่าการทำความสะอาดลานบ้านเป็นงานที่หนัก แล้วเช่นนี้พวก กนางจะรักษาความสะอาดได้อย่างไร?
จางอวี่หมินจงใจที่จะคลุมลานบ้านด้วยเปลือกเมล็ดทานตะวัน
หึ…เมื่อเร็ว ๆ นี้ จางต้าหูและแม่โจวเพิ่งจะทำความสะอาดลานบ้านไป พวกนางก็เพียงต้องการให้พวกเขาทำงานมากกว่านี ! ใครบอกให้พวกเขาได้กินอาหารดี ๆ จากจางซิ่วเอ๋อเสมอเล่า ทั้งยังไม่คิดแบ่งให้พวกนางด้วย?
ใช่แล้ว ความจริงก็คือก่อนหน้านี้จางอวี่หมินไม่คิดจะรังแกจางต้าหูเลย
แต่นางต้องการกลั่นแกล้งแม่โจว
สำหรับพี่ชายคนที่สี่ของนาง นางก็เพียงกลั่นแกล้งเล็กน้อย แต่ไม่มีเวลาที่จะจับผิดเขามากขนาดนั้น
แต่ตอนนี้มันแตกต่างจากเดิม
ไม่ว่าจะเป็นแม่โจวหรือจางต้าหู ทั้งคู่ล้วนเป็นที่ระคายสายตาของจางอวี่หมินหมด
นางรู้สึกว่าหากจางต้าหูไม่ได้นำของอร่อยมาให้ตน เช่นนี้ก็ช่วยไม่ได้ เขาสมควรที่จะถูกกลั่นแกล้งแล้ว!
จางซิ่วเอ๋อไม่รู้ว่าจางอวี่หมินคิดอะไรอยู่
อย่าว่าแต่สิ่งที่จางต้าหูได้กินเลย สิ่งของต่าง ๆ ล้วนถูกมอบโดยจางซิ่วเอ๋อ แม้ว่าจางต้าหูจะได้รับมัน เขาก ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมอบมันให้แก่น้องสาวของเขาใช่หรือไม่?
เมื่อจางซิ่วเอ๋อเดินมาถึงหน้าประตูบ้านตระกูลจาง นางก็เห็นจางอวี่หมินและแม่เฒ่าจาง
นางเพียงเหลือบมองทั้งสองคนโดยไม่กล่าวทักทาย และพาท่านหมอเมิ่งตรงไปที่ห้องทางทิศตะวันตกทันที
จางซิ่วเอ๋อไม่ต้องการสร้างปัญหา แต่จางอวี่หมินกลับไม่คิดเช่นนั้น
นางตะโกนใส่จางซิ่วเอ๋อทันที “เจ้าโง่หรือเป็นบ้ากันแน่? ไม่รู้หรือว่าต้องทักทายผู้อาวุโสเมื่อได้พบ!”
จางซิ่วเอ๋อหันกลับมาพร้อมกล่าวคำเบา “ท่านย่า ท่านอาเล็ก พอใจหรือยัง?”
จางซิ่วเอ๋อยอมรับว่าน้ำเสียงของนางไม่ดีนัก แต่เหตุใดนางจึงต้องกล่าวนอบน้อมต่อสองคนนี้ด้วย?
ดวงตาของจางอวี่หมินเบิกกว้าง นางตะกวาดอย่างโกรธเคือง “นังแพศยา เจ้ายังมีหน้าพาชายชู้เข้ามาในบ้านอีกหรือ เจ้าไม่กลัวว่าบ้านของข้าจะสกปรกหรือไร!”
ขาของท่านหมอเมิ่งถึงกับหยุดชะงักลง มีความประหม่าเผยออกบนใบหน้าของเขา
หัวใจของจางซิ่วเอ๋อดิ่งวูบ นางไม่คิดว่าจางอวี่หมินจะกล่าวเรื่องนี้ต่อหน้าท่านหมอเมิ่ง
นางไม่ได้กลัวสิ่งใดเลย แต่ท่านหมอเมิ่งมาที่นี่เพื่อช่วยเหลือ ทว่าตระกูลจางกลับกล่าวคำเช่นนั้น มันไม่ไร้เหตุผ ผลไปหน่อยหรือ
จางซิ่วเอ๋อหรี่ตาพร้อมกล่าวคำเย็นชา “หากเจ้าไม่พูดก็ไม่มีใครว่า! ไม่มีใครคิดว่าเจ้าโง่หรอก!”
“ข้าเป็นอาของเจ้า! เจ้าพูดกับข้าว่าอย่างไร?” จางอวี่หมินตะโกน
“ท่านแม่ ท่านต้องช่วยเหลือข้า จัดการนังซิ่วเอ๋อทีเถิด นังแพศยานี่มันคบหากับท่านหมอเมิ่ง ดังนั้นอย่าได้คิด ดมาเทียบเทียมกับข้า!” จางอวี่หมินกล่าวกับแม่เฒ่าจาง
แม่เฒ่าจางก้าวไปด้านหน้าสองสามก้าวแล้วกล่าวคำกับท่านหมอเมิ่ง “ท่านหมอเมิ่ง ข้าคิดว่าเราต้องพูดคุยกันสักหน่อ อย”
ท่านหมอเมิ่งมองแม่เฒ่าจางด้วยความสงสัย เขารู้สึกว่าทั้งเขาและแม่เฒ่าจางไม่มีสิ่งใดต้องพูดกล่าวต่อกัน
เขาเป็นคนจิตใจดีเสมอมา และแทบจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้ใดเลย แต่เมื่อมาที่บ้านตระกูลจางหลายครั้ง เขาพบว่าแม่เฒ ฒ่าจางและคนอื่น ๆ กระทำกับครอบครัวจางต้าหูมากเกินไป ดังนั้นบางครั้งเขาจึงอดไม่ได้ที่จะดูถูกแม่เฒ่าจาง
แม่เฒ่าจางกล่าวต่อ “อย่าแสร้งทำเป็นสับสน! อย่างไรก็ตาม ซิ่วเอ๋อก็เป็นหลานสาวข้า การที่เจ้าไปอยู่กับซิ่วเอ๋อ เจ้ามาถามความคิดเห็นของเหล่าอาวุโสหรือยัง? แม้ซิ่วเอ๋อจะแต่งงานแล้ว แต่นางก็ยังเป็นสาวน้อย เจ้าทำลายซิ่วเอ๋อ อเช่นนี้แต่กลับไม่คิดจะจ่ายอะไรเลยหรือ?”
แม่เฒ่าจางได้พบเจอท่านหมอเมิ่งในวันนี้ และนางก็จดจำได้ว่านางต้องเรียกร้องเงินจากท่านหมอเมิ่ง
นางไม่รู้สึกเกรงกลัวท่านหมอเมิ่งสักนิด
นอกจากนี้ การปรากฏตัวของท่านหมอเมิ่งต่อหน้าบุคคลภายนอกนั้น ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์ เขาไม่มีอันตรายใด ๆ ทั งยังอ่อนโยนและเป็นมิตรอยู่เสมอ
สิ่งนี้ทำให้แม่เฒ่าจางมีความกล้าหาญขึ้นมา!
นอกจากนี้ แม่เฒ่าจางรู้สึกว่าท่านหมอเมิ่งและจางซิ่วเอ๋ออยู่ด้วยกันเพราะนางถูกจับได้แล้ว จึงต้องปล่อยเลยตามเลย ย ดังนั้นจึงยิ่งมีความมั่นใจมากขึ้นอีก
ท่านหมอเมิ่งมองแม่เฒ่าจางด้วยสีหน้าตกตะลึง
มีถ้อยคำน่าเกลียดมากมายเล่าขานกันในหมู่บ้าน แต่… ท่านหมอเมิ่งไม่เคยต้องเผชิญหน้ากับถ้อยคำเหล่านั้น!
และคน ๆ นี้ก็เป็นย่าของจางซิ่วเอ๋อด้วย!
ไม่ต้องรอให้ท่านหมอเมิ่งได้กล่าวอะไร จางซิ่วเอ๋อคิดจะกล่าวแทรกอย่างช่วยไม่ได้
ตอนนี้นางโกรธจัดที่แม่เฒ่าจางเพียงหลอกลวงผู้คนมากเกินไป นางกล่าววาจาเช่นนี้ได้อย่างไร? นางบ้าไปแล้วงั้นหรือ ?
อย่าพูดว่าไร้สาระเลย ทั้งที่มันเป็นเรื่องจริง
ท่าทางของแม่เฒ่าผู้นี้ดูแล้วน่ามาขอเงินกระมัง? ไม่คิดปิดบังสักหน่อยนี้มันทุเรศไปไหม!
จางซิ่วเอ๋อรู้สึกว่าความคิดของแม่เฒ่าจางในคราวนี้ไม่อาจยอมรับได้!
จางซิ่วเอ๋อถ่มน้ำลายออกมา “ท่านกำลังพูดอะไร? ท่านหมอเมิ่งกับข้าไม่มีสิ่งใดต่อกัน พวกเราเปิดเผยและจริงใจ! อย่ ากล่าวสิ่งที่จะทำให้ผู้คนเข้าใจผิดได้ในอนาคตสิ! และอย่าปฏิบัติกับท่านหมอเมิ่งเช่นนี้!”
“จางซิ่วเอ๋อ เจ้ายังไม่ได้แต่งงานกับท่านหมอเมิ่งเลย… แม้สุดท้ายแล้วท่านหมอเมิ่งอาจจะไม่อยากแต่งงานกับเจ้าหลัง งจากเล่นสนุกเสร็จสิ้น! ตอนนี้เจ้ายังจะปกป้องท่านหมอเมิ่งอีกงั้นหรือ?” จางอวี่หมินกล่าวประชดประชัน
ใบหน้าของท่านหมอเมิ่งแดงก่ำเมื่อได้ฟังคำเหล่านั้น
ท่านหมอเมิ่งไม่เคยทะเลาะกับผู้ใด ฝีปากของเขาจึงไม่เก่งกาจนัก เมื่อต้องเผชิญหน้ากับแม่เฒ่าจางและจางอวี่หมิน เขาไม่รู้เลยว่าควรพูดอะไร
จางซิ่วเอ๋อแทบจะรอไม่ไหวที่จะหาอะไรเจาะปากอีกฝ่าย
นังเฒ่าผู้นี้มันคือความอัปยศอย่างแท้จริง!
แม้นางจะบอกว่าตนไม่ได้ถือแม่เฒ่าจางและจางอวี่หมินเป็นญาติ แต่นี่คือสิ่งที่คนนอกมองเห็น คำพูดเหล่านี้กระทบ ใบหูของท่านหมอเมิ่งแล้ว นางควรคิดอย่างไร?
แล้วในอนาคตนางจะสามารถเผชิญหน้ากับท่านหมอเมิ่งได้อย่างไร?
แม่เฒ่าจางก้าวขึ้นมาพร้อมกล่าวแทนจางอวี่หมิน “ท่านหมอเมิ่ง ข้าจะไม่ไต่สวนเรื่องราวระหว่างเจ้ากับหลานสาวข้า แต ต่เจ้าต้องทำทุกสิ่งให้ชัดเจน!”
ท่านหมอเมิ่งกล่าวคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ซิ่วเอ๋อกับข้าไม่มีสิ่งใดต่อกัน ได้โปรดอย่ากล่าวเรื่องไร้สาระอีกเล ลย”
แม่เฒ่าจางยิ้มบาง “แม่เฒ่าอย่างข้ากินเกลือไปมากกว่าที่เจ้ากินเสียอีก! เจ้าจะคบกับหลานสาวของข้าอย่างไร ร่วมหล ลับนอนกับนางอย่างไร ข้าหาได้สนใจไม่ แค่ต้องการความจริงใจจากเจ้าเท่านั้น เช่นนั้นก็จงเปิดอกให้ข้าได้เห็นความ มจริงใจเสียสิ”
จางซิ่วเอ๋อจ้องแม่เฒ่าจางจนตาแทบถลน “หยุดกล่าววาจาไร้สาระ! หากคนอื่นได้ยินเรื่องนี้มันจะไม่เกิดผลดีต่อผู้ใ ใด!”
……………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
รู้สึกอยากเอาดอกทานตะวันไปชุบยาฆ่าแมลงจริง ๆ จะได้กำจัดแมลงตัวเบ้งสองตัวนี้ให้สิ้นซาก
ขอให้ตอนหน้ามีสิ่งดี ๆ เกิดขึ้นกับซิ่วเอ๋อสักหน่อยเถอะ โชคดีปีใหม่จีนนะคะทุกคน
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
