ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - บทที่ 376 ขีดสุดแห่งความไร้ยางอาย
ตอนที่ 376 ขีดสุดแห่งความไร้ยางอาย
แม่เฒ่าจางยืดตัวขึ้นพลางเชิดหน้าพร้อมต่อสู้ “เป็นอะไร? รู้สึกผิด? หรือกลัวผู้ใดรู้?”
สำหรับคนอย่างแม่เฒ่าจางแล้ว นับว่าเป็นสิ่งที่ทำให้จางซิ่วเอ๋อโกรธจัด
หลังจากนั้นไม่นาน จางซิ่วเอ๋อก็สงบอารมณ์ก่อนจะกล่าวตอบ “เช่นนั้นก็โวยวายให้ทุกคนรู้เสีย คงจะเป็นการดีที่สุด หากทุกคนในเมืองได้รับรู้ ตอนนี้ท่านอาเล็กก็ถึงเวลาแต่งงานแล้ว ให้ทุกคนรู้ไปเลยว่ามีแม่ม่ายใจแตกอยู่ในบ้ าน… ข้าก็เป็นเพียงคนเท้าเปล่าที่ไม่กลัวคนสวมรองเท้า จงรู้ไว้ว่าใครกันแน่ที่จะได้รับผลกระทบ!”
“ไม่ว่าอย่างไร วันนี้เขาต้องจ่ายเงินให้ข้า!” ใบหน้าของแม่เฒ่าจางถึงกับมืดครึ้ม ทว่านางก็ยังยืนกรานเช่นเคย
ใช่แล้ว แม่เฒ่าจางต้องการให้จางอวี่หมินแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวย เพื่อจะได้มีชีวิตที่ดี
นางกังวลว่าหากเอะอะเรื่องนี้ไปจะส่งผลกระทบต่อจางอวี่หมินได้
แต่แม่เฒ่าจางก็ยังห่วงเงินของท่านหมอเมิ่งด้วยเช่นกัน หากนางสามารถหาเงินเพิ่มได้ นางก็จะสามารถอุดหนุนเงินใ ให้จางอวี่หมินมากขึ้นได้ใช่หรือไม่? แล้วยังให้สินเดิมกับจางอวี่หมินเพิ่มขึ้นได้อีกมิใช่หรือ? เมื่อถึงเวลาท ที่ต้องจับคู่ จะต้องหาคนที่เหมาะสมและร่ำรวยที่สุดเท่าที่จะหาได้
หากมีคนมาสอบถามบางอย่าง แน่นอนว่าพวกเขาย่อมไม่อาจยอมรับว่าจางซิ่วเอ๋ออยู่ในตระกูลจาง
“ทำไม? หากทำตามที่ท่านพูด เช่นนั้นข้าคงต้องไปหาผู้ชายสักคนบนท้องถนนแล้วกล่าวต่อว่าเขาว่าเขาล่วงละเมิดท่ านอาเล็กของข้า ให้เขาเอาเงินมาชดใช้ดีหรือไม่?” จางซิ่วเอ๋อกล่าวด้วยโทสะ
เมื่อจางอวี่หมินเห็นว่าจางซิ่วเอ๋อพูดถึงตน นางก็ตกใจทันที “นังแพศยาน้อย ช่างไร้ยางอายนัก เจ้าคิดว่าข้าเป ป็นคนประเภทเดียวกับเจ้าหรือไร?”
ท่านหมอเมิ่งอดไม่ได้ที่จะพูดบ้างในเวลาเช่นนี้ “ท่านป้า ตามหลักแล้วเรื่องระหว่างท่านกับซิ่วเอ๋อเป็นเรื่องภ ภายในครอบครัว แต่เนื่องจากเรื่องในวันนี้เกี่ยวข้องกับเสี่ยวเมิ่งด้วย ข้าจึงต้องขอพูดกล่าวสักสองสามคำ”
“มีการซุบซิบนินทาเกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ และซิ่วเอ๋อถูกกล่าวถึง ข้ารู้สึกละอายใจยิ่งนัก แต่ทั้งซิ่วเอ๋อและข ข้าต่างบริสุทธิ์ใจต่อกัน โปรดอย่าทำลายชื่อเสียงของซิ่วเอ๋อ… ส่วนเรื่องเงิน” เมื่อท่านหมอเมิ่งกล่าวถึงตรงนี้ เขาก็หยุดชะงักเล็กน้อย
จางซิ่วเอ๋ออดไม่ได้ที่จะประหม่า
เมื่อท่านหมอเมิ่งกล่าวเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการจบสิ้นเรื่องทุกอย่าง
นางที่ได้ยินเช่นนั้น จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกซาบซึ้งใจ
อย่างไรก็ตาม ในขณะเดียวกันจางซิ่วเอ๋อยังคงกังวลเล็กน้อย นางกลัวว่าท่านหมอเมิ่งจะให้เงินแก่แม่เฒ่าจางเพื่อจบเรื่ องต่าง ๆ
หากแต่สิ่งนี้อาจจะสงบศึกได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น
แล้วหลังจากนั้นล่ะ?
นางรู้ดีว่าแม่เฒ่าจางและจางอวี่หมินเป็นคนเช่นไร ทั้งสองคนจะไม่หยุดอยู่เพียงเท่านี้และจะขอเงินเขาตลอดไป
และจะเอะอะโวยวายทำให้เรื่องนี้บานปลายขึ้นไปเรื่อย ๆ
หากทุกคนรู้ว่าท่านหมอเมิ่งให้เงินกับแม่เฒ่าจางจริง ๆ ทุกคนก็ย่อมคิดได้ว่านางและท่านหมอเมิ่งลักลอบเล่นชู้ด้ วยกัน
ดังนั้น การจะให้เงินในวันนี้เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง
เมื่อคิดได้เช่นนี้แล้ว จางซิ่วเอ๋อมองท่านหมอเมิ่งด้วยท่าทางประหม่า ท่านหมอเมิ่งใจดีกับผู้อื่นเสมอมา แต่เขา ไม่อาจหลีกเลี่ยงปัญหาด้วยวิธีเช่นนี้ได้
แม่เฒ่าได้ยินท่านหมอเมิ่งกล่าวถึงเงิน ดวงตาของนางถึงกับเปล่งประกายทอแสง พลันยื่นมือออกมา “จะให้เงินข้าอย่างงั นหรือ? งั้นข้าขอสักสิบตำลึง!”
จางซิ่วเอ๋อกลอกตาไปมา นางรู้สึกว่าแม่เฒ่าจางช่างมีความสามารถในการเรียกร้องเงินสูงมากเหลือเกิน!
ท่านหมอเมิ่งตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ตัวข้าหยินซือเมิ่งมีใครบางคนแล้ว ไม่อาจมอบให้ท่าน หากมอบให้ อย่างนั้ นจะเอาจางซิ่วเอ๋อไปไว้ที่ใด? มันจะไม่ทำให้เรื่องราวยิ่งบานปลายงั้นหรือ?”
“ข้าขอแนะนำว่าอย่าพูดเรื่องเหล่านี้ต่อหน้าข้าอีก ไม่อย่างนั้นแล้ว…” ท่านหมอเมิ่งกล่าวคำด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค ค่อยดีนัก
ท่านหมอเมิ่งมักจะแสดงออกด้วยท่าทางอ่อนโยนเสมอมา เช่นนี้แม่เฒ่าจางจึงไม่สนใจท่าทางของเขาในตอนนี้แม้แต่น้อยและย ยังตะคอกกลับอย่างร้ายกาจ “แล้วเจ้าจะทำอย่างไร? เจ้าทำลายหลานสาวของข้า กลับไม่ยินยอมให้เงินข้างั้นหรือ? จางซิ่ วเอ๋อที่เติบใหญ่ได้เช่นนี้ไม่ใช่เพราะกินอาหารในตระกูลจางหรือไร? เจ้าก็เพียงแค่จ่ายเงินมาก็เท่านั้น แล้วข้า าจะทำเป็นลืมเรื่องนี้ไปเสีย!”
“ท่านย่า ท่านลืมไปแล้วหรือว่าท่านขายข้าให้กับตระกูลเนี่ยแล้ว ตอนนี้ข้าเป็นม่ายและอาศัยอยู่ด้วยตนเอง แม้ วันหนึ่งข้าจะแต่งงานใหม่ มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับท่าน! ตอนนี้ท่านไม่มีสิทธิ์ที่จะขอเงินท่านหมอเมิ่ง!” จางซิ่วเ เอ๋อโต้กลับ
ท่านหมอเมิ่งได้ยินคำพูดนั้นจึงกล่าวต่อ “หากยังต้องการใส่ร้ายข้าอยู่ เราคงได้พบกันที่สำนักปกครอง”
“ข้าใส่ร้ายเจ้างั้นหรือ? ข้าพูดความจริง!” แม่เฒ่าจางกล่าวอย่างโกรธเคือง
ท่านหมอเมิ่งไม่ได้พูดสิ่งใดไร้สาระนัก “เช่นนั้นได้โปรดไปที่สำนักปกครองกับข้า แล้วเราจะหารือกันเกี่ยวกับการ รกรรโชกทรัพย์ของท่าน แม้ว่าจะไม่ถูกเนรเทศ ก็อาจจะถูกลงโทษอย่างอื่น ที่ไม่อาจเลี่ยงได้”
เมื่อเห็นว่าท่านหมอเมิ่งจริงจัง แม่เฒ่าจางพลันกลัวความผิดขึ้นมา
คราวนี้นางจะตอบโต้อะไรได้อีก
แม่โจวเดินออกมาจากห้อง
เมื่อเห็นแม่โจว ท่านหมอเมิ่งกล่าวคำอย่างเขินอาย “ทำให้ท่านขายหน้าแล้ว”
สำหรับแม่โจวแล้ว ความคิดของท่านหมอเมิ่งเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยม นางเพียงยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนและไม่กล่าวคำใด
แม่โจวหันไปมองแม่เฒ่าจางและจางอวี่หมิน “ท่านแม่ ไม่กลัวว่าเรื่องนี้จะจบลงที่สำนักปกครองหรือ? ไม่กลัวคนอื่น จะเห็นเรื่องขำขันของครอบครัวเราหรือไร? อย่าไปบอกผู้ใดเลย หากตระกูลจ้าวรู้เข้า พวกเขาจะมองบ้านเราอย่างไร? ?”
แม่เฒ่าจางจะสนความคิดของตระกูลจ้าวได้อย่างไร นางไม่ได้ต้องการให้ผู้ใดในนั้นมาแต่งงานกับบุตรสาวของตน สำหรับ จางเป่าเกิน แม่เฒ่าจางจะคิดว่าหลานชายของตนเป็นคนดีก็ต่อเมื่อหลานชายมีประโยชน์ต่อนางเท่านั้น
แต่ตอนนี้จางเป่าเกินเป็นเพียงคนไร้ค่าในสายตาของแม่เฒ่าจาง
หากนางยังพอมีเมตตาอยู่บ้าง นางก็คงจะหาภรรยาสักคนให้แก่จางเป่าเกิน แต่มันยังไม่ถึงเวลาต้องกังวลมิใช่หรือ อ?
หากไม่ขัดผลประโยชน์เรื่องเงินก็ไม่เป็นไร ตอนนี้นางต้องการรับเงินจากท่านหมอเมิ่ง นางไม่สนใจว่าตระกูลจ้าวจะคิด ดอย่างไรกับตระกูลจาง
เสียงของแม่โจวไม่เบา ส่งผลให้คนที่อยู่ในห้องฝั่งตะวันออกได้ยินกันหมด
แม่เฒ่าจางไม่สนใจอีกต่อไป ทว่าคนในห้องฝั่งตะวันออกล้วนกังวลใจ
แม่เถาเดินออกมาก่อน นางมองแม่เฒ่าจางพร้อมกล่าวขึ้น “ท่านแม่ อย่าได้ทำให้ซิ่วเอ๋อต้องอับอายเลย หากซิ่วเอ๋อช ชอบพอกับท่านหมอเมิ่ง ท่านก็ควรปล่อยให้นางตามท่านหมอเมิ่งไปเสีย”
ที่แม่เถากล่าวเช่นนี้ไม่ใช่เพื่อจางซิ่วเอ๋อ
ประการแรก แม่เถายังคงต้องการทำลายชื่อเสียงของจางซิ่วเอ๋อ และประการที่สอง แม่เถาไม่ต้องการให้แม่เฒ่าจางยุ่งวุ่นว วายกับท่านหมอเมิ่งอีกต่อไป
มันจะน่าอับอายเพียงใดหากนำเรื่องเหล่านี้เข้าสู่สำนักปกครอง?
มันก็เหมือนเรื่องซุบซิบในหมู่บ้าน แต่หากเรื่องราวเกี่ยวข้องกับสำนักปกครองจริง ต่อให้เป็นฝ่ายที่มีเหตุผลก็ มากพอจะทำให้ทางการขุ่นเคือง ไม่ต้องพูดถึงแม่เฒ่าจางที่ไม่มีความรับผิดชอบเลย
หากเรื่องนี้กระทบกระเทือนต่อจางเป่าเกินล่ะ?
แม่เถาไม่ได้สนใจจางซิ่วเอ๋อสักเท่าใด สิ่งที่นางสนใจเพียงอย่างเดียวคือเรื่องนี้ต้องไม่กระทบต่อการแต่งงานของ งจางเป่าเกิน
เมื่อจางซิ่วเอ๋อเห็นแม่เถาออกมาแล้ว นางจึงหันไปมองแม่โจวอีกครั้ง และเห็นว่าดวงตาของแม่โจวนั้นฉายแววกระจ่าง เหมือนกำลังไตร่ตรองถึงบางอย่าง แต่ภายในนั้นก็มีแววไม่แน่ใจต่อการใคร่ครวญอยู่ด้วย…
………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
อยู่ ๆ ก็หาเรื่องมาขอเงินเขาดื้อ ๆ เลยนะ เงินเดียวที่แกจะได้คือเงินกงเต็กเท่านั้นแหละนางแก่
ไหหม่า(海馬)
YOU MAY ALSO LIKE
