ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - บทที่ 390 คุยเรื่องแต่งงาน
ตอนที่ 390 คุยเรื่องแต่งงาน
ดังนั้นจางซิ่วเอ๋อจึงรู้สึกเขินอายเล็กน้อยเมื่อได้รับคำชม นางไม่ทันฉุกคิดเลยว่าเหตุใดสาวใหญ่ตรงหน้าจึงกล่าวเช่นนี้
หากจางซิ่วเอ๋อรู้เรื่อง แน่นอนว่านางย่อมไม่ให้แม่สื่อฮวาพูดต่อแน่นอน
นางโจวได้ยินเช่นนั้น รอยยิ้มแห่งความสุขจึงปรากฏบนใบหน้า
แม่สื่อฮวามีคารมยอดเยี่ยม นางโจวตั้งหน้าตั้งตารออย่างยิ่ง นางคาดหวังว่าทารกที่อยู่ในท้องของตนจะเป็นเด็กผู้ชาย เมื่อแม่สื่อฮวากล่าวเช่นนี้ ราวกับว่าเข้ามานั่งอยู่ในใจของ งนางโจว
นางโจวยิ้มและตอบกลับ “ข้าก็หวังเช่นนั้น”
“อย่ากล่าวอะไรอีกเลย เรามาคุยเรื่องลูกสาวของเจ้าดีกว่า…” เมื่อกล่าวเช่นนี้แล้ว แม่สื่อฮวาหันมามองจางซิ่วเอ๋อ
แม้จะบอกว่าจางซิ่วเอ๋อเคยแต่งงานมาแล้ว แต่แม่สื่อก็รู้ถึงสถานการณ์ของจางซิ่วเอ๋อก่อนที่จะมาที่นี่ นางรู้ว่าจางซิ่วเอ๋อก็ไม่ต่างอะไรกับลูกสาวคนโต นางเพียงกังวลว่าหากพ พูดคำเหล่านี้ต่อหน้าจางซิ่วเอ๋อ จะทำให้จางซิ่วเอ๋อไม่สบายใจ
นางโจวเข้าใจความกังวลของแม่สื่อฮวา จึงกล่าวคำด้วยรอยยิ้ม “ซิ่วเอ๋อ ข้ามีเรื่องจะคุยกับท่านป้าสักหน่อย”
จางซิ่วเอ๋อไม่เข้าใจว่าทำไมแม่โจวจึงต้องมีความลับ แต่นางก็คิดว่าต้องเคารพแม่โจว
สำหรับนางเอง ก็ไม่ได้ต้องการบอกทุกสิ่งให้แม่โจวรู้เช่นกัน
เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว จางซิ่วเอ๋อยิ้มพร้อมกับวางขนมที่เตรียมมาเอาไว้บนโต๊ะ นางเทน้ำให้แม่สื่อฮวาก่อนจะจากไป
แม่สื่อฮวามองฉากนี้ด้วยความพึงพอใจ และรู้สึกว่าจางซิ่วเอ๋อทำสิ่งต่าง ๆ ได้คล่องแคล่วยิ่ง
แม้จางซิ่วเอ๋อจะไม่ได้พูดอะไร แต่นางก็แสดงความปรารถนาดีผ่านการกระทำ หลังจากที่กลับไปแล้ว แม่สื่อฮวาคิดว่าคงต้องช่วยจางซิ่วเอ๋อด้วยการพูดถ้อยคำดี ๆ กับหมอเมิ่งสักหน่อย
ถูกต้องแล้ว แม่สื่อฮวาผู้นี้ได้รับเชิญจากหมอเมิ่ง
เพราะเขาได้พูดคุยกับนางโจวในวันนั้น หมอเมิ่งจึงกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ยิ่ง
หลังจากที่หมอเมิ่งกลับไปแล้ว เขาขอให้ใครบางคนค้นหาแม่สื่อที่เป็นมิตรที่สุดในเมือง จากนั้นยังมอบเงินจำนวนมากให้กับคนที่สามารถหาแม่สื่อที่น่าเชื่อถือมาได้
เขาค่อนข้างจริงจัง ดังนั้นหมอเมิ่งจึงไม่มองหาแม่สื่อที่พูดจาฉะฉานเกินไป เพราะเขาไม่คิดเชื่อถือ
เรื่องระหว่างเขากับจางซิ่วเอ๋อเกือบจะคลี่คลายแล้ว และตอนนี้เขาต้องการคนจิตใจดีที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้อย่างเป็นเหตุเป็นผล และมันจะไม่จบลงด้วยการแพร่กระจายข่า าวออกไปให้ผู้คนนินทาจางซิ่วเอ๋อได้อีก
แม้ว่าเขาจะเป็นพ่อม่าย แล้วจางซิ่วเอ๋อก็ยังแต่งงานมาแล้วเช่นกัน แต่หมอเมิ่งก็ยังกังวลและกลัวว่าจะทำผิดต่อจางซิ่วเอ๋อ
ในตอนนี้แม่สื่อฮวาเป็นผู้ที่ไว้ใจได้อย่างแท้จริง นางดึงนางโจวเข้ามาพร้อมกล่าวถึงจุดประสงค์ของตัวเอง “น้องหญิงใหญ่ เจ้าคงรู้จุดประสงค์ของการมาเยี่ยมเยียนของข้าแล้วใช่ห หรือไม่? หมอเมิ่งเป็นคนขอให้ข้ามาที่นี่”
“หลายคนเคยสอบถามเรื่องหมอเมิ่งกับข้ามาก่อน ข้าต้องการดูว่าข้าจะสามารถช่วยเหลือได้หรือไม่” แม่สื่อฮวากล่าวด้วยรอยยิ้ม นี่คือความจริง แม้ว่าจะมีการกล่าวว่าทั้งหมดเป็นควา ามคิดริเริ่มของผู้ชาย
แต่คนดีอย่างเช่นหมอเมิ่ง มีสตรีจำนวนมากที่ต้องการจะครอบครองเขา
เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของแม่สื่อฮวาเผยรอยยิ้มมากยิ่งขึ้น “แต่หมอเมิ่งกลับไม่สนใจสตรีเหล่านั้น จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ เขามาพบข้าและขอให้ข้าช่วยเป็นแม่สื่อ…”
“แม้ลูกสาวคนโตของเจ้าจะเคยแต่งงานและกลายเป็นม่าย แต่มันก็ไม่สำคัญ หมอเมิ่งยังไม่มีบุตรธิดา มันไม่เป็นไรเลย และหมอเมิ่งก็ไม่มีบิดามารดา ย่อมไม่มีคำถามเกี่ยวกับความกตัญญูและ ะความยุติธรรมใดตามมาในอนาคต” แม่สื่อฮวาเริ่มกล่าวถึงข้อดีของหมอเมิ่ง
นางโจวก็คิดเรื่องนี้อยู่เช่นกัน เมื่อได้ยินแม่สื่อฮวากล่าวเช่นนั้น นางพยักหน้ารับ “เรื่องทั้งหมดนี้ข้าทราบดี”
“ซิ่วเอ๋อของครอบครัวเจ้าก็เป็นคนดีเช่นกัน แต่นางได้รับความเดือดร้อนเล็กน้อย” แม่สื่อฮวากล่าว
ก่อนที่นางจะมาที่นี่เพื่อกล่าวเรื่องการแต่งงาน นางย่อมหาภูมิหลังของจางซิ่วเอ๋อมาก่อน นางรู้ดีว่าจางซิ่วเอ๋อเคยแต่งงานมาแล้ว และตอนนี้จางซิ่วเอ๋อเป็นม่ายไม่มีผู้ใดดูแล
“แต่ต่อจากนี้ย่อมดีแน่นอน หากซิ่วเอ๋อและหมอเมิ่งแต่งงานกันได้ มันจะเป็นพรที่คุ้มค่า” แม่สื่อฮวากล่าวต่อ
นางโจวย้ำ “ซิ่วเอ๋อเป็นเด็กผู้หญิงที่มีความสามารถ แต่อย่างไรแล้วนางก็เป็นผู้หญิง ข้าไม่ได้ขออะไรมากมาย ข้าหวังเพียงว่านางจะสามารถพึ่งพาและใช้ชีวิตได้อย่างมั่นคง หมอ เมิ่งเป็นคนดี ข้าคิดว่านี่คือเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว”
แม่โจวและหมอเมิ่งตกลงกันเรียบร้อยแล้ว
ยิ่งตอนนี้แม่สื่อก็นั่งอยู่ตรงนี้ ทั้งหมดเป็นเพียงฉากคัทซีน
อย่างไรก็ตาม ฉากนี้จำเป็นต้องมีต่อไป หากรีบร้อนเกินไปเกรงว่าจะกลายเป็นการดูหมิ่นเอาได้
แม่สื่อฮวาได้รับเงินจากหมอเมิ่งจำนวนมาก ในเวลานี้นางยิ่งยินดีเมื่อเห็นว่าเรื่องต่าง ๆ ถูกพูดคุยได้โดยง่ายดาย
มันไม่ต่างอะไรจากการได้เงินมาฟรี ๆ และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือแม่ของจางซิ่วเอ๋อมีจิตใจดี
แม่สื่อฮวายิ้มพร้อมพูดว่า “น้องหญิงใหญ่ ข้ารู้ดีว่าเจ้าจิตใจดี แต่เรื่องนี้ไม่อาจกล่าวล้อเล่นได้ เรามาคุยกันเถิดว่าความต้องการของเจ้าคือสิ่งใด แล้วข้าจะไปพูดคุยกับหม มอเมิ่ง”
แม่โจวคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ข้าไม่ต้องการของหมั้นหรืออะไรทำนองนั้น แต่อย่างไรมันก็ยังสำคัญในเรื่องของชื่อเสียง ท่านบอกกล่าวต่อหมอเมิ่งให้เขาได้มั่นใจว่าของเห หล่านั้นจะไม่ถูกส่งไปที่บ้านตระกูลจาง แต่ของทุกชิ้นจะมอบให้กับซิ่วเอ๋อ ถึงเวลานั้นค่อยให้ซิ่วเอ๋อนำกลับมาเป็นสินสอดทองหมั้น”
แม่สื่อพยักหน้าเมื่อได้ยินเช่นนั้น ความหมายของนางชัดเจนยิ่ง นางแค่หวังให้ลูกสาวมีชีวิตที่ดี ให้ลูกสาวได้แต่งงาน… แม่นางโจวไม่ต้องการรับเงินจากการแต่งงานครั้งนี้ และแน่ นอนเมื่อพิจารณาจากสถานะของนางโจวในตอนนี้ นางไม่สามารถรับสินสอดทองหมั้นได้
แต่การทำให้สินสอดนี้เป็นของเจ้าสาว แน่นอนว่ามันจะเป็นข้อได้เปรียบสำหรับผู้ชาย
ท้ายที่สุดแล้ว ในสถานการณ์ปกติ เจ้าสาวย่อมต้องมีค่ามากกว่าสินสอดทองหมั้น
หมอเมิ่งเป็นคนดี สำหรับเขาแล้วเรื่องเพียงแค่นี้มันไม่ยากเย็นเลย
แม่สื่อฮวารู้สึกว่าการจับคู่ในคราวนี้ช่างง่ายดายยิ่งนัก
“เพียงเท่านี้! หากเจ้าคิดเช่นนั้น เรื่องทั้งหมดก็ได้ข้อสรุปแล้ว! ข้าจะช่วยหมอเมิ่งเลือกฤกษ์ยาม แล้วจะส่งสินสอดทองหมั้นไปให้เมื่อข้ากลับไป” แม่สื่อฮวาพูดด้วยรอยยิ้ม
นางโจวยิ้มพร้อมตอบกลับ “ท่านคงต้องทำงานหนักไม่น้อย”
แม่สื่อฮวาพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่ยาก ไม่หนักแต่อย่างใดเลย” ไม่ต้องพูดถึงว่านางรับเงินไปเท่าไหร่ เอาเป็นว่าทั้งหมดเสร็จสิ้นแล้ว เมื่อจางซิ่วเอ๋อและหมอเมิ่งเข้าพิธีแต่งงาน นางก็ ยังได้นั่งจิบไวน์ในงานแต่งงาน ทั้งยังได้รับซองแดงอีกด้วย
เท่าที่นางรู้มา หมอเมิ่งไม่ใช่คนตระหนี่ แม้ว่าจะไม่มากมาย แน่นอนว่าเขาย่อมมีซองสีแดงตามธรรมเนียมปฏิบัติ
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ แม่สื่อฮวาก็ยิ่งต้องการทำงานมากขึ้น
“ใกล้ฤดูหนาวแล้ว หนาวเกินกว่าจะจัดงานแต่ง คิดว่าจะได้เรื่องงั้นหรือ? ทำให้เร็วจะดีกว่า” แม่สื่อฮวากล่าวด้วยรอยยิ้ม
แม้หมอเมิ่งจะไม่ได้พูดอะไร แต่แม่สื่อฮวาก็รู้สึกได้ว่าหมอเมิ่งร้อนใจไม่น้อย
นางก็คิดเรื่องนี้เหมือนกัน ผ่านมานานหลายปีแล้ว หมอเมิ่งไร้สตรีเคียงข้างผ่านร้อนและหนาวไปด้วยกัน และตอนนี้หมอเมิ่งมีสตรีที่ชอบแล้ว เขาต้องกังวลเรื่องนี้แน่
คำพูดของแม่สื่อฮวานั้นเป็นสิ่งที่นางโจวก็คิดอยู่เช่นกัน!
นางโจวรู้สึกพึงพอใจในตัวหมอเมิ่งอย่างยิ่ง และนางก็คิดเรื่องนี้อยู่ในใจ อย่างไรย่อมมีการตกลงกันไม่ช้าก็เร็ว นางจึงรู้สึกสบายใจที่ได้จัดการเรื่องนี้ตั้งแต่เนิ่น ๆ
YOU MAY ALSO LIKE
