ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายสาวชาวสวน - บทที่ 393 ขอแต่งงาน
ตอนที่ 393 ขอแต่งงาน
อย่างน้อยเฝิงซูเหวินคนนี้ก็จะไม่กล้ากลับมาสร้างปัญหาให้นางอีกต่อไป
ตราบใดที่ระมัดระวังตนเอง มันก็จะไม่เกิดปัญหาขึ้น
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จางซิ่วเอ๋อก็รู้สึกโล่งใจเช่นกัน
“พี่หญิง ไม่เป็นไรแล้ว จากนี้ไปคนตระกูลเนี่ยจะไม่กล้าดูหมิ่นและสร้างปัญหาให้กับเราอีกต่อไป” จางชุนเถากล่าวด้วยความตื่นเต้น
จางชุนเถารู้สึกเกลียดชังตระกูลเนี่ยยิ่งกว่าจางซิ่วเอ๋อ
นางเห็นพี่สาวของตนฆ่าตัวตาย! นั่นคือระเบิดครั้งใหญ่สำหรับจางชุนเถา และมันยังทำให้จางชุนเถาเกลียดชังตระกูลเนี่ยไปโดยปริยาย
วันนี้พะโล้ขายดิบขายดีอย่างยิ่ง
จางซิ่วเอ๋อกลับบ้านเร็วอีกครั้ง
เป็นเพราะการขายพะโล้ในช่วงกลางวันค่อนข้างเหนื่อย จางซิ่วเอ๋อจึงทำซุปซี่โครงหมูไว้กินในตอนกลางคืน
แล้วเงียบหายไปทั้งคืน
วันถัดมา
ดวงอาทิตย์ขึ้นจากขอบฟ้าอย่างช้า ๆ แสงแดดสีทองส่องสว่างไปทั่วหมู่บ้านชิงสือ
สายลมแห่งฤดูใบไม้ร่วงพัดผ่าน ทำให้ผู้คนรู้สึกสดชื่นเป็นพิเศษ
บนท้องฟ้าไม่มีเมฆแม้แต่ก้อนเดียว ดูเหมือนว่าอากาศในฤดูใบไม้ร่วงจะยอดเยี่ยมนัก
หลังจากที่จางซิ่วเอ๋อตื่นขึ้น นางเข้าครัวเริ่มทำโจ๊กตามปกติ
สำหรับเนี่ยหย่วนเฉียวและเถี่ยเสวียน พวกเขาตื่นแต่เช้าและกำลังฝึกอยู่ในป่าหลังบ้านผีสิง
ไม่มีใครเดินเข้าไปถึงที่นั่น ซึ่งมันสะดวกสำหรับพวกเขาทั้งสองคน
หลังจากที่จางซิ่วเอ๋อตระเตรียมทุกสิ่งเสร็จสรรพ นางเดินออกมาที่ประตูพร้อมกับมองไปรอบ ๆ และพบว่าจางซานหยายังไม่มา จางซิ่วเอ๋ออดรู้สึกไม่ได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติไป
ขณะนี้ จางซานหยากำลังวิ่งมาตามเส้นทางในป่าอย่างรีบร้อน
ที่แห่งนี้แต่เดิมเคยมีถนน แต่เป็นเพราะไม่มีผู้ใดมาที่บ้านผีสิงแห่งนี้ ถนนทั้งหมดจึงถูกปกคลุมไปด้วยพืชพันธุ์
หลังจากที่จางซิ่วเอ๋อย้ายมา นางค่อย ๆ จัดการถนนทีละน้อย ซึ่งมันทำให้ครอบครัวของนางสามารถสัญจรผ่านได้ง่ายขึ้น
“ซานหยา ช้าลงหน่อย!” เมื่อเห็นอารามรีบร้อนของจางซานหยา จางซิ่วเอ๋ออดไม่ได้ที่จะตะโกนเสียงดัง หากล้มไปจะทำอย่างไร?
จางซานหยาวิ่งมาหาจางซิ่วเอ๋อ ตอนนี้นางจับจ้องจางซิ่วเอ๋อด้วยรอยยิ้ม “พี่หญิงใหญ่!”
จางซิ่วเอ๋อแสร้งทำเป็นโกรธพร้อมเอ่ยคำ “ข้าเคยบอกเจ้าหรือไม่ว่าให้เดินช้า ๆ และอย่ารีบร้อน?”
จางซานหยากล่าวอย่างตื่นเต้น “พี่หญิง ข้ากำลังมีความสุขมากกับสถานการณ์ตอนนี้!”
จางซิ่วเอ๋อมองจางซานหยาด้วยความสงสัย “เหตุใดเจ้าจึงมีความสุขมาก?”
“พี่หญิง ท่านไม่รู้เรื่องงั้นหรือ? หมอเมิ่งกำลังจะมาขอแต่งงาน!” จางซานหยาแทบจะกระโดดในขณะพูดเช่นนั้น
ขณะนั้นเอง เนี่ยหย่วนเฉียวและเถี่ยเสวียนเพิ่งกลับมาจากการฝึกซ้อม
เนี่ยหย่วนเฉียวและเถี่ยเสวียนกำลังจะเดินเข้าบ้าน แต่เมื่อได้ยินคำพูดของจางซานหยา ฝีเท้าของพวกเขาพลันหยุดลงในทันใด
จางซิ่วเอ๋อใช้เวลาสักครู่ก่อนจะตอบกลับ “เจ้าหมายถึงหมอเมิ่งกำลังจะแต่งงานงั้นหรือ? เขาชอบสตรีผู้ใดกัน?”
จางซิ่วเอ๋อไตร่ตรองสักครู่จึงเข้าใจได้ว่า หมอเมิ่งไม่ใช่เด็กแล้ว มันเป็นเรื่องปกติที่เขาต้องการจะมีครอบครัว แต่… นางคิดอย่างเห็นแก่ตัวว่าไม่ควรจะเป็นแม่ม่ายหลิว มิฉะนั้นนา างคงต้องมีปัญหากับแม่ม่ายหลิวไปอีกนาน เพราะแม่ม่ายหลิวหึงหวงนางกับหมอเมิ่ง และสุดท้ายมันจะก่อเกิดเป็นปัญหามากมาย
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จางซิ่วเอ๋อจึงลอบคิดในใจ ไม่ว่าเขาจะแต่งงานกับใคร แต่หากหมอเมิ่งแต่งงานแล้ว ในอนาคตนางควรจะต้องรักษาระยะห่างกับหมอเมิ่งให้ดี มิฉะนั้นหากเกิดเรื่อง เข้าใจผิด คงจะเป็นปัญหาไม่น้อย
นางเคยถูกเข้าใจผิดมาก่อน แต่ตราบใดที่นางและหมอเมิ่งยังไม่มีใคร มันก็ไม่มีใครต้องเจ็บปวด
แต่หากในอนาคต หมอเมิ่งมีครอบครัวแล้วเกิดมีเรื่องเข้าใจผิดเกี่ยวกับนางและหมอเมิ่ง หรือจะเป็นเรื่องอะไรสักอย่าง มันย่อมมีคนเสียใจจากเรื่องพวกนี้แน่
จางซิ่วเอ๋อไตร่ตรองทุกสิ่งอย่างละเอียดถี่ถ้วน
แต่ประโยคถัดมาของจางซานหยาทำให้จางซิ่วเอ๋อกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงอย่างรวดเร็ว
“พี่หญิง อย่าแสร้งทำเป็นสับสนหน่อยเลย หมอเมิ่งกำลังจะแต่งงานกับท่าน!” จางซานหยากล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความตื่นเต้น
นางยังเด็ก แต่นางก็ยังรู้ว่าหากจางซิ่วเอ๋อแต่งงานกับหมอเมิ่ง จางซิ่วเอ๋อก็จะไม่ใช่แม่ม่ายอีกต่อไป แล้วก็จะไม่มีใครในหมู่บ้านสามารถซุบซิบจางซิ่วเอ๋อได้
ในความเข้าใจของจางซานหยา นี่คือเรื่องที่ดีที่สุด มันคู่ควรที่น่าจะมีความสุข!
คำพูดของจางซานหยาราวกับสายฟ้าฟาดดังก้องอยู่ในหัวของจางซิ่วเอ๋อ
ในจิตใจของจางซิ่วเอ๋อว่างเปล่า
ไม่รู้เลยว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด จางซิ่วเอ๋อเริ่มขยับตัวเล็กน้อย
นางไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย? จางซานหยาเพิ่งบอกว่าหมอเมิ่งกำลังมาขอตนแต่งงานงั้นหรือ!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ จางซิ่วเอ๋อเผยรอยยิ้มบิดเบี้ยวบนใบหน้า จริง ๆ แล้วตอนที่จางซานหยากล่าวว่าหมอเมิ่งจะขอแต่งงาน นางก็คลับคล้ายคลับคลาว่ามีลางสังหรณ์แปลกประหลาด เพราะก่อน นหน้านี้หมอเมิ่งทิ้งถ้อยคำปริศนาไว้
แต่นางคิดว่าสิ่งนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้ และนางก็ไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้นด้วย ดังนั้นนางจึงคิดว่าโชคดีนักที่หมอเมิ่งแต่งงานกับผู้อื่น
แต่ตอนนี้โชคของจางซิ่วเอ๋อกลับพังทลายลงโดยสมบูรณ์
จางซิ่วเอ๋อหัวเราะแห้งๆ พร้อมเอ่ยคำ “ซานหยา เจ้าพูดเรื่องอะไร? เจ้าบอกว่าหมอเมิ่งมาเพื่อขอข้าแต่งงานหรือ?”
“ถูกต้องแล้ว” จางซานหยากล่าวยืนยัน
จางซิ่วเอ๋อถามอีกครั้ง “เจ้าได้ยินมาถูกต้องแน่นะ?”
“จะเป็นไปได้อย่างไร สินสอดทองหมั้นถูกส่งมาแล้ว! เพียงแต่คนเหล่านั้นไม่ต้องการมาที่บ้านผีสิงกับหมอเมิ่ง ตอนนี้พวกเขาจึงอยู่ที่ทางเข้าป่าผีสิงนี้” จางซานหยากล่าวหนักแน่น
จางซิ่วเอ๋อไม่รู้เลยว่าตนควรพูดอะไรในเวลานี้
ขณะนี้นางรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย
เพราะนางไม่เคยคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นได้
หากเป็นคนอื่น นาง คงจะปฏิเสธโดยไม่ต้องคำนึงถึงสายสัมพันธ์ใด แต่หากเป็นหมอเมิ่งที่คอยช่วยเหลือนางไว้มาก หากจางซิ่วเอ๋ออยากจะปฏิเสธ นางก็ไม่กล้าที่จะทำให้หมอเมิ่งเสียหน้า า
จางซิ่วเอ๋อรู้สึกว่าไม่สามารถตัดสินใจได้ เวลานี้ความกังวลใจจึงเข้าเกาะกุม
จางชุนเถาเดินออกมาจากในบ้าน นางได้ยินสิ่งที่จางซานหยาเพิ่งกล่าวเมื่อครู่ชัดเจน
จางชุนเถาเผยความตื่นเต้นออก “พี่หญิงใหญ่ หมอเมิ่งจะมาขอแต่งงาน! อย่างนั้นในอนาคตเขาก็จะเป็นพี่เขยของข้าไม่ใช่หรือ? มันช่างเป็นงานใหญ่ที่มีความสุขนัก!”
จางชุนเถาหวังไว้เสมอว่าจางซิ่วเอ๋อจะได้แต่งงานในครอบครัวที่ดี อย่างน้อยก็ไม่ต้องแบกรับชื่อเสียงแม่ม่ายดวงกินผัวอีกต่อไป แล้วก็จะได้มีชีวิตที่สะดวกสบายสักที
แม้จางชุนเถาต้องการให้จางซิ่วเอ๋ออยู่กับสวี่อวิ๋นซานหรือหนิงอันที่มาก่อน แต่นางก็คิดว่าหมอเมิ่งก็เป็นคนดีเช่นกัน ในสายตาของจางชุนเถาแล้ว ไม่ว่าคนเหล่านี้จะเป็นใคร ต ตราบใดที่พวกเขาปฏิบัติต่อพี่สาวของตนอย่างดี นางก็ย่อมไม่คัดค้าน!
จางซิ่วเอ๋อกุมขมับ “ให้ข้าคิดอะไรเงียบ ๆ ก่อน”
“พี่หญิง ท่านไม่ออกไปดูหน่อยหรือ? ทุกคนในหมู่บ้านของเรามาถึงทางเข้าป่าแห่งนี้แล้ว หากท่านไม่ออกไป อีกไม่นานพวกเขาก็จะเข้ามา” จางซานหยากล่าว
จางซานหยารู้สึกว่า หากพวกเขารวมกลุ่มกันได้มาก พวกเขาก็จะกล้าเข้ามาที่นี่
แต่… ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร จางซานหยาไม่ต้องการให้บางคน โดยเฉพาะตระกูลจางมาที่บ้านผีสิง ดังนั้นนางจึงรีบกล่าวเตือน
YOU MAY ALSO LIKE
