ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี - บทที่ 117 ไปคณะสื่อสารมวลชนสักครั้ง

บทที่ 117 ไปคณะสื่อสารมวลชนข่าวสักครั้ง

พอเห็นสีหน้าอารมณ์ของคุณเชียนเอ๋อก็รู้ทันทีเลยว่า เรือนร่างของดาราสาว ถูกเห็นไปจนหมดแล้ว

บอดี้การ์ดสามคนก็รู้สึกโกรธเดือดดาลขึ้นมา

“หึ แกกล้ามาแอบดูฉันอย่างนั้นหรอ วันนี้แกจะต้องได้รับผลจากสิ่งที่แกทำไว้ ประธานจ้าวล่ะ โทรศัพท์ไปหาประธานจ้าว！ควักลูกตาของไอ้เฉิ่มนี่ออกมาให้ได้！”

เฉินเชียนเอ๋อรู้สึกโกรธจะแย่อยู่แล้ว

ไอ้คนตรงหน้าคนนี้ เห็นไปแล้วก็ช่างมัน แต่ยังมีเลือดกำเดาไหลตอบสนองกลับมาอีกนี่สิ

ถ้าเป็นคุณชายเฉินล่ะก็ เธอคงจะปลื้มปริ่มไม่น้อย แต่ตอนนี้ดันเป็นไอ้เฉิ่มนี่ซะได้

สงสัยมีแต่พวกเฉิ่มๆเท่านั้นแหละที่เป็นแบบนี้?

ในตอนนี้เฉินเชียนเอ๋อรู้สึกไม่สบอารมณ์

พี่แดงเป็นผู้จัดการของเธอ ตอนนี้ก็เลยสงบลงเยอะมาก

เธอมองๆเฉินเกอ ไม่เหมือนกับปาปารัสซี่ที่มาแอบถ่าย แถมยังใส่ชุดว่ายน้ำ อาจจะบังเอิญจริงๆก็ได้

เลยพูดขึ้นอย่างเย็นชา“คุณเชียนเอ๋อ ช่วงนี้เราอย่าทำให้เรื่องมันใหญ่โตจะดีกว่า สัญญาการแสดงที่สำคัญมากๆใกล้จะถึงแล้ว ตอนนี้ก็มีแต่ภาพลักษณ์ดีๆ ช่วงนี้อย่าให้ข่าวเชิงลบแบบนี้มาทำลายภาพลักษณ์จะดีกว่านะ มันส่งผลกระทบถึงอนาคตข้างหน้าของคุณได้！”

“แต่ว่าพี่แดง แล้วนี่ควรจะทำยังไงล่ะ? ไอ้หมอนี่มันแอบดูฉันนะ ถ้าไม่สั่งสอนมันให้หราบจำ ฉันก็คงจะปล่อยไปแบบนี้ไม่ได้หรอก！”

เฉินเชียนเอ๋อดึงชุดคลุมอาบน้ำของตนเองด้วยท่าทางเย็นชา

ขณะที่ที่นี่กำลังเกิดเรื่องอยู่นั้น

“อนเซ็นตรงนั้นดูเหมือนจะเงียบดีนะ ไปกัน ไปดูกันเถอะ！”

“อื้ออื้อ ดึกขนาดนี้ คงไม่มีแขกมาแช่แล้วล่ะ? ลองไปดูกัน！”

จู่ๆก็มีเสียง รปภ ของวิลล่าสปาดังเข้ามาจากข้างนอก

พี่แดงและเฉินเชียนเอ๋อก็รู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมาทันที

ถ้าโดนเห็นเข้าแบบนี้ล่ะก็ พรุ่งนี้ขึ้นหน้าหนึ่งแน่

“ช่างมันเถอะเชียนเอ๋อ พวกเราไปกันได้แล้ว！ครั้งนี้ปล่อยให้แกไปก่อนนะไอ้เด็กเมื่อวานซืน！”

“หึ ไปก็ไป แต่ว่า……”

เฉินเชียนเอ๋อสองตากลมสวยมองต่ำลงไป จู่ๆก็ยกขาขึ้นมาเตะเข้ากลางเป้ากางเกงของเฉินเกอ

เฉินเกอความรู้สึกไว รีบถอยหลบไปข้างหลังทันที

พอเตะไม่โดน เฉินเชียนเอ๋อที่ยกขาเตะอย่างสุดแรง ก็เตะขึ้นไปสูงจนชักกลับมาไม่ทัน

สักพักแสงแดดแห่งฤดูใบไม้ผลิก็โผล่ออกมาตรงหน้าของเฉินเกอ

วิเศษณ์สุดๆเลย

“ว้าย！”

เฉินเชียนเอ๋อใกล้จะบ้าอยู่แล้ว แต่สุดท้ายก็ถูกพี่แดงพูดกล่อมจนยอมออกไป

หลังจากที่เหล่าบอดี้การ์ดส่งสายตายเตือนให้กับเฉินเกอแล้ว ก็พากันถอนตัวกลับไป

นี่เป็นแค่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสั้นๆเท่านั้น

แต่ เฉินเกอกลับได้อาหารตาจนอิ่มหนำสำราญ

หลังจากที่ตนเองกลับมาถึงแล้ว ก็นอนลงไปบนเตียงอีกครั้ง แต่ยังคงพลิกตัวไปมาเพราะนอนไม่หลับอยู่

ถึงขนาดที่ว่าจะแสดงตัวตนของตัวเองออกไปตรงๆเลย มีแรงกระตุ้นที่จะอยากให้หลี่เจิ้นกั๋วช่วยเรียกเฉินเชียนเอ๋อมาให้ตนเอง

แต่พอคิดว่าตอนนี้หลี่เจิ้นกั๋วกำลังวุ่นอยู่กับการหาข้อมูลให้กับตัวเองอยู่ ถ้าให้เขามาทำเรื่องแบบนี้อีก ก็คงจะดูไม่ดีเท่าไร

เฉินเกอจึงค่อยๆหักห้ามใจไว้

นึกถึงไอดีวีแชทอีกอันหนึ่งของตนเอง เหมือนว่าจะมีรูปที่หานเฟยเอ๋อเคยส่งมาให้ตนเองอยู่ เอามาดูแก้ขัดไปก่อนแล้วกัน

ใส่รหัสเข้าสู่ระบบ

ยังไม่ทันดูได้เต็มสองตา ก็มีข้อความของเมิ่งไฉ่หรูเด้งขึ้นมาติดต่อกันหลายข้อความเสียก่อน

“เห้อ วันนี้เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว！”

“ผิงผาน คุณนอนแล้วหรอ?”

“นอนแล้วหรอ? นอนเร็วจัง”

พูดตามตรง ตอนนี้เฉินเกอทั้งรำคาญทั้งเกลียดเมิ่งไฉ่หรูสุดๆ

อาจมาจากความโกรธแค้นที่อยู่ในใจ

ตอนนี้เฉินเกอจึงมีความอยากที่จะแกล้งเมิ่งไฉ่หรู

“ยังไม่นอนเลย……”

เฉินเกอตอบกลับเธอไปหนึ่งประโยค

“เหอะๆ กว่าจะตอบมาสักประโยค ไม่นอนแล้วทำอะไรอยู่ล่ะ? หรือว่ากำลังคิดถึงสาวๆอยู่? คุณคงจะมีสาวๆตรึมเลยใช่ไหมล่ะ?”

เมิงไฉ่หรูส่งสติ๊กเกอร์เขินอายมา

“คิดถึงคนสวยแบบคุณอยู่นั่นแหละ มามะ ส่งรูปคุณมาให้ผมดูสักรูปสิ！”

ประโยคนี้ เฉินเกอนอกจากจะหลงเสน่ห์ที่เย้ายวนของเฉินเชียนเอ๋อแล้ว ในใจก็แอบอยากที่จะแก้แค้นเมิ่งไฉ่หรูด้วยเหมือนกัน

อยากดูว่าเมิ่งไฉ่หรูที่ปกติแล้วสีหน้าท่าทางสุขุม แถมยังดูถูกดูแคลนตนเองอีก จะมีสภาพเป็นยังไง！

“ติ๊ง！”

อย่างที่คิดไว้ ไม่นาน รูปของเมิ่งไฉ่หรูก็ส่งมา

พอดูแล้ว เลือดกำเดาของเฉินเกอก็แทบจะพุ่งออกมาไม่หยุด

โหดร้ายเกินไปแล้ว！

วับๆแวมๆ แทบจะโชว์ออกมาหมดต่อหน้าเฉินเกอ

“อยากดูอีกไหม? พี่ผิงผาน ถ้าคุณเปิดวิดีโอคอลกับฉัน คุณอยากดูอะไรฉันจะให้ดูหมดเลย！”

เมิ่งไฉ่หรูส่งสติ๊กเกอร์ทะเล้นๆซนๆมา

เอาล่ะ！วันนี้จะเป็นยังไงกันแน่?

เฉินเกอก็เป็นคนปกติธรรมดาเหมือนกัน ไม่นานก็ตอบตกลงไปอย่างรวดเร็ว

แต่เพราะในขณะนี้ มีเสียงเคาะประตูห้องของตนเองดังขึ้น เป็นหลี่เจิ้นกั๋วที่จะเข้ามาถามเฉินเกอว่านอนแล้วหรือยัง

จึงทำให้เฉินเกอสงบสติอารมณ์ลง

“เฉินเกอ เฉินเกอ ทำไมตอนนี้คุณเปลี่ยนเป็นแบบนี้ไปแล้วล่ะ? ไอ้คนชั่ว ไอ้คนสารเลว ไอ้คนหยาบคาย！”

ในใจของเฉินเกอเกิดความรู้สึกผิดขึ้นมา รู้สึกว่าตัวเองยิ่งอยู่ยิ่งเลวลงเรื่อยๆ

จากนั้นก็รีบจัดการกับอารมณ์ตนเองแล้ว เดินไปเปิดประตู

หลี่เจิ้นกั๋วมาคุยปรึกษาเรื่องที่เฉินเกอจะพัฒนาภูเขา ข้อมูลตรวจสอบจนชัดเจนแล้ว เรื่องนี้ สามารถทดลองลงมือได้เลย！

คุยปรึกษากันจนดึกมากแล้วจึงออกไป ส่วนเฉินเกอ ก็ไม่ได้สนใจเมิ่งไฉ่หรูอีกแล้ว ปิดมือถือก่อนจะนอนหลับไปทันที

เช้าวันต่อมา เฉินเกอกลับจากวิลล่าสปามาถึงมหาวิทยาลัย

ก็บังเอิญมาเจอกับสาวน้อยขายดอกไม้คนหนึ่งหน้ามหาวิทยาลัยในช่วงเช้าเข้าพอดี

ดอกกุหลาบดูสวยงามไม่น้อย

คิดถึงซูมู่หาน สาวน้อยคนนั้น หลังจากที่ตัดขาดความสัมพันธ์กับตนเอง เขาก็ไม่ได้ไปหาเธอหนึ่งวันเต็ม

เฉินเกออยากจะหาโอกาส ไปพูดคุยกับเธอสักหน่อย ไปอธิบายความเข้าใจผิดให้ชัดเจนแจ่มแจ้ง

พอดีว่าสองคาบเรียนช่วงเช้าไม่มีเรียนพอดี ก็เลยอยู่ในมหาวิทยาลัย

เฉินเกออยากที่จะ ซื้อดอกไม้ไปให้ซูมู่หานสักช่อ แล้วนัดเธอมาคุยกันสักหน่อย

เมื่อคิดแล้วก็ทำ

เฉินเกอซื้อดอกไม้สดหนึ่งช่อ แล้วก็มุ่งตรงไปยังคณะการสื่อสารมวลชน

“อุ้ยตาย ใครกันผู้ชายคนนี้? มาสารภาพรักเช้าขนาดนี้เชียวหรอ?”

“เธอดูเขาสิ ใส่ชุดดูไม่ดีเลยสักนิด ยังกล้าจะมาสารภาพรักที่คณะการสื่อสารมวลชนอีก เหอะๆ！”

“ฉันรู้แล้วๆ เขาน่าจะเป็นนายเฉิ่มบ้านจนของคณะศิลปศาสตร์ ชื่อเฉินเกอ ก่อนหน้าชอบมีคนแอบถ่ายสภาพน่าอนาถของเขาเต็มแอพเทียปะ ฉันเคยเห็น！”

“ให้ตายสิ เฉินเกอนายเฉิ่มคนนี้เอง ฉันนึกออกแล้ว มีคนบอกว่าเขาส่งถุงยางดูเร็กซ์ไปให้แฟนเก่านี่นา ตอนนั้นในแอพเทียปะของมหาลัยคนแชร์กันกระหึ่มเลย！”

“ใช่ๆ เขานั่นหละ ใจทรามสุดๆ！”

คณะการสื่อสารมวลชนมันค่อนข้างแตกต่างเหลือเกิน

พอเฉินเกอเข้ามา กวาดสายตามอง นอกจากจำนวนหนุ่มหล่อจะน้อยแล้ว ที่นี่มีแต่สาวสวยไซส์ใหญ่กันทั้งนั้น

ไม่ว่าแบบบไหนก็มีหมด

แถมแต่ละคนก็ดูดีมีสไตล์กันทั้งนั้น

หลังจากที่เฉินเกอเดินหอบช่อดอกไม้มา สาวๆต่างพากันมองด้วยความอยากรู้อยากเห็น วันนี้หนุ่มหล่อที่จะมาสารพภาพรักที่คณะการสื่อสารมวลชน จะเป็นใครกัน?

ที่ผ่านมาสาวสวยของคณะสื่อสารมวลชนที่ถูกสารภาพรัก มีไม่ใช่น้อยๆแล้ว

แต่ว่า พอทุกคนเห็นเฉินเกอ ต่างก็ผิดหวังไปตามๆกัน

“เหอะๆ พ่อหนุ่ม ถ้าจะมาสารพรักทั้งทีช่วยแต่งกายให้ดูเหมาะสมกว่านี้หน่อยได้ไหมเนี่ย?”

“ก็นั่นน่ะสิ มาสารภาพในสภาพแบบนี้ ถ้าสารภาพสำเร็จล่ะก็ ฉันยอมกระโดดจากบนตึกตกลงมาตายเลย”

มีหนุ่มหล่อที่ใส่ชุดสูทมาสองคน ในมือถือดอกไม้มาเช่นกัน พอเห็นผู้คนพากันพูดเยาะเย้ยเฉินเกอ ทั้งสองก็ยิ้มๆอย่างสมเพช

เฉินเกอยิ้มแห้งๆ ไม่คาดคิดว่าคณะการสื่อสารมวลชนจะมีสภาพแวดล้อมแบบนี้ ถ้ารู้มาก่อนก็คงจะไม่เดินหอบดอกไม้มาแน่นอน

หม่าเสี่ยวหนานเคยบอกไว้ เวลาอยู่กับผู้หญิง จะมาทำท่าทางเก้ๆกังๆแข็งทื่อไม่ได้ ต้องรู้จักใช้เล่ห์เหลี่ยม ถึงแม้ว่าผู้หญิงบางคนปากจะบอกว่าไม่ชอบที่ซื้อดอกไม้ซื้อกระเป๋าให้อะไรแบบนั้น แค่พาเธอไปเลี้ยงข้าวก็พอแล้ว

แต่ว่า ถ้าเกิดเชื่อคำพวกนี้ของผู้หญิงล่ะก็ คงจะถูกเตะกลับมาแน่นอน！

ดังนั้นเฉินเกอจึงซื้อดอกไม้มาหนึ่งช่อ ผลที่ได้คือถูกคนพากันมุงดู มันช่าง……

“เฉินเกอ? ทำไมถึงเป็นนายล่ะ?”

ในขณะที่เฉินเกอกำลังรู้สึกอึดอัดอยู่ว่าจะไปดีไหม จู่ๆก็มีเสียงของหญิงสาวสองสามคนดังขึ้นมาจากด้านหลัง

น้ำเสียงคุ้นมาก

เฉินเกอหันกลับไปมอง ก็ทำตาโตขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

คนที่มา จ้าวยีฟานและพวกสวีเสีย หลินเจียวที่อยู่หอเดียวกัน เห็นได้ชัดว่า พวกเธอกำลังมาเรียน……

“เฉินเกอ พวกเราถามนายอยู่นะ！”

พอเห็นเฉินเกอไม่พูดอะไร สวีเสียก็ขมวดคิ้วพร้อมกับพูดขึ้น