ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี - บทที่ 130 ร้านบาร์เปิดทำการ

บทที่ 130 ร้านบาร์เปิดทำการ

“เฉินเกอ ฉันจะบอกคุณว่าคนที่ไปวันนี้เป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม เพื่อนของฉันรู้ว่าคุณเป็นนักเรียนของฉัน ดังนั้นหลังจากที่คุณไป คุณต้องทำให้ดี ถ้าคุณทำให้ฉันอับอายขายหน้า คุณก็รอไว้เถอะ!”

เมิ่งไฉ่หรูกล่าวอย่างไม่เกรงใจ

เฉินเกอไม่ตอบแค่มองออกไปนอกหน้าต่าง

“ คุณธรรม!”

เมิ่งไฉ่หรูทำท่าไม่พอใจ หยุดพูดและตั้งสมาธิกับการขับรถ

วันนี้ เมิ่งไฉ่หรูแต่งตัวสวยและเซ็กซี่มาก นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินเกอได้ร่วมงานกับ เมิ่งไฉ่หรูอย่างใกล้ชิด ดมกลิ่นกายหอมละมุนของเมิ่งไฉ่หรู ถ้าจะบอกว่าเสน่ห์ของผู้หญิงไม่ดึงดูดผู้ชายเลยนั่นมันโกหกชัดๆ

ในช่วงเวลาที่เฉินเกอกำลังคิดฟุ้งซ่าน บนถนนการค้าจินหลิง ก็ได้ถึงหน้าประตูผับซีโร่

ในขณะนี้รถหรูขนาดใหญ่และขนาดเล็กจำนวนมากจอดอยู่ที่หน้าประตู

มีผู้คนเข้าๆออกๆ

ที่ประตูเฉินเกอเห็นกระเช้าดอกไม้ที่หลี่เฟยหงและคนอื่น ๆ ส่งมาให้ ยังไงทุกคนก็ทำงานร่วมกันในถนนการค้าจินหลิง ก็ต้องให้หน้ากันอยู่แล้ว

แม้แต่บอส จ้าวจื่อซิ่งก็ส่งคำอวยพรมา

เห็นได้ว่าเจ้าของบาร์แห่งนี้มีเส้นสายที่ดีมาก

“ไฉ่หรู ทำไมคุณพึ่งมา กำลังรอคุณอยู่เลย!”

ชายและหญิงจับมือกันท่ามกลางฝูงชน เดินเข้าไปทักทายเมิ่งไฉ่หรู

“เฉียวเฉียว ต้องขอโทษจริงๆ เพราะการจราจรติดขัดบนท้องถนน ขอให้คุณธุรกิจเจริญรุ่งเรืองนะเฉียวเฉียว!”

เมิ่งไฉ่หรูพูดกับผู้หญิงที่เห็นได้ชัดว่าเป็นเมียเฒ่าแก่

“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันดีใจที่คุณสามารถมา ใช่แล้ว คนที่ฉันขอให้คุณหามาช่วยละ”

“เจอแล้ว คนนี้!”

ทั้งสองกำลังคุยกัน

เฉินเกอละ กำลังมองดูว่าใครมาส่งกระเช้าดอกไม้มาที่ถนนการค้าจินหลิง เพื่อดูว่าตนเองรู้จักคนไหน

ในเวลานี้ เมิ่งไฉ่หรู ดึงเฉินเกอเล็กน้อย

“นายหญิงเรียกคุณอยู่!”

“อ่อๆ สวัสดีครับผมชื่อเฉินเกอ!”

เฉินเกอดึงสติกลับมาและเอื้อมมือไปจับมือโดยไม่รู้ตัว

อย่างไรก็ตามบรรยากาศก็หยุดลง

เฉียวเฉียวและคนรักของเธอทั้งสองคนมองไปที่มือที่ยื่นออกมาของเฉินเกอ ใบหน้าของพวกเขาก็แข็งกระด้าง

คุณคือใคร?

คุณเป็นเพียงพนักงานพาร์ทไทม์? สมควรจับมือเราไหม?

ปัจจุบันผู้คนเน้นเรื่องหน้า มารยาทบางอย่างเป็นสิ่งจำเป็น แต่ถ้าพวกคุณแตกต่าง

เกินไป และการไปจับมือก็เป็นเรื่องที่ค่อนข้างไม่สุภาพ

บังเอิญเป็นความคิดนี้ในขณะนี้ของเฉียวเฉียว

ณ ตอนนั้น ยิ้มด้วยรอยยิ้มดูถูก

“คุณทำอะไร! เอามือเน่าๆของคุณกลับไป!”

เมิ่งไฉ่หรูดุอย่างเย็นชา

“ได้โปรด คุณช่วยรู้ว่าตนเองเป็นใครได้ไหม? เฉียวเฉียว คุณบอกเขาตรงๆเลย ให้เขาทำอะไร?”

“ได้ ให้เขาไปที่หน้าบาร์ละกัน เพื่อช่วยยกเครื่องดื่มต่างๆ!”

เฉียวเฉียวมองไปที่ เฉินเกอและส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น

และแล้ว เฉินเกอจึงกลายเป็นเด็กเสิร์ฟเครื่องดื่มในบาร์

เมิ่งไฉ่หรูได้เข้าไปในห้องหรูหราที่สุดกับเฒ่าแก่

ในบาร์ค่อนข้างคึกคัก

โดยเฉพาะคืนนี้ มีคุณชายรวยๆมามากมาย

“ แขกโต๊ะ 6 ต้องการเบียร์สามโหล!”

“หา?แต่ผมยุ่งเกินไป แขกที่มาคืนนี้เกินที่เราคาดไว้ ไอ้คนนั้นใครหนะ คุณว่างไม่ใช่เหรอ ไปส่งเบียร์สามโหลไปที่โต๊ะ 6! ”

บริกรบนบาร์ชี้ไปที่เฉินเกอซึ่งเพิ่งย้ายไวน์และนั่งลงเพื่อพักผ่อน

“เร็วเข้า!”

บริกรขึ้นเสียงของเขาอีกครั้ง

แม่ง!

เฉินเกอจะตอบก็ไม่ใช่ ไม่ตอบก็ไม่ใช่

แต่ลองคิดดูแล้ว ในเมื่อรับปากยอมทำธุระนี้แล้ว ก็แค่ถือสักว่าทำเป็นงานพาร์ทไทม์ตนเองก็ไม่ใช่ไม่เคยทำมาก่อน!

นำมันมาแล้วเดินไปที่โต๊ะ 6 ที่นี่!

ในเวลานี้ โต๊ะที่ 6.

“มาๆๆๆ เพื่อนๆ ไมีความสุขไหมวันนี้ วันนี้พี่เซียวเลี้ยงเอง ทุกคนเต็มที่ ไม่เมาไม่กลับ!”

มีแขกผู้หญิงหกคนที่โต๊ะ 6

ดูเหมือนนักศึกษาหญิงปีสาม

แต่ทุกคนดูเซ็กซี่เป็นผู้ใหญ่และสวยงาม

หลังจากเป่าขวดด้วยลมหายใจหนึ่งครั้ง พี่เซียวก็ได้กอดเพื่อนที่อยู่ข้างๆ

“เสี่ยวถี เป็นอะไร?สองสามวันนี้คุณไม่เห็นถ่านทอดสดเลย ดูคุณหดหู่และไม่มีความสุขเลย โดยปกติแล้วคุณสนุกที่สุดแล้ว คุณมีเรื่องอะไรหรือเปล่า ถ้ามีก็เล่ามาได้นะ!”

“พี่เซียว พวกคุณคิดว่ามีบุคคลประเภทที่ร่ำรวยซ่อนอยู่หรือไม่ กล่าวคือ เมื่อมองไปที่

เขาเห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีเงินและเป็นคนยากจน แต่เขาร่ำรวยและร่ำรวยจนน่าตกใจ !”

ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเป็นหวางเสี่ยวถีที่ถูกตบหน้า

กล่าวอย่างหดหู่ในขณะนี้

“ฮ่าฮ่าฮ่า มันมีอยู่จริง แต่สถานการณ์แบบนี้หายากนะและอีกสถานการณ์หนึ่งนั่นคือบุคคลนี้หลงใหลในเรื่องชื่อเสียงมากและยังสามารถเดินในทางที่ผิดได้ ใช้เงินกู้สูงเพื่ออวดรวยคุณรู้ไหม ในความเป็นจริงเขายังเป็นคนยากจน!”

พี่เซียวกล่าว

ดูเหมือนว่าครอบครัวของพี่เซียวคนนี้น่าจะร่ำรวยทีเดียว

หวางเสี่ยวถีพยักหน้าอย่างสุดแรง“ ใช่ๆพี่เซียว ตามการสังเกตของฉัน ชอบอวดสิ้นดี!เขาเคยถูกล็อตเตอรี่ บางทีเขาอาจจะร่ำรวยจากด้านนี้และเขาก็ชอบอวดมาก!”

“เหอะๆ เห็นคนแบบนี้มาเยอะละ อย่าไปอะไรมาก ไม่ช้าก็จะมีวันที่จนเอง มาๆๆๆ ดื่มเหล้ากัน!”

หวางเสี่ยวถีจึงค่อยรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

พูดตามตรง เป็นเวลาหนึ่งวันแล้ว ที่ทำให้หวางเสี่ยวถีกระวนกระวายใจ

ไม่มีกะจิตกะใจกินข้าวเลย การดื่มเหล้าในตอนนี้ เหล้านั้นเหมือนปัสสาวะม้าที่แช่ในน้ำ จืดชืดและไม่มีรสชาติ

เหตุเพราะเฉินเกอล้วนๆ!

หน้าเมื่อเช้า โดนตบแรงเกินไปจริงๆ

อีกอย่าง เฉินเกอนั้นน่าจะเป็นคุณชายเฉิน เห้อ!

เพราะยังไงรถลัมโบร์กีนีคันนั้นอาจเป็นของเขา!

แต่ว่า หวางเสี่ยวถีไม่เข้าใจจริงๆว่า รถคันนั้นเป็นของเขา ทำไมเฉินเกอรวยขนาดนี้ ยังถูกคนอื่นรังแกอีก?

มันไม่สมเหตุสมผลเลย

มันน่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ เจ้าของ รถลัมโบร์กีนีคือคนอื่นและเฉินเกอได้หนีไปที่อื่นแล้ว!

ด้วยการปลอบใจของพี่เซียวตอนนี้อารมณ์ของหวางเสี่ยวถีก็ดีขึ้นมากแล้ว

“คุณผู้หญิง เหล้าของพวกคุณ!”

ในเวลานี้เฉินเกอมาพร้อมกับเหล้า

วางมันลงและจะหันหลังกลับและจากไป

“ แม่ง! คุณหยุด คุณเรียกใครว่าคุณผู้หญิงเหรอ?”

พี่ใหญ่พี่เซียวกล่าวอย่างโกรธเคือง

ปกติแล้วในเพื่อนฝูงจะล้อเล่นกัน แต่พวกเธอจะเซนซิทีฟกับด้านนั้นมาก

ตอนนี้กลับถูกบริกรเรียกว่าคุณผู้หญิง?

คุณผู้หญิงในภาษาจีนหมายความว่าอะไรไม่พูดก็รู้ๆกันอยู่!

และเฉินเกอก็ตกใจ

ตอนแรกเขาแทบคิดไม่ถึงด้วยซ้ำ เพียงเพราะสาว ๆ เหล่านี้สวย และใส่กระโปรงสั้น

จึงเรียกว่าคุณผู้หญิงโดยไม่รู้ตัว

คิดไม่ถึงว่าจะสร้างความเดือดร้อนให้ตัวเอง

“เอิ่มคนสวย ขอโทษๆ ผมเรียกผิด! นี่คือเหล้าของพวกคุณ เชิญดื่มได้เลย!”

เฉินเกอโค้งคำนับเล็กน้อย

เขาเงยหน้าขึ้นและกล่าวขอโทษพวกเธอด้วยความรู้สึกผิด

แต่แล้ว ในขณะที่เฉินเกอเงยหน้าขึ้น เขาก็ชะงักเมื่อเห็นหญิงสาวคนหนึ่ง

และหญิงสาวก็ตะลึงเมื่อเห็นเฉินเกอ

“ เฉินเกอ!”

“ หวางเสี่ยวถี!?”

โลกมีนกลมจริงๆ!

หวางเสี่ยวถีกำลังพูดถึงเฉินเกออยู่เลย คิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะมา

อีกอย่างอีกอย่าง! ! !

เฉินเกอคนนี้กลายเป็นบริกรของบาร์ผับซีโร่ได้อย่างไร? ฮ่าฮ่า เขารวยมากไม่ใช่

เหรอ?

ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อเห็นเฉินเกอเป็นแบบนี้ หวางเสี่ยวถีก็รู้สึกมีความสุข

ในตอนนี้ เห็นเฉินเกอจะไป

ยิ้มอย่างเย็นชาและกล่าวว่า “เฉินเกอ อย่าพึ่งไปสิ ยังไงฉันก็เป็นคนรู้จักของคุณ ฮ่าฮ่า มีเรื่องหนึ่งเราควรมาคุยกันนะ?”