ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี - บทที่ 161 เช็คอาการที่โรงพยาบาล

บทที่ 161 เช็คอาการที่โรงพยาบาล

เมื่อผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามา เหล่าบรรดาผู้คนรวมทั้งเฉินเกอ ก็ได้รู้สักทีว่าคนที่อยู่เบื้องหลังของหานเฟยเอ๋อเป็นใครสักที เมิ่งไฉ่หรูอย่างนั้นหรือ!

“อาจารย์ที่ปรึกษา!”

ในขณะที่ผู้คนต่างนิ่งอึ้งนั้น เป็นเวลาเดียวกันกับที่ทั้งคู่ตะโกนเรียกชื่อกันอย่างสนิทสนม

ใช่สิ ต้องตกใจอยู่แล้ว ทุกคนรับรู้แค่ว่าปกติเมิ่งไฉ่หรูชอบแต่งตัว รสนิยมสูง แถมยังไม่มีแฟนอีกต่างหาก

แต่ทว่า ไม่มีใครคาดคิด เมิ่งไฉ่หรูกลับรู้จักเจ้าของบริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ปอย่างหลี่เฟยหง

แถมหลี่เฟยหงยังนอบน้อมต่อเธออีก

น่าประหลาดใจเสียจริง!

สำหรับเรื่องของหานเฟยเอ๋อและเมิ่งไฉ่หรู ต้องเริ่มจากคืนที่เฉินเกอไปช่วยเมิ่งไฉ่หรูที่บาร์แห่งใหม่

คืนนั้น เฉินเกอสั่งให้หลี่เฟยหงไปส่งเธอ

ในขณะที่เมิ่งไฉ่หรูอยู่บนรถ เห็นว่าเฉินเกอลืมที่ชาร์ตแบตรเอาไว้

เธอตกใจมากในตอนนั้น

หรือว่าเป็นเฉินเกอหรือที่ช่วยตนเอาไว้?

กระทั่งเมิ่งไฉ่หรูกลับมายืนยันที่บ้าน

ดีที่หานเฟยเอ๋อกลับมาจากการไลฟ์สดแล้ว

เธอสังเกตเห็นมีคนรับส่งเมิ่งไฉ่หรู เธอตกใจแทบแย่เช่นกัน

เธอถามอาจารย์ที่ปรึกษาด้วยความรีบร้อน

เมิ่งไฉ่หรูจึงอธิบายกับเธออย่างเรียบง่าย แน่นอน เธอประกาศกับหานเฟยเอ๋อทีหลังว่ามีเรื่องอะไรที่ถนนการค้าจินหลิงให้หาเธอได้เลย

เพราะมัวครุ่นคิดเรื่องของเฉินเกอ จึงรีบกลับที่พัก

แต่คำตอบที่ได้รับนั้น หลี่เฟยหงรับรู้กระบวนการของเฉินเกออยู่แล้ว เพราะเหตุนี้ เมิ่งไฉ่หรูจึงไม่สงสัยอะไรต่อ

แน่นอน เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆหลอก

ประมาณอาทิตย์ที่แล้ว เมิ่งไฉ่หรูกับหานเฟยเอ๋อไปซื้ออุปกรณ์แต่งหน้าที่ถนนการค้าจินหลิง

จากนั้นได้เกิดเรื่องขึ้นเล็กน้อย จึงโทรหาหลี่เฟยหง หลี่เฟยหงรีบนำลูกน้องหลายคนซัดเจ้าของอย่างแรง

เมิ่งไฉ่หรูสะใจเป็นที่สุด หานเฟยเอ๋อชื่นชมเมิ่งไฉ่หรูอย่างมาก

มีแบล็คอยู่ข้างหลังแบบนี้สะใจเป็นบ้า

ฉะนั้น วันนี้หลังกลับจากมีเรื่อง หานเฟยเอ๋อโทรไปหาเมิ่งไฉ่หรูเป็นเวลาแรก

จึงเกิดเหตุการณ์วันนี้ขึ้น

ส่วนหลี่เฟยหงเกรงว่าจูเจียงจะไม่รู้จัก จึงกระซิบบางอย่างที่ข้างหูเขาเบาๆ

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของจูเจียงนั้นซีดเผือด

เช่นนั้น ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับตนแน่!

“เฟยเอ๋อ? ถูกทำร้าย? หวงเหมาอีก ถูกพวกเขาทำร้ายเหมือนกันหรือ?”

เมิ่งไฉ่หรูจ้องมองไปที่หานเฟยเอ๋อ ด้วยท่าทางสงสัย

อันที่จริงแล้ว หานเฟยเอ๋อไม่รู้เรื่องที่เมิ่งไฉ่หรูแอบติดต่อกับผิงผัน ทั้งหมดนี้ ตามจริงเป็นหานเฟยเอ๋อที่มอบให้ตน ต้องดีกับเธอมากกว่าอยู่แล้ว

”ใช่พี่เมิ่ง!”

หานเฟยเอ๋อเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

“ไอสารเลว ใครเป็นคนทำ กระทืบมันกลับไป!” เมิ่งไฉ่หรูเอ่ยพลางกอดอกเอาไว้

เพี๊ยะ!

พั๊วะ!

หานเฟยเอ๋อตรงเข้าไปตบเข้าฉาดที่เบ้าหน้าจูเจียง ดวงตาจูเจียงแดงก่ำ แต่นึกถึงประโยคหลี่เฟยหงเมื่อครู่ กลับไม่กล้าแม้หายใจ

สำหรับหวงเหมา เขาคลานลุกขึ้นหยิบขวดเหล้าฟาดเข้าที่หัวของไอ้คนที่ต่อยเขา

สะใจจริงๆ สะใจที่สุด

นักเรียนกลุ่มหนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น

ส่วนจูเจียงนั้นแทบยืนไม่อยู่ ฟันที่แตกละเอียดไหลลงสู่กระเพาะ แถมยังต้องขอโทษขอโพยอีก

ความรู้สึกเสมือนเขาตักอุจจาระขึ้นมากองหนึ่ง จากนั้นยื่นลิ้นลิ้มรสชาติแล้วต้องเอ่ยว่าหอมหวานด้วยความอดกลั้น

กระทั่งเรื่องราวจบลง หลี่เฟยหงจึงลาจากไป

เขาทำทั้งหมดนี้ ก็เพื่อเอาอกเอาใจคุณชายเฉินล้วนๆ

ทว่าคุณชายเฉินกลับนั่งอยู่ที่มุมหนึ่ง เขาไม่ทันได้สังเกตเห็นเรื่องราวทั้งหมด

“อาจารย์ที่ปรึกษาเท่ระเบิด!”

เหล่าผู้ชมตะโกนเฮอย่างยินดี

พลางยกเหล้าขึ้นแสดงความยินดีกันทั่วหน้า

แม้แต่พวกหยางฮุยยังเข้ามาร่วมแจมด้วย

ส่วนเฉินเกอ ไม่เข้าไปคงไม่ได้

“อาจารย์ที่ปรึกษา ชนหน่อยครับ” เฉินเกอเอ่ยพร้อมยกแก้วขึ้น

“ฮ่าฮ่า เฉินเกอมาด้วยหรือ? ที่ไหนมีเรื่องถึงที่เลยจริงๆ? เมื่อกี้ยังไม่เห็นเธอเลย เธอไปไหนมา?”

เมิ่งไฉ่หรูยังคงดูหมิ่นเฉิกเกอเฉกเช่นเดิม จนเข้ากระดูกไปแล้ว ยากที่จะเปลี่ยนแปลง

เพียงแต่ไม่ถึงกับเสียดแทงเหมือนเมื่อก่อนเก่า แถมเฉินเกอยังช่วยตนเอาไว้เมื่อครั้งก่อน

“ฮ่าฮ่า เขาหรือครับ เขานั่งตรงมุมนั่นตั้งนานแล้ว เมื่อกี้ตอนจิ่วเจียงพาพวกตีเข้ามา พวกหวงเหมายืนขึ้น ฉันเห็น เฉินเกอนั่งอยู่ตลอดเลย! ให้ตาย สู้นักเรียนหญิงยังไม่ได้เลย!”

ตู้เยว่เอ่ยขึ้น

เมื่อครู่ที่เธอเดินวนข้างนอกนั้น สายตาพลันเหลือบเห็นเฉินเกอที่นั่งแอบอยู่ที่มุม

“ใช่แล้ว อีกอย่าง เธอหวังให้คนอย่างเขามีเรื่องอย่างนั้นหรือ?”

“สงสัยคงตกใจจนขาอ่อน ลุกไม่ขึ้น ไม่อย่างนั้นฉันเชื่อว่าเฉินเกอต้องลุกขึ้นมาแน่ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า!”

หญิงสาวหลายคนหัวเราะเยาะ

เมิ่งไฉ่หรูเพียงยิ้มอย่างขมขื่น พลันยกแก้วขึ้นกระดกดื่ม

“ฉันไปห้องน้ำหน่อย!”

ฟังคำเยาะเย้ยของเหล่าเพื่อนพ้อง เฉินเกอไร้คำพูดใดๆ ยังไงเรื่องในวันนี้ เขาช่วยอะไรไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

เขาเดินออกจากฝูงชน

“ฮ่าฮ่าฮ่า สงสัยตกใจจนฉี่ราด!”

“โถ่ อีกหน่อยใครได้ผู้ชายอย่างเฉินเกอเป็นแฟน เตรียมตัวไปตายได้เลย!”

“จะว่าไปคนอย่างเฉินเกอ ผู้หญิงคนไหนจะชอบเขากัน!”

“ให้ตาย เลิกพูดถึงเขาได้แล้ว ว่าแต่อาจารย์ที่ปรึกษา ก่อนหน้านี้เมื่อเที่ยงที่คุยโทรศัพท์ อาจารย์บอกมีเรื่องด่วนไม่ทันแล้ว มันเรื่องอะไรกัน?”

หานเฟยเอ๋อเปลี่ยนหัวข้ออย่างอดไม่ได้

“ ไปทำธุระ ซื้อของนิดหน่อย หากไม่ใช่เพราะผู้จัดการหลี่มีธุระที่ต้องทำละก็ ฉันบอกให้เขาช่วยดูแลพวกเธอแล้ว เสียดายที่เขาต้องทำธุระจนดึกดื่น ยังไงก็ทำจินหลิงสั่นคลอนไปกว่าครึ่ง!”

“อา? เรื่องอะไรกัน” ฝูงชนต่างให้ความสนใจ

“ทำไมไม่มีในข่าวล่ะ?”

ใครบางคนเอ่ยถามอย่างตกใจ

“แกโง่หรือ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ปล่อยให้หลุดไม่ได้อยู่แล้ว ผู้จัดการหลี่ไม่ยอมบอกว่าเรื่องอะไร แต่เห็นว่าเกิดปัญหาขึ้นกับฝั่งประถม พวกวายร้ายอย่างหลี่เจิ้นกั๋วกับจ้าวจื่อซิ่งก็ออกมาเคลื่อนไหวด้วย ยังมีคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอีกมากมาย พาคนปิดถนนโรงเรียนปฐมเพื่อเด็กยากไร้ รถหรูประมาณ200กว่าคัน ถนนถูกปิดตายเลยแล่ะ!”

“ให้ตาย!”

“พระเจ้า!”

บรรดาผู้คนต่างตกตะลึง

ในเวลาเดียวกัน เฉินเกอปิดประตูเดินออกไป เขาได้ยินสิ่งเหล่านี้ เพียงส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่าย

เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

บางคน ไม่อยากจะช่วย แต่กลับบังเอิญช่วยเอาไว้

บางคนอยากจะช่วย แต่กลับ เป็นการทำร้าย

บวกกับตนยังไม่สามารถเปิดเผยสถานะตนได้ในตอนนี้ ส่วนตัวเฉินเกอนั้นเขาไม่อยากเปิดเผยตัวตนต่อสาธารณะชนอยู่แล้ว บางเรื่องเขาจึงช่วยอะไรไม่ได้

หลังจากนี้ตนคงต้องถ่อมตัวเข้าไว้

อะไรที่ไม่ควรแทรก ก็อย่าเข้าไปแทรก!

เฉินเกอคิดในใจ อยู่อย่างเงียบๆ ตั้งใจเรียนให้จบดีกว่า

ขณะนี้เอง โทรศัพท์ของเฉินเกิอดังขึ้น

เขาจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ ซูเฉียงเวยโทรเข้ามา

ขณะนี้เขารับสายในห้องน้ำ

“เฉินเกอ ยุ่งอยู่หรือเปล่า?”

“ไม่ มีอะไรไหม?”

“เสี่ยวหยิง เธอบอกว่าเธอรู้สึกไม่ค่อยสบาย ฉันลองวัดตัวเธอแล้ว ตัวร้อนมากเลย ฉันอยากพาเธอไปโรงพยาบาล!”

ซูเฉียงเวยเอ่ยเสียงแผ่ว

เฉินเกอรู้ดี หากซูเฉียงเวยโทรหาตน เธอต้องเจอเรื่องลำบากแน่ๆ คงเพราะเธอรีบใช้เงิน

หากไม่ใช่เพราะไม่มีทางเลือก เธอคงไม่ขอความช่วยเหลือจากตน

หลังจากนี้ เขาควรหางานที่เหมาะสมให้กับซูเฉียงเวยแล้ว เทียบกับให้เนื้อกับเธอสู้สอนเธอล่าเนื้อจะดีกว่า

เขาเป็นห่วงก็แต่เสี่ยวหยิง เฉินเกอไม่ล่าช้า หลังวางสาย เขารีบโบกรถไปรับเสี่ยวหยิงและซูเฉียงเวยไปเช็คอาการ

ดึกดื่นป่านนี้ ผู้ป่วยไม่น้อยเลยทีเดียว

เฉินเกออุ้มเสี่ยวหยิงยืนต่อคิว

ขณะที่กำลังถึงคิวตน หากแต่ หญิงสาวคนหนึ่งเข้าแทรกข้างหน้าเขากะทันหัน