ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี - บทที่ 166 จ้างคุณเป็นคนขับรถ

บทที่ 166 จ้างคุณเป็นคนขับรถ

เมื่อสักครู่เฉินเกอต่อยจนอารมณ์เย็นลงแล้ว

ไม่เคยมีความสุขขนาดนี้มาก่อน

แต่เฉินเกอเองเข้าใจ เรื่องนี้เกรงว่าจะไม่ได้ง่ายขนาดนั้น เรื่องมาถึงขั้นนี้ ถึงเฉินเกอจะลดท่าทีลงไปบ้างก็ยังเข้าใจเหตุผลนี้ดี

ดังนั้น เฉินเกอก็ไม่ต้องการให้เรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆ

รอหาเวลา คุยเรื่องนี้กับหลี่เจิ้นกั๋วและจ้าวจื่อซิ่ง

และเมื่อขอบคุณไป๋เสี่ยวเฟยและหลินยียีที่รีบมาแล้ว เฉินเกอก็ให้พวกเขากลับไปก่อน

วันนี้ซูเเฉียงเวยทั้งกลัว และยังถูกทำให้ขายหน้าด้วย

ดังนั้นจิตใจเลยหดหู่ แถมเสื้อผ้าของเธอยังถูกพวกเหลียวหงฉีกจนยับเยิน

ให้เฉินเกอที่เห็นรู้สึกสงสาร

เฮ้อ พูดมาถึงตรงนี้ เรื่องวันนี้ ยังไงก็เป็นตัวเองที่ทำให้เกิดเรื่องขึ้น ทำให้ซูเเฉียงเวยต้องมาลำบากไปด้วย

“ไปกัน ฉันพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าใหม่”

เฉินเกอบอกยิ้มๆ

“ฉันไม่ไปหรอก แบบนี้ก็ดีแล้วล่ะเฉินเกอ” ซูเเฉียงเวยก้มหน้า

“ต้องไป ไม่ว่าจะพูดยังไง วันนี้เพราะฉันทำให้เธอต้องลำบาก แถมยังเป็นวันเกิดเธออีก”

เฉินเกอคว้ามือซูเเฉียงเวยเอาไว้ ยังไงก็ตามเขาพาเธอนั่งแท็กซี่มาที่ร้านเสื้อผ้าหรูในเมืองชื่อ**

เสื้อผ้าที่นี่คุณภาพดี และทันสมัย

ซื้อให้ซูเเฉียงเวยไปสองชุด ขณะเดียวกันก็เกลี้ยกล่อมเธอไปด้วย ไม่ให้เธอกลัว เฉินเกอรับรองว่าเรื่องแบบวันนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว

ขณะที่จ่ายเงินเสร็จและเตรียมกลับแล้ว

“เฉินเกอ นายนี่เอง”

พอได้ยินเสียงใสของหญิงสาวเรียกเฉินเกอ

แม้ผู้หญิงคนนี้จะรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง

“เสี่ยวหนาน”

เฉินเกอหันกลับไปมอง หญิงคนนั้นคือหม่าเสี่ยวหนานนั่นเอง

และด้านข้างหม่าเสี่ยวหนาน ยังมีผู้หญิงอีกสามคน

คนหนึ่งคือหานเฟยเอ๋อ อีกคนคือตู้เยว่ นอกนั้นอีกหนึ่งคน กลับเป็นเมิ่งไฉ่หรู

หม่าเสี่ยวหนานอยู่กับพวกเขา จุดนี้เฉินเกอกลับไม่รู้สึกแปลกใจนัก

สองวันก่อนหานเฟยเอ๋อไม่ใช่เกิดเรื่องอยู่ที่ตี้หวางแล้วหรอ

ตอนนั้นผู้คนต่างพากันอารมณ์รุนแรง มีเพียงหม่าเสี่ยวหนานคนเดียวที่ค่อนข้างใจเย็น เกลี้ยกล่อมหานเฟยเอ๋ออย่าใจร้อน

ความจริงประจักษ์ชัด สิ่งที่หม่าเสี่ยวหนานพูดเป็นความจริง จิ่วเจียงคนนั้นไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

ดังนั้น หานเฟยเอ๋อจึงรู้สึกว่าหม่าเสี่ยวหนานนั้นสงบและมั่นคง และข้างกายของเธอ ยังขาดคนที่คอยเตือนตัวเองแบบนี้อยู่

สำหรับตู้เยว่ นั้นช่างเถอะ หานเฟยเอ๋อเองรู้ดีว่าที่เธอติดตามตัวเอง เพราะตัวเธอเองนั้นโด่งดังแล้ว

นี่เห็นได้ชัดว่าเมื่อได้รู้จัก แน่นอนว่าคงไม่ได้รู้สึกดีเหมือนอยู่กับหม่าเสี่ยวหนานอยู่แล้ว

น่าจะประมาณบ่ายของสองวันที่แล้ว ได้ยินหม่าเสี่ยวหนานบอกกับเฉินเกอว่าหานเฟยเอ๋อให้เธอไปช่วยงานเธอที่ห้องทำงานของหล่อน

ตอนนี้ แน่นอนว่าหานเฟยเอ๋อและเมิ่งไฉ่หรูก็มองเห็นเฉินเกอแล้ว

แต่ไม่ได้ทักทาย

เพียงแค่เหลือบตามองเฉินเกอเล็กน้อย และจ้องสำรวจซูเเฉียงเวยที่อยู่ข้างๆตั้งแต่หัวจรดเท้า

“เฉินเกอ เธอเป็นใครหรอ สวยจังเลย แนะนำให้พวกเรารู้จักหน่อยสิ…..”

หม่าเสี่ยวหนานยิ้มร้าย

“นี่เป็นเพื่อนสนิทของฉันซูเเฉียงเวย เฉียงเวย เธอคือเพื่อนที่ฉันพูดถึงบ่อยๆหม่าเสี่ยวหนาน เป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งมากคนหนึ่งเลยล่ะ”

เฉินเกอแนะนำสั้นๆ

“สวัสดีค่ะ” แม้ซูเเฉียงเวยจะอารมณ์ไม่ดี แต่เมื่อเห็นว่าเฉินเกอเอ่ยถึงหม่าเสี่ยวหนานอยู่ไม่น้อย จึงจับมือกับหม่าเสี่ยวหนานด้วยความยินดี

ยังไงซะเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนก็มีเรื่องมา

เฉินเกอไม่อยากคุยต่อหน้าหานเฟยเอ๋อมากนัก ทักทายกับหม่าเสี่ยวหนานแล้วพาซูเเฉียงเวยแยกออกไป

“บัดซบ!”

ตอนนั้นเองตู้เยว่ที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้พูดออกมาด้วยความไม่พอใจ “เฉินเกอคนนี้นี่มันจริงๆเลย เฟยเอ๋อและโค้ชก็อยู่ที่นี่ ไอ้กระจอกนี่กลับทำเป็นมองไม่เห็นหรอ โค้ช เฟยเอ๋อ พวกคุณเห็นหรือเปล่า เมื่อกี้เขาไม่มองพวกเราหรอ”

ในใจของตู้เยว่

คนอย่างเฉินเกอ เห็นตัวเองแล้ว จะต้องเกรงอกเกรงใจ และต้องระมัดระวังสิถึงจะถูก

แต่ว่า เฉินเกอกลับไม่ใส่ใจเลย

นี่ทำให้ตู้เยว่รับไม่ได้เป็นอย่างยิ่ง

หานเฟยเอ๋อและเมิ่งไฉ่หรูเองก็คิดไม่ถึงว่าเฉินเกอในตอนนี้จะกล้าทำแบบนี้กับพวกเธอ

ตัวเองไม่ทักเขา เขาก็ไม่ทักพวกเธอ มีศักดิ์ศรีซะเหลือเกินนะ

“เหอะ กระจอก ฉันสิคร้านจะสนใจเขา” หานเฟยเอ๋อบอกอย่างโมโห

“เอาล่ะ เอาล่ะ พวกเธออย่าว่าเฉินเกอเลย เมื่อกี้ฉันเห็นสีหน้าของเฉินเกอก็ไม่ค่อยดี คงจะมีเรื่องน่ะ ถึงได้ลืมทักทายพวกเธอ”

หม่าเสี่ยวหนานรีบอธิบาย

“เสี่ยวหนานเธอไม่ต้องแก้ตัวแทนคนคนนี้หรอก เขาอยากทำยังไงก็ให้เขาทำไป หึหึ ยังไงบ่ายวันนี้เราก็จะไปวิลล่าสปาแล้ว รีบกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ซื้อมาใหม่กันเถอะ เธอว่าจริงมั้ยเฟยเอ๋อ”

ตู้เยว่พอนึกถึงว่าวันนี้จะไปวิวล่าสปาที่วาดฝันไว้ ความโกรธใดๆล้วนมลายหายไปจนหมดสิ้น

วันนี้ ผู้บริหารของบริษัทพี่เฟยเอ๋อจะรวมตัวกัน ไปเที่ยวที่วิลล่าสปา เนื่องจากผู้ประกาศแนวหน้าหานเฟยเอ๋อเป็นคนจินหลิง แน่นอนว่าได้ให้สิทธิ์กับหานเฟยเอ๋อมาด้วยจำนวนหนึ่ง

ยังไงแพลตฟอร์มที่ออกอากาศภายในเมืองตอนนี้ได้อัพเกรดเป็นแพลตฟอร์มระหว่างประเทศแล้ว ฐานะก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว

ดังนั้นระดับสถานที่ที่ต้องไปก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว

ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของหม่าเสี่ยวหนานพลันดังขึ้น

เมื่อรับแล้ว จึงตอบเพียงอืมๆสองครั้งก็วางแล้ว

บอกอย่างรีบร้อน “เฟยเอ๋อ เมื่อสักครู่บริษัทรถที่เราเช่านั้นโทรมา บอกว่าคนขับรถมีเรื่องกะทันหันออกไปแล้ว ตอนนี้คนขับรถบริษัทพวกเขา ออกไปฉลองงานแต่งกันหมด ไม่มีใครขับเมอร์เซเดส G500 คันนั้นแล้ว บอกให้เราหาคนขับรถ”

“บัดซบ คนขับรถไปแล้ว แม่ง เร็วไม่เกิดเรื่องช้าไม่เกิดเรื่อง มาเกิดเอาตอนนี้ ฉันจะไปหาคนขับรถที่ไหน อีกอย่าง คนขับรถฉันก็เป็นคนเลือกเอง ต้องหล่อ ฉันจะไปร่วมงานเลี้ยงแบบนี้ ต้องได้หน้าเต็มๆสิ”

หายเฟยเอ๋อบอกอย่างโมโห

จริงๆเลย จะทำอะไรสักอย่างทำไมมันยากขนาดนี้นะ

“ใช่ ในกลุ่มพวกเรา มีแค่โค้ชที่ขับรถเป็น แต่ครั้งนี้โค้ชไปเป็นแขก จะให้ขับรถไม่ได้ อีกอย่างจะให้โค้ชมาเป็นคนขับรถให้เราไม่ได้นะ”

ตู้เยว่ก็บอก

“เอ๋ ฉันคิดออกแล้ว เฉินเกอมีใบขับขี่ เขาขับรถได้ งั้นเขาให้มาเป็นคนขับรถให้เราไหม อีกอย่างเฉินเกอก็เคยไปวิลล่าสปานี่”

หม่าเสี่ยวหนานบอก

ความจริงเรื่องนี้ หม่าเสี่ยวหนานก็แอบเห็นแก่ตัวบ้าง

ก่อนหน้านี้เฉินเกอเหมือนคนร่ำรวย สุรุ่ยสุร่าย แต่เมื่อผ่านไปช่วงหนึ่ง เฉินเกอก็ลดความสุรุ่ยสุร่ายลง

เพื่อนในห้องต่างก็รู้ เฉินเกอใช้เงินจนหมดแล้ว มีเงินไม่เท่าไหร่แล้ว

แต่การรวยอย่างฉับพลันครั้งนั้น ก็ทำให้เฉินเกอกลายเป็นคนรักหน้าตา

แทบอยู่ในสายตาของหม่าเสี่ยวหนานตลอด

แต่ตอนนี้ ให้เฉินเกอไปขับรถ ถ้ารู้ว่า หานเฟยเอ๋อให้ค่าขับรถของคนขับ G ห้าพันหยวน

รับห้าพันหยวนในช่วงบ่ายวันหนึ่ง แน่นอนว่าดีมากๆ

“ไม่ได้ไม่ได้ เสี่ยวหนาน ไม่ได้ฟังที่เฟยเอ๋อบอกหรอ ต้องหาคนที่หล่อ ของคุณภาพต่ำอย่างเฉินเกอคนนั้น อย่าเลย” ตู้เยว่ไม่เห็นด้วยเป็นคนแรก

“จิ๊….แต่ฉันกลับคิดว่า ความคิดของเสี่ยวหนานก็ไม่เลวนะ เฉินเกอLOWมากก็จริง แต่เขาก็ดูงดงาม มองได้ไม่เบื่อ หึหึ แต่ก่อนหอเราหยางเสว่คนนั้นก็ไม่ได้ตาบอด เดี๋ยวเราแต่งตัวให้เขา ไม่แน่ว่าเป็นคนขับรถของเราได้พอดีไง”

หานเฟยเอ๋อเลิกคิ้วบอก

“อืมอืม งั้นก็ให้เขาลองดู เขาขับรถได้แน่นอน”

เมิ่งไฉ่หรูเองก็ไม่มีความเห็นใดๆ

“งั้นดีเลย เสี่ยวหนาน โทรหาเฉินเกอ บอกว่าฉันจะจ้างเขามาเป็นคนขับรถ”