ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน / ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี - บทที่ 168 นายจะพาพวกเราไปไหน - novel-lucky

บทที่ 168 นายจะพาพวกเราไปไหน

“ข่าวใหญ่อะไรครับ”

เฉินเกองุนงง แต่เพียงได้ยินว่าพี่สาวจะมา มาคิดดูว่าตั้งแต่หนึ่งปีที่แล้ว พี่สาวและพ่อแม่เพื่อใช้หนี้ ก็ไปทำงานต่างประเทศไม่ได้พบกันอีก เฉินเกอก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

แน่นอน ไปทำงานต่างประเทศเป็นสิ่งที่พวกเขาสร้างขึ้นมาโกหกตนเอง

“ฮ่าๆ ถึงตอนนั้นนายก็รู้เองแหละ เอาล่ะ เธอรีบทานข้าวเถอะ”

ตู๊ดตู๊ด….

พูดจบ เฉินเสี่ยวก็ตัดสาย

และใบหน้าของหลี่เจิ้นกั๋วและจ้าวจื่อซิ่งซีดเขียวเล็กน้อย “คุณชายเฉิน ประธานใหญ่เฉินเสี่ยวจะมาหรอครับ”

“อืม ใช่ อีกสามวัน ไม่รู้เรื่องอะไร”

เฉินเกอเอ่ยบอก

แต่ดูสีหน้าของหลี่เจิ้นกั๋วและจ้าวจื่อซิ่งสิ เหมือนจะตกใจ พวกเขากลัวพี่สาวมาก

ต่อมา เฉินเกอก็ทานไปคุยไปกับหลี่เจิ้นกั๋วและจ้าวจื่อซิ่ง

ไม่นาน เวลาสามสี่ชั่วโมงก็ล่วงเลยไป

“เฉินเกอไปไหน”

ตอนนั้น หานเฟยเอ๋อโทรหาเฉินเกอ

น้ำเสียงไม่พอใจ

เฉินเกอเพียงมอง นี่มันเกือบสองทุ่มแล้ว

วิลล่าสปามีกฎ ธรรมดาเมื่อถึงตอนค่ำ จะเสียงดังไม่ได้ ไม่งั้นคงไม่ต้องเหมือนครั้งที่แล้วที่ดาราดังแอบอาบน้ำแล้วเกือบทะเลาะกันกับเฉินเกอ

ยิ่งไปกว่านั้นหานเฟยเอ๋อก็จัดงานเลี้ยงแบบนี้อีก

“อ้อ อ้อ เดี๋ยวฉันขับรถไป”

เมื่อวางสาย เฉินเกอจึงขับรถ ค่อยไปรับพวกหานเฟยเอ๋อที่จะกลับ

“ว้าว เฉินเกอนายตั้งใจหรือเปล่า ฉันบอกกับนายว่ายังไง เมื่อถึงเวลาใกล้จะกลับ นายเอารถมาจอดรอไว้ก่อน แล้วไงล่ะ นายก็ไม่เห็นแล้ว”

พอขึ้นรถ หายเฟยเอ๋อก็ด่าอย่างไม่เกรงใจ

“ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจนะ เธอก็ไม่ให้ฉันเข้าไปนี่ ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเธอจะเลิกตอนไหน” เฉินเกอบอกอย่างช่วยไม่ได้

“นาย นาย นาย เพราะประโยคนี้ของนาย ค่าจ้างวันนี้ห้าพัน หักนายสองพันห้า”

ตู้เยว่เอ่ยขึ้นในตอนนั้น

“หึ ไม่ได้เรื่อง เสียการจริงๆเลย”

หานเฟยเอ๋อโกรธจนหน้าอกกระเพื่อม

ใช่ ตอนที่กำลังจะกลับ คนขับรถคนอื่นมารอที่หน้าประตูกันหมด แล้วของตัวเองล่ะ เดินไปที่รถด้วยตัวเองแล้วยังไม่พบคนอีก เหอะ ขายหน้าที่สุด”

“ฉันจะไปส่งพวกเธอที่โรงเรียนก่อน แล้วค่อยเอารถไปคืน”

เฉินเกอบอกเสียงเรียบ

“กลับโรงเรียน กลับทำไม วันนี้ยังเที่ยวไม่สุดเลย เราจะไปร้องเพลงที่ตี้หวางKTV จะไปร้องทั้งคืนใช่ไหมเฟยเอ๋อ”

ตู้เยว่ด่าไปหนึ่งประโยค

ความจริงวันนี้เที่ยวจนสุดแล้ว วิลล่าสปาก็เห็นแล้ว แต่ว่า รวมทั้งเมิ่งไฉ่หรูเองก็คิดว่ายังเที่ยวไม่พอ

โดยเฉพาะเมิ่งไฉ่หรู วันนี้คณะบริหารบริษัทของหานเฟยเอ๋อเขามาชนแก้วกับเธอด้วยหลายคน แถมยังขอวีแชทบ้างอะไรบ้าง

หากเป็นเมื่อก่อน เมิ่งไฉ่หรูแน่นอนว่ายินยอมอยู่แล้ว

แต่ตอนนี้ตัวเองมีหนุ่มน้อยผิงผันแล้ว หัวใจของเธอก็ปิดแล้วเช่นกัน

แต่ในใจกลับรู้สึกดีมาก

“อืม ไปส่งพวกเราที่ตี้หวางKTV แล้วค่อยเอารถไปคืนเถอะ”

เมิ่งไฉ่หรูเอ่ยออกมาเสียงเรียบ

เฉินเกอทำได้เพียงทำตามคำสั่งของพวกเขา แล้วค่อยเรียกแท็กซี่กลับโรงเรียนเอง

“นี่ พวกเธอว่า คนอย่างเฉินเกอ ต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนถึงจะยอมคบกับเขา”

ในห้องวีไอพี เหล่าสาวๆพากันพูดคุยดื่มและฟังเพลงอย่างสนุกสนาน

เวลานี้ ไม่รู้จะคุยอะไรดี จึงโยนหัวข้อไปที่เฉินเกอ

“เหอะเหอะ อย่างที่เคยบอก คนอย่างเขาคงหาแฟนไม่ได้ ถึงอนาคตจะได้แต่งงานมีภรรยา ก็คงหาคนสวยๆไม่ได้แน่นอน หรือถ้าจะสวยก็คงจะเป็นแม่หม้ายทำนองนั้น เหตุผลนั้นง่ายมาก หนึ่งคือเขาไม่มีเงิน สองน่ะหรอ กระจอกไง”

หานเฟยเอ๋อดื่มไปไม่น้อย คำพูดคำจาจึงมีความกล้าขึ้นมาก

“ไม่นะ เฉินเกอมีแฟนแล้ว พวกเธออาจจะไม่รู้ เป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่งในสาขาวิชาวิทยุกระจายเสียงเลยนะ”

หม่าเสี่ยวหนานได้ยินพวกเขาพูดให้เฉินเกอแบบนั้น รู้สึกอึดอัดบ้างเล็กน้อย

“นี่ อย่างเสว่คนก่อนสวยไม่สวยล่ะ สุดท้ายเป็นยังไง” ตู้เยว่บอกเย้ยหยัน

“ใช่ ใช่ เฟยเอ๋อเธออยากได้แฟนแบบไหนหรอ”

ตู้เยว่เปิดช่องถามอีกครั้ง

“ฉันหรอ แน่นอนว่าต้องเทพบุตรหน่อย หนึ่งคือต้องหล่อ สองต้องเลี้ยงฉันได้ ข้อสามหรอ เขาต้องเป็นคุณชายตระกูลร่ำรวยสักตระกูล ข้อสี่หรอ เขาต้องดี ข้อห้า เขาต้องยอมจ่ายเงินเพื่อฉันได้ ข้อที่หก…….”

“ว้าว เธอก็บอกไปเลยว่าจะหาแบบพี่ผิงผันไปเลยแบบนั้นไม่ง่ายกว่าหรอ”

ตู้เยว่หัวเราะเสียงดัง

แต่ใบหน้าของเมิ่งไฉ่หรูที่อยู่ด้านข้างนั้นดูลำบากใจ พูดแล้ว เธอก็รู้สึกหึงอยู่ในใจ

“แล้วโค้ชคนนั้นล่ะ คุณอยากได้สามีแบบไหนคะ”

ตู้เยว่ถามขึ้นมาอีก

“ฉันอยากได้คนที่ใจเย็น ดูมีความหล่อแฝงอยู่ในตัว มีเงินสักหน่อย ยังไงชีวิตของผู้หญิงเรา ก็ต้องพึ่งผู้ชายไปตลอดชีวิต”

เมิ่งไฉ่หรูยิ้มน้อยๆ

“ฮ่าๆ งั้นมาตรฐานของโค้ชก็เป็นพี่ผิงผันเหมือนกันสินะ พี่ผิงผันก็ไม่ใช่ดูสงบมั่นคงหรอกหรอ จริงสิ พวกเธอคิดว่าพี่ผิงผันหล่อไหม เขาจะเป็นคนเลวหรือเปล่า”

“ไม่หรอก”

ตู้เยว่พึ่งพูดจบ เมิ่งไฉ่หรูและหานเฟยเอ๋อก็พูดออกมาพร้อมกัน

แล้วหลังจากนั้น หานเฟยเอ๋อจึงมองเมิ่งไฉ่หรูอย่างแปลกใจ

จากท่าทางตระหนกของเมิ่งไฉ่หรูเมื่อสักครู่ หานเฟยเอ๋อคล้ายกับสัมผัสได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง

เพราะก่อนหน้านี้ เพื่อให้เมิ่งไฉ่หรูช่วยเธอหาว่าผิงผันอยู่ห้องไหน หานเฟยเอ๋อจึงให้วีแชทของผิงผันกับเธอไป

ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรมาก

แต่เรื่องหลังจากนั้น หานเฟยเอ๋อยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าไม่ปกติ

จนถึงเมื่อสักครู่ เมิ่งไฉ่หรูดูตระหนกแบบนั้น เธอคงจะไม่…..ตกหลุมรักผิงผันแล้วใช่ไหม

ผู้หญิง สัตว์ที่เห็นแก่ตัวที่สุดในโลก

ยิ่งไปกว่านั้นคือคุณชายอย่างผิงผันแบบนี้

ผิงผันที่สมบูรณ์แบบอย่างไม่ต้องพูดถึง วันนี้สามารถให้คนของแอพสตูดิโอเชาฟ๋านมาจัดงานเลี้ยงที่วิลล่าสปานี้ได้

บางทีผิงผันอาจจะเป็นคุณชายเฉินผู้ลึกลับคนนั้นก็ได้

ผู้ชายแบบนี้ ใครไม่อยากได้กันล่ะ

เธอสะเพร่าเกินไป……หานเฟยเอ๋อคิดในใจ

ต่อมาจึงไม่พูดแล้ว บรรยากาศอึดอัดขึ้นมาเล็กน้อย

เวลานี้ ประตูห้องวีไอพีจึงถูกเปิดขึ้นพอดี

“ไม่ทราบว่า คุณเมิ่งไฉ่หรูอยู่ไหมครับ”

บอดี้การ์ดในชุดสูทสีดำและหูฟังเดินเข้ามา

“ฉันเอง มีอะไร”

เมิ่งไฉ่หรูถาม

“แบบนี้ครับคุณเมิ่ง ผมเป็นคนขับรถของผู้จัดการหลี่เฟยหง เขาบอกให้เชิญทั้งสี่ท่านไปรับประทานอาหารที่ห้องอาหารด้วยกันครับ เขาได้ตั้งโต๊ะเอาไว้แล้ว บอกว่าอยากจะเลี้ยงขอโทษทั้งสี่ท่าน ให้ผมมารับทั้งสี่ท่านครับ”

บอดี้การ์ดบอก

“อ๋อ แบบนี้นี่เอง”

เมิ่งไฉ่หรูพยักหน้า แม้จะแปลกใจอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร หลี่เฟยหงนอบน้อมต่อเธอมาก บวกกับเรื่องครั้งที่แล้ว หลี่เฟยหงคงจะรู้สึกผิด

ยังไงเขาก็เป็นคนของคุณชายเฉิน ยิ่งรู้ว่าความสัมพันธ์ของตนกับคุณชายเฉินนั้นไม่ธรรมดา

เหอะ พูดมาถึงตรงนี้ เมิ่งไฉ่หรูมีเรื่องหนึ่งที่ยังไม่ได้บอกกับหานเฟยเอ๋อ ไม่ใช่อาจจะเป็นไปได้ แต่ผิงผันก็คือคุณชายเฉิน

เรื่องที่ทำไมหลี่เฟยหงถึงรู้ว่าเธอมาที่นี่ นี่เป็นอาณาเขตของเขาหรอ

คิดแล้วคิดอีก เมิ่งไฉ่หรูจึงโทรหาหลี่เฟยหง เกรงใจเขาสักหน่อย

แต่พบว่าสายไม่ว่างตลอด

“เราไปกันเถอะ ห้องอาหารก็ห่างจากที่นี่ไปไม่มาก อย่าให้ผู้จัดการหลี่ต้องรอเลย ไม่ดีเลยนะ”

ตู้เยว่เอ่ยออกมาในตอนนั้น

เมิ่งไฉ่หรูเองก็พยักหน้า

“โอเค เราไปกันเถอะ คุณไปขับรถ”